ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ : Η Ελλάδα, το ΝΑΤΟ και η αρπαγή Κύπρου και Αιγαίου

Η Ελλάδα, το ΝΑΤΟ και η αρπαγή Κύπρου και Αιγαίου

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Για μια φορά τουλάχιστον, ο Πρόεδρος της Κύπρου είπε την αλήθεια! Πλησιάζουμε, είπε, στο τέλος του Γολγοθά. Εν τη ρύμη του λόγου του ξέχασε μάλλον ότι ο Γολγοθάς τελειώνει με τη Σταύρωση.

Ο κ. Αναστασιάδης, πρέπει να του το αναγνωρίσουμε, είναι μαχητής. Αγωνίστηκε με πάθος το 2004 υπέρ της υιοθέτησης του Σχεδίου Ανάν, που προέβλεπε τη μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε προτεκτοράτο. Θα ήθελε να το κάνει και τώρα, αλλά του «χαλάει τη σούπα» το γεγονός ότι οι υπήκοοί του, ακόμα και οι κομματικοί του φίλοι, δίνουν μεν ενίοτε την εντύπωση ότι τελούν σε «χειμερία νάρκη», αλλά, κάπου κάπου, όμως, φαίνεται ότι ξυπνάνε απότομα. Αυτό συνέβη όταν, π.χ., ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ, πρόσφατα, αποκάλυψε τον σχεδόν ταυτόσημο χαρακτήρα των ρυθμίσεων που συζητάνε Ακιντζί και Αναστασιάδης με αυτές του απορριφθέντος με συντριπτική πλειοψηφία Σχεδίου Ανάν, σε ποιο ακριβώς «κράτος» δηλαδή θα κληθούν να ζήσουν. Γιατί ωραία τα περί ανάγκης «λύσης του Κυπριακού», «διζωνικής - δικοινοτικής ομοσπονδίας», «να μην οριστικοποιήσουμε τη διχοτόμηση», όσο δεν ενδιαφέρεται κανείς για τις λεπτομέρειες. Αν τις δει, το «όνειρο» γίνεται αμέσως εφιάλτης.

Το αποτέλεσμα είναι ότι ο κ. Αναστασιάδης έχει προβλήματα -και θα έχει όλο και μεγαλύτερα- με την κυρία Νούλαντ, που θέλει να τελειώνει με το Κυπριακό, με το «Μακεδονικό» και με το Αιγαίο και ουδόλως την ενδιαφέρουν οι εφιάλτες των Κυπρίων. Θα δούμε ποια μορφή θα πάρουν αυτά τα προβλήματα, καθώς με το Προσφυγικό η οικονομική επίθεση κατά του Ελληνισμού μπαίνει και στη φάση χρήσης καθ’ εαυτό γεωπολιτικών μεθόδων. Η κυρία Νούλαντ έχει οπωσδήποτε την ατζέντα της, που περιλαμβάνει πολλά πράγματα, αγωγούς, Τουρκία, Σκόπια και «Μακεδονικό». Τώρα αρχίζει το πανηγύρι και πιθανώς η μνημονιακή περίοδος καταστροφής δεν ήταν παρά η εισαγωγή σε όλα αυτά.

Ελλάδα και Κύπρος

Η Αθήνα όμως τι κάνει; Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι το ζήτημα της αποφάσεως επί του εσωτερικού καθεστώτος της Κύπρου αφορά αποκλειστικά τους ίδιους τους Κυπρίους.

Αυτή η θέση είναι τυπικά σωστή, αλλά ισοδυναμεί με το να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Πρώτον, γιατί η Αθήνα έχει ηθική υποχρέωση, ζωτικό εθνικό συμφέρον («αν χαθεί η Κύπρος, θα χαθεί και η Ελλάδα», Ανδρέας Παπανδρέου, 1987) αλλά και συμβατική υποχρέωση να στηρίζει την κυριαρχία και ανεξαρτησία της Κύπρου.

Αλλά το κατά πόσον είναι σε θέση να το κάνει αυτό εξαρτάται ασφαλώς από τις κύριες βάσεις της νέας ρύθμισης. Αν, όπως όλα δείχνουν, ο κ. Αναστασιάδης επιμείνει σε μια νέα μορφή του Σχεδίου Ανάν, που ισοδυναμεί με κατάργηση της ανεξαρτησίας, δημοκρατίας και κρατικής κυριαρχίας στην Κύπρο, είναι φανερό ότι αυτός ο μετασχηματισμός του υπάρχοντος status quo αντίκειται στα πιο ζωτικά εθνικά συμφέροντα του ελληνικού λαού σε Ελλάδα και Κύπρο. Καταργεί το προς υπεράσπιση αντικείμενο -το κυπριακό κράτος-, ενώ καθιστά αδύνατη την υπεράσπιση της ασφάλειας των Κυπρίων από την Αθήνα. Αντίθετα, καθιστά την Αθήνα όμηρο της καλής θέλησης της Άγκυρας και των «προστατών» για να μην πάθουν τίποτα οι Ελληνοκύπριοι!

Δεν είναι ασφαλώς δουλειά της Αθήνας το πώς θέλουν οι Κύπριοι να διοικούνται. Είναι όμως και με το παραπάνω δουλειά της να τονίσει ότι η οποιαδήποτε λύση πρέπει να κινείται εντός των πλαισίων του διεθνούς, ευρωπαϊκού και συνταγματικού δικαίου, ώστε να μη θέτει σε κίνδυνο τον πληθυσμό του νησιού, να μην απειλεί με μετατροπή σε Βοσνία το νησί ή σε μοχλό διαρκούς εκβιασμού της Αθήνας. Αλλιώς η Ελλάδα, και να θέλει, δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα για το νησί και τους κατοίκους του. Δεν είμαστε εμείς που θα αναθεωρήσουμε τώρα τις βασικές παγκόσμιες αρχές δικαίου - κάποιον λόγο έχουν που επικράτησαν.

Είναι επίσης δουλειά της Αθήνας να τονίσει προς τους Κυπρίους ότι πρέπει να αποφανθούν ελεύθερα για το κράτος στο οποίο θέλουν να ζήσουν. Με άλλα λόγια, να εξασφαλίσει συνθήκες ελεύθερης βούλησης, που μόνο αυτονόητες δεν είναι σε ένα μικρό, ημικατειλημμένο και απειλούμενο νησί. Δεύτερον, υπάρχει το θέμα των εξωτερικών εγγυήσεων και των στρατευμάτων που θα παραμείνουν μετά τη λύση. Είναι ήδη εξωφρενικό το γεγονός ότι ούτε η Λευκωσία ούτε η Αθήνα δεν ανέλαβαν μια σοβαρή διεθνή πρωτοβουλία απαιτώντας την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο και μάλιστα ως προϋπόθεση σοβαρών συνομιλιών διευθέτησης. Αφού και οι Τουρκοκύπριοι και η Τουρκία θέλουν να ενταχθούν στην ΕΕ, τα τουρκικά στρατεύματα θα μπορούσαν να αντικατασταθούν από μια ευρωπαϊκή δύναμη, στην οποία να μη συμμετέχουν Ελλαδίτες, Κύπριοι και Βρετανοί. Μια τέτοια πρόταση θα επέτρεπε σε Κύπρο και Ελλάδα να περάσουν από τη διαρκή πολιτικοδιπλωματική άμυνα στο Κυπριακό στην επίθεση.

Όχι μόνο αυτό δεν κάνουν, αλλά συζητάνε τη μη άμεση αποχώρηση των τουρκικών δυνάμεων σε περίπτωση λύσης ή την εσαεί παραμονή τους στο νησί ως δήθεν νατοϊκή δύναμη.

Συγγνώμη, αλλά θα παραφρονήσουμε όλοι μαζί. Το ΝΑΤΟ, υπό τη γενική διεύθυνση του Χένρι Κίσινγκερ, πραγματοποίησε το 1974 το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και την τουρκική εισβολή, αφού προηγουμένως είχε επιβάλει δικτατορία στην Ελλάδα για να πετύχει αυτό το αποτέλεσμα. (Γεγονός σπάνιο στην αμερικανική πολιτική, τα γεγονότα αυτά τα έχουν, εμμέσως πλην σαφώς, αναγνωρίσει ο Κλίντον και ο Χόλμπρουκ.) Θα βάλουν τώρα η Αθήνα και η Λευκωσία τους λύκους να φυλάνε τα πρόβατα;

Το Αιγαίο, το ΝΑΤΟ και οι πρόσφυγες

Ενώ αυτά συμβαίνουν με την Κύπρο, ενώ η Ελλάδα ολοκληρώνει τη μετατροπή της σε αποικία χρέους και ετοιμάζεται για μια ελάφρυνση χρέους, που θα αποδειχθεί, το πιθανότερο, μια οργουελιανής έμπνευσης μαύρη φάρσα (όπως το PSI, η μόνη αναδιάρθρωση χρέους στην Ιστορία που έγινε εις βάρος του οφειλέτη!), ενώ η Νούλαντ μας πιέζει να κλείσουμε το «Μακεδονικό» και μας στέλνει πεσκέσι τον πρέσβη της στο Κίεβο, νέες απειλές διαγράφονται τώρα για το Αιγαίο, την κοιτίδα του ελληνικού πολιτισμού, της ελληνικής σκέψης και της Ελληνικής Δημοκρατίας αλλά και στρατηγικό «φιλέτο» του Ελληνισμού.

Η ελληνική κυριαρχία περιορίστηκε ήδη εκεί από όλες τις ΜΚΟ και την ΕΕ, που διαχειρίζονται το Προσφυγικό, περιορίστηκε ακόμα περισσότερο με την αποστολή του ΝΑΤΟ και τώρα πάει να καταργηθεί μαζί και η εθνολογική σύσταση του πληθυσμού των νησιών.

Η νέα τερατώδης ιδέα που απεργάζονται έχει να κάνει με την εγκατάσταση στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου των προσφύγων που βρίσκονται στην Τουρκία, με αντάλλαγμα την παροχή στην Ελλάδα των πόρων που προορίζονταν για την Τουρκία.

Ελπίζουν ότι η κυβέρνηση της Αθήνας θα το δεχτεί, νομίζοντας ότι θα παραμείνει στην εξουσία. Ελπίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού φορτώθηκε την ενοχή της συνέχισης των Μνημονίων και της συνθηκολόγησης του Ιουλίου 2015, θα φορτωθεί τώρα και την ενοχή των εθνικών καταστροφών που ακολουθούν στο πρόγραμμα και που, τυχόν πραγματοποιούμενες, θα είναι το τέλος των Ελλήνων ως έθνους και των δύο κρατών τους.

http://www.konstantakopoulos.gr