ΜΑΪΟΣ 1945: Οι συνθηκολογήσεις του Γ' Ράιχ

Η γερμανική συνθηκολόγηση στη Ρεϊμς, στις 7 Μαΐου 1945. Φαίνονται με την πλάτη γυρισμένη στο φακό (από τα αριστερά, προς τα δεξιά): ο ναύαρχος φόν Φρήντεμπουργκ, ο στρατηγός Γιόντλ, ο ταγματάρχης  Οξένιους, αντίκρυ στους συμμάχους αξιωματικούς.

Από τις αρχές Μαΐου μέχρι και τις 9 του μηνός έχει αρχίσει μια σειρά συνθηκολογήσεων των Γερμανών καθώς η χώρα τους βρίσκεται στη διάθεση των συμμαχικών όπλων και η μετά Χίτλερ κυβέρνηση Νταίνιτς αδυνατεί να συγκρατήσει την κατάρρευση του Γ’ Ράιχ. Την ιστορία αυτών των συνθηκολογήσεων που σήμαναν το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου στην Ευρώπη και την Αφρική θα τις διαβάσετε εδώ όπως περιγράφονται από τον Ραιημόν Καρτιέ στο βιβλίο του «Ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου»   

ΜΑΪΟΣ 1945:

Οι  συνθηκολογήσεις του Γ' Ράιχ

Παρά λίγο ο αρχιναύαρχος Νταίνιτς   να συλληφθεί στο άνετο Γενικό Στρατηγείο του στο Μπέρναου στα βόρεια του Βερολίνου. Είχε επαναπαυθεί σε μια διαβεβαίωση του Κάιτελ : μια επίθεση, πού   δεν πέτυχε ως την τρίτη μέρα, έχει αποτύχει. Τη νύκτα της 19ης Απριλίου, έχοντας μια προαίσθηση, έδωσε διαταγή στους κατάπληκτους αξιωματικούς  του  να  μετακινηθούν  αμέσως.  Μια  ώρα αργότερα  η Ανωτάτη Διοίκηση του Ναυτικού βρισκόταν εν κινήσει. Μια ώρα αργότερα τα ρωσικά άρματα έφθαναν στο Μπέρναου.

Ο νέος Σταθμός Διοικήσεως εγκαθίσταται στο Πλέν μεταξύ Λυβέκης και Κίελου. Εδώ ακριβώς ο Νταίνιτς αναλαμβάνει την διοίκηση της Βορείου Γερμανίας, με τον στρατάρχη Μπούς υπό τας διαταγής του ως διοικητού των χερσαίων δυνάμεων. Οι ειδήσεις πού φθάνουν όμως είναι καταπληκτικές κι ό Νταίνιτς  νιώθει να πέφτουν πιο βαριές ευθύνες στους ώμους του.

Η πρώτη έκπληξη - η μικρότερη — είναι ή καθαίρεση του Γκαίρινγκ. Η δεύτερη είναι ένα ραδιοτηλεγράφημα του Μάρτιν Μπόρμαν, πού καταγγέλλει την προδοσία και τις μυστικές διαπραγματεύσεις του Χίμμλερ. «Ο Φύρερ», καταλήγει ο Μπόρμαν, «υπολογίζει πως θα ενεργήσετε αμέσως και αμείλικτα εναντίον όλων των προδοτών».

 Ο Αρχιναύαρχος (Grossadmiral) Καρλ Ντένιτς 

(Karl Dönitz, 16 Σεπτεμβρίου 1891 -24 Δεκεμβρίου 1980)

Ο Νταίνιτς δεν είναι μυαλό πολιτικό. Αφέθηκε να παρασυρθεί από την ολέθρια επίδραση του Χίτλερ, άλλα δεν αγαπά ούτε τον Μπόρμαν ούτε τον Γκαίμπελς ούτε τον Χίμμλερ. Ωστόσο διστάζει. Αντί να κτυπήσει «αμέσως κι αμείλικτα» τον τελευταίο, ζητά από τον κατηγορούμενο μια συνάντηση και δέχεται να πραγματοποιηθεί αύτη στον στρατώνα των Ές-Ές της Λυβέκης, όπως προτείνει ο Χίμμλερ. Από την συνάντηση αύτη βγαίνει σώος και ακέραιος για μεγάλη ανακούφιση των συνεργατών του. Ο Χίμμλερ επιβεβαίωσε την ανεπιφύλακτη αφοσίωση του στον Φύρερ και υποστήριξε, πως είναι θύμα σκευωρίας.

Ένα νέο μήνυμα υπογεγραμμένο από τον Μπόρμαν φθάνει στο Πλέν. Πληροφορεί τον Νταίνιτς, πως ο Φύρερ τον όρισε διάδοχο του στη θέση του πρώην στρατάρχου του Ράιχ Γκαιρινγκ. Γραπτή εξουσιοδότηση πρόκειται σε σύντομο χρόνο να τού σταλεί. «Αλλά από τώρα κιόλας έχετε αρμοδιότητα να λάβετε όλα τα μέτρα πού επιβάλλει η κατάσταση. . .». Το τηλεγράφημα δεν διευκρινίζει, αν ό Χίτλερ σκοτώθηκε η παραιτείται από τις εξουσίες του, αποσυρόμενος μπροστά στην καταστροφή, όπως ο Γουλιέλμος ο 2ος το 1918. Ο πρώτος πού ενημερώνεται είναι ο Χίμμλερ. Καλείται στο Πλέν, όπου φθάνει ανάμεσα σε έξι ένοπλους αξιωματικούς των Ές-Ές. Ο Νταίνιτς τον δέχεται με το περίστροφο του επάνω στο τραπέζι. Ακούγοντας να του διαβάζουν το τηλεγράφημα του Μπόρμαν ο Χίμμλερ γίνεται πελιδνός από οργή. «Ελπίζω», λέει πικρόχολα, «να μου επιτρέψετε να είμαι το δεύτερο κατά σειρά πρόσωπο στο κράτος σας». Η Γερμανία καταρρέει, οι άνθρωποι του εθνικοσοσιαλισμού είναι όλοι τους προορισμένοι να έχουν τέλος ατιμωτικό κι ωστόσο αγωνίζονται για την εξουσία με λύσσα —και θεατρικά μέσα — γκάγκστερς.

Ο θάνατος του Χίτλερ επιβεβαιώνεται την επομένη 1η Μαΐου στις 7 και 40' με ένα νέο τηλεγράφημα από το Βερολίνο. Η αμφιβολία ωστόσο δεν έχει διαλυθεί τελείως. Το κείμενο είναι το ακόλουθο : «Διαθήκη εν ίσχύι. Θα σας συναντήσω, αμέσως μόλις μπορέσω.  Ως τότε, έχω τη γνώμη, καθυστερήσετε δημόσια ανακοίνωση. Μπόρμαν». Κι αυτός εδώ αγκιστρώνεται στη φιλοδοξία, καλοπιάνει, προετοιμάζει το μέλλον του !

Ο Νταίνιτς παραβλέπει τη συμβουλή, πού περιέχει το τηλεγράφημα. Ή διαταγή πού απευθύνει με τα ραδιοφωνικά κύματα μιλά για έναν Χίτλερ, πού έπεσε νεκρός στη θέση του μαχόμενος ως την τελευταία του πνοή εναντίον του μπολσεβικισμού. Παρ’ όλα αυτά, όταν παίρνει ένα καινούργιο — και τελευταίο — τηλεγράφημα από την Καγκελαρία, πού του συνοψίζει τη διαθήκη και του υπαγορεύει τους κυριότερους συνεργάτες του, αποφασίζει να μην το λάβει υπ’ όψη του. Καγκελάριος θα είναι ο υπουργός Οικονομικών Σβέριν φον Κρόσιγκ, φελλός που επιπλέει πάντα. Ο Αλφρεντ Σπεερ δεν έχει υπουργικό   χαρτοφυλάκιο, παραμένει   όμως   δίπλα   στον αρχιναύαρχο σαν προσωπικότης των παρασκηνίων. Τον πείθει να διάταξη τη σύλληψη του Μπόρμαν και του Γκαίμπελς, αν κατορθώσουν να βγουν από το Βερολίνο.

Την 1η Μαΐου η ομάδα στρατιών του Μοντγκόμερυ, αδρανής εδώ και δέκα μέρες μπροστά στη Βρέμη και το  Αμβούργο, ξεκινά πάλι ξαφνικά. Διαβαίνει τον Έλβα και εισβάλλει στα δυτικά του Μεκλεμβούργου. Ο Νταίνιτς εγκαταλείπει το Πλέν και συμπτύσσεται ως το Μύρβικ κοντά στο Φλένσμπουργκ στα δανικά σύνορα. Η Ανωτάτη Διοίκηση της Βέρμαχτ εγκαθίσταται δίπλα του, ύστερα από ένα δραματικό ταξίδι στους δρόμους της ήττας. Το χιτλερικό δηλητήριο, πού είχε ποτίσει τον Κάιτελ και τον Γιόντλ, είχε τόση δύναμη, πού τους έκανε να χαιρετίσουν την ξαφνική βρετανική επίθεση βλέποντας σ’ αυτήν την προσέγγιση των εχθροπραξιών, πού πρόκειται να αρχίσουν μεταξύ Δυτικών και Σοβιετικών. Ο Χίτλερ είχε υποστηρίξει ως την τελευταία στιγμή, πως η παράταση, φαινομενικά χωρίς ελπίδα καμιά, της γερμανικής αντιστάσεως είχε σαν νόημα ένα Zeitgewinn, ένα κέρδος χρόνου, που θα επέτρεπε την ανατροπή των συμμαχιών. Οι δυο υπασπιστές του νομίζουν πως βλέπουν να πραγματοποιείται η προφητεία    του.

 

 Στο Φλένσμπουργκ ο Νταίνιτς υπαγορεύει στον υπασπιστή του πλωτάρχη Λούντε Νόυρατ έναν πίνακα της κληρονομιάς, πού του μεταβιβάζεται.

Στο Φλένσμπουργκ ο Νταίνιτς υπαγορεύει στον υπασπιστή του πλωτάρχη Λούντε Νόυρατ έναν πίνακα της κληρονομιάς, πού του μεταβιβάζεται. Στην Ιταλία η ομάδα στρατιών Βιέτινγκχοφ μόλις είχε συνθηκολογήσει παραδίδοντας στους Συμμάχους σχεδόν ένα εκατομμύριο αιχμαλώτους. Στη Βόρειο Γερμανία το Βερολίνο έχει χαθεί και όλες οι στρατιές του μετώπου πλησιάζουν στη διάλυση. Στη Νότιο Γερμανία η κατάσταση δεν είναι διόλου καλύτερη. Η 3η αμερικανική στρατιά ολοκληρώνει την κατάληψη της Σαξονίας. Το Μόναχο έχει καταληφτεί εδώ και δυο μέρες από την 7η αμερικανική στρατιά. Αφού κατέλαβε τον Μέλανα Δρυμό και κυρίευσε τη Στουτγάρδη η 1η γαλλική στρατιά φθάνει στη λίμνη της Κωνστάντιας. Η Λουφτβάφφε έχει σχεδόν εκμηδενιστεί και στο μικρό τμήμα, πού απομένει από τη Γερμανία, η πολεμική παραγωγή έχει στην πράξη σταματήσει εξ αίτιας της εξαντλήσεως των πρώτων υλών και την πλήρη αποδιοργάνωση των μεταφορών.

Η Γερμανία παραμένει ισχυρή έξω από τη Γερμανία. Η ομάδα στρατιών Χίλπερτ κρατά καλά στην Κουρλάνδη. Η Νορβηγία και η Δανία βρίσκονται ακόμα υπό πλήρη κατοχή. Η ομάδα στρατιών Μπλάσκοβιτς διατηρεί το μεγαλύτερο τμήμα της Ολλανδίας περιλαμβανομένου του Αμστερνταμ και του Ρότερνταμ. Στην Γαλλία οι Σύμμαχοι παραβίασαν τις εκβολές του Ζιρόντ (καταστρέφοντας το Ρουαγιάν), η Δουνκέρκη όμως, το Καλαί, η Βουλώνη, το Λοριάν, το Σαίν-Ναζαίρ, η Λά Ροσέλ, καθώς και τα αγγλονορμανδικά νησιά εξακολουθούν να κατέχονται από ισχυρές φρουρές. Στη Μεσόγειο η Γερμανία διατηρεί κατακτήσεις τόσο απομακρυσμένες, όσο η Ρόδος και η Κρήτη. Στην κεντρική Ευρώπη η ομάδα στρατιών Λέρ κρατά το βόρειο τμήμα των Βαλκανίων, η ομάδα στρατιών Ρέντουλικ προασπίζει το δυτικό τμήμα της Αυστρίας, η Ομάδα στρατιών Σαίρνερ είναι ακόμα κυρία ολόκληρης της Τσεχοσλοβακίας. Τρία εκατομμύρια Γερμανοί στρατιώτες βρίσκονται ακόμα κάτω από τα όπλα από το Βόρειο ακρωτήριο ως το Αιγαίο πέλαγος. Και την ίδια στιγμή το ίδιο το Ράιχ είναι χαμένο !

Οι πρόσφυγες επιδεινώνουν αυτή την τόσο παράδοξη κατάσταση. Είναι εκατομμύρια, κανείς δεν ξέρει πόσα· ίσως 5, ίσως 10 ή περισσότερα. Πολλούς τους έφθασε η ρωσική προέλαση ή τους κάλυψε η αγγλοαμερικανική προέλαση, η πυκνότητα τους όμως δέν παύει να αυξάνει  στο περιορισμένο τμήμα του γερμανικού εδάφους, πού διατηρεί ο γερμανικός στρατός. Οι απώλειες και τα βάσανα τους είναι φρικτά. Η επανάληψη της βρετανικής επιθέσεως συνοδεύεται από βομβαρδισμό όλων των οδών της Βορείου Γερμανίας, πράγμα πού συνεπάγεται εκατόμβες άμαχων. Και μόνο αυτοί οι άμαχοι φθάνουν για να εξουδετερωθούν οι πολυβολούμενοι αυτοί δρόμοι. Οι ίδιοι οι επιτελικοί αξιωματικοί δεν κατορθώνουν πια ούτε να υπερνικήσουν το κύμα, όταν κατευθύνονται προς τα ανατολικά ούτε να ξεφύγουν απ' αυτό, όταν η αποστολή τους τους καλεί προς τα δυτικά.  Η συνέχιση του αγώνα μέσα σε τέτοιες συνθήκες δεν είναι πια παρά ένας σκληρός,  ένας εγκληματικός παραλογισμός.

 Η γερμανική συνθηκολόγηση στη Ρεϊμς, στις 7 Μαΐου 1945. Φαίνονται (από τα δεξιά προς τα αριστερά): ο ναύαρχος φόν Φρήντεμπουργκ, ο στρατηγός Γιόντλ, ο ταγματάρχης  Οξένιους

Φθάνοντας σ' αυτό το συμπέρασμα ο Νταίνιτς εξετάζει το δίλημμα, μπροστά στο όποιο βρίσκεται. Ο εχθρός διακηρύσσει από την διάσκεψη της Καζαμπλάνκα πως θα απαίτηση άνευ όρων παράδοση. Δεν αφήνει να υπάρξει πια καμιά αμφιβολία από την εποχή της Διασκέψεως του Κεμπέκ, ότι εννοεί να πραγματοποίηση την πλήρη διάλυση του γερμανικού κράτους. Μ' αυτόν τον τρόπο δημιουργεί τον πειρασμό να αρνηθεί ο αντίπαλος την παράδοση, πού του ζήτα και να αφεθεί απλώς στα χέρια του σαν σώμα πια νεκρό. Όχι μόνο ο γερμανικός στρατός, άλλα η ίδια η Γερμανία αιχμάλωτη, αδρανής κάτω από το βάρος των νικητών. . .

Ο αρχιναύαρχος αποκρούει αυτήν την λύση απελπισίας. Ελπίζει πως ή άφθαστη αυστηρότητα της συμμαχικής θέσεως θα παραμείνει θεωρητική και πως εκείνος προσωπικά θα επιπλεύσει ως αρχηγός μιας απαραίτητης γερμανικής κυβερνήσεως. Θα συνθηκολόγηση λοιπόν, άλλα θα επιχείρησει να το κάνη με κάποιο διαχωρισμό : το ελάχιστο δυνατό όριο συνθηκολογήσεως έναντι των Ρώσων, το μέγιστο δυνατό όριο συνθηκολογήσεως έναντι των Άγγλων και των Αμερικανών.

Τα γεγονότα άλλωστε τον προλαμβάνουν. Ο συγκεντρωτικός μηχανισμός της διοικήσεως καταρρέει. Η συνθηκολόγηση του Βιέτινγκχοφ στην Ιταλία δεν είναι παρά η πρώτη μιας ολόκληρης σειράς. Παντού οι γερμανικές στρατιές εγκαταλείπουν με δική τους πρωτοβουλία τον αγώνα και επιχειρούν να παραδοθούν αιχμάλωτες στα χέρια των Δυτικών.  

Μη μπορώντας πια να συνέχιση την πορεία του προς το Βερολίνο ο Βένκ, εγκαθίσταται σε αμυντικές θέσεις στον ποταμό Χάβελ. Στις 2 Μαΐου τον συναντά η 9η στρατιά, πού άνοιξε από τον Όντερ ένα δρόμο μαρτυρικό ανάμεσα στις εχθρικές μάζες. Η τελευταία στρατηγική ιδέα του Χίτλερ υπήρξε να συγκέντρωση δυο στρατιές, για να σύντριψη τους Ρώσους στο Βερολίνο. Ο Χίτλερ όμως είναι νεκρός και η στρατιά Μπούσσε περιορίζεται σε μια τριανταριά χιλιάδες σκελετούς, πού έχοντας χάσει πια και τη δύναμη να φοβούνται την σοβιετική αιχμαλωσία αφήνονται να πέφτουν από εξάντληση. Ο Βένκ οργανώνει ένα σιδηροδρομικό «πήγαινε-ελα», για να τους μεταφέρει προς δυσμάς και αντιμετωπίζει πάλι το πρόβλημα πού η εξέταση του είχε διακοπή τη νύκτα της 22ας Απριλίου με την άφιξη του Κάιτελ στο γενικό στρατηγείο του : Πως να κατορθώσει να περάσει μέσα στις αμερικανικές γραμμές όσο γίνεται περισσότερους στρατιωτικούς και πολίτες.

Στις 4 Μαΐου ο στρατηγός βαρώνος φον Έντελσχαϊμ, διοικητής του 48ου σώματος θωρακισμένων, διαβαίνει τον Έλβα με λευκή σημαία. Μεταφέρει στους Αμερικανούς τις προτάσεις του Βένκ : Παράδοση της 9ης και της 12ης στρατιάς στους Αμερικανούς, άνοιγμα της γραμμής του Έλβα για τους τραυματίες, τους άοπλους στρατιωτικούς, τους φυγάδες αμάχους και τέλος στους μαχητές, πού θα καλύψουν την έξοδο όσο γίνεται μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, εναντίον της σοβιετικής προωθήσεως.   Ο   βαρώνος   οδηγείται   στο   Στεντάλ Στρατηγείο της 9ης αμερικανικής στρατιάς γίνεται δεκτός με ευγένεια και όλες οι προτάσεις του γίνονται δεκτές, με εξαίρεση μια μόνο :  οι άμαχοι δεν θα μπορέσουν να διαβούν τον Έλβα !  Πολλοί έρχονται από την Ανατολική Πρωσσία, τη Σιλεσία, τις πολωνικές επαρχίες που  είχε προσαρτήσει το Γ' Ράιχ. Ξεκίνησαν μέσα σε χιονοθύελλες,  βάδισαν 1000 χλμ., υπέστησαν   χίλιους θανάτους   κι άφησαν πίσω τους χιλιάδες πτώματα. Δεν τους μένει παρά να διαβούν τον  Έλβα, για να βρουν εχθρούς πού πιστεύουν πως    ο πόλεμος δεν καταργεί  όλους τους νόμους του   ανθρωπισμού. Αλλά η διάβαση του          Έλβα απαγορεύεται  με αμερικανική  διαταγή !

Ο Βένκ στέλνει πάλι τον Έντελσχαϊμ στο Στεντάλ. Η   αίτηση  πού   μεταφέρει  ακούεται  με   δυσπιστία Οι Αμερικανοί αξιωματικοί δεν καταλαβαίνουν, γιατί τόσες χιλιάδες άμαχοι θέλουν να απομακρυνθούν ακόμα και από τις εστίες τους, πού βρίσκονται κιόλας τόσο μακριά, ενώ οι εχθροπραξίες  τελειώνουν.   Αρνούνται  να  ακούσουν την περιγραφή των ρωσικών ωμοτήτων. Υποπτεύονται κάποιο γερμανικό ελιγμό για να διασπασθούν οι Σύμμαχοι.  Άλλωστε οι εντολές του S.Η.Α.Ε.F. είναι σαφείς. Η συνθηκολόγηση  των  εχθρικών   μονάδων  πρέπει να έχει αποκλειστικά και μόνο χαρακτήρα τοπικής στρατιωτικής παραδόσεως.  Ο  διοικητής της 9ης στρατιάς κρίνει ότι θα υπερέβαινε τις διαταγές πού έχει και ότι θα αναγνώριζε εμμέσως την ύπαρξη  σοβιετικής βαρβαρότητας, αν άνοιγε το μέτωπο του στους πρόσφυγες.

Η ανάγκη επιβάλλει να υποκύψουν. Η συνθηκολόγηση υπογράφεται. Οι τραυματίες, οι αφοπλισμένοι στρατιωτικοί, το προσωπικό των βοηθητικών υπηρεσιών αρχίζουν να διαβαίνουν τον Έλβα, ενώ η 48η μεραρχία αρμάτων και το 20ό σώμα στρατού σχηματίζουν ένα προγεφύρωμα γύρω στο Τανγκερμύντε. Κοντά   στις όχθες του  ποταμού   έχουν   συγκεντρωθεί    χιλιάδες  πρόσφυγες Το σοβιετικό πυροβολικό βροντά πολύ κοντά. Η σοβιετική   αεροπορία  πολυβολεί  τους   καταυλισμούς.   Πολλοί πέφτουν   στο  ποτάμι  πιασμένοι  από   σανίδια,   μέσα σε βαρέλια, άλλα οι περισσότεροι   απωθούνται   διά του πυρός. Στις 7   οι πολεμιστές αρχίζουν με τη σειρά τα διαβαίνουν το ποτάμι. Ο Βένκ το διασχίζει την ώρα που αρχίζει  να  νυκτώνει   καταδιωκόμενος   από  τις   σφαίρες ρωσικού  πολυβόλου.   Περίπου   100.000  στρατιώτες και μερικές χιλιάδες πρόσφυγες, πού παρασύρουν μαζί τους φθάνουν στη Δύση.  Η  απόγνωση κυριεύει αυτούς που μένουν.   Ολόκληρες  οικογένειες   αυτοκτονούν ή επιχειρώντας να διαβούν τον ποταμό παρ’ όλες τις δυσχέρειες εξαφανίζονται στα νερά του.

Στα βόρεια του Βένκ μάχεται   η   ομάδα   στρατιών πού φέρει ακόμα το όνομα του Βάιχσελ: η 3η μέραρχία αρμάτων   και   η   21η   στρατιά.   Στην   πραγματικότητα, όπως στη Γαλλία το 1940, τα επιβλητικά ονόματα στρατιά ή  ομάδα στρατιών έχουν χάσει το νόημα τους. Ο προσωρινός διοικητής της ομάδος   στρατηγός φον Τίππελκιρς  δεν  κατορθώνει    ούτε  καν  να υπερνίκηση πλημμυρίδα των προσφύγων για να περάσει να δει που βρίσκονται  οι  μεγάλες  μονάδες του.   Παίρνει την απόφαση να συνθηκολόγηση, παρουσιάζεται ο ίδιος για τις διαπραγματεύσεις   και   κατορθώνει   να   συνάντηση τον διοικητή    της    81ης    αερομεταφερόμενης    αμερικανικής στρατιάς   Γκάβιν. Όπως ο Σίμσον, έτσι και αυτός δέχεται   τους   στρατιώτες   και   αποκρούει   τους   άμαχους. Μακρές φάλαγγες Γερμανών στρατιωτών βαδίζουν μια αιχμαλωσία σχετικά ήπια. Οι γυναίκες και τα παιδιά μένουν μέσα στην απελπισία τους.

Ο ίδιος ο Νταίνιτς έχει αρχίσει συνομιλίες με τους νικητές. Τη νύκτα της 2ας Μαΐου κατά τη διάρκεια της φυγής του προς το Φλένσμπουργκ σταμάτησε στον διαμετακομιστικό σταθμό επί της διώρυγος του Κιέλου, για να ανάθεση στον αρχηγό του Πολεμικού Ναυτικού ναύαρχο φον Φρίντεμπουργκ, την αποστολή να μεταβεί προς συνάντηση του Μοντγκόμερυ. Οφείλει να του προσφέρει την συνθηκολόγηση όλων των γερμανικών στρατιών, πού βρίσκονται στη Βόρειο Γερμανία και να του ζητήσει τη βοήθεια του για να ανακούφιση τη δυστυχία των προσφύγων.

 Στις 4 Μαΐου, στο Λινεπούργκ  ο  στρατηγός    Κίνσελ   υπογράφει την συνθηκολόγηση των στρατιών της Βορείου Γερμανίας και τωνστρατευμάτων που κατέχουν ακόμη   την   Ολλανδία και την Δανία. Δίπλα του, ο Μοντγκόμερυ.

Με το ταξίδι του Φρίντεμπουργκ παίρνουν εκδίκηση όλοι οι πληρεξούσιοι της ήττας πού, από το 1938, αναγκάσθηκαν να φέρουν στα πόδια του Χίτλερ την υποταγή των εθνών τους. Ο στρατηγός Κίντσελ, αρχηγός του επιτελείου του στρατάρχου Μπούς και ο αρχηγός του δικού του επιτελείου, αντιναύαρχος Βάγκνερ, τον συνοδεύουν, καθώς και κάποιος ταγματάρχης Φρίντελ. Οι δρόμοι είναι αποκλεισμένοι από τους πρόσφυγες, γεμάτοι συντρίμμια και συνεχώς βάφονται με αίμα από την συμμαχική αεροπορία. Στα ερείπια του Αμβούργου ο γκαουλάιτέρ Κάουφμαν στάματα τους απεσταλμένους και λέει, πως θα τους τουφεκίσει. Δεν κατορθώνουν έτσι να φθάσουν παρά μόνο κατά το τέλος του πρωινού στον χέρσο κάμπο του Λούνεμπουργκ, όπου βρίσκεται ο κινητός Σταθμός Διοικήσεως του Μοντγκόμερυ. Εκείνος κατεβαίνει από τό αυτοκίνητο του. Οι Γερμανοί χαιρετούν κάτω από την αγγλική σημαία, πού ανεμίζει χαρούμενα στο φύσημα της αύρας. Ο Μόντυ τους δείχνει με μια αδιάφορη κίνηση : «Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Τι θέλουν;». Στιγμή σημαντική. Τη συνθηκολόγηση πού ζητούν ο Μοντγκόμερυ την αρνείται. Οι στρατιές πού του προσφέρουν μάχονται εναντίον των Ρώσων : ας παραδοθούν στους Ρώσους. Ο Φρίντεμπουργκ άπαντα πως ούτε ένας στρατιώτης δεν θα υπακούσει στη διαταγή να κατάθεση τα όπλα σ' αυτούς, όχι από φιλότιμο, άλλα αποκλειστικά και μόνο γιατί αιχμαλωσία στα χέρια των Ρώσων σημαίνει μεταχείριση βάρβαρη χειρότερη κι από το θάνατο. Αντί να απάντηση ο Μοντγκόμερυ βάζει τον Φρίντεμπουργκ μέσα στο τροχόσπιτο του και του δείχνει τους χάρτες του. Γύρω από ένα κουρέλι Γερμανίας  γιγάντιες δυνάμεις επιτίθενται. Ο Γερμανός ναύαρχος ξεσπά σε λυγμούς. Η ώρα του γεύματος φέρνει κάποια χαλάρωση. Ο Μοντγκόμερυ δίνει εντολή νά σερβίρουν τους Γερμανούς σε μια ξεχωριστή σκηνή. Ο Φρίντεμπουργκ αλατίζει τις αγγλικές μερίδες πού του προσφέρουν με τα δάκρυα του. Η συνομιλία συνεχίζεται μέσα στη μεγάλη σκηνή του αρχιστρατήγου, πάντα ανάμεσα στους αδυσώπητους χάρτες. Ο Μόντυ διατυπώνει μια αντιπρόταση. Υποβάλλει την ιδέα αμέσου συνθηκολογήσεως όλων των χερσαίων, αεροπορικών και ναυτικών γερμανικών δυνάμεων πού βρίσκονται στο δυτικό και βόρειο πλευρό της ομάδος στρατιών του, δηλαδή στην Ολλανδία, στα νησιά της Φρίζης, στην Ελιγολάνδη, στο Σλέσβιγκ-Χολστάιν, στην Δανία. Με αυτό τον όρο όλοι οι Γερμανοί στρατιώτες που θα παρουσιασθούν στα προχωρημένα βρετανικά φυλάκια, ατομικά ή καθ’ ομάδας, θα τύχουν μεταχειρίσεως αιχμαλώτων πολέμου. Όσο για τους πρόσφυγες ο Μοντγκόμερυ επιβεβαιώνει, πως δεν μπορεί να τους επιτρέψει επίσημα να διαβούν τις γραμμές του. Υπόσχεται όμως να εξετάσει τα μέσα πού θα ελαφρύνουν τη δυστυχία τους. «Δεν είμαι λέει, απάνθρωπος. . .». Το αποδεικνύει διατάσσοντας την αναστολή των αεροπορικών βομβαρδισμών, χωρίς να περιμένει την υπογραφή της συνθηκολογήσεως.

 Από τα αριστερά: Μοντγκόμερυ, Αϊζενχάουερ,   Ζούκωφ   και ντε Λάτρ ντε Τασινύ.

Ο Φρίντεμπουργκ απαντά πως δεν έχει την αναγκαία εξουσιοδότηση για να επιβάλλει την συνθηκολόγηση των γερμανικών   δυνάμεων   στην  Ολλανδία   και την Δανία.

Συμφωνούν να πάει να την επιδιώξει στο Φλένσμπουργκ. Ό ναύαρχος Βάγκνερ και ο στρατηγός Κίντσελ θά μείνουν στο αγγλικό Γενικό Στρατηγείο. Σαν τελευταίο χρονικό όριο για την υπογραφή ορίζεται η επομένη 4η Μαΐου στις 6 το  απόγευμα.

Σ' αυτό το διάστημα μεγάλες συζητήσεις γίνονται στο Φλένσμπουργκ. Ο Νταίνιτς κάλεσε τους κυριότερους εκπροσώπους των πολιτικών και στρατιωτικών άρχων των εδαφών πού ακόμα κρατά η Βέρμαχτ. Ο Σάυς-Ίνκβαρτ ήρθε από την Ολλανδία· ο Τερμπόφεν και ο στρατηγός Μπέμ από τη Νορβηγία· ο δόκτωρ Μπέστ και ο στρατηγός Λίντεμαν από την Δανία· ο στρατηγός Φέρτς, αρχηγός του επιτελείου της ομάδος Βορρά από την Κουρλάνδη· ο Ραϊχσπροτέκτορ Φράντς και ο στρατηγός φόν Νάτσμερ, αρχηγός του επιτελείου της ομάδος «Μίττε», από την Τσεχοσλοβακία. Όλοι. συμφωνούν πως ή κατάσταση είναι απελπιστική. Ο Σάυς-'Ίνκβαρτ αποκαλύπτει ότι άρχισε ήδη συνομιλίες και ο Φράντς πως διαπραγματεύεται με τους αστούς πολιτικούς της Πράγας, με σκοπό να αναλάβουν αυτοί την εξουσία και να καλέσουν τα αμερικανικά στρατεύματα.Ο Νάτσμερ ωστόσο δηλώνει, πως δεν μπορεί να εγγυηθεί για τον αρχηγό του, στρατάρχη Σαιρνερ, ικανό να θελήσει να προβάλει άμυνα στο βοημικό τετράγωνο μέχρι την τελευταία του πνοή.

Τα μεσάνυκτα εμφανίζεται ο Φρίντεμπουργκ πελιδνός από την κούραση. Ή εξέταση των όρων, πού κομίζει, συνεχίζεται παρουσία του Κάιτελ, του Γιόντλ και του Σβέριν. Η υποχρέωση να παραδώσει ανέπαφα τα πολεμικά σταματά για μια στιγμή τον αρχιναύαρχο, έπειτα υποκύπτει, δίνει στον Φρίντεμπουργκ εξουσιοδότηση να υπογράψει τη συνθηκολόγηση όλων των στρατιών του Βορρά. Του ζητά έπειτα να συνέχιση την αποστολή του ως την Ρέιμς, για να προσφέρει στους Αμερικανούς μια ανάλογη παράδοση και των άλλων στρατιών.

Στις 6 το απόγευμα στις 4 Μαΐου ο Φρίντεμπουργκ βρίσκεται πάλι μπροστά στο τροχόσπιτο του Μοντγκόμερυ. Αυτός του θέτει ένα και μόνο ερώτημα : «Ναι ή Όχι ;» «Very dejected», λέει ο Μοντγκόμερυ· ο Γερμανός άπαντα: «Ναι». Είκοσι λεπτά αργότερα μπροστά στους απεσταλμένους του Τύπου, στους φωτογράφους, στους κινηματογραφιστές, στα μικρόφωνα της ραδιοφωνίας βάζει την υπογραφή του στο πρακτικό συνθηκολογήσεως. Ένα αγγλικό αεροπλάνο τον πηγαίνει πίσω στο Φλένσμπουργκ, από όπου την επομένη το πρωί ένα γερμανικό αεροπλάνο απογειώνεται για να τον οδηγήσει στην Ρέιμς.

Ο καιρός έχει χαλάσει. Ο Φρίντεμπουργκ αναγκάζεται να προσγειωθεί στις Βρυξέλλες, από όπου ένα αυτοκίνητο τον οδηγεί στην Ρέιμς, όπου φθάνει το απόγευμα συνοδευόμενος από τον στρατηγό Κίντσελ και κάποιον συνταγματάρχη Πόλεκ. Η υποδοχή πού του επιφυλάσσει ο Μπέντελ Σμίθ τον κάνει να ελπίζει, πως θα βρει την ίδια σιωπηρή κατανόηση, όπως και από τον Μοντγκόμερυ. Η ψευδαίσθηση διαλύεται όταν ο Σμίθ επανέρχεται, αφού συζήτησε με τον Αϊζενχάουερ. Οι όροι είναι αμείλικτα αυστηροί. Η συνθηκολόγηση πρέπει να υπογραφεί για όλες τις γερμανικές στρατιές και με τους Ρώσους το ίδιο ακριβώς, όπως και με τους Δυτικούς. Από τη στιγμή πού θα τεθεί εν ισχύει, οι Γερμανοί στρατιώτες θα είναι αιχμάλωτοι στο σημείο όπου θα βρεθούν, χωρίς να έχουν το δικαίωμα να κάνουν έστω και μια κίνηση, άλλως θα τίθενται εκτώς των νόμων του πολέμου. Ο Φρίντεμπουργκ επικαλείται τις παραχωρήσεις, πού επέτυχε από τον Μοντγκόμερυ, αλλά ο Σμίθ απαντά ότι στο Λύνεμπουργκ επρόκειτο για μια μερική συνθηκολόγηση, ενώ στη Ρέιμς πρόκειται για γενική συνθηκολόγηση. Δεν λέει πως ο Άικ είναι σφοδρά δυσαρεστημένος με τη στάση του Μοντγκόμερυ. «Ήταν σκεπτικός καθ’ όλη τη διάρκεια του γεύματος», λέει ο υπασπιστής του Μπάτλερ, «διερωτώμενος σε ποια θέση θα μπορούσε να βρεθεί, αν δεχόταν μια συνθηκολόγηση πού οι Ρώσοι δεν θα ήθελαν να αναγνωρίσουν. . .».

Πιεζόμενος πάλι να πη ναι η όχι ο Φρίντεμπουργκ επιτυγχάνει την έγκριση να αναφερθεί στο Φλένσμπουργκ. Ο Κίντσελ φεύγει και αναφέρει. Ο Νταίνιτς αποφασίζει να στείλει τον Γιόντλ για μια έσχατη προσπάθεια. Η εκλογή δεν είναι και πολύ διπλωματική, αλλά ο Γιόντλ έχει γερά νεύρα. Ο Φρανσίς ντέ Γκενγκάν, πού τον οδηγεί από το Σταθμό Διοικήσεως του Μοντγκόμερυ στην Ρέιμς, σημειώνει την αδιατάρακτη ηρεμία του και ομολογεί την ταραχή πού αισθάνεται από το γεγονός ότι βρίσκεται στο ίδιο αεροπλάνο με τον άνθρωπο, πού υπήρξε η κολασμένη ψυχή του Χίτλερ. Ο Γιόντλ κατά τα άλλα  είναι το ίδιο ανίσχυρος όπως και ο Φρίντεμπουργκ. Επιχειρώντας να κερδίσει χρόνο προτείνει να γίνει η συνθηκολόγηση σε δύο φάσεις : μια φάση κατά την οποία οι κινήσεις στρατευμάτων θα επιτραπούν και μια φάση κατά την οποία θα απαγορευθούν. Ο Αϊζενχάουερ δίνει εντολή να του , απαντήσουν, πως, αν η γερμανική υπογραφή καθυστέρηση ακόμα, θα διάταξη να κλείσει τελείως το δυτικό μέτωπο   και να πυροβολούν εναντίον κάθε Γερμανού στρατιώτη, έστω και άοπλου, πού θα ερχόταν να παραδοθεί. Όλα τα μέσα έχουν εξαντληθεί. 'Ο Γιόντλ τηλεγραφεί στο Φλένσμπουργκ, πως δεν βλέπει άλλη διέξοδο από την υπογραφή ή το χάος. Η απάντηση του Κάιτελ φθάνει στη 1 και 30' : «Πλήρης εξουσιοδότηση σας παρέχεται για την υπογραφή εκ μέρους του αρχιναυάρχου Νταίνιτς».

Το εντευκτήριο μιας επαγγελματικής σχόλης διαρρυθμίσθηκε κατάλληλα γι' αυτή την πανηγυρική στιγμή : τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας μετά από εξηνταοκτώ  μηνών   εχθροπραξίες.   Ξαφνικά   δίνεται   η   διαταγή,   να αποσυρθούν οι προβολείς και τα μηχανήματα μαγνητοφωνήσεως.   Οι   16  απεσταλμένοι  του  τύπου, πού  είχαν φθάσει από το  Παρίσι με ένα C-47, ειδοποιούνται πως πρέπει να κρατήσουν «off the record» το γεγονός για το οποίο είχαν κληθεί. Η συνθηκολόγηση της Γερμανίας με τους Δυτικούς Συμμάχους πρέπει να είναι μυστική. Ο Αϊζενχάουερ  αποφασίζει  να  μην  εμφανισθεί.   Στην  τελετή προεδρεύει ο Μπέντελ Σμίθ   έχοντας δεξιά του τον Άγγλο  ναύαρχο  Χάρολντ  Μπάροου  και  αριστερά  του τον Ρώσο στρατηγό Ιβάν Σουσλοπάρωφ, απλό αρχηγό ενός αποσπάσματος συνδέσεως. Ένας Αμερικανός αεροπόρος και ένας  Άγγλος αεροπόρος, ο Κάρλ Σπάατς και ο Τζ. Ρομπ, ο Άγγλος στρατηγός Φρέντερικ Μοργκαν. τέλος ο Γάλλος στρατηγός Φρανσουά Σεβέζ, που προσκλήθηκε την τελευταία στιγμή, συμπληρώνουν τη συμμαχική πλευρά της τραπέζης.  Απέναντι   ο  Γιόντλ,   ο Φρίντεμπουργκ και ο ταγματάρχης Βίλχελμ Οξένιους, πού τον έφεραν για να αντιπροσώπευση την Λουφτβάφφε. Όλα τελειώνουν μέσα σε λίγα λεπτά, ύστερα από τη δήλωση του Γιόντλ, ότι ο γερμανικός λαός επαφίεται στη γενναιοψυχία των νικητών.  Η  απόκρυψη της υπογραφής στο Ρέιμς είναι μια νέα συνθηκολόγηση ενώπιον του Στάλιν. Η οργή του φαίνεται ότι έριξε  το S.Η.Α.Ε.F.   σε μια κατάσταση πανικού.  Σπεύδουν νά συμφωνήσουν πως η πραγματική τελετή θα γίνει τη μεθεπομένη   στο Βερολίνο ανάμεσα στις νικηφόρες στρατιές του. Ο δυτικός κόσμος παρ’ όλα αυτά έμαθε την είδηση   χάρη στο θάρρος του ανταποκριτού του Ασοσσιέτεντ Πρές, Έντμουντ Κέννεντυ, πού αγνόησε την προσβλητική   απαγόρευση   και εξαπάτησε την λογοκρισία. Χρειάσθηκε όμως να  συγκρατήσουν τον  αρχιστράτηγο   της Δύσεως    Ντουάιτ  Αιζενχάουερ για να μη  σπεύσει  στο Βερολίνο να παίξει ένα δεύτερο ρόλο πίσω από τον στρατάρχη Ζούκωφ. «Το γενικό επιτελείο του "Αικ», λέει ο Μπάτλερ, «ερμήνευσε τη σοβιετική αξίωση σαν προπαγανδιστική πράξη. Ο Πρωθυπουργέ είχε ήδη εκφράσει την αντίθεση του.  Ο  Αικ συμμορφώθηκε με μεγάλη λύπη. Θα ήθελε να δη το Βερολίνο και να συνάντηση τους  Ρώσους. . .».

Το Βερολίνο εξακολουθεί να φλέγεται. Εκρήξεις συγκλονίζουν τα ερείπια. Πρόκειται για αποθήκες πυρομαχικών ή για συμμαχικές βόμβες, πού δεν είχαν εκραγεί και που η πυρκαγιά τους δίνει μια δεύτερη ευκαιρία. Τα μεταγωγικά αεροπλάνα, πού μεταφέρουν τις δυτικές αντιπροσωπείες, υποβάλλονται   σε   σχολαστικές   διατυπώσεις συνοδεύονται από σοβιετικά καταδιωκτικά ως το αεροδρόμιο του Τέμπελχοφ, πού είναι σπαρμένο από τα άρματα της μάχης.  Όσο   κι αν είναι προετοιμασμένοι η πτήση επάνω από την καταστραμμένη πρωτεύουσα συγκλονίζει τους Δυτικούς. Οι Ρώσοι, για   έναν   από  τους  λόγους πού μόνο αυτοί ξέρουν το μυστικό τους, αποφεύγουν να τους κάνουν να διασχίσουν το κέντρο και τους οδηγούν κάνοντας ένα μεγάλο γύρο ως   το   Κάρλσχορστ μακρινό προάστιο σχετικά ανέπαφο.   Ο   πληθυσμούς κλήθηκε να εξαφανισθεί κατά μήκος της διαδρομής· η κυκλοφορία   ρυθμίζεται  από  γυναίκες   με κοντές φούστες πού  χειρίζονται  με  επιδεξιότητα  αυτομάτων  κόκκινους και κίτρινους φανούς, και τα στρατεύματα πού έχουν παραταχτεί στα σταυροδρόμια έχουν καλή εμφάνιση. Ο Ντα Λάτρ, πού την άφιξη του ούτε την περίμεναν ούτε την επιθυμούσαν, φαίνεται πως ακολούθησε άλλο δρομολόγιο. Είναι ο μόνος πού μιλά για «ατέλειωτες σειρές δυστυχισμένων γυναικών, παιδιών και γέρων, αποβλακωμένων που βαστούσαν τα πιο ετερόκλητα δοχεία, για να μαζεύουν νερό από τα σιντριβάνια της πόλεως και τους κρουνούς κατασβέσεως  πυρκαγιάς».   Σημειώνει  επίσης  τις  αντιθέσεις   του Ερυθρού Στρατού : μονάδες θωρακισμένων με άριστη εμφάνιση και «πιο πέρα   εφοδιοπομπές   από μακριά και στενά αμάξια με πανύψηλες ρόδες, πού μεταφέρουν κακοντυμένους στρατιώτες, πού φορούν στο κεφάλι σκούφους από αστραχάν κι έχουν ριγμένες στις πλάτες τους παλιές κουβέρτες. . .».

Η συμμετοχή του Γάλλου στρατηγού στην τελετή δεν πραγματοποιήθηκε χωρίς σοβαρές προστριβές. Αφού κατέλαβε τον Μέλανα Δρυμό η στρατιά του είχε παρακάμψει τη λίμνη της Κωνστάντιας, είχε εισδύσει στην Αυστρία, κυρίευσε το Μπρέγκεντς και το Φέλντκιρχ πάνω στο δρομο του Μπρέννερ. Ο Ντέ Λάτρ βρίσκεται στο Λίνταου, όταν εξουσιοδοτείται από τον στρατηγό Ντέ Γκώλ «να πάρει μέρος στην υπογραφή της πανηγυρικής πράξεως της συνθηκολογήσεως στο Βερολίνο». Το S.Η.Α.Ε.F. είναι σύμφωνο, προμηθεύει το αεροπλάνο, οι Ρώσοι όμως αρχίζουν να δημιουργούν δυσκολίες. Ο Ντέ Γκώλ και οι σύντροφοι του, ο συνταγματάρχης Ντεμέτς και ο λοχαγός Μπον-τού, βλέπουν να τους προσφέρονται τρία αχυρένια στρώματα σ' ένα θάλαμο και, πριν από όλα, επιδιώκουν μάταια να φθάσουν ως τον στρατάρχη Ζούκωφ. Είναι άγνωστο για ποιο λόγο και με βάση ποιες σκέψεις η Μόσχα κάνει τη στάση της ηπιώτερη. Συμφωνείται ότι η συνθηκολόγηση θα υπογραφεί από τον στρατάρχη Ζούκωφ και τον στρατάρχη Αεροπορίας Τέντερ, πού αντιπροσωπεύει τον Αϊζενχάουερ. Ο Αμερικανός στρατηγός Σπάτς καί ο Ντε Λάτρ θα υπογράψουν ως μάρτυρες. Η γαλλική φιλοτιμία ικανοποιείται.

 O Ζούκωφ διατάσσει να εισαγάγουν τη γερμανική αντιπροσωπεία.

Στις 9 Μαΐου, λίγο μετά τα μεσάνυκτα, η συνεδρίαση αρχίζει στην αίθουσα τελετών της σχόλης υπαξιωματικών του Κάρλχορστ. Μεσάνυκτα και 10' ο Ζούκωφ διατάσσει να εισαγάγουν τη γερμανική αντιπροσωπεία. Ο Νταίνιτς είχε ορίσει ως αρχηγό της τον στρατάρχη Κάιτελ. Μπαίνει με ύφος πού οι αυτόπτες μάρτυρες θα χαρακτηρίσουν υπεροπτικό, πού μπορεί όμως να θεωρηθεί ως αξιοπρεπής ακαμψία ενός στρατιώτου, πού επιτελεί την πιο οδυνηρή από τις πράξεις αυταπαρνήσεως. Χαιρετά υψώνοντας τη στραταρχική του ράβδο, χωρίς να πάρει απάντηση. Δίπλα του κάθονται ο ναύαρχος Φρίντεμπουργκ, κίτρινος σαν πτώμα και ο αντιστράτηγος Στούμπφ, εκπρόσωπος του στρατάρχου φον Γκράιμ, πού το τραύμα του στο Βερολίνο τον έχει καθηλώσει σ' ένα βαυαρικό νοσοκομείο. Πίσω τους παρατάσσονται στη σειρά έξι αξιωματικοί, «αληθινά επιβλητικοί», λέει ο λοχαγός Μποντού, «φορώντας όλους τους πολεμικούς σταυρούς μετά ξιφών και παραμένουν ακίνητοι, ενώ δαγκώνουν τα χείλη τους για να μην κλάψουν. . .». Συγκινητική εικόνα ενός στρατού ηττημένου.

Ο Κάϊτελ χαιρετά υψώνοντας τη στραταρχική του ράβδο, χωρίς να πάρει απάντηση

Γίνεται η ανάγνωση της συμφωνίας. Η γερμανική αντιπροσωπεία αναγνωρίζει την άνευ όρων παράδοση όλων των γερμανικών ένοπλων δυνάμεων, η οποία κατά τους όρους της Ρέιμς έχει ήδη τεθεί εν ισχύει από τις 23 καί 1' της προηγουμένης ημέρας. Ο Κάιτελ ζητά μια προθεσμία εικοσιτεσσάρων ωρών για να γνωστοποίηση την συμφωνία στις στρατιές. Ο Ζούκωφ άπαντα, πως η αίτηση έχει ήδη απορριφθεί. Ανταλλάσσονται οι υπογραφές. Ο Κάιτελ χαιρετά πάλι με τη στραταρχική του ράβδο. Οι νικητές μένουν καθισμένοι. Οι ηττημένοι βγαίνουν έξω.

Μερικές ημέρες αργοτερα ο ναύαρχος Φρίντεμπουργκ αυτοκτονεί με δηλητήριο. Ο στρατηγός Κίντσελ τινάζει τα μυαλά του στον αέρα. Ο Χίμμλερ, αφού τριγύρισε τον Νταίνιτς σχεδιάζοντας ακόμη συγκεχυμένες σκευωρίες, καταλήγει να παραδοθεί σε ένα αγγλικό φυλάκιο, άλλα τη στιγμή πού αρχίζει η σωματική έρευνα μασά μια παστίλια υδροκυάνιο και πέφτει νεκρός. Ο Γκράιμ αυτοκτονεί κι αυτός με δηλητήριο. Άλλοι, πού υπήρξαν από τους πιο φανατικούς, επιχειρούν να σώσουν τη ζωή τους. Ο γκαουλάιτερ Χάνκε, πού διέταξε την άμυνα του Μπρεσλάου «μέχρι τελευταίου ανδρός και μέχρι τελευταίας γυναικός», απογειώνεται από την πόλη πού ψυχορραγεί μέσα σ' ένα Φίζελερ Στορχ. Ο γκαουλάιτερ Κοχ φεύγει από το Πίλλαου επιβαίνοντας στο παγοθραυστικό, πού το είχε μετατρέψει σε ιδιωτική κιβωτό και φθάνει στις δανικές ακτές. Χάνονται και ο ένας και ο άλλος μέσα στο χάος της ηττημένης Γερμανίας.

Στην Κουρλάνδη κάθε είδους πλωτά μέσα φεύγουν από τα λιμάνια του Λίμπαου και του Βίνταου κατά τη διάρκεια της ημέρας, της 8ης Μαΐου, επαναπατρίζοντας 28.000 άνδρες κι ανεβάζοντας σε 2.204.722 άτομα τον αριθμό των στρατιωτικών και των άμαχων, πού αποσπάσθηκαν από τους θύλακες της Ανατολής από το γερμανικό Ναυτικό, αφήνοντας όμως στην αιχμαλωσία 230.000 στρατιώτες. Στα Βαλκάνια οι 400.000 άνδρες της ομάδος στρατιών Λέρ οφείλουν να παραδοθούν στους παρτιζάνους του Τίτο, πού διαπράττουν εις βάρος τους σκληρές πράξεις αντεκδικήσεως. Στην Αυστρία η ομάδα στρατιών Ρέντουλικ, δυνάμεως 600.000 ανδρών, κατορθώνει να παραδοθεί στους Αμερικανούς.

Στην Τσεχοσλοβακία η Πράγα εξεγείρεται στις 6 Μαΐου. Ο Πάττον βρίσκεται στο Πίλσεν, σε απόσταση 80 χλμ. από την πρωτεύουσα. Ζητά την έγκριση να εξορμήσει και χωρίς να την περιμένει, στέλνει μπροστά ένα απόσπασμα θωρακισμένων. Ο Μπράντλεϋ επεμβαίνει. Η Πράγα, όπως η Βιέννη και το Βερολίνο, είναι σοβιετικά οικόπεδα. Το απόσπασμα πού είχε φθάσει ήδη στην Πράγα ανακαλείται.

Η βοήθεια πού φθάνει στους επαναστατημένους είναι πραγματικά απροσδόκητη. Ο Χίτλερ είχε αποφασίσει, αρκετά αργά, να επιτρέψει τη συγκρότηση μιας στρατιάς Βλασώφ. Μόνο μια μεραρχία κατορθώθηκε να εξοπλισθεί. Αυτή φθάνει στην Πράγα κάτω από τη διοίκηση του Ουκρανού στρατηγού Μπουνιτσένκο και αντί να την καταστείλει, προσχωρεί, στην εξέγερση.  Έτσι έβλεπε κανείς γερμανικές στολές να πολεμούν εναντίον άλλων γερμανικών στολών. Ο ίδιος ο Βλασώφ σπεύδει και μετά τη συντριβή της γερμανικής φρουράς οδηγεί περίπου 100.000 άνδρες του στις αμερικανικές γραμμές. Ο Πάττον διατάσσει να τους μεταχειρισθούν ως  αιχμαλώτους πολέμου. Αργότερα θα παραδοθούν με επικεφαλής τον Βλασώφ στους Ρώσους.

Alfred Jodl, Albert Speer και ο Karl Dönitz συλλαμβάνονται

Ο Σαΐρνερ μαθαίνει τη συνθηκολόγηση στο Γενικό Στρατηγείο του, στο Γιοζεφστατ, στα όρη της Σουηδίας. Έχει κάτω από τις διαταγές του τρεις στρατιές ανέπαφες, την 3η, την 17η και την 4η αρμάτων, με συνολικό αριθμο 1.200.000 ανδρών. Λίγο καιρό πριν να περικυκλωθεί το Βερολίνο είχε πετάξει ως τον Χίτλερ, για να επιχείρηση να τον φέρει στο βοημικό τετράπλευρο δίνοντας του την υπόσχεση μιας απεγνωσμένης άμυνας. Είχε όμως εξασφαλίσει και τα προσωπικά του μετόπισθεν. Μαθαίνοντας πως τα πάντα τελείωσαν, ντύνεται πολιτικά, χώνει στην τσέπη του τα αδαμαντοκόλλητα παράσημα του και απογειώνεται με το Φίζελερ του προς την γενέτειρα του Βαυαρία, όπου είχε οργανώσει ένα καταφύγιο εφοδιασμένο με τα απαραίτητα για τη συντήρηση του για ένα χρόνο. Χωρικοί καταγγέλλουν την παρουσία του και οι Αμερικανοί τον συλλαμβάνουν και τον παραδίδουν στους Ρώσους. Αυτοί ύστερα από μερικά χρόνια θα τον απελευθερώσουν με τιμές, πού φθάνουν ως το σημείο να τον δεξιωθεί στο Ανατολικό Βερολίνο ο Βάλτερ Ούλμπριχτ. Ελάχιστοι από τους στρατιώτες του θα γλιτώσουν από τα στρατόπεδα και οι περισσότεροι δεν θα επιστρέψουν ποτέ. Η κυβέρνηση-φάντασμα του Φλένσμπουργκ διαιρεί τους Συμμάχους . Ο Τσώρτσιλ την βλέπει σαν «ένα χρήσιμο όργανο» και επιθυμεί να την διατηρήσει. Ο Αϊζενχάουερ ανησυχεί για τις αντισοβιετικές διαθέσεις του Νταίνιτς, πού συγκεκριμένα στέλνει στη Δύση τους Γερμανούς επιστήμονες, πού αναζητούν οι Ρώσοι και πού προορίζονται να γίνουν  Αμερικανοί υπήκοοι. Ο Κάιτελ συλλαμβάνεται πρώτος, έπειτα, στις 22 Μαΐου, ο αρχιναύαρχος καλείται με τον Γιόντλ και τους συνεργάτες του στο «Πάτρια», πού μέσα στο λιμάνι τού Φλένσμπουργκ χρησιμοποιείται ως έδρα της διασυμμαχικής επιτροπής ελέγχου. Απεσταλμένος από την S.Η.Α.Ε.F. ο Αμερικανός στρατηγός Ρούκς διατάσσει να τους φυλακίσουν. Ο αρχιναύαρχος και οι αξιωματικοί του είναι υποχρεωμένοι να κατεβάσουν τα παντελόνια τους, για να υποστούν σωματική έρευνα.

Συμβολική ταπείνωση. Η Γερμανία δεν είναι μόνο ηττημένη. Έχει χάσει κάθε είδους πολιτική ύπαρξη και μάλιστα κάθε είδους νομική υπόσταση. Δεν είναι μόνο ηττημένη, είναι στην κυριολεξία, εκμηδενισμένη.

ΡΑΙΗΜΟΝ ΚΑΡΤΙΕ

Β’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ