Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΑΕΡΟΠΕΙΡΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΥΛΩΝΑΣ

Παρακάτω παραθέτω ένα ντοκουμέντο. Είναι η καταγραφή από τις προσωπικές σημειώσεις του Γιατρού Τσιρώνη της αεροπειρατεία που έκανε εις βάρος αεροπλάνου της ΟΑ που εκτελούσε την πτήση ΑΘΗΝΑ-ΑΓΡΙΝΙΟ-ΙΩΑΝΝΙΝΑ στις 16.8.1999. Θάθελα πάντως εξ αρχής να προειδοποιήσω τον αναγνώστη ότι στο παρακάτω κείμενο θα γνωρίσει την αεροπειρατεία αυτή από την πλευρά του «ρομαντικού» αεροπειρατή και όχι από την πλευρά των επιβατών και των μελών του πληρώματος που βίωσαν το γεγονός. Άλλωστε την περιγραφή αυτή ήδη την παρουσιάσαμε σε χθεσινή μας ανάρτηση. 

Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΑΕΡΟΠΕΙΡΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΥΛΩΝΑΣ

16.8.1969: Ο «ΛΕΥΚΟΣ» ΠΕΤΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΚΟΚΚΙΝΟ»

«... Στο όνομα της Δημοκρατίας, της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ και του ανθρωπισμού, κυριεύω αυτό το αεροπλάνο! Πετάμε για Αλβανία. Είμαι ο γιατρός Τσιρώνης»!

— «Θα πάμε όπου θέλετε γιατρέ» απαντάει με θαυμαστή ψυχραιμία ό κυβερνήτης του αεροπλάνου της «"Ολυμπιακής Αεροπορίας», ενώ σηκώνει τα χέρια, ευνόητα τρομαγμένος, στο άκουσμα της παραπάνω φράσης του αεροπειρατή. Φράσης, που τη συνόδεψε ο ξερός κρότος της όπλισης ενός «παραμπέλουμ»! Ο 2ος πιλότος του αεροσκάφους, σαφέστερα τρομαγμένος και αυτός έχει επίσης υψώσει τα χέρια, ενώ το πρόσωπο του, έγινε ...προσωπείο έντρομης αναμονής!

Την ίδια στιγμή, ανοίγει ή πόρτα της καμπίνας και μπαίνει με το περίστροφο στο χέρι ή Βαρβάρα Τσιρώνη!

Γνωστοποιώ στη σύζυγο μου ότι «το αεροπλάνο έχει κυριευτεί  και ότι οι πιλότοι υπακούουν καλώς»!...

Ο ψύχραιμος κυβερνήτης ενώ διατηρεί υψωμένα πάντα τα χέρια του, ρωτάει: «Είπατε Γιατρέ, ότι είστε ο κ. Τσιρώνης! Πρέπει να είστε νομίζω ο αγωνιστής γιατρός, με τις απεργίες, τις πολιτικές, διώξεις κλπ., κλπ.! Ή, κάνω λάθος;»

Θα πρέπει να χαμογέλασα (αν καλοθυμάμαι), και του είπα: «Δεν κάνετε λάθος. Αυτός είμαι»!

—  «... "Αλλά τότε κ. Τσιρώνη, εμείς (υπονοώντας προφανώς και τον 2ο χειριστή βοηθό του), είμαστε θαυμάστες σας και φίλοι σας!...   Θα μας επιτρέπατε να καπνίσουμε ένα τσιγάρο; "Ονομάζομαι Τζωρτζής και συνάδελφός μου είναι ό κ. Χατζηγιαννάκης»!

—  «Χαίρομαι για την γνωριμία σας κύριοι, παρά την ανωμαλία των περιστάσεων!... Τσιγάρο βεβαίως θά καπνίσουμε, και μπορείτε τώρα, να κατεβάστε τα χέρια!

Βάλτε τον «αυτόματο πιλότο», απαγορεύω κάθε επικοινωνία με το έδαφος, και θά μέ ενημερώνετε πριν κάνετε οποιοδήποτε ελιγμό, στην διάρκεια της πτήσης»!..

Πρόσφερα με το αριστερό χέρι την ανοιχτή ταμπακιέρα μου στούς «συνερχόμενους» πιλότους, ενώ στο δεξί χέρι, χαμήλωνα κάπως τό «παραμπέλουμ» (ώστε να σημαδεύει περισσότερο το δάπεδο της καμπίνας, παρά τους πιλότους)!

Με το πρόσωπο στραμμένο πάντα στους πιλότους είπα στη σύζυγο μου να ειδοποιήσει τους γιους μας, να περάσουν στην καμπίνα.

... Μπήκαν και στάθηκαν δίπλα μου, με την «ένταση» ζωγραφισμένη στην έκφραση τους και ... τα «προσκοπικά» μαχαίρια στο χέρι!! Ήταν 14 και 15 μόλις ετών. Όσο για μένα. κατά σύμπτωση πραγματοποιούσα αυτή την πειρατεία, ανήμερα στα γενέθλια μου. Ακριβώς 40άρης!

Η  ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΑΕΡΟΠΕΙΡΑΤΕΙΑΣ

Να τώρα ή δεύτερη φάση της αεροπειρατείας. Όπως είναι γνωστό, όλοι οι πιλότοι των αεροπορικών εταιρειών, έχουν «ειδικές» οδηγίες να εφαρμόσουν σε περίπτωση πειρατείας. Σκοπός των οδηγιών, ο αποπροσανατολισμός των πειρατών, ή η αποτυχία των τολμημάτων τους!

Ιδού λοιπόν οί «χειρισμοί» του κυβερνήτη Τζωρτζή, όχι στο αεροπλάνο βεβαία, (πού πετούσε με τον «αυτόματο πιλότο» του), αλλά στους τολμητίες Τσιρώνηδες... .

— Ξέρετε γιατρέ (μίλησε ό κυβερνήτης) θα πρέπει να σας πω ότι φοβάμαι τα ανεπαρκή καύσιμα του αεροπλάνου, αν πάμε στα Τίραννα!..

Τούριξα κάπως κοφτή την απάντηση: «Δεν πειράζει. ΘΑ ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΥΛΩΝΑ! Είναι πολύ νοτιότερα»!..

—  Κι' αν δεν μας φτάσουν ούτε για ‘κει;;

— Τότε θα κάνετε ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΘΑΛΑΣΣΩΣΗ!! Στις ακτές της Αλβανίας, φυσικά!!!

— Εντάξει Κύριε», ήρθε η απάντηση απ' τον δεύτερο πιλότο, αντί του κυβερνήτη! Και αλλάζοντας θέμα ό «διπλωματικότερος» κ. Χατζηγιαννάκης, πρόσφερε ένα μικρό μπουκέτο γαρύφαλλα στην Κυρία Τσιρώνη! Έτυχε να τάχει μπροστά του και τα αξιοποίησε με πολλή ευρηματικότητα κι' άλλη τόση ευγένεια...

— «... ΑΕΡΟΠΕΙΡΑΤΙΑ ΜΕ   ΑΝΘΟΛΟΥΛΟΥΔΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ (αστειεύτηκε η Βαρβάρα Τσιρώνη)! Τα κρατώ πάντως και σας ευχαριστώ»...

Αμέσως μετά τα γαρύφαλλα, ήρθε η σειρά των ακουστικών του κυβερνήτη, ν’ αλλάξουν τη θέση τους...

— «Γιώτη. —είπα στον μεγαλύτερο γιό μου— βάλε τα ακουστικά του καπετάνιου στ’ αυτιά σου»!

Ο Τζωρτζής τα παρέδωσε, ενώ ταυτόχρονα δεν παρέδιδε καθόλου, την... επιμονή του να εφαρμόζει «τα διατεταγμένα»!.. Γι’ αυτό μετά τα ... «καύσιμα», ο Τζωρτζής  μου έθετε νέο «πρόβλημα»:

—  Δεν έχουμε όμως, ούτε χάρτη πορείας για πτήση στην Αλβανία!! Τί θά γίνει Κύριε Τσιρώνη;

-  Μη σκοτίζεστε κ. Τζωρτζή. Υπάρχει «χάρτης»!..

—  Έχετε χάρτη της Αλβανίας;

—  Ναι!..

—  Μου τον δίνετε;

- «... Δώσε τον «χάρτη» μας Κώστα», λέω στον νεώτερο γιό μου...

Ό κυβερνήτης Τζωρτζής ρίχνει μια γρήγορη ματιά στον... απλό «πολιτικό χάρτη», πού του δόθηκε, και λέει σε ανάμικτο τόνο εκνευρισμού και αγανάχτησης:

—  ... «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΤΗΣ ΑΥΤΟΣ»!! (=ένας επαγγελματικός αεροπορικός χάρτης πορείας, εννοούσε).

Η απάντηση μου, δόθηκε τότε σε τόνο προσταγής:

—  «ΧΑΡΤΗΣ ΕΙΝΑΙ καπετάνιε»!!! Όποτε... «συνεννοηθήκαμε».

—  «ΜΑΛΙΣΤΑ ΧΑΡΤΗΣ ΕΙΝΑΙ»(!!!), «παραδέχτηκε» ο κ. Τζωρτζής.

— Τον χάρτη τον έχεις μπρος σου καπετάνιε — πρόσθεσα.

— ...«ΧΑΡΤΗΣ» ΕΙΝΑΙ Η   ΠΑΡΑΛΙΑ   ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ κάτω απ' τα φτερά του αεροπλάνου σου. Ακολούθα την πιστά, ίσια, και βορεινά πάντοτε! Συνέχιζε χωρίς άλλες αντιρρήσεις την πτήση σου (χωρίς ... «χάρτες» και ανησυχίες για... «καύσιμα»). Αν θες να φτάσεις ομαλά και σίγουρα στον προορισμό μου!!..

... Είμαστε βέβαια, ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ και όχι ληστές, αλλά ωστόσο καθόλου δεν χωρατεύουμε! !... Το κατάλαβες αυτό κύριε Τζώρτζη;;

— «Μάλιστα! !!...» ήταν η μονολεχτική του απάντηση...

……………………….

...« Έϊ, τι γίνεται κει πάνω; Γιατί δεν επικοινωνείτε;  Σας συμβαίνει τίποτα;»

... Αυτά με ρωτάν — κάποιοι — απ' το έδαφος, είπε ο μεγαλύτερος γυιός μου, με τα’ ακουστικά του Τζωρτζή στο κεφάλι. Τί να τους πω;

—Μη τους πεις τίποτα, συνέστησα. Η σιωπή σου προς απάντηση τους!

—Μα ρωτάνε, συνέχεια!..

—Ας του να ρωτάνε. Καμιά απάντηση!..

— Νάτοι! Ξαναρωτάνε πάλι ... «Έϊ, τι γίνεται κει πάνω;»

—  Αφού λοιπόν τόσο επιμένουν, το λέμε: «ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ»!!! Αυτό μόνο λέμε, και τίποτα άλλο! Θα καταλάβουν και σε λίγο άλλωστε, θα μάθουν!! Όχι μόνο αυτοί, μα ... ολάκερη η Ελλάδα .   Ολάκερος ο κόσμος!!!

…………………

Ενώ αυτά λέγονται και γίνονται στην καμπίνα του αεροπλάνου Ντι-σι-θρι (DC-3) της Ολυμπιακής, οι επιβάτες στην άτρακτο του αεροσκάφους, είναι πολύ ανήσυχοι! Διαισθάνονται ή καταλαβαίνουν, πώς «κάτι» έγινε!..

Δεν τους το κρύβει, άλλωστε, ούτε η συνετή και θαρραλέα αεροσυνοδός, πού χτύπησε την πόρτα της καμπίνας μ' ένα πρόσχημα, πώς τάχα κάτι χρειαζόταν  «να πάρει» από ‘κει, και πήρε τη διαταγή του Τσιρώνη, να διαβιβάσει στους επιβάτες, ότι:

«Το αεροπλάνο κυριεύτηκε από αντιστασιακούς ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, και πραγματοποιεί αλλαγή πορείας! Παρά ταύτα, κανένας λόγος ανησυχίας του κοινού, δεν συντρέχει! Περισσότερες πληροφορίες θα λάβουν οι επιβάτες του αεροπλάνου, αργότερα»!!!...

Το κυριευμένο αεροπλάνο της γραμμής «Αθήνα -Αγρίνιο - Γιάννενα», είχε απαχτεί 40 περίπου λεπτά της ώρας, μετά την απογείωση του απ' την Αθήνα. Τώρα, χωρίς να προσγειωθεί. φυσικά στο Αγρίνιο — είχε μπει στον «αεροπορικό διάδρομο της Κέρκυρας» και παραλία - παραλία,    ανέβαινε   για    τις    αλβανικές   ακτές.

Σκόπιμα   είχα διαλέξει ΑΥΤΟ το «εσωτερικό δρομολόγιο» της «Ολυμπιακής» για την απόδραση μου απ’ την χούνια, ΚΙ ΟΧΙ ΕΝΑ οποιοδήποτε ΑΛΛΟ. Γιατί;

Για τρεις λόγους:

Α) Πρώτα - πρώτα γιατί το Αγρίνιο ήταν η γενέτειρα του πατέρα μου και ο πηγαιμός μου εκεί — δεν θάβαζε σε ερωτηματικά την χουντική ασφάλεια, πού έλεγχε τις «καταστάσεις επιβατών των αεροπλάνων (ψάχνοντας ... «υπόπτους» επίδοξους αεροπειρατές), και πού αστυνόμευε συστηματικά τις κινήσεις μου, στον λίγο καιρό, πού , δεν ήμουνα «μέσα», δηλαδή στις φυλακές του Αβέρωφ, της Αίγινας ή του κάτεργου της Κέρκυρας!!

Β) Ήξερα πως οι αεροσυγκοινωνίες των εσωτερικών γραμμών, πλην του «δρομολογίου της Κέρκυρας», γίνονταν με μικρότερα αεροπλάνα (π.χ. «Ντακότα» χωρητικότητας 35 περίπου επιβατών) και λογάριασα να ταλαιπωρήσω όσο το δυνατόν μικρότερο αριθμό επιβατών, στην διάρκεια της αεροπειρατικής απόδρασης μου!

Γ) Το δρομολόγιο άλλωστε, «Αθήνα - Γιάννενα» — μέσω Αγρινίου, ήταν ΤΟ ΠΙΟ ΒΟΛΙΚΟ «ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ» (αν αφαιρέσω την πτήση «Αθηνών - Κέρκυρας» πού απόρριψα για τους λόγους «Α» και «Β»). Αυτό, όχι μόνο γιατί καθιστούσε περιττή την επαγρύπνηση με χρήση πυξίδας κλπ. προς αποφυγή μιας εξαπάτησης μου απ' τους πιλότους (επανειλημμένα πιλότοι ξεγέλασαν αεροπειρατές) , άλλα και γιατί το δρομολόγιο «Αθήνας - Γιάννενα», όντας τόσο πολύ κοντά στην Αλβανία, με γλύτωνε από προβλήματα (σαν τα «καύσιμα» η τα άλλα) που μου αράδιαζε ο «πονηρός» κυβερνήτης Τζωρτζής...

……………..

Μεσημέριαζε σχεδόν υστέρα από μιάμιση ώρα πτήση, όταν το «αρπαγμένο DC-3 του Ωνάση» βρισκόταν στο ύψος της Κέρκυρας.

Ο μεσημεριανός Αυγουστιάτικος ήλιος έκανε την όμορφη Κέρκυρα, να φαντάζει από ψηλά ομορφότερη... Η θέα ωστόσο του πανέμορφου νησιού, μου θύμισε άσκημες μνήμες!!... ... Μαύρες μέρες μαρτυρίου και δυστυχίας μου! Μήνες ατέλειωτης φρίκης, μέσα στα σκοτεινά μπουντρούμια του μεσαιωνικού κάτεργου της Κέρκυρας'!

Σαν αστραπή μια σκέψη πέρασε μέσα στο μυαλό μου.

«... Να διατάξω τώρα τον Τζωρτζή να «κατέβη» στο Κάτεργο; Να τον υποχρεώσω να διαγράψει 3-4 γύρους χαμηλότατου ύψους, ξυστά πάνω στο κάτεργο, και την πόλη, πού ντροπιάζεται μ’ αυτό;...

Κάτι περισσότερο. Να ρίξω και μια χούφτα προκηρύξεις χειρόγραφες (σε 5-10 κόλλες αναφοράς), πάνω στο σημείο (στην ... «ακτίνα Κ»), πού μαρτυράει τώρα ο στρατηγός Ιορδανίδης και άλλοι αντιφασίστες πατριώτες!!»...

Γρήγορα οι δεύτερες σκέψεις μου, αναχαίτισαν την πρώτη.

Όχι αποφάσισα, δεν θα το κάνω αυτό! Δεν είναι απαραίτητο! Θα ’ρθει η ώρα όμως πού θα γίνει!! ... Πού θα γίνει σωστά, «μαζικά», καίρια, οργανωμένα! !

Όταν οι «πειρατές της Ελλάδας», θ’ αλωνίζουν τούς αιθέρες, χτυπώντας ανελέητα την χούντα και τους προστάτες της, όπως οι «παλαιστίνιοι πειρατές του γιατρού  Άμπάς»!!

... Τέτοια σκεπτόμουν (δηλαδή ονειρευόμουνα), όρθιος μέσα στην καμπίνα του DC-3, ένοπλος, αμίλητος, αποφασισμένος, Ονειροπόλος και πραγματιστής, μελαγχολικός και μαζί χαρούμενος, αισιόδοξος μα καΙ πολύ δυστυχισμένος όλα αυτά μαζί· ενώ άφηνα την Ελλάδα, τη ΔΙΚΗ ΜΟΥ πατρίδα, την ολόδική μου χώρα, στην φασιστική σκλαβιά και στο «μαύρο» δράμα της!!..

……..

Αλβανία εν όψει... Η μικρή «Κίνα», η «χώρα των αετών», η πολυσυζητημένη Κόκκινη χώρα του Εμβέρ Χότζια, βρίσκεται πια εμπρός μας. Σέ 5-10 λεπτά, θά παραβιάζω τον εναέριο χώρο της!..

... «Γιατρέ Τσιρώνη...» άκουσα μέσα στο «ονειροπόλημα» μου, την φωνή. του κυβερνήτη Τζωρτζή.

—  «Σας ακούω Κύριε Τζωρτζή», απάντησα. (Και ταυτόχρονα διερωτήθηκα, Τί θα πει; Κανένα νέο «πρόβλημα» ;;)

—  «Πλησιάζουμε ν' αφήσουμε τον ελληνικό εναέριο χώρο...»

—  «Το βλέπω!..»

- «... Διαπιστώνω τώρα. αφού υπολόγισα καλά, ότι τα καύσιμα, επαρκούν να προσγειωθώ και στην Ιταλία, αν το θελήσετε!... Θέλετε να πάμε εκεί, στο Μπάρι συγκεκριμένα, αντί Αλβανία;...»

«... Για Ιταλία, έχετε χάρτη κύριε Τζωρτζή;»...

- «... Ναι, θυμήθηκα εκ  των υστέρων, ότι το πρωί ετοιμαζόμενος για την πτήση. έβαλα μέσα στην τσάντα μου, περισσότερους χάρτες!

... Πρέπει να έχω» - - έχω δηλαδή στην τσάντα μου, όλους τούς χάρτες για Αλβανία, και για Ιταλία ακόμη!..,

... θα θέλατε να προσγειωθώ στην Ιταλία;.,.» Γύρισα προς τη σύζυγο μου. βρίσκοντας κείνη τη στιγμή, μια ζωηρή διάθεση για χιούμορ...

Είπα:

« ... Πρέπει να έχει πολύ ανεπτυγμένη διαίσθηση ο κ. Τζωρτζής. Εφοδιάστηκε σήμερα κατ’ «εξαίρεση» με όλους τους χάρτες της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων!!... Προβληματίζουμε. που να του πω να «κατέβει»... Ιταλία ή «Κίνα»;...

Μα η Βαρβάρα Τσιρώνη (... «σκληροπυρηνική» Μαρξίστρια) δεν αστειεύτηκε! Δείχνοντας με αταλάντευτο ένοπλο χέρι ολόισια τον... «Κινεζικό» Βορρά, δήλωσε σταθερά και ανέκκλητα: «Στην "Αλβανία θα πάμε Κύριε Τ ζ ω ρ τ ζ ή! Μοναχά στην Αλβανία και    πουθενά    άλλου»!! Δεν το κρύβω, την καμάρωσα μέσα μου!

Η «άποψη» του κ. Τζωρτζη για Ιταλία  είχε και μια «βάση», πού τού την είχα δώσε" προηγούμενα ο ίδιος!!

,.. Μπλοφάροντας σε κάποια στιγμή της πειρατείας (μ' αρέσουν κάποτε οι μπλόφες, κι' ας μην είμαι διόλου χαρτοπαίχτης...). θέλησα κι' έδωσα την εντύπωση στον πιλότο Τζωρτζή, ότι η Ιταλία μ' ενδιέφερε για ενδεχόμενη κατάληξη της πειρατείας!!

Άλλωστε, ολόκληρη η πειρατεία στηρίζονταν στη μπλόφα ταξίδι στο «Αγρίνιο» και βασίστηκε σε μια άλλη μεγαλύτερη μπλόφα, πού την «έφαγε» ό ίδιος ό Αμερικάνος πρεσβευτής, στο 2ο χρόνο της χουντοκρατίας!

Να πώς:

.... Συνέλαβα το πλάνο της πειρατείας, μια μαύρη μέρα, μέσα στο «ειδικό μπουντρούμι» της «ακτίνας Κ» του κάτεργου της Κέρκυρας!!

... Διψασμένος, πεινασμένος, καταμωλωπισμένος και αιμόφυρτος από τον άγριο ξυλοδαρμό, πού μου επιφύλαξαν τα φασιστηκά σκυλιά του κάτεργου (Σκορδίλης, Καλογερόπουλος και σία), έκατσα κι’ έγραψα μια επιστολή στον αμερικανό πρεσβευτή. Τούλεγα:

«... Σαν αυτός πού είμαι, δηλαδή ο εκφραστής του εθνικού κινήματος της πατρίδας μου, απευθύνομαι σε σένα, παρακάμπτοντας τον Παπαδόπουλο ή τον οποιονδήποτε λακέ σας. Για να πω, ότι:

Αφού ο αγώνας δεν είναι αυτοσκοπός, δηλαδή «άγωνος για τον αγώνα», και αφού ΟΛΟΙ οι «ηγετικοί» Έλληνες είναι ξενοπράχτορες, και ο λαός μου, είναι λαός κουρασμένος, προδομένος και «χαφιεδοποιημένος» που δεν αντιδρά στη σκλαβιά του, δεν έχει νόημα ο περαιτέρω αγώνας!! Άρα και η φυλάκιση μου!! Είμαι πραγματιστής, και γι’ αυτό ζητώ να με αποφυλακίσετε, για να ‘ρθώ σαν μετανάστης στις Η.Π.Α. και ν' ασκήσω την ιατρική μου, αποπολιτικοποιούμενος και παραιτούμενος της ελληνικής υπηκοότητας!!

... Ύστερα απ' αυτή την επιστολή — σε 2 μήνες — ήμουνα έξω, και ό ... Ιερώνυμος, προθυμοποιώτανε να μου χορηγήσει τα οικογενειακά ναύλα για την Νέα Υόρκη! !

... Με περίμεναν λοιπόν στην Αμερική, κι' εγώ βρέθηκα αεροπειρατής στην «Κίνα». Δηλαδή στην Αλβανία!!

... Περνούσα τώρα. τα εναέρια «ΕΛΛΗΝΟΑΛΒΑΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ», κι ένοιωθα μέσα μου βαθειά ικανοποιημένος!... Ένοιωθα την άγρια χαρά της εκδίκησης, μπήγοντας τό «αεροπειρατικό μαχαίρι» μου. στην κοιλιά της χούνιας!!!

…Ένοιωθα νικητής του ανειρήνευτου ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΗ ΕΧΘΡΟΥ μου, πού όχι μόνο δεν μπόρεσε να με σπάσει ψυχικά, με τους πρωτοφανείς δεκαετείς διωγμούς πού μου επιφύλαξε, μα και τον είχα κανονίσει όπως του έπρεπε, τον είχα νικήσει καίρια (με την «Τσιρωνική πειρατεία της 16.8.69) παλεύοντας τον «μαχαίρι με μαχαίρι», και εφαρμόζοντας τα δικά του ακριβώς μέσα· δηλαδή την «α ν τ ι Β Ι Α» και την «ά ν τ ι Α Π Α Τ Η ». κόντρα στη δική του ΑΠΑΤΗ και ΒΙΑ, που αποτελούν τα μόνα στηρίγματα του ιμπεριαλισμού, πανιού και πάντα (στην Ελλάδα και σ' ολόκληρο τον κόσμο!!!)...

ΑΛΒΑΝΙΑ

Τα  «παρμπρίζ» στις καμπίνες των αεροπλάνων, είναι ένα πραγματικό «πανοραμικό παρατηρητήριο»... Τα άγρια αλβανικά βουνά (η Βόρεια Ηπειρος) απλώνονται μπροστά μας  ως το βάθος του ορίζοντα... Δέλβινο, Άγιοι Σαράντα. Χειμμάρα, Ακροκεραύνια. παρελαύνουν και χάνονται αλληλοδιάδοχα στο πέταγμα μας... Από αετοχώρια και αετόβουνα. (με επιγραφές τεράστιες πού γράφουνε αλβανιστί «ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΧΟΤΖΑ»), είναι κατάμεστη η Νότια Αλβανία!...

Δίπλα μας η Αδριατική, λάμπει αστραφτερή και καταγάλανη. Στο βάθος φαίνεται και η «Σάσσωνα». Το γνωστό «ανοχύρωτο»  νησάκι!..

Πραγματική «χώρα των αετών» η Αλβανία όπως την βλέπω, δικαιώνει το όνομά της ! Από τα μεγαλόπρεπα τραχιά βουνά και τα αετοχώρια. μέχρι τον ... ανυπόταχτο Χότζα και την σημαία της Αλβανίας, με τον αητό στη μέση!...

Ένας ακόμη μεταλλικός αητός, ένας αληθινός «σταυραητός της Λευτεριάς» το «πειρατικό Ντι-σι-θρι (DC-3)» μας, βρίσκεται στο στοιχείο του, καθώς πετάει άνετα, νικηφόρα και χωρίς καμιά παρενόχληση, πάνω στην κατεύθυνση!  «ΑΥΛΩΝΑ-ΤΙΡΑΝΑ»!...

Σε μίση ώρα υπολογίζω μπορούμε να έχουμε προσγειωθεί στην Αυλώνα!... Ουσιαστικά, το αεροπείρατικύ εγχείρημα, είναι γεγονός τετελεσμένο!! Πέτυχε απόλυτα!!!

... Κοιτάζω τούς γιους μου, και τους χαμογελάω αυθόρμητα... Γελάνε τα μάτια τους!... Κοιτάζω τη γυναίκα μου. Είναι σκεπτική, αυστηρή θάλεγα, μα στην έκφραση της έχει την περηφάνια και την αυτοπεποίθηση. Την αυτοπεποίθηση του άνθρωπου που νίκησε! Πού μπορεί να νικάει πάντα! Την βλέπω σαν προσωποποίηση της αδάμαστης ανθρώπινης ψυχής! Κάτι σαν προσωποποίηση της Λευτεριάς, ή της "Αδούλωτης Ελλάδας!! Είμαι άραγε «ρομαντικός» ή «παρανοϊκός», αφού μπορώ να αισθάνομαι έτσι. αυτή  τη στιγμή: Τίποτα από αυτά. Είμαι σωστός ! (Απαντάω ο ίδιος στον εαυτό μου).

... 'Αλλοίμονο στον άνθρωπο πού δεν έχει μέσα του «ρομαντισμό»! 'Αλλοίμονο στον άνθρωπο, χωρίς αισθήματα! Αισθήματα και σκέψη, πού να ισορροπούν σε μια λεπτή, μα στέρεα «αρμονία των ψυχικών μας αντιφάσεων»!.. Ναι. το τονίζω: αλλοίμονο ατούς «μη ρωμανικούς»!... Είναι ανάπηροι!... Ηθικά ΑΝΑΠΗΡΟΙ! Σαν να τους λείπει ένα πόδι  η το χέρι! Σακάτηδες!!!,..

... Δεν ξαναείδα αγριότερο τοπίο!  Τόσο άγρια βουνά, αυτά τ· «Ακροκεραύνια»... είπε ο νεαρότερος Κώστας Τσιρώνης, δείχνοντας τα στον μεγαλύτερο αδερφό του..

- «Απάτητα» πού λένε, απάντησε εντυπωσιασμένος ο άλλος... Και οε λίγο, συμπλήρωσε. Μα τί «απάτητα», αφού γεμίζουν αντάρτες, όταν χρειαστεί..

... «ΚΥΡΙΕ ΤΣΙΡΩΝΗ, ΦΑΝΗΚΕ Η ΑΥΛΩΝΑ!», διέκοψε ο 2ος πιλότος, τους νεαρούς Τσιρώνηδες.

— «ΑΝΑΖΗΤΕΙΣΤΕ ΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ της πόλης, Κύριε Τζωρτζή», απάντησα.

«ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΥΟ - ΤΡΕΙΣ ΚΥΚΛΟΥΣ, ΠΑΝΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ, ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΟΥΜΕ, ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ».

... Άλλα να πάρει ή ευχή — μονολόγησα μέσα μου — μου κάνει εντύπωση ή σιωπή των Αλβανών! Πετάμε τόση ώρα μέσα στη χώρα τους, και δεν βγάζουν μιλιά... Σιωπή απ’ τον ασύρματο, σιωπή κι’ απ' τα πολεμικά αεροπλάνα τους, πού μας αγνόησαν! Ούτε ένα αναγνωριστικό αεροπλανάκι δεν έστειλαν, να μας δει από κοντά, να … μας «ξεναγήσει»! Πολύ περίεργο!!

«ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ!», πετάχτηκε ο Χατζηγιαννάκης.

... «ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΗΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ — όπως δείχνει», πρόσθεσε ο Τζωρτζής. Διακρίνω κι' ένα προσγειωμένο πολεμικό αεροπλάνο...

— «ΚΑΝΤΕ ΕΝΑ ΠΡΏΤΟ ΚΥΚΛΟ, ΣΕ ΧΑΜΗΛΟ ΥΨΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ Κύριε Τζωρτζή, ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ»...

Δεν πρόλαβε να μου απαντήσει οτιδήποτε ο κυβερνήτης, όταν εντελώς ξαφνικά πρόβαλλαν απέναντι απ' το «παρμπρίζ» του «Ντακότα» μας, τρία αλβανικά καταδιωχτικά αεροπλάνα — τα γνωστά «ρούσοικα ΜΙΓΚ» πούρχονταν καταπάνω μας, απ' τον ορίζοντα με ιλιγγιώδη ταχύτητα!!

—  «ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ, ΔΙΝΟΥΝ.... ΤΟ ΠΑΡΟΝ», σχολίασε ή γυναίκα μου.

Με τρομαχτικό θόρυβο, τα αλβανικά αεριωθούμενα, πέρασαν ξυστά από δίπλα μας... Σε λίγο ξαναπερνούσαν...

—  «ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ ΚΥΡΙΕ ΤΣΙΡΩΝΗ;», ρώτησε ό κυβερνήτης Τζωρτζης.

—  «ΟΧΙ, ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΑΠΛΩΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟ ΚΥΚΛΟ, γύρω απ' το αεροδρόμιο, ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ, ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΤΑΣ»....

—  Μη ξεχνάτε τα «καύσιμα»!...

—  Να τα πάρει ο διάβολος τα «καύσιμα» σας, Κύριε Τζωρτζή....

Χαμογέλασαν πονηρά, οι δύο πιλότοι! Ο Τζωρτζής άναψε ΤΟ «ΠΡΟΣΔΕΘΕΙΤΕ» — ΠΡΟΣΓΈΙΩΣΙΣ», για τους επιβάτες...

Κείνη την στιγμή, ένα «Μίγκ» ξέκοψε απ' την τριάδα των αλβανικών καταδιωκτικών και με διαβολεμένη πάν τα ταχύτητα, έκανε ένα θεαματικό «λούπινγκ», ξυριστά στο έδαφος, πάνω απ’ την πράσινη πίστα προσγείωσης του αεροδρόμιου της Αυλώνας!

- «ΜΑΣ  ΔΕΙΧΝΕΙ  ΤΟΝ ΔΙΑΔΡΟΜΟ», είπε 0 Χατζηγιαννάκης.

«ΝΑ ΕΠΙΜΕΙΝΕΤΕ — φώναξα  Σ'  ΕΝΑ - ΔΥΟ ΚΥΚΛΟΥΣ ΑΚΟΜΗ. ΠΡΙΝ ΣΑΣ ΠΩ ΝΛ ΚΑΝΕΤΕ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ»!..

Στην διάρκεια ιών 2 κύκλων, το αεροδρόμιο γέμισε στρατό!... Βλέποαμε τους στρατιώτες με τ' αυτόματα στο χέρι, να πλαισιώνουν εσπευσμένα τον χώρο προσγείωσης...

... Ήταν καιρός! Είπα:

«ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΕΙΤΕ ΚΥΡΙΕ ΤΖΩΡΤΖΗ»!

—  «... Δεν θάναι και πολύ εύκολο», γκρίνιαζε πάλι ο «Κάπτεν»!.,

—  «... Μικρός ο διάδρομος», συμπλήρωσε ο Χατζηγιαννάκης....

«ΕΣΤΩ — επανέλαβα         ΑΡΧΗΣΤΕ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ»!..

—  «ΑΥΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑΤΡΕ!     ΚΡΑΤΗΘΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ...»!

ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΥΛΩΝΑ

Ο Τζωρτζής μπορεί να ήταν δύσκολος άνθρωπος, γκρινιάρης θάλεγα. μα ήταν ένας σπάνια ψύχραιμος άνθρωπος, κι' ένας εξαίρετος μάστορας στη δουλειά του!

Πέτυχε με αξιοθαύμαστη μαεστρία, μια «εύκολη προσγείωση» σ' ένα «δύσκολο αεροδρόμιο», πού ήταν με το ζόρι κατάλληλο, μόνο για τα μικρά μαχητικά αεροπλάνα, της πολεμικής αεροπορίας των  Αλβανών!...

Μόλις σταμάτησαν οι κινητήρες του «Ντακότα» και ακινητοποιήθηκε ολότελα το αεροπλάνο, είπα με ειλικρίνεια  και χωρίς καμιά συμβατικότητα, στους πιλότους:

«ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΦΙΛΟΙ   ΜΟΥ ΚΑΙ   ΣΑΣ   ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ! θα περιμένετε   για λίγο νομίζω  ώσπου να συζητήσω με τους  Αλβανούς, και στη συνέχεια θα κατεβούμε όλοι, αεροπειρατές, επιβάτες και πλήρωμα»...

Άνοιξα την πόρτα της καμπίνας (με το πιστόλι πάνω στο χέρι), και το βλέμμα μου διασταυρώθηκε με 30 ζευγάρια μάτια πού με κοίταζαν άπληστα... Τα μάτια αυτά πού με κοίταζαν, συνέθεταν ένα πελώριο  ερωτηματικό.  Τό  ομαδικό   βλέμμα,  έλεγε:   «ΤΙ   ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΤΩΡΑ; ΠΕΣ- ΤΟ ΜΑΣ...»!! Τους τώπα μ' αυτά   τα λόγια:

«Κυρίες και Κύριοι. Είμαι ό γιατρός Τσιρώνης! Λίγο πολύ, με ξέρετε απ' τους αγώνες μου!!  Σας ζητώ ένα μεγάλο συγνώμη,  για  την ταλαιπωρία  και   τον  κίνδυνο στον οποίο σας εξέθεσα!! Μα ήταν αναγκαίο! "Απόλυτα Αναγκαίο!!

Έκανα αυτό πού έκανα, για την Λευτεριά της πατρίδας μας! Ένα κομμάτι Ελλάδα, είστε και σεις!.. Γι’ αυτό είμαι απόλυτα βέβαιος, πώς μεσ’ την ψυχή σας βαθιά κατανοείτε και εγκρίνετε αυτή την αεροπειρατεία σαν πράξη αντίστασης!!

Σαν χτύπημα δηλαδή των ανυπόταχτων Ελλήνων, ενάντια στον ώμο φασισμό, πού αλυσοδένει την περίτρανη χώρα μας!! Τίποτε άλλο. Ευχαριστώ που με ακούσατε»!!

Είδα στα μάτια τούς. την πιο βαθειά κατανόηση! Είδα στα μάτια «όλων» την Ελλάδα!!

Μα κάθε κανόνας έχει και την εξαίρεση! ... «θα το πληρώσεις αυτό πού έκανες», μου φώναζε μια γιαγιά 70 περίπου ετών, ενώ εγώ προχωρούσα προς την «θύρα εξόδου», πού είχε κιόλας ανοίξει η συνοδός. ... «θα το πληρώσεις αυτό. Το εγγονάκι μου δεν σου έφταιγε τίποτα»! Κοντοστάθηκα. Την κοίταξα ίσια στα μάτια, και της είπα μαλακά, πολύ μαλακά, θυμάμαι:

«Γιαγιά, αυτό που έκανα, για το καλό του εγγονού σου το έκανα!  Κι όταν μεγαλώσει, θάχει να. λέει, πως η γιαγιά  του ήταν μέσα ατό αεροπλάνο πού «Έκλεψε» ο Τσιρώνης  κι’ εκείνη τον μάλλωσε!! Θάναι ώραίο αυτό;»

Πέντε - έξι βήματα ακόμη κι’ έφτασα στην ανοιχτή «έξοδο» του αεροπλάνου. Αντίκρισα 5 Αλβανούς, με στολή και πηλήκια, να περιμένουν σοβαροί, «ερωτηματικοί» και λίγο ανέκφραστοι...

«ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΤΕ; ΤΙ ΕΓΙΝΕ;» με ρώτησε σε ξενική προφορά, με σωστά ελληνικά, ο μεσαίος αλβανός αξιωματικός.

«ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ, ΠΟΥ ΚΑΤΕΛΑΒΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ, ΚΑΙ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ. ΣΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΑΛΒΑΝΙΑ! ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ  ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ. ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΩ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΟΥ! Ζητώ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ απ' τις αρχές της Αυλώνας»!!

- Δώστε μου το όπλο σας!...

— «Ορίστε» είπα και του το ‘δωσα. ...Μα το έπιασε άσχημα!  Και ήταν οπλισμένο, με σηκωμένο τον κόκορα! Άπλωσα σβέλτα και του το ξαναπήρα. Ύψωσα την κάνη και πυροβόλησα στον αέρα!... Αμέσως μετά, το ξανάδωσα.

—  «... Είστε μόνος η με συντρόφους σας;» ξαναρώτησε ο Αλβανός.

—  «Με συνοδεύουν τρία μέλη της οικογένειας μου, πού πήραν μέρος στην αεροπειρατεία»!

—  Είναι ένοπλοι;

— Ναι, όλοι ένοπλοι!...

— Θέλετε να κατέβετε;

— Ναι! Όμως θα πρέπει να κατέβουν τώρα, οι επιβάτες και το πλήρωμα......

—  Ας κατέβουν!..

Στράφηκα στην αεροσυνοδό πίσω μου. Δίπλα της ήτανε η σύζυγος μου και οι γιοί μου.

—  «... Εν τάξει, θα κατέβουν, όλοι», με πρόλαβε η αεροσυνοδός, μια θαυμάσια κοπέλα, που όπως πιο ύστερα με πληροφόρησε, είχε παλιότερα τον πατέρα της. πολιτικό εξόριστο στον Αϊ-Στράτη!..

Πλήρωμα και επιβάτες, κατέβηκαν στη συνέχεια, πίσω μου.

Θυμάμαι την λεπτομέρεια, ότι βοήθησα στο κατέβασμα, την γιαγιά και το βρεφούδι - εγγόνι της, χωρίς ή γιαγιά να εναντιωθεί... Αντίθετα μού χαμογέλασε, κι αργότερα ήρθε κοντά μου για να πει, να μη της κρατήσω κακία!...

Αυτό δα, έκλειπε!...

Μές στο μεσημεριάτικο λιοπύρι του Αυγουστιάτικου ήλιου, οι περισσότεροί επιβάτες προτίμησαν να βολευτούν στρωματσάδα, κάτω από την ευεργετική σκιά των φτερών του αεροπλάνου...

«Θα περιμένετε λίγο, για νάρθουν αυτοκίνητα πού θα σας μεταφέρουν στο ξενοδοχείο», είχαν πει οι Αλβανοί.

Αργοβημάτιζα. κάνοντας τον σχετικά «περίπατο», ανάμεσα στη μάζα των επιβατών και την «ομήγυρη» των αλβανών αξιωματικών, πού «ανέκριναν» τους πιλότους, όταν με πλησίασε ξανά. ο επί κεφαλής αλβανός, πού με είχε αφοπλίσει.

—  Παρακαλώ — μου είπε - - πέστε στη σύζυγο και τους γιούς σας, οπ θα παραδώσουν τον οπλισμό τους ΑΡΓΟΤΕΡΑ!!

—  «Ευχαρίστως και τώρα», του δήλωσα.

—  «Όχι. δεν πειράζει! αργότερα!...» είπε και απομακρύνθηκε! !

'Ομολογώ ότι ακόμη ως τώρα, δεν μπόρεσα να εξηγήσω απόλυτα, αύτη την απροσδόκητα «διακριτική» στάση. του Αλβανού αξιωματικού της Αυλώνας — απέναντι στη φαμίλια μου!! Ευγένεια; Σκοπιμότητα; Και τα δυό μαζί; Δεν ξέρω! Γεγονός είναι πάντως, ότι τα όπλα της συζύγου και των γιών μου, ζητήθηκαν από τους "Αλβανούς, και παραδόθηκαν, μόνο ... την επόμενη μέρα της αεροπειρατείας! Μόνο μετά την αναχώρηση του «Ντακότα» (— των .επιβατών και του πληρώματος), για την Ελλάδα!!

Όσο κι’ αν φαίνεται παράδοξο, τα όπλα αυτά, τα παρέδωσα ο ίδιος, ΜΕΤΑ 24ωρο, ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ ΤΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ ΤΗΣ ΑΥΛΩΝΑΣ (όπου φιλοξενηθήκαμε για 24 ώρες, όλοι μαζί, επιβάτες, πιλότοι και αεροπειρατές)!!!

Δυσκολεύομαι να σχολιάσω αυτή την εντυπωσιακή ενέργεια του μη άμεσου αφοπλισμού της φαμίλιας μου, από τον Κόκκινο αξιωματικό της Αυλώνας, και τις λοιπές αλβανικές αρχές, στη συνέχεια!!

Όμως. σαν ένας ιδιαίτερα έμπειρος άνθρωπος (σαν πολιτικός δηλαδή), και σαν ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ επίσης (είμαι απόφοιτος σχολής μονίμων αξιωματικών του στρατού, της Στρατιωτικής Ιατρικής Σχολής συγκεκριμένα), δεν μπορώ να μην καταγράψω εδώ τον βαθύ εντυπωσιασμό, πού μου προξένησε, η στάση των «ανθρώπων του Χότζια» και ιδιαίτερα η πρωτοβουλία του αξιωματικού της Αυλώνας. Πρωτοβουλία πού καθρεφτίζει μια καταληχτικά (και πολλά σημαίνουσα), ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΥΘΥΝΟΦΟΒΙΑΣ (του συγκεκριμένου αξιωματικού και κατ’ επέκταση ιών «Ανθρώπων» της ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗΣ Αλβανίας)!! Μια αποδειγμένη «ΜΗ ΕΥΘΥΝΟΦΟΒΙΑ», πού ασφαλώς συνυφαίνεται με καλλιεργημένη αυτοπεποίθηση, υψηλή αυτενέργεια, ξεχωριστή συνειδητότητα και χαρακτηριστική αίσθηση αναλήψεως ευθύνης, ιδιότητες πού πολύ -πολύ μετράνε, για κάθε Άνθρωπο με Α κεφαλαίο! Η ...

Στο αεροδρόμιο της Αυλώνας, είναι ζήτημα αν καθυστερήσαμε πιότερο από 40 λεπτά της ώρας. Μέσα σ' αυτά, είχα δυο - τρεις αξιοσημείωτες εμπειρίες, με τους επιβάτες, τους πιλότους και προ παντός τους   Αλβανούς.

Πρώτα - πρώτα με τους επιβάτες. Ένας - ένας (και όχι μαζικά, γιατί «τάοκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά»), πλησίαζαν τους Τσιρώνηδες, για. να μας πουν: «ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ! θερμά συγχαρητήρια! Ήταν θαυμάσιο αυτό πού έγινε! θά πονέσουν πολύ στην Αθήνα οι τύραννοι! Και «θα φάει μέλι» ο κόσμος! Εμείς μ' όλο τον φόβο μας, πολύ χαρήκαμε, κι' ας μη μπορούμε να το δείξουμε! Μόνο με «τέτοια», καταλαβαίνουν οι Αμερικάνοι και οι καταραμένοι λακέδες τους! Ολόψυχα σας ευχόμαστε καλή τύχη και ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ ΣΑΣ! Κάποτε θ' ανταμώσουμε πάλι στην Ελλάδα! Θάρθουνε κάποτε οι άσπρες μέρες! Δε μπορεί να γίνει αλλιώτικα!!...»

Τέτοια έλεγαν οι ταλαιπωρημένοι επιβάτες, ένας -ένας, κι' ας είχανε τρομάξει τόσο. κι' ας είχανε χάσει τις δουλειές τους, κι' ας είχανε την σκέψη για την ανησυχία των δικών τους!!

«... ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΑΟΣ, Η ΕΛΛΑΔΑ, ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΑΘΗΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΜΑΖΑΣ» σκέφτηκα. Το σκέφτηκα με ενδόμυχη χαρά και το ξεστόμισα, μιλώντας σιγανά προς τους δικούς μου...

—  «ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ» συμφώνησαν τα παιδιά μου, τα έμπειρα ελληνόπουλα, πού η δίωρη αεροπειρατεία, και οι δίχρονοι χουντικοί διωγμοί μας, τάχαν πολιτικοποιήσει πρόωρα, τα είχαν «ανδρώσει» απότομα!!...

Από τις «,εκμυστηρεύσεις» γύρω απ' το προσγειωμένο αεροσκάφος, δεν παραλείπω κι' αυτά τα αρκετά ενδεικτικά, πού μας είπαν οι πιλότοι.

—  «Γιατρέ, είστε νέος — είπε — ο χειριστής Χατζηγιαννάκης. Όταν θα κάνετε κι' άλλο παιδί, θάθελα να το βαφτίσω εγώ! Μας συνέδεσε τόσο πολύ, αυτή ή αξέχαστη περιπέτεια!»....

—  Εν τάξει «κουμπάρε» του απάντησα, κι έσκασε στα γέλια!..

Ο κυβερνήτης Τζωρτζής Όμως, είχε τον δικό του «ντορό»...

Μου είπε εντελώς σοβαρά:

«Κύριε Τσιρώνη, ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Όμως σας παρακαλώ μην παραλείψετε να πείτε. όπου χρειαστεί, ότι εγώ σας πρότεινα Ιταλία, μα εσείς επιμείνατε ανένδοτος, για την Αυλώνα!»...

— Να είστε σίγουρος γι’ αυτό Κύριε Τζωρτζή, ... και πιστεύω ότι δεν θα τολμήσει ή χούντα να σάς ζητήσει ευθύνες!!

"Έτσι του απάντησα, ενώ μέσα μου έκανα τις σκέψεις.

... Πόσο τρέμει, η δοσίλογη Χούντα, και ο πάτρωνας της ο πανάθλιος ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ, ο επιλεγόμενος «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» ΚΟΣΜΟΣ, την «μικρή» Αλβανία;;... Όπου θένε, ας πάνε να προσγειωθούν οι αεροπειρατές των Μαυροκατεχόμενων χωρών του «ελεύθερου» κόσμου! ...Στην Ιταλία, την Γαλλία, την Γερμανία, την "Αγγλία, την Σκανδιναυΐα!! Το ίδιο είναι (όπου κι θα πάνε) !! Κάνουν σχεδόν μία τρύπα στό νερό!!! Αυτό μαρτυράνε τα λόγια τού κυβερνήτη Τζωρτζή, δηλαδή οι προφανείς διαταγές, που περνούν οι πιλότοι, απ* τις ιμπεριαλιστικές αεροπορικές εταιρείες τους!!!

—«Ευχαριστώ Κύριε Τσιρώνη και βασίζομαι στη διαβεβαίωση σας, ξανάπε ό κυβερνήτης. Σας εύχομαι καλή τύχη όπου κι’  αν πάτε!*..

—  Ευχηθείτε μου καλύτερα. «ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ» στη Σουηδία, φίλε καπετάνιε!...

—  «Ειλικρινά, σας το εύχομαι»... Και σφίξαμε τα χέρια...

Στο   επιβατικό   κοινό, υπήρχε  μια...  αμερικανίδα! Εκμεταλλεύτηκα την συγκυρία, όταν ήρθε και μου μίλησε φιλικά. Την παρακάλεσα όταν επισκεφθεί στην Αθήνα την πρεσβεία της, να μεταφέρει «προσωπικούς χαιρετισμούς» στον κ. Καλλιγά, πολιτικό υπάλληλο του... «Διοικητηρίου της Ελλάδος», δηλαδή της ... «έν Αθήναις πρεσβείας της  Αμερικής»!!

... Σ’ αυτόν είχα δώσει την «αίτηση μου», για μετανάστευση στη Νέα Υόρκη!!

... «Θα του γράψω κι’ από την Σουηδία», να πείτε, πρόσθεσα στην Αμερικανίδα!!

ΑΛΒΑΝΙΚΕΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΕΙΣ

Δεν θάχε περάσει καλά-καλά ένα 20λεπτο της ώρας απ' την προσγείωση μας, ενώ μεσολαβούσαν τα πάρα πάνω περιγραφόμενα ( οι «εκμυστηρεύσεις» επιβατών και πιλότων), όταν συνέβη μια νέα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα προσγείωση κοντά μας!!

... "Ένα μικρό τετραθέσιο αεροπλανάκι, που κατέφθασε «ντιρέκτ» απ' τα Τίρανα! Μέσα, 3 αλβανοί «ΚΥΠατζήδες» και ο ελληνομαθής διερμηνέας τους!! Ένα πλήρες κλιμάκιο της «Κόκκινης ΚΥΠ»!!

Η άφιξη αύτη, δεν είχε σχέση με την «αεροπειρατεία»! Ήταν μια «άφιξη - αστραπή», εντελώς ειδικά για τον ΤΣΙΡΩΝΗ! Δηλαδή για τον πολιτικό Τσιρώνη! ! Αυτό απόδειξαν τα πράγματα.

Ό ουρανοκατέβατος (εκ Τιράνων) επικεφαλής του «κλιμακίου», με χαιρέτισε «φιλομειδής και ευπροσήγορος», μ’ αυτά τα «σημαδιακά» λόγια, που δείχνουν πόσο άγρυπνα και σιωπηλά) παρακολουθούσε το «κινέζικο μάτι» στην Ελλάδα, την πολιτική δραστηριότητα μου, στα προχουντικά  χρόνια...

— «... ΓΚΙΑΤΡΟΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ — ΚΟΜΜΑ ΤΟΝ ΑΝΤΕΣΜΕΥΤΏΝ;;»

— «ΑΚΡΙΒΩΣ...», τούς απάντησα — με αρκετή εγκαρδιότητα, αιφνιδιασμένος για την πλήρη ενημερότητα τους, αναφορικά με την πολιτική μου ταυτότητα, πού δεν την είχα δώσει φυσικά εγώ (στην Αυλώνα), ως την ώρα εκείνη!!

— «... ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΣΑΣ ΕΔΩ.   ΚΑΛΩΣ  ΩΡΙΣΑΤΕ ΣΤΗΝ   ΑΛΒΑΝΙΑ!!»

«... ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ  ΚΙ' ΕΓΩ    ΕΥΤΥΧΗΣ, ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ  ΣΤΗ ΛΑΤΚΗ ΔΗΜΟΚΡΛΤΙΑ ΣΑΣ. «θα τα ξαναπούμε σύντομα γιατρέ Τσιρώνη, αφού ξεκουραστείτε»...

— ΑΣΦΑΛΩΣ «ΚΥΡΙΟΙ» — τόνισα, και αντάλλαξα τις σχετικές χειραψίες.                                                      

... Λίγο μετά. έφτασε το πούλμαν, πού μας, παρέλαβε για το Ξενοδοχείο...

………………..

Το αυτοκίνητο μας μετέφερε σύντομα (υστέρα από μια διαδρομή χωρίς κάτι  αξιόλογο) σ' ένα μεγάλο κεντρικό ξενοδοχείο της Αυλώνας. Ήταν γεμάτο Κινέζους τεχνικούς του Μάο — όπως πληροφορήθηκα — πού βοηθούσαν τον Χότζια στην εκβιομηχάνηοή του!

Μόλις βολευτήκαμε στα δωμάτια του ξενοδοχείου, κατεβήκαμε και σμίξαμε όλοι στην τραπεζαρία για φαγητό! Οι 35 Συνελληνίδες και Συνέλληνες, παρακαθίσαμε όλοι σ' ένα τεράστιο τραπέζι, που θύμιζε λιγάκι τραπέζι του ... μυστικού δείπνου. Δυό σερβιτόροι «μειονοτικοί» (δηλαδή έλληνες βορειοηπειρώτες), πήραν τις παραγγελίες μας και τις εξετέλεσαν με εντυπωσιακή γρηγοράδα!...

Οι πιλότοι ύψωσαν πρώτοι τα κρασοπότηρα και μου ευχήθηκαν «ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ Γιατρέ, σε σας και την οικογένεια σας!»

Τριάντα τόσα ποτήρια, υψώθηκαν για να συνευχηθούν το ίδιο. Απάντησα: «Ή σύζυγος μου, οι γιοί μου και εγώ, σας ευχαριστούμε θερμά. Ευχόμαστε στον καθένα σας ότι ποθεί, και πάνω απ' όλα, ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ»

... "Όμορφη η ευχή σας γιατρέ — είπε άπλα, διερμηνεύοντας το κοινό αίσθημα— ένας ωραίος Έλληνας, μαέστρος το επάγγελμα, όπως μας είπε, πού ταξίδευε με τελικό προορισμό του την Κεφαλονιά, για να δώσει εκεί μια συναυλία...

—  «Συναυλία μαέστρο; Κι’ αντί συναυλίας, σας έτυχε ...«κοντσέρτο με περίστροφα;» «Τί ατυχία!..», είπε με χιούμορ, μια Κερκυραία κοπέλα — επιβάτιδα, ντυμένη στα κόκκινα...

Απεναντίας δεσποινίς μου — διαμαρτυρήθηκε ό Μαέστρος. 'Ήταν ωραιότατο το «Τσιρωνικό ρεσιτάλ», πού αντικατέστητε την συναυλία μου! Σας διαβεβαιώνω ειλικρινά!..

Γελάσαμε όλοι, και το κέφι κυριάρχησε γενικά! Τόσο, πού κόλλησε απ' αυτό, και ο αλβανός διερμηνέας (του εκ Τυράννων «ειδικού κλιμακίου»). Αυτός είπε:

—  ... Καλώς ορίσατε όλοι στην Αλβανία και καλή διαμονή σας εδώ, «Κύριε» Τοιρώνη!

... Μέ συγχωρείτε γιατρέ, πού σας είπα «Κύριε»! Εσείς δεν είστε «ΚΥΡΙΟΣ»!..... Ούτε ΚΥΡΙΟΣ, ούτε ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ. Είστε μόνο «ΓΚΙΑΤΡΟΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ»!!

— ... Θέλει νά πει ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ είπα, κλείνοντας «πολιτικά» το μάτι, στον απέναντι μου, κυβερνήτη Τζωρτζή!  Και συνέχισα:

«... Μας το βρόντηξε ο «Κύριος σύντροφος»! Δεν είμαι ούτε ΜΑΥΡΟΣ, ούτε ΚΟΚΚΙΝΟΣ ! Είμαι ΑΣΠΡΟΣ. είπα!! Δηλαδή ΙΙΑΤΡΙΩΤΗΣ !! ...ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΦΑΙΝΟΜΑΙ λοιπόν, ΚΥΡΙΕ ΔΙΕΡΜΗΝΕΑ...»!!

Σ* αυτό το «κλίμα» συνεχίζαμε το γεύμα, Όταν ακούσαμε ξαφνικά, το αλβανικό ραδιόφωνο να μεταδίδει στα αλβανικά, στα ελληνικά (και στη συνέχεια σε 22 γλώσσες!!!) την ΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΙΡΑΤΙΑΣ...

Οι "Αλβανοί το πανηγύριζαν. Και δεν είχαν άδικο (όπως η Ιστορία απόδειξε στον «εγγύς χρόνο» πού ακολούθησε)!!

— «Καλοπερνάμε στην Αλβανία» — είπε η συμπαθής αεροσυνοδός. Είμαι χαρούμενη, πού ταξίδεψα έτσι... απροσδόκητα και ανέξοδα στο εξωτερικό! Χώρια πού γίναμε και «διάσημοι»!...

— Νά σου ξανατύχει λοιπόν, της «ευχήθηκε» τότε, πικαριστά ο Χατζηγιαννάκης...

— «Ουου, τώρα πού πήρα τον αέρα, γιατί όχι;» απάντησε ή συνοδός, απτόητη!...

………………

Μετά τό γεΰμα, το «έκ Τιράννων κλιμάκιο» ήθελε «συνέντευξη», τόσο με τους πιλότους, όσο και μαζί μου. Έγινε λοιπόν κι' αυτό.

—  «Πώς αισθάνεστε γιατρέ;..»

—   ΔΕΥΤΕΡΟΣ, απάντησα.

—«Σας ζητάει ξέρετε, μέσω τουρκικής πρεσβείας, η ελληνική αστυνομία! Ή χωροφυλακή Περισσού συγκεκριμένα, για «ποινικό» σας αδίκημα!!... Τί θα θέλατε ν' απαντήσουμε;..»

—  «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ»!!..

(Τώξαιραν οι Αρβανίτες το «Μολών λαβε» και ολοφάνερα πολύ τους άρεοε...

Γέλασαν εγκάρδια, κι' όχι σφιγμένα η κάτω απ' τα μουστάκια τους.-.).

—   "Έχετε κανέναν προσωπικό σας γνώριμο, μέσα στους επιβάτες;

—  "Όχι, δεν ξέρω, κανέναν προσωπικά. Όλοι με ξέρουν μοναχά απ' ης εφημερίδες, δηλαδή απ' τους πολιτικούς μου αγώνες...

—  Με τους πιλότους, πώς τα πήγατε;

—Αρκετά καλά. Θάλεγα απολύτως καλά. Αποδείχτηκαν στρωτοί και καλοπροαίρετοι άνθρωποι!...

—  Πώς ακριβώς έγινε το «κατόρθωμα»;..

—  Συνοπτικά, τούς το περιέγραψα (τα ίδια άλλωστε είχαν ειπωθεί και απ' τους πιλότους).

—  ΤΩΡΑ, ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΛΑΝΑ ΣΑΣ;

—  ΘΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΩ — ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΕΙΣ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΣΟΥΗΔΙΑ θεωρώ ένα «Σουηδικό άσυλο» πιο κατάλληλο για τον περαιτέρω αγώνα μου, παρά το αλβανικό άσυλο!...

— Θέλετε να μας πείτε «γιατί»;

—  Ναι. Σκέπτομαι ότι ένα «σουηδικό άσυλο» εναρμονίζεται περισσότερο με την «αστική ψυχολογία» των συμπατριωτών μου!  Παρ' ότι, για μένα προσωπικά και την οικογένεια μου, ένα «αλβανικό πολιτικό άσυλο», θα μας ήταν βολικότερο από πολλές πλευρές.

—  Δηλαδή;

1ον)  Πιο κοντά στην Ελλάδα!

2ον) Χειροπιαστή, η δεδομένη φιλικότητα της Αλβανίας. όπως την ζούμε, απ'  την πρώτη στιγμή της προσγείωσης μας στο έδαφος σας!

3ον) Μια ενδεχόμενη δυνατότητα καίριας δράσης μας, απ' το Αλβανικό ορμητήριο!..

Στο σημείο αυτό  -    θυμάμαι  —  ο επικεφαλής Αλβανός   σοβάρεψε   ιδιαίτερα!    «Συννέφιασε»   θάλεγα. Και μου είπε:

«...Ή Αλβανία επιδιώκει καλές σχέσεις γειτονίας με την Ελλάδα, θέλουμε νάχσυμε ομαλές σχέσεις ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΣΑΣ γιατρέ, μα και με ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ»!

— «:... Μα τό επίσημο «ελληνικό» Κράτος, δεν σας αναγνωρίζει! Και υστέρα, δεν θα μας βοηθούοατε, δεν θα βοηθούσατε εσείς οι γνήσιοι Μαρξιστές — σέ αντιδιαστολή από τους «βρώμικους» Ρώσους. δεν θα βοηθούσατε εσείς — ερωτώ, τους "Ελληνες αντιμπεριαλιστές Π Α Τ Ρ Ι Ω-Τ Ε Σ.    να    ρίξουμε   την   Χούντα;;»

... Οι Κόκκινοι συνομιλητές μου, «φατοικώς» βάρυναν ακόμη περισσότερο! Και ο «αρχιΚόκκινος» δήλωσε: «Σας καταλαβαίνουμε Γιατρέ, θέλετε να ρίξετε την Χούντα! ΚΑΝΤΕ Λοιπόν ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΡΙΧΤΕ ΤΗΝ!! Εσείς όμως,  ό χ ι  εμείς!! . »

—  «Εμείς φυσικά απάντησα — άλλα και σ ε ι ς βοηθώντας μας, κατά πώς πρέπει!!..»

Εμείς προτιμάμε μια «θέση ουδετερότητας» και αποφεύγουμε εμπλοκή στις εσωτερικές   συγκρούσεις!

... Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα, ο στόχος τούτης της συνομιλίας (πρόσθεοε υπεκφεύγοντας)!

Εμείς ξέρουμε οτι θέλετε να πάτε στή Σουηδία. Έχετε τα απαιτούμενα χρήματα;

- ΝΑΙ, έχω τα «στοιχειώδη χρήματα», πού τα συγκέντρωνα τρεις μήνες, μετά την τελευταία αποφυλάκιση μου, με σκοπό, την οικογενειακή μου απόδραση στην Σουηδία, μέσω "Αλβανίας όμως, πού ήταν και είναι το ΒΑΣΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ του «πλάνου απόδρασης» μου!!

—  Καταλάβαμε, γιατρέ!

—  Προσπαθώ πάντοτε να είμαι ΣΛΦΗΣ!

«Είστε», μου χαμογέλασε ο Αλβανός, ρουφώντας ηχηρή τον καφέ του, πράγμα πού μ' «ενόχλησε ελαφρώς», όπως πάντα μ' ενοχλεί (το ηχηρό ρούφηγμα του καφέ), από «βίδα» μου!!

—  Μια τελευταία ερώτηση Κύριε Τσιρώνη, αν θέλετε Τα πιστόλια σας, ανήκουν σε σας προσωπικά ή στην οργάνωση σας;

— Να σας απαντήσω και σ’ αυτό. Αν και δεν βλέπω μια προφανή σημασία του ερωτήματος (εκτός αν θέλετε... να μαγνητοφωνήστε, το κατά πόσον ήταν — πού δεν ήταν — άλλοι Συνέλληνες μου, «μύστες» της πειρατείας...)!

Το «παραμπέλουμ» λοιπόν, είναι προσωπικό πιστόλι μου, που το ‘κρυβε κάποιος ανοργάνωτος φίλος, όσο καιρό έκανα εγώ τον ...τουρίστα στις χουντικές φυλακές, και ή ασφάλεια έκανε επανειλημμένα τις «έρευνες - ρεμούλα, μέσα στο πατρικό μου σπίτι!!

Τό 2ο πιστόλι, η «μπερέττα» της συζύγου μου, είναι μια άλλη ιστορία, πού θα την πω.

Το πιστόλι αυτό προέρχεται από έλληνα αξιωματικό, γιατρό συνάδελφο μου από τη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή. Έναν «τσίφτη» άνθρωπο σε μυαλό και σε ήθος, και «συντηρητικό» εν τούτοις, απ' την πολιτική πλευρά!..

Τον επισκέφθηκα στο γραφείο του (βγαίνοντας από τις φυλακές της Κέρκυρας) και του έζήτησα δυό πράγματα. Την «είσπραξη της μέρας» απ’ τή δουλειά του ιατρείου του κι’  ένα ... πιστόλι!!

Στο πρώτο αίτημα ανταποκρίθηκε πρόθυμα (δίνοντας μου τρία χιλιάρικα), στο δεύτερο όμως με πολύ δυσκολία !

—  «... Και ΒΙΕΤΚΟΝΓΚ - είπε — να είσαι Βασίλη. εμείς { = αυτός και οι φίλοι γιατροί), θά σε βοηθήσουμε!...

—  «ΒΙΕΤΚΟΝΓΚ» ΕΙΜΑΙ του απάντησα, αφού αγωνίζομαι μοναχά για την Λευτεριά της Ελλάδας!

... Δεν ξέρω εγώ πολιτική — υπογράμμισε — μα ξέρω καλά τον Βάσο Τσιρώνη! ... Πώς να το φανταστώ — συνέχισε — ότι θαρχόμουνα σήμερα απ' την συγκέντρωση, πού πήγα εγώ καϊ όλοι, με τα πολιτικά μας ρούχο, για να ακούσουμε κατά διαταγήν και να... χειροκροτήσουμε τον «Γάμα» Παπαδόπουλο — την Χούντα (όπως τον λέτε), πώς να τό φανταστώ σου λέω, να ρθω από την ΧΟΥΝΤΑ, για να βρω στο σπίτι μου την... ΑΝΤΙΧΟΥΝΤΛ. τον «γιατρό ΤΣΙΡΠΝΗ»!! Και μάλιστα να μου ζητάει τό πιστόλι μου!!...

Δεν ξέρω τι θα κάνω! "Έλα αύριο, να δω τι θα ‘χω αποφασίσει...»! ! ... Πήγα την επομένη και πήρα την «μπερέττα»!!!

Στο πιο φριχτό βασανιστήριο να μέριχναν γι' αυτό το όπλο οι ασφαλίτες, ποτέ δεν θα μαθαίνανε τό όνομα αυτού που με εξόπλισε!

Όσο για τα «μαχαίρια» πού όπλισαν τους γιούς μου αυτά πουλιούνται σ' όλα τα μαγαζιά του υποβρύχιου ψαρέματος!!

Πολύς ο οπλισμός ομολογώ, για μια μικρή - μικρή πειρατεία, πού την είχα υπερτιμήσει, ενώ την οργάνωνα!!

Σήμερα ξέρω, ότι θα μπορούσα να κάνω την απαγωγή του αεροπλάνου, ακόμα και με όπλο... τις γροθιές μου!!!

Στο σημείο αυτό γέλασα λιγάκι εγώ, μα γέλασαν πολύ  περισσότερο οι αρβανίτες συνομιλητές μου!!

Και σ’ αυτή την «ατμόσφαιρα», έληξε το πρώτο μεγάλο πολιτικά κουβεντολόι  με τους Αλβανούς, πες με τον «Μάο» (υπό την ευρεία έννοια)!!!

Το απόγευμα κύλησε ευχάριστα. Οι Αλβανοί μας ξεναγήσανε στην πόλη της Αυλώνας. Και φυσικά μίλησαν για τα επιτεύγματα τους! Επιτεύγματα, που είναι αληθινά, και όχι κούφια προπαγάνδα!

Το βράδυ μας «ξαναδεξιώθηκαν» καλά, μας πρόσφεραν τα μικροδώρα τους (για σουβενίρ), και άφθονα καλά αλβανικά τσιγάρα!

Οι κόκκινοι Αρβανίτες, πήρανε στην «ευγενή φιλοξενία», τον πρώτο βαθμό. "Άριοτα με οξεία!!

Τον άλλη μέρα το πρωί, το «ΝΤΙ-ΣΙ-ΘΡΙ», (ενισχυμένο με καύσιμο του Χότζια) πέταξε για την    Κέρκυρα.

Αποχαιρετισμό δεν περιγράφω. Το δήλωσα. «Είμαι σαφώς ρομαντικός»!! Και τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται! !

Αυτή υπήρξε η «αεροπειρατεία της Αυλώνας»! Ένα μικρό κομμάτι, μιας   μεγάλης    «πορείας»!!!..

(Ημερομηνία, 16 Αυγούστου 1969)

http://agriniomemories.blogspot.gr/2011_09_25_archive.html