ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ : Θρίαμβος, όχι σοκ

Θρίαμβος, όχι σοκ

Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ πρώην βουλευτή, πρ. ευρωβουλευτή και πρ. αντιπροέδρου της Ευρωβουλής

Θεωρώ θρίαμβο του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές –αποκόμισε πλειοψηφία και στη Γερουσία– και όχι σοκ, όπως υπογραμμίζουν οι περισσότεροι παρατηρητές στη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη. Η επιλογή της Χίλαρι Κλίντον εκ μέρους των Δημοκρατών υπήρξε κάκιστη. Η θέση της… τιμιοτάτης αυτής κυρίας θα έπρεπε να είναι, κατόπιν προσαγωγής της σε αρμόδιο Δικαστήριο και σχετικής απόφασής του, σε κάποιο κελί φυλακής – κι ας της φέρονται με συμπόνια τα κνώδαλα.

Όσο για τους δημοσκόπους και τις δημοσκοπήσεις, αποδείχτηκαν για μια ακόμη φορά κάλπικες. (Πράγμα που συμβαίνει συχνά και στην Ελλάδα.)

Η εκλογή του ομοίως αντιπαθούς Τραμπ ανέτρεψε άρδην τους ισχύοντες παγκόσμιους οικονομικούς συσχετισμούς τόσο εις βάρος των λαϊκών μαζών όσο και των μεσοαστικών τάξεων. Γεγονός σημαντικότατο με μη αντιστρέψιμες προοπτικές πρωτίστως στην πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμη. Ταυτόχρονα οι καταπιεσμένες κοινωνίες στον Νότο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδίως στην Ελλάδα και στην Κύπρο, θα ανασάνουν και θα χειραφετηθούν συντομότατα.

Οι αναμενόμενες εξελίξεις στο επίπεδο της υφηλίου θα φανούν μετά τη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης στην Ουάσινγκτον. Και θα σηματοδοτηθούν από τα πρόσωπα (και τις συγκεκριμένες ιδέες τους) που θα καλύψουν τα υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας, όχι αμέσως, αλλά ύστερα από ορισμένους μήνες. Θα εξαρτηθούν επίσης από τις συναντήσεις του Προέδρου Τραμπ με αξιωματούχους άλλων χωρών. (Ένας πανηλίθιος δημοσιογράφος της ΕΡΤ ισχυρίσθηκε την Τετάρτη το μεσημέρι ότι θα σφυρηλατηθούν ακλόνητες σχέσεις του Τραμπ με τον… Σόιμπλε!) Όσο για τις φιλογερμανικές δηλώσεις του Παπαδημούλη, επικεφαλής ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, στην ίδια εκπομπή της ΕΡΤ, τι να πει κανείς; Εγώ λέω απλώς ντροπή, γνωρίζοντας τα ιλιγγιώδη ποσά που ενθυλακώνουν ΟΛΟΙ οι ευρωβουλευτές και όχι μόνο οι της χώρας μας.

Ακολουθούν, βέβαια, εκλογές στη Γαλλία και στη Γερμανία. Εκλογές που θα διαδραματίσουν τον δικό τους ρόλο. Στη Γαλλία, στον κρίσιμο δεύτερο γύρο, θα μετέχει οπωσδήποτε η Μαρίν Λεπέν με αντίπαλο προφανώς μετριοπαθή σοσιαλιστή, χωρίς να αποκλείεται τίποτα. Στον δεύτερο γύρο στη Γερμανία δεν θα αναρριχηθεί ευρωσκεπτικιστής, παρά το γεγονός –δεδομένο πλέον– ότι θα αυξηθούν αισθητά οι ευρωσκεπτικιστές σ’ αυτή την ομοσπονδιακή χώρα. Πολύ θα επιθυμούσε να εκλεγεί καγκελάριος της Γερμανίας ο επικεφαλής των σοσιαλδημοκρατών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ. Το ποσοστό, όμως, των σοσιαλδημοκρατών παραμένει ακόμα αρκετά χαμηλότερο εκείνου των χριστιανοδημοκρατών. Αφήνω ότι ο Τραμπ είναι αντιπαθής τόσο στη Μέρκελ όσο και στον Γκάμπριελ. Ο κ. Γκάμπριελ, εν πάση περιπτώσει, έχει εξασφαλίσει την Προεδρία της Γερμανίας από τώρα, με καγκελάριο πιθανότατα κοινό υποψήφιο των δύο μεγάλων κομμάτων αυτής της χώρας.

Από σπόντα των δύο εκλογικών αναμετρήσεων θα εκλεγεί καγκελάριος της Αυστρίας ο γνωστός ακροδεξιός ηγέτης, το ονοματεπώνυμο του οποίου μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή, αφού δεν φρόντισα να το αποστηθίσω.

Μέχρι να εξαντληθούν οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις σε Γαλλία και Γερμανία, ενδέχεται να έχουν μεταβληθεί τα δεδομένα στην Ουάσινγκτον. Πάντως, ισχυρός και πάγιος υποστηρικτής του Τραμπ θα παραμείνει η Βρετανία, με την έξοδό της από τη σφηκοφωλιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δεν έχουν διευκρινιστεί ακόμα οι νέες σχέσεις Ρωσίας και ΗΠΑ. Ο Βλαδίμηρος Πούτιν δεν έχει συναντηθεί με τον Ντόναλντ Τραμπ. Μπορεί να έχουν επικοινωνήσει τηλεφωνικά. Αυτό, ωστόσο, δεν συνιστά γνωριμία. Από την άλλη μεριά, ο Τραμπ, ένα από τα πλουσιότερα άτομα του πλανήτη, έχει υπό την ιδιοκτησία του τρεις τουλάχιστον πανάκριβες και πανέμορφες βίλες σε ρωσικό έδαφος. Γεγονός που σημαίνει ότι ενδέχεται να συναντηθούν ανεπισήμως οι δύο άνδρες, πριν να βρίσκεται στον Λευκό Οίκο ο εκλεγείς Πρόεδρος των ΗΠΑ.

Ανεξάρτητα από τα προαναφερθέντα, η μη αναμενόμενη εκλογή Τραμπ ΤΑΡΑΚΟΥΝΗΣΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ. Ακόμα και να ισορροπήσει η παγκόσμια κατάσταση, η ισορροπία αυτή θα είναι εύθραυστη. Τα γενόμενα ουκ απογίγνονται. Και αφήνουν ανεξίτηλα ίχνη.

Η προϊστορία, βέβαια, του Τραμπ είναι τρισάθλια. Υπήρξε άκρως επικίνδυνος και επιθετικός ως άτομο. «Ό,τι αισχρόν εστί και λέγειν», δηλαδή. Ακόμα και κατά την προεκλογική περίοδο μόλις έλαβε το χρίσμα του υποψηφίου. Σήμερα, όμως, είναι Πρόεδρος των ΗΠΑ και θα αναλάβει την εξουσία τις πρώτες ημέρες του 2017.

Εφόσον επέτυχε τον στόχο του, δεν αποκλείεται να βελτιώσει την ανοίκεια συμπεριφορά του, εμμένοντας στις όποιες θέσεις του. Δύο πράγματα ενδιαφέρουν πρωτίστως την Ελλάδα και την Κύπρο: Οι σχέσεις του γεωπολιτικά με την Τουρκία του δικτάτορα Ερντογάν και η πολιτική που θα ασκήσει απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο. Παραδοσιακά οι σχέσεις των ιθυνόντων της Αμερικής απέναντι στην Τουρκία ήταν αντιφατικές. Άλλοτε θετικές και άλλοτε αρνητικές. Όσο για τη στάση του Τραμπ αναφορικά με την Ελλάδα και την Κύπρο, φρονώ ότι θα εξαρτηθεί σε υψηλό ποσοστό από τις φιλικές, εικάζω, σχέσεις του με τον Πούτιν.

Θα περατώσω το σημερινό άρθρο με όσα έγραψε καταληκτικά επίσης την προημερών στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο Τάσος Παππάς: «Με λίγα λόγια, έχουμε να κάνουμε και στις ΗΠΑ και σε αρκετές χώρες της Ευρώπης με ψήφο τιμωρίας. Εύκολη και ενστικτώδης μορφή διαμαρτυρίας; Σίγουρα. Ακόμη μια φορά αποδεικνύεται ότι η εξτρεμιστική Δεξιά μπορεί να διαχειριστεί πιο αποτελεσματικά από την Αριστερά τον θυμό και την απελπισία».

ΤΟ ΠΑΡΟΝ