Ένα
πονηρό ανακοινωθέν με προεκτάσεις
(Πόσα
Μνημόνια θα υπογράψετε ακόμη, κύριε Τσίπρα…)
Του ΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΒΕΛΑΚΗ
Οικονομολόγου του
Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Ήταν ορατό εδώ και αρκετό
καιρό ότι η όποια διευθέτηση του ελληνικού χρέους θα ήταν προάγγελος εξελίξεων
σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, με στόχο τον δημοσιονομικό έλεγχο, την Ευρωπαϊκή
Ένωση πολλών ταχυτήτων και την Ευρώπη-φρούριο. Είναι ο μοναδικός τρόπος να
πειθαρχήσουν μεγάλες οικονομίες, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, που δεν δέχονται
να υπογράψουν διμερή Μνημόνια, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία. Η
Σύνοδος Κορυφής της 28ης Ιουνίου επιβεβαίωσε αυτές τις επιδιώξεις αλλά και την
κρίση που σοβεί στο πλαίσιο της ΕΕ.
Το κοινό ανακοινωθέν
ξεκινά με την αναφορά στο Προσφυγικό. Αφού θεωρούν,
με προκλητική υποκρισία, υπεύθυνους για τις προσφυγικές ροές τους δουλεμπόρους
σε Λιβύη και Συρία και όχι τον πόλεμο και την καταστροφή που έχουν επιβάλει οι
ίδιοι, σκιαγραφούν την πολιτική της Ευρώπης-φρούριο. Είναι μια προσπάθεια
προσεταιρισμού της ιταλικής και αυστριακής κυβερνώσας Ακροδεξιάς και της
γερμανικής συγκυβερνώσας Ακροδεξιάς από την Ευρωπαϊκή Χριστιανοδημοκρατία και
Σοσιαλδημοκρατία. Πρόκειται για μια χρεοκοπημένη και ιστορικά καταδικασμένη
πολιτική, που το μόνο που κάνει είναι να ενισχύει και να αποθρασύνει τις
ρατσιστικές και ξενοφοβικές δυνάμεις στην Ευρώπη.
Κατ’ αρχάς, μιλούν για παραμονή των προσφύγων σε στρατόπεδα στις χώρες υποδοχής, όπου μάλιστα θα
διεξαχθούν έλεγχοι διαχωρισμού ανάμεσα σε «κανονικούς» και «μη κανονικούς»
μετανάστες. Τα στρατόπεδα αυτά μάλιστα θα δημιουργούνται σε εθελοντική βάση. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο θα φτιάξουν
«Νταχάου» για τους πρόσφυγες, αλλά θα έχουν τη διακριτική ευχέρεια να τους
πνίγουν, εάν το επιθυμούν. Είναι μια απόφαση ντροπής, που επιδιώκει να μετατρέψει τις πιο αδύναμες
οικονομίες στην Ένωση, όπως η Ελλάδα, σε αποθήκη ψυχών.
Το
κείμενο συνεχίζει μιλώντας για την ανάγκη η ΕΕ να αποκτήσει στρατιωτική
υπόσταση, συμπληρωματική σε αυτή του ΝΑΤΟ. Χωρίς να λέει κουβέντα για το πώς θα
πληρωθεί αυτός ο στρατός και εάν θα είναι συμπληρωματικός στις
νατοϊκές υποχρεώσεις στρατιωτικών δαπανών ή επιπλέον, περνάει στο ψητό. Μιλά
για ανάπτυξη της στρατιωτικής βιομηχανίας εντός Ευρωζώνης, δηλαδή εμμέσως πλην
σαφώς μιλά για την πώληση γαλλικών, γερμανικών και ολλανδικών οπλικών
συστημάτων στις υπόλοιπες χώρες-μέλη.
Ειδικά στην Ελλάδα ξέρουμε πολύ καλά πως οι
στρατιωτικές δαπάνες που επιβλήθηκαν στη χώρα είναι υπεύθυνες σε σημαντικό
βαθμό για τη χρεοκοπία της. Αλλά δεν σταματούν εκεί, αφού το αντιδραστικό κείμενο απόφασης μιλά για
συγκρότηση ευρωαστυνομίας εντός του έτους, η οποία θα δρα σε πολιτικές κρίσεις
(βλέπε λαϊκές κινητοποιήσεις), τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωενωσιακό επίπεδο.
Είναι προφανές ότι το διευθυντήριο δεν περιμένει μεγάλη ηρεμία εντός ΕΕ και
έχει θορυβηθεί από κινήματα όπως αυτό της αυτονομίας της Καταλονίας.
Αφού
χάιδεψε την Ακροδεξιά και κανόνισε πώς θα πάρει την πολιτική στρατιωτικών
δαπανών και καταστολής από τα έθνη-κράτη και θα την παραδώσει σε μη εκλεγμένους
γραφειοκρατικούς μηχανισμούς, καταλύοντας κάθε υπόλειμμα αστικής δημοκρατίας,
το κείμενο προχωρά στην οικονομική πολιτική. Εκεί η Ελλάδα,
παρόλο που δεν μνημονεύεται, έχει την τιμητική της. Το κείμενο λέει ξεκάθαρα
ότι θα προχωρήσει σε διμερείς συστάσεις δημοσιονομικού περιεχομένου μέχρι το
τέλος του 2018. Είναι το πρώτο βήμα για
την επιβολή Μνημονίων διαρκείας σε όλες τις χώρες, στη λογική του ελληνικού
Μνημονίου της 21ης Ιουνίου του 2018.
Το κείμενο κλείνει με τη
διακήρυξη πίστης της ΕΕ στο ελεύθερο εμπόριο και με διαμαρτυρίες για τον
εμπορικό προστατευτισμό των ΗΠΑ. Διαμαρτυρίες που, σύμφωνα με το κείμενο πάντα,
μπορεί να πάρουν και τον χαρακτήρα επίσημων προσφυγών στον διεθνή οργανισμό
εμπορίου, ακόμα και αντιμέτρων. Τέλος, υπάρχει ένα κεφάλαιο για το ηλεκτρονικό
εμπόριο και μια θετική μνεία στη Συμφωνία των Πρεσπών στα λοιπά θέματα.
Αμφότερα άνευ σημασίας, αφού ούτε η πειρατεία στα διαδίκτυο αντιμετωπίζεται
ούτε διεύρυνση και έναρξη διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ αποφασίσθηκε.
Το
κείμενο ήταν εν πολλοίς αναμενόμενο, όμως υπάρχει ένα ερώτημα που συγκλονίζει:
Με ποιο θράσος η ελληνική κυβέρνηση μιλά για έξοδο από το Μνημόνιο, την ώρα που
υπογράφει κείμενο που διευρύνει το Μνημόνιο εκτός από την οικονομία στην
πολιτική για τους πρόσφυγες, τις στρατιωτικές δαπάνες και την καταστολή; Ειδικά
για την οικονομία διαμορφώνεται μια πολιτική πολλών ταχυτήτων αφού κάθε χώρα θα
πρέπει να προσαρμοστεί σε διαφορετικούς δημοσιονομικούς στόχους, ακολουθώντας
το παράδειγμα των πρωτογενών πλεονασμάτων που έχει συμφωνήσει η Ελλάδα, κατά
παρέκκλιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου