Χέρια δοσίλογων
Έψαχνα κάπου να κρυφτώ.
Να ηττηθώ μονάχη στα όρια της δικής μου σιωπής.
Βρήκα μια αιωνόβια ελιά
Χώθηκα βαθιά στην κουφάλα της.
Δίπλα, οι παρέες των μυρμηγκιών διαλύθηκαν.
Ήταν σαν να παραβιάζω αλλότριους χώρους
Οι ακαταπόνητοι εργάτες έχουν ρόλους.
Δεν τους συνθλίβεις εσύ με τις ορέξεις σου.
Σκέφτηκα να σηκωθώ, να επιστρέψει η ισορροπία στη φύση.
Αλλά ήθελα τόσο να κρυφτώ
από την ελαφρότητα των άλλων.
Έμεινα ώρες, κορμί σε σχήμα κούρμπας
με σκέψεις ριζοσπαστικές για μια κρίση
που ήρθε
που μένει.
Να ανασυνταχθώ αναζητούσα
δίχως μισοφθαρμένα δεκανίκια ολούθε.
Δεν τα κατάφερα και αίφνης θυμήθηκα τη μάνα που’ λεγε
πως στις μεγάλες συμφορές
οι άνθρωποι απλώνουν αλληλέγγυα χέρια.
Μόνο που εκείνη ήταν γυναίκα μιας άλλης εποχής.
Τούτη είναι άνυδρη, ξερακιανή, άραχλη εποχή.
Κι αν ξεχωρίζουν χέρια,
συχνά θυμίζουν εκείνα των δοσίλογων της κατοχής
που δείχνουν εν ψυχρώ έναν επαίτη.
Ρίτσα Μασούρα (2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου