Σ' αγαπώ, αλλά τι είναι αυτά που φοράς;

Σ' αγαπώ, αλλά τι είναι αυτά που φοράς;

Η ΕΛΕΝΗ ΨΤΧΟYΛΗ αντιστρέφει τα στερεότυπα και διερωτάται τι θα συμβεί όταν εσύ θελήσεις να (βρεις τον τρόπο να) της πεις ότι αποδοκιμάζεις τον τρόπο που ντύνεται.

Η πρώτη εντύπωση μιας ερωτεύσιμης εμφάνισης μπορεί να προδίδει πολλά, τα πάντα αλλά και τίποτε για τη σχέση μιας γυναίκας με την ντουλάπα της. Το στυλ δεν διδάσκεται σε κανένα σχολείο, είτε γεννιέσαι μαζί του είτε δεν συναπαντιέστε ποτέ. Η ανεπίδεκτη μαθήσεως θα πεθάνει φορώντας πάντα το «λάθος», ακόμη και αν της έχει τύχει η Στέλλα Μακ Κάρτνεϊ ως μαμά. Το λάθος, πάλι, μπορεί να μην είναι δικό της. Οι άντρες και οι γυναίκες άλλα κοιτάζουν κι άλλα βλέπουν στον ίδιο καθρέφτη. Μπορεί η Βασούλα να παίζει στα δάχτυλα του στυλ τα αποδομημένα και ανατρεπτικά της έμπνευσης του Αλεξάντερ Μακ Κουίν, κάτι για το οποίο τη φθονούν και τη λατρεύουν οι φιλενάδες της, οι στυλίστες των περιοδικών και ο ίδιος ο Αλεξάντερ. Εσύ, πάλι, πολύ θα ήθελες να κηρύξει πτώχευση ο Αλεξάντερ για να φορέσει η Βασούλα «κάτι της προκοπής, όπως όλος ο κόσμος» - και όχι όπως ο κόσμος της μόδας, τον οποίο δεν έχεις σε καμιά στυλιστική εκτίμηση. Άλλα θεωρούν σέξι ή κομψά οι γυναίκες και διαφορετικά βλέπουν τα αντρικά μάτια ένα φόρεμα που παραπέμπει σε σακί για πατάτες - αφού έτσι το θέλει η μόδα φέτος.

Το να μη σε απογειώνει ο τρόπος που ντύνεται δεν είναι το τέλος του κόσμου ή μιας σχέσης. Είναι όμως μια επικοινωνιακή πόρτα που κλείνει ανάμεσα σε κείνη και σένα. Και κοινωνικά, εξάλλου, αλλιώς καμαρώνεις πλάι στο outfitπου τραβάει πρώτα τα δικά σου μάτια και στη συνέχεια τα μάτια του κόσμου. Για να τη φέρεις στον ίσιο δρόμο του ντεκολτέ που εγκρίνεις, ωστόσο, χρειάζονται χρόνος, κόπος και πολλά κόλπα. Κανείς ποτέ δεν λάτρεψε την απόρριψη και, λιγότερο από όλους, μια ερωτευμένη γυναίκα που θίγεις πατώντας επάνω στον κάλο που την πονάει περισσότερο, κοινώς στην καλλονή της. Μπορείς όμως να αποσιωπήσεις οποιοδήποτε σχόλιο, όταν μπροστά σου προβάλλουν φρίκες, και να κρατήσεις όλα τα ενθουσιώδη κομπλιμέντα σου για τη στιγμή της εξαίρεσης του «επιτέλους, έβαλε και κάτι καλό!». Η σκηνοθεσία μιας βραδιάς, πάλι, με σένα στον ρόλο του Κόπολα και του πρωταγωνιστή μαζί, μπορεί να ανοίξει τον στυλιστικό της ορίζοντα. Μια ξεχωριστή βραδιά σε ένα εστιατόριο, όπου θα της προτείνεις να διαλέξετε μαζί τα κοστούμια, μπορεί να της αλλάξει γνώμη για το εφαρμοστό cigarette παντελόνι. Ή να την ευαισθητοποιήσεις για τους ταπεινούς και καταφρονεμένους που θα γίνονταν ευτυχισμένοι αν τους χάριζε το κίτρινο κολάν που σε σένα προκαλεί δυσπεψία - και το οποίο φυσικά θα φροντίσεις να αντικαταστήσεις με κάτι στα δικά σου γούστα. Και αν τελικά τίποτε δεν πιάνει, παίξτε μαζί την Μπάρμπι, με εκείνη στον ρόλο της κούκλας. Σε κάθε ντουλάπα κρύβονται μικρά μαργαριτάρια, αρκεί να αναλάβεις εσύ να τα ξεσκαρτάρεις από τον σωρό.

Και αν όλα τα προηγούμενα σου ακούγονται άκρως σουρεαλιστικά, είναι γιατί, δυστυχώς, στη δική σου περίπτωση η τύχη δεν είναι εξ ολοκλήρου με το μέρος σου. Και το μαγικότερο φουστάνι να της δωρίσεις, αν δεν το βλέπετε από την ίδια οπτική γωνία, το βέβαιο είναι ότι θα το φορέσει με το μάπα παπούτσι. Ο λύκος δεν αλλάζει το τομάρι του, που λέγαμε παλιά, και η γυναίκα το στυλ που έχει στο μυαλό της. Η μαμά, η κολλητή και ο καλός της θα επιστρατευτούν «για μια γνώμη» σε χιλιάδες εξαντλητικά χιλιόμετρα μπροστά από κρεμάστρες και δοκιμαστήρια. Εκείνη στο τέλος θα διαλέξει εκείνο που οραματίστηκε η εσωτερική φωνή της. Που θα είναι πάντα πιο δυνατή από τη δική σου άποψη περί εμπριμέ.

ΒΗΜΕΝ