Το
πλοίο Mavi Marmara στις 22 Μαΐου
Έξι
χρόνια από το επεισόδιο του Mavi Marmara (31.5.2010)
Στις 31 Μαΐου 2010 οι
Ισραηλινές δυνάμεις επιτέθηκαν, μετά από προειδοποιήσεις, σε νηοπομπή του
διεθνούς κινήματος Free Gaza. Σκοπός της νηοπομπής ήταν να σπάσει τον ναυτικό
αποκλεισμό, μεταφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια στους Παλαιστινίους της Λωρίδας
της Γάζας. Η νηοπομπή αρνήθηκε την πρόταση της Ισραηλινής κυβέρνησης να πλεύσει
στο λιμάνι του Ασντόντ. Σύμφωνα με την πρόταση, η Ισραηλινή κυβέρνηση αρχικά θα
έλεγχε την ανθρωπιστική βοήθεια (κάποια αντικείμενα όπως το τσιμέντο
απαγορεύεται να διανεμηθούν στην Γάζα) και κατόπιν θα επέτρεπε να διανεμηθεί η
βοήθεια στη Γάζα (ή ακόμη επιτρέποντας του οργανωτές της αποστολής να διανέμουν
την βοήθεια).
Από την συμπλοκή που
ακολούθησε σε ένα από τα πλοία το “Mavi Marmara” σκοτώθηκαν 9 ακτιβιστές σύμφωνα με τους Ισραηλινούς
και τραυματίσθηκαν εξήντα καθώς και έξι Ισραηλινοί στρατιωτικοί μεταξύ των
οποίων δύο σοβαρά.
Προϊστορία
Η
διαδρομή της νηοπομπής.
Στις 25 Μαΐου 2010 τα
πλοία «Ελεύθερη Μεσόγειος» και «Σφενδόνη» αναχώρησαν από το λιμάνι του Πειραιά
με τελικό προορισμό την Λωρίδα της Γάζας μεταφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια και
ακτιβιστές. Παράλληλα άλλα έξι πλοία ξεκίνησαν από άλλα λιμάνια με τον ίδιο προορισμό.
Σημείο συνάντησης των πλοίων είχε καθοριστεί η Κύπρος. Στις 27 Μαΐου το
υπουργείο εξωτερικών του Ισραήλ ανακοίνωσε ότι δεν θα επιτρέψει στα πλοία να
φτάσουν στη Λωρίδα της Γάζας. Μια μέρα μετά τις προειδοποιήσεις του Ισραήλ, η
Κυπριακή Δημοκρατία απαγόρευσε τον απόπλου του "στόλου της
ελευθερίας" από τα λιμάνια της Κύπρου με αποτέλεσμα να μην κατορθώσουν να
επιβιβασθούν στα πλοία αντιπροσωπεία βουλευτών και ευρωβουλευτών.
Την Κυριακή της 30ης Μαΐου
η νηοπομπή ξεκίνησε από τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου για την Λωρίδα της Γάζας
αλλά λόγω τεχνικών προβλημάτων έξι πλοία τελικώς αναχώρησαν. Σε αυτά επέβαιναν
περί τους 700 επιβάτες, το πλείστον Τούρκοι υπήκοοι, καθώς και 10.000 τόνοι
ανθρωπιστικής βοήθειας. Εκτός από τους Τούρκους επιβάτες υπήρχαν και Έλληνες,
Γερμανοί, Σουηδοί, Κύπριοι και Παλαιστίνιοι υπήκοοι.
IΙσραηλινό ελικόπτερο υπερίπταται του MAVI MARMARA
Επίθεση
Ισραηλινών δυνάμεων
Στις 23.00 τοπικής ώρα της
30ης Μαΐου το πολεμικό ναυτικό του Ισραήλ ήρθε σε επαφή με την νηοπομπή ενώ
αυτή έπλεε σε διεθνή ύδατα 200 χιλιόμετρα μακριά από την Λωρίδα της Γάζας. Στη
συνέχεια το Ισραηλινό Πολεμικό Ναυτικό έδωσε στα 6 πλοία εντολή να
απομακρυνθούν ή να τους ακολουθήσουν στο λιμάνι του Ασντόντ στο Ισραήλ. Στη
συνέχεια το Ισραηλινό Πολεμικό Ναυτικό έδωσε εντολή στα 6 πλοία να τους
ακολουθήσουν στο λιμάνι, διαφορετικά θα τα καταλάμβαναν. Το Ισραηλινό Πολεμικό
Ναυτικό επικοινώνησε με το πλοίο Mavi Marmara και ζητήθηκε από τον καπετάνιο να
τους πει προς τα που κατευθύνεται το πλοίο. Λίγο αργότερα δύο ισραηλινά
πολεμικά πλοία πλησίασαν και από τις δύο μεριές το πλοίο Mavi Marmara τουρκικού
νηολογίου.
Οι ισραηλινοί στρατιώτες
επιβιβάστηκαν στα πλοία το βράδυ της 30ής Μαΐου 2010, ενώ τα πλοία έπλεαν σε
διεθνή χωρικά ύδατα 65 χιλιόμετρα δυτικά της ακτής της Γάζας. Οι στρατιώτες
κατέλαβαν χωρίς αντίσταση τα πέντε πλοία ενώ ενεπλάκησαν με επιβάτες του Mavi
Marmara , με αποτέλεσμα τουλάχιστον εννέα ακτιβιστές νεκρούς και εξήντα
τραυματίες, ενώ σύμφωνα με το ισραηλινό υπουργείο άμυνας από την πλευρά των
Ισραηλινών δυνάμεων υπάρχουν δέκα τραυματίες, εκ των οποίων οι δύο σοβαρά.
Bίντεο δείχνει ορισμένους ακτιβιστές να χειροδικούν πρώτοι χρησιμοποιώντας
λοστούς και άλλα αντικείμενα και να πετούν από το πάνω στο κάτω κατάστρωμα έναν
στρατιώτη.
Τραυματισμένος ισραηλινός κομάντο μέ ένα ακτιβιστή στο Mavi Marmara.
Οι νεκροί Τούρκοι
ακτιβιστές: Ibrahim Bilgen, 61 ετών. Ali Haydar Bengi, 39 ετών, απόφοιτος του
τμήματος Αραβικής λογοτεχνίας του πανεπιστημίου Al-Azhar του Καϊρου. Cevdet
Kiliçlar, 38 ετών, δημοσιογράφος που συμμετείχε σε πολλές ανθρωπιστικές
αποστολές Çetin Topçuoglu, 54 ετών, πρωταθλητής του taekwondo και προπονητής
της εθνικής ομάδας taekwondo της Τουρκίας. Necdet Yildirim, 32 ετών,
εργαζόμενος σε ανθρωπιστικά προγράμματα. Fahri Yaldiz, 43 ετών, πυροσβέστης.
Cengiz Songür, 47 ετών, δημοτικός υπάλληλος. Cengiz Akyüz, 41 ετών, εργαζόμενος
σε ανθρωπιστικά προγράμματα. Furkan Dogan, 19 ετών, φοιτητής ιατρικής (διπλής
υπηκοότητας, Αμερικανός και Τούρκος).
Να δούμε εδώ τι έγραψε στις
10 Ιουνίου του 2010 η εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»
Αλλαγή
συσχετισμών στην Αν. Μεσόγειο
Του
ΝΙΚΟΥ ΧΡΥΣΟΛΩΡΑ
Η τραγική κατάληξη της
απόπειρας του Ισραήλ να ανακόψει τη μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας προς το
αποκλεισμένο λιμάνι της Γάζας, επανέφερε στη διεθνή ατζέντα το εδώ και χρόνια
βαλτωμένο Μεσανατολικό - και μάλιστα με τον πλέον δραματικό τρόπο. Η «Κ»
φιλοξενεί δύο διαφορετικές εκδοχές όσων συνέβησαν τα ξημερώματα της 31ης Μαΐου.
Παρά τους ισχυρισμούς του Τελ Αβίβ περί αυτοάμυνας, ο θάνατος εννέα Τούρκων
πολιτών στην επιχείρηση οδήγησε σε ολική ρήξη τις τεταμένες τουρκο-ισραηλινές
σχέσεις. Την Τετάρτη, ανώνυμες κυβερνητικές πηγές από την Αγκυρα διεμήνυαν ότι
ο ανακληθείς πρέσβης τους στο Τελ Αβίβ δεν θα επιστρέψει εάν το Ισραήλ δεν
ζητήσει συγγνώμη για την αιματοχυσία, αποζημιώσει τις οικογένειες των θυμάτων
και επιτρέψει τη σύσταση διεθνούς επιτροπής για τη διερεύνηση των συνθηκών του
συμβάντος. Με άλλα λόγια, δεν αποκλείεται ακόμη και η υποβάθμιση των
διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο πρώην στενών συμμάχων.
Κατ' ορισμένους, η
μεταστροφή της στάσης της Άγκυρας απέναντι στο Ισραήλ είναι ακατανόητη, αφού ο
κύριος αντίπαλός της στην προσπάθεια να ηγεμονεύσει στη Μ. Ανατολή είναι ο
παραδοσιακός εχθρός του Ισραήλ, το Ιράν. Εν τούτοις, η ψυχρή αυτή αποτίμηση των
συσχετισμών δυνάμεων παραβλέπει το γεγονός ότι το κυβερνών κόμμα της Τουρκίας
είναι μετριοπαθές μεν, αλλά ισλαμικό. Δεύτερον, οι σφοδρές δημόσιες συγκρούσεις
του Ταγίπ Ερντογάν με την ισραηλινή κυβέρνηση έχουν ενισχύσει το κύρος της
Τουρκίας στον μουσουλμανικό κόσμο. Τρίτον -και κυριότερο-, Τουρκία και Ιράν
βομβαρδίζουν εδώ και μήνες θέσεις Κούρδων αυτονομιστών στο Ιράκ. Η καταστολή
του κινήματος της κουρδικής ανεξαρτησίας αποτελεί θέμα εδαφικής ακεραιότητας
και για τις δύο χώρες, εξ ου και η σύσφιγξη των δεσμών Τεχεράνης - Αγκυρας και
η απομάκρυνση της τελευταίας από το Ισραήλ. Στις νέες αυτές συνθήκες που
διαμορφώνονται, η χώρα μας προσπαθεί να ισορροπήσει σε τεντωμένο σχοινί.
Παρά την προσέγγιση Ελλάδας
- Ισραήλ εσχάτως, η δυσανάλογη βία που όλο και συχνότερα χρησιμοποιεί η
κυβέρνηση Νετανιάχου, οδηγεί ολοταχώς το Ισραήλ σε διεθνή απομόνωση και φέρνει
σε δύσκολη θέση την Αθήνα. Επιπλέον, διαιωνίζει τη νοοτροπία «του
πολιορκημένου» στο Ισραήλ, η οποία αποτελεί τροχοπέδη στη λύση του
Μεσανατολικού. Επίσης, η εικόνα της Χαμάς, μιας -ας μην το ξεχνάμε-
αντισημιτικής οργάνωσης φανατικών, ενισχύεται. Από την άλλη, όμως, οι
αποστάσεις που παίρνουν ακόμη και παραδοσιακοί σύμμαχοι του Ισραήλ αναγκάζουν
το Τελ Αβίβ να προβεί σε υπαναχωρήσεις, όπως η χαλάρωση του χερσαίου
αποκλεισμού της Γάζας. Βέβαια, η λύση του Μεσανατολικού απέχει ακόμη πολύ, αφού
οι ακραίες φωνές και στις δύο πλευρές έχουν υποκαταστήσει τη λογική. Το σοκ από
τα τελευταία γεγονότα ίσως την επαναφέρει.
«Σκασμός!
Γυρίστε στο Αουσβιτς!»
Του ΣΑΜΠΥ ΜΙΩΝΗ*
Αυτή ήταν η απάντηση -μέσω
ασυρμάτου- του «στολίσκου της ελευθερίας», όταν το ισραηλινό ναυτικό
προειδοποίησε ότι πλησίαζε σε στρατιωτικά αποκλεισμένη περιοχή. Εύκολα
καταλαβαίνει κανείς ότι αυτή δεν είναι μια απάντηση αγγελιαφόρων της ειρήνης,
αλλά μια απάντηση φανατισμένων αγγελιαφόρων του μίσους. Η τουρκική εφημερίδα
«Χουριέτ» δημοσίευσε μια σειρά από φωτογραφίες των βαριά λιντσαρισμένων
Ισραηλινών στρατιωτών, τους οποίους οι «ακτιβιστές» του «Μavi Μarmara» πήραν
ομήρους στην αρχή της επιχείρησης. Οι φωτογραφίες αυτές αποδεικνύουν τους
ισχυρισμούς του ισραηλινού στρατού, ότι οι στρατιώτες χρησιμοποίησαν βία σε
αυτοάμυνα και μόνο μετά το άγριο λιντσάρισμα και τον πυροβολισμό τους από τους
επιβάτες του τουρκικού πλοίου. Κάθε μέρα που περνάει, αποδεικνύεται όλο και
περισσότερο ότι οι «ακτιβιστές» αυτοί χρησιμοποίησαν χωρίς ντροπή κάτι το τόσο
ιερό, όπως είναι η ανθρωπιστική βοήθεια, σαν φερετζέ για την προβοκάτσια που
τόσο καλά είχαν οργανώσει. Μήπως τα ΜΜΕ για άλλη μια φορά βιάστηκαν να βγάλουν
συμπεράσματα, όταν έσπευσαν να καταδικάσουν τις ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας;
Μήπως πρέπει να αναθεωρηθεί το αντανακλαστικό τού «Για όλα φταίει το Ισραήλ»;
Το ποιοι ήταν οι
προβοκάτορες του τουρκικού πλοίου, σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι οι Έλληνες
ακτιβιστές που συμμετείχαν στην αποστολή δεν έτρεφαν πραγματικά αισθήματα
συμπαράστασης για τους κατοίκους της Γάζας. Ως Έλληνας, γνωρίζω καλά την
ελληνική ψυχή και είμαι σίγουρος ότι οι Έλληνες ακτιβιστές δεν είχαν κανένα
σκοπό να γίνουν πιόνια στα χέρια των ισλαμιστών εξτρεμιστών του «Μavi Μarmara».
Οι Έλληνες ακτιβιστές, όπως και οι ακτιβιστές από όλον τον κόσμο, που θέλουν να
βοηθήσουν πραγματικά τους κατοίκους της Γάζας, είναι ελεύθεροι να το κάνουν.
Αρκεί η βοήθεια αυτή να είναι πιστοποιημένα ανθρωπιστική και να μην
περιλαμβάνει όπλα, πυρομαχικά ή υλικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την
κατασκευή τους. Το Ισραήλ προωθεί 15.000 τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα
κάθε εβδομάδα. Μάλιστα, η ανθρωπιστική βοήθεια του στολίσκου προωθήθηκε στη
Γάζα, αλλά η Χαμάς έχει αρνηθεί να την παραλάβει σε μια προσπάθεια να κερδίσει
όσο το δυνατόν περισσότερο από το επικοινωνιακό αυτό παιχνίδι.
Ο λαός του Ισραήλ δεν
μάχεται τον λαό της Γάζας. Αντιθέτως, συμπάσχει μαζί του. Ο λαός της Γάζας
είναι όμηρος μιας ακραίας ισλαμικής οργάνωσης, της Χαμάς. Η Χαμάς
χρηματοδοτείται από το Ιράν που έχει ευθαρσώς δηλώσει ότι σκοπεύει να
«καθαρίσει» το Ισραήλ από τον χάρτη. Η Χαμάς θέλει να επιβάλει ισλαμικό νόμο
στο παλαιστινιακό κράτος του μέλλοντος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την
ελευθερία των Παλαιστινίων, τα δικαιώματα των γυναικών, τα δικαιώματα των
χριστιανών Παλαιστινίων, και κάθε Παλαιστίνιο που ονειρεύεται να ζήσει σε ένα
δημοκρατικό, ελεύθερο κράτος.
Το Ισραήλ επιθυμεί την
ειρήνη. Μια χούφτα 6 εκατομμυρίων Εβραίων, περικυκλωμένοι από 200 εκατομμύρια
Αραβες και περισσότερους από ένα δισεκατομμύριο μουσουλμάνους, ονειρευόμαστε
μόνο την ειρήνη. Θέλουμε την ίδρυση ενός δημοκρατικού και ευημερεύοντος παλαιστινιακού
κράτους, με το οποίο να συνυπάρχουμε ειρηνικά. Δεν επιζητούμε τον πόλεμο, δεν
θέλουμε άλλη βία. Θέλουμε μόνο ειρήνη. Οι αντίπαλοί μας, από το Ιράν ώς τη
Χαμάς, τη Χεσμπολάχ και τους Τούρκους εξτρεμιστές του «Mavi Marmara», θέλουν να
μας ξαναστείλουν στο Αουσβιτς, όπως δήλωσαν. Αυτό δεν μπορούμε να το
επιτρέψουμε.
* Ο κ. Σάμπυ Μιωνής είναι
υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του Israel Defense Forces.
Δεν
ήταν απάντηση του «Στολίσκου της Ελευθερίας»
Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ
Διάβασα με έκπληξη τον
εκπρόσωπο του ισραηλινού επιτελείου ενόπλων δυνάμεων να αναφέρεται σε ένα
παραποιημένο ηχητικό ντοκουμέντο που παρουσίασαν οι ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ
και για το οποίο έχουν ήδη απολογηθεί δημοσίως (IDF 5/6/2010). Το να αμφισβητεί
κανείς τους ανωτέρους του είναι ίσως γενναίο, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση
λανθασμένο και επικίνδυνο. Στην πραγματικότητα κανένας δεν γνωρίζει ποιος
μίλησε σε ανοιχτή συχνότητα ασυρμάτου περί Αουσβιτς και σίγουρα δεν αποτελεί
την απάντηση του «Στολίσκου της Ελευθερίας».
Στο οπτικό υλικό που έχει
διασωθεί από το Mavi Marmara είναι εμφανές ότι οι ακτιβιστές, «οπλισμένοι» μόνο
με σφεντόνες και αντικείμενα που βρήκαν στο πλοίο, προέβαλαν στοιχειώδη και
απολύτως νόμιμη αντίσταση σε μια απρόκλητη επίθεση ενόπλων σε διεθνή ύδατα. Στη
συνέχεια μάλιστα προσέφεραν τις πρώτες βοήθειες στους Ισραηλινούς στρατιώτες.
Ως αυτόπτης μάρτυρας σας διαβεβαιώνω ότι όχι μόνο δεν οπλοφορούσαν, αλλά αν
ήθελαν θα σκότωναν αμέσως τους κάκιστα εκπαιδευμένους αλλά έτοιμους να
σκορπίσουν τον θάνατο στρατιώτες σας - ακόμη και με τα χέρια τους. Δεν το
έκαναν. Αντιθέτως οι Ισραηλινοί στρατιώτες, οι οποίοι σημάδευαν και
πυροβολούσαν ακόμη και τους δημοσιογράφους αλλά και ανθρώπους που κρατούσαν
λευκές σημαίες, άφησαν τραυματίες να πεθάνουν αρνούμενοι να προσφέρουν βοήθεια.
Και αυτό παρά τις σπαραχτικές εκκλήσεις των γιατρών.
Φυσικά όλα αυτά μπορείτε
να τα διαπιστώσετε από το υλικό που κλέψατε από τους δημοσιογράφους - μαζί με
τον εξοπλισμό αλλά και τα χρήματά μας. Χρησιμοποιώ τη λέξη κλοπή και όχι
κατάσχεση, αφού δεν έγινε καμία καταγραφή του εξοπλισμού, ενώ αργότερα
χρησιμοποιήθηκαν κλεμμένες πιστωτικές κάρτες συναδέλφων - πιθανότατα από
στρατιώτες ή αξιωματούχους σας (Haaretz, 11/6/2010).
Το να αντιμετωπίζετε τους Έλληνες
ακτιβιστές σαν αφελείς που έπεσαν στην παγίδα εξτρεμιστών, φοβάμαι ότι
προσβάλλει βαθύτατα τον ελληνικό λαό που αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή την
προσπάθειά τους. Οσο για τα «αποδεικτικά» στοιχεία, που μοίρασαν ισραηλινές
πρεσβείες σε επιλεγμένους δημοσιογράφους (Spiegel, 9/6/2010) σχετικά με τις
υποτιθέμενες σχέσεις της οργάνωσης IHH με ισλαμιστές εξτρεμιστές, έχουν ήδη
καταρριφθεί («Ελευθεροτυπία», 13/6/2010).
Φοβάμαι όμως ότι και οι
αναφορές σας στην «ανθρωπιστική» βοήθεια του Ισραήλ προς τη Γάζα απλώς
προσβάλλουν τη νοημοσύνη των αναγνωστών. Ακόμη και αν κάποιος δεχόταν τους
ισχυρισμούς σας για την αποστολή 15.000 τόνων, θα καταλάβαινε ότι σε κάθε
κάτοικο της Γάζας αναλογούν 10 κιλά προϊόντων - περίπου δηλαδή όσο το βάρος του
νερού που καταναλώνει ένας άνθρωπος σε μια εβδομάδα. Σε κάθε περίπτωση, βασικός
στόχος της αποστολής δεν ήταν να μεταφέρει απλώς ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά να
ανοίξει μια γραμμή ελεύθερου εμπορίου για το 1,5 εκατομμύριο Παλαιστινίων που
ζουν στη μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του πλανήτη χωρίς επαρκή τρόφιμα και φάρμακα.
Σκεφτείτε εάν για κάθε προϊόν που φτάνει στην Ελλάδα έπρεπε να παίρνουμε άδεια
από την κυβέρνηση της Ιταλίας ή της Τουρκίας.
Μου προκαλεί εντύπωση το
μίσος που διαπερνά το γραπτό σας όταν μιλάτε για «περικύκλωση» των Εβραίων από
εκατομμύρια Άραβες και δισεκατομμύρια μουσουλμάνους - σαν να πρόκειται για
τέρατα ή κτήνη. Είναι το ίδιος μίσος που είδα στα βλέμματα των Ισραηλινών
στρατιωτών όταν απειλούσαν να πυροβολήσουν τους μουσουλμάνους που ζητούσαν να
προσευχηθούν στο κατάστρωμα του Mavi Marmara. Θέλω πραγματικά να πιστεύω ότι ο
συγκαλυμμένα ρατσιστικός και μισαλλόδοξος λόγος σας δεν εκφράζει την
πλειονότητα του ισραηλινού λαού.
Τέλος, σε ό,τι αφορά τη
Χαμάς, παρά την όποια κριτική μπορεί να της ασκήσει κάποιος (και πιστέψτε είμαι
ο πρώτος που θα το κάνει) δεν παύει να αποτελεί τη δημοκρατικά εκλεγμένη
κυβέρνηση του παλαιστινιακού λαού, η οποία ανατράπηκε πραξικοπηματικά με παρέμβαση
της κυβέρνησης Μπους αλλά και στελεχών της Φατάχ (Vanity Fair, Απρίλιος 2008).
Ενα δημοκρατικό κράτος λοιπόν, όπως θέλει να παρουσιάζεται το Ισραήλ, γνωρίζει
ότι καλώς ή κακώς θα πρέπει να την αναγνωρίσει ως βασικό συνομιλητή του.
Από έναν δημοσιογράφο που
έπεσε θύμα απαγωγής, ένοπλης ληστείας, ομηρίας, ανάκρισης, φυλάκισης και
προπηλακισμού ενώ στερήθηκε του δικαιώματός του να επιτελέσει το έργο του. Με
αξιοπρέπεια.
Διεθνείς
αντιδράσεις
Τα
γεγονότα έτυχαν την κάλυψη της πλειονότητας των Μ.Μ.Ε. ανά τις χώρες του
κόσμου.
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ
ΕΝΩΣΗ: Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβούλιου Γιέρζι Μπούζεκ
χαρακτήρισε την πράξη αδικαιολόγητη επίθεση ("an unjustified attack")
η οποία παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και την τέταρτη Συνθήκη της Γενεύης
("a clear and unacceptable breach of international law, especially the
fourth Geneva Convention"). Άλλα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβούλιου
περιέγραψαν τις πράξεις του Ισραήλ με λέξεις όπως "τρομοκράτες",
"απαγωγή", "ανήθικη-άσεμνη πράξη" ("terrorism,"
"kidnapping," "revulsion," "obscene").
ΕΛΛΑΔΑ:
Το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε ότι «δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για
την χρήση τέτοιας έκτασης βίας», κάλεσε για εξηγήσεις τον πρέσβη του Ισραήλ και
ανακοίνωσε την ακύρωση των κοινών στρατιωτικών ασκήσεων «Μίνωας 2010» καθώς και
της επίσκεψης του Ισραηλινού αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας που είχε
προγραμματιστεί για τις 31 Μαΐου. Περίπου 2.000 διαδηλωτές, ο ΣΥΡΙΖΑ, η
ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς συγκεντρώθηκαν έξω
από την Ισραηλινή Πρεσβεία ενώ σημειώθηκαν επεισόδια μεταξύ διαδηλωτών και
αστυνομίας. Η ΚΝΕ πραγματοποίησε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την πρεσβεία
του Ισραήλ.
ΤΟΥΡΚΙΑ: Η Τουρκία
ανακάλεσε τον πρέσβη της και συγκάλεσε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο.
ΙΣΗΜΕΡΙΝΟΣ: O Ισημερινός
ανακάλεσε τον πρεσβευτή του και ο πρόεδρος Ραφαέλ Κορρέα ζήτησε τη σύλληψη όσων
χρησιμοποίησαν βία και τη διεξαγωγή έρευνας για την υπόθεση.
ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ: Στις 3
Ιουνίου η Νότια Αφρική προέβη κι αυτή στην ανάκληση του πρεσβευτή της από το
Ισραήλ.
Τον Μάρτιο του 2013 ζητήθηκε από το Ισραήλ συγνώμη.
Επακόλουθα
γεγονότα
Μετά την έντονη διεθνή
κριτή της επίθεσης, η Αίγυπτος άνοιξε το πέρασμα της Ραφά στην Λωρίδα της Γάζας
(καλώντας να ανοίξει το πέρασμα και ο ηγέτης της Χαμάς Khaled Meshaal) ώστε να
μπορεί να περνάει ανθρωπιστική και φαρμακευτική βοήθεια. Σύμφωνα με την
Αιγυπτιακή πηγή ασφάλειας, υλικά κατασκευής κτιρίων όπως σκυρόδεμα (μπετόν) και
σίδερο δεν επιτρέπονται να εισέρχονται στην Γάζα από το πέρασμα αυτό αλλά θα
πρέπει να μεταφέρονται από τα Ισραηλινά περάσματα.
Στις 2 Ιουνίου 2010 το
Ισραήλ αποφάσισε να ελευθερώσει τους 600 προφυλακισμένους ακτιβιστές. Στις 3
Ιουνίου 2010 οι 31 Έλληνες ακτιβιστές επέστρεψαν Ελλάδα.
Στις 3 Ιουνίου 2010
ακτιβιστές ανακοίνωσαν ότι θα οργανώσουν μια νέα νηοπομπή (για να σπάσει ο
αποκλεισμός στη Γάζα) το Φθινόπωρο.
Στις 3 Ιουνίου 2010 κάτω
από την διεθνή πίεση, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου συμφώνησε
να λάβει υπόψη την χαλάρωση του ναυτικού αποκλεισμού της Γάζας, ελέγχοντας τα
φορτία που θα εισέρχονται και θα εξέρχονται από την Γάζα. Όμως τα συνοριακά
περάσματα του Ισραήλ θα παραμείνουν κλειστά.
Ένταση δημιουργήθηκε στην
Ισραηλινή βουλή με τις δηλώσεις της αραβικής καταγωγής βουλευτίνας (πολιτική
παράταξη της Εθνικής Δημοκρατικής Συμμαχίας - παλαιστίνια με ισραηλινή
υπηκοότητα καταγωγής) Haneen Zoabi. Η Zoabi επέβαινε στο τουρκικό Mavi Marmara.
Η Zoabi από το βήμα της Ισραηλινής βουλής έκανε έντονη κριτική στην κυβέρνηση
για την επίθεση.
Τον Μάρτιο του 2013, μετά
την επίσκεψη του Προέδρου των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα στο Ισραήλ, ο νέος πρωθυπουργός
του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου σε τηλεφωνική συνομιλία του με τον Τούρκο
πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν ζήτησε συγγνώμη για «όποια λάθη που μπορεί να οδήγησαν»
στο θάνατο των εννέα τούρκων ακτιβιστών, με τον τελευταίο να την κάνει αποδεκτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου