ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ : Ώρα ξεσηκωμού...

ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Ώρα ξεσηκωμού...

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Ο Νικολό Μακιαβέλι έγραφε στον «Ηγεμόνα» του: «Δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο στην πραγματοποίησή του, πιο αβέβαιο για την επιτυχή έκβασή του, πιο επικίνδυνο στον χειρισμό του, από την προσπάθεια εισαγωγής μιας νέας τάξης πραγμάτων…». Η Ευρωπαϊκή Ένωση εισήγαγε ακριβώς μια «νέα τάξη πραγμάτων», που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο χειρότερος ολοκληρωτισμός που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Μια νεοφασιστική υποδούλωση εθνών, με οικονομικά μέτρα, που επετεύχθη με ένα διεθνές νόμισμα, το ευρώ.

Τον 19ο αιώνα πολλές από τις μεγάλες δυνάμεις της Δύσης, που ήσαν δανείστριες, δεν δίστασαν να επιτεθούν με στρατιωτικά μέσα σε χώρες που δεν αποπλήρωναν τα δάνεια που τους είχαν δώσει. Ήταν η περίπτωση της Αγγλίας με την Τουρκία και την Αίγυπτο κατά την περίοδο 1870 - 1880, ή των ΗΠΑ με τη Βενεζουέλα μια δεκαετία αργότερα. Για ένα πρόβλημα αρρύθμιστου χρέους έχασε και η Νέα Γη την ανεξαρτησία της στις αρχές της δεκαετίας του 1930 και πέρασε στην επικράτεια του Καναδά. Ο οικονομικός καπιταλιστικός φασισμός άπλωσε τον ιστό της αράχνης του πάνω στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Δεν χρειάζονταν πλέον στρατιωτικά μέσα, όπως τον 19ο αιώνα. Ένα νόμισμα, το ευρώ, αντικατέστησε με πολύ πιο αποτελεσματικό τρόπο κάθε υπερόπλο.

Οι ευρωλάγνοι πολιτικοί μας στάθηκαν ανίκανοι να αντιληφθούν τι συνέβαινε και μπήκαν στην υπηρεσία των κατακτητών. Και κάτι χειρότερο: Δεν συνειδητοποίησαν αυτό που είχε επισημάνει ο καθηγητής κ. Βασ. Φίλιας. Ότι «η σπουδαιότερη συνέπεια του ‘‘εξευρωπαϊσμού’’ είναι ότι άνοιξε ο δρόμος για την επέλαση εξαγοράς των υγιών ελληνικών βιομηχανικών επιχειρήσεων, με αντίστοιχη αύξηση του ρυθμού εισροής ξένου κεφαλαίου…». Και ότι «η τραγωδία της ασυναρτησίας, της προχειρότητας, της έλλειψης προγραμματικών στόχων, της ευνοιοκρατίας και του ‘‘ημετερισμού’’ στραγγάλισαν και εξουθένωσαν τους υγιείς και βιώσιμους αναπτυξιακούς πυρήνες και κατέστησαν τη χώρα τον οικονομικό παρία της Ευρώπης…».

Οι μνημονιακοί πολιτικοί, αργά ή γρήγορα, θα αντιμετωπίσουν την κατηγορία της εθνικής προδοσίας διότι παρέδωσαν την εθνική μας ανεξαρτησία και κατέστρεψαν οικονομικά, με την «ευρωπαϊκή πολιτική» που ακολούθησαν, τον ελληνικό λαό. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος, στο βιβλίο του «Το Δημόσιο Δίκαιο στον αστερισμό της οικονομικής κρίσης», υπογραμμίζει: «Το παράδειγμα της Ευρωζώνης, που ιδίως ύστερα από την έκρηξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και ‘‘απαλλαγμένη’’ από το “αντίπαλον δέος” μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού ζει στον αστερισμό της, γερμανικής έμπνευσης και επιβολής, νεοφιλελεύθερης πολιτικής (την οποία ως και οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν), είναι ιδιαιτέρως αντιπροσωπευτικό για την ανάδειξη του φαινομένου της πορείας κατάρρευσης του κοινωνικού κράτους…». Και επισημαίνει ότι η γερμανική πολιτική είναι αδιέξοδη για όλη την Ευρωζώνη. Και όπως λέει ο καθηγητής κ. Γιώργος Κασιμάτης: «Σκοπός της δέσμευσης της δημόσιας περιουσίας και της όλης οικονομικής πολιτικής ήταν η οικονομική και πολιτική χειραγώγηση της Ελλάδας ως εθνικού κράτους, ώστε η οικονομία και η πολιτική να ‘‘περάσουν’’ στην πλήρη εξουσία του υπερεθνικού καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού αντίστοιχα…».

Οι πολιτικοί που αποδέχθηκαν τη μεθόδευση αυτή διέπραξαν εθνική προδοσία. Πότε θα λογοδοτήσουν; Και να κατονομασθούν αυτοί που μας ενέπλεξαν στο επαίσχυντο «βρετανικό δίκαιο», το οποίο ο καθηγητής κ. Γ. Κασιμάτης καταγγέλλει ως βάρβαρο για τον οφειλέτη και ασύμβατο με τις αρχές του ιδιωτικού δικαίου της Αγγλίας. Για το ίδιο θέμα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Πρ. Παυλόπουλος γράφει: «Το αγγλικό δίκαιο, ως άκρως ‘‘αυστηρό’’, συνεπάγεται σαφώς δυσμενέστερες συνέπειες, κυρίως για τον δανειολήπτη…». Το ζήτημα όμως είναι ακόμα πιο σοβαρό, διότι συμβαίνει η αθλιότητα την οποία περιγράφει ο κ. Γ. Κασιμάτης: «Οι όροι των συμφωνιών δανεισμού της Ελλάδας, διατυπωμένοι με το σοφιστικό και δικολαβικό πνεύμα του δικηγορικού επαγγέλματος του αγγλικού δικαίου, δεν περιορίζονται μόνο στον σκοπό διασφάλισης των δικαιωμάτων των δανειστών. Ανήκουν στην ευρύτερη προσπάθεια κατάλυσης των αρχών νομιμότητας της ήδη άρρωστης αστικής δημοκρατίας. Η εν λόγω προσπάθεια, που ταυτίζεται στην ουσία της με την προσπάθεια των κερδοσκόπων των ‘‘αγορών’’ να θέσουν τον δανεισμό και κάθε οικονομική σχέση πάνω από το δίκαιο, προέρχεται από την καρδιά της Ευρώπης. Και εφαρμόζεται με τα χέρια της ‘‘τρόικας’’ σε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό δεν είναι μόνο ακατανόητο αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνο…».

Η υπηρέτρια των «εταίρων» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μάς φέρνει ήδη νέα δεινά, τα οποία θα «γευθούν» μισθωτοί και συνταξιούχοι. Όπως λέει ο οικονομολόγος κ. Νίκος Ιγγλέσης: «Οι κατακτητές εμφανίζονται ως εταίροι που θέλουν να συνδράμουν, βαπτίζουν τα επαχθή δάνεια ‘‘βοήθεια’’, τη φορολογική επιδρομή ‘‘δημοσιονομική προσαρμογή’’, τις περικοπές μισθών και συντάξεων ‘‘μεταρρυθμίσεις’’. Στο παρασκήνιο, μια Ύπατη Αρμοστεία αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας, με πρώτο στόχο να εισπράττει τον φόρο υποτελείας, δηλαδή τους τόκους των δανείων…».

Αυτήν την πρωτοφανή τραγωδία που βιώνουμε, με τα κόμματα και τους βουλευτές στην πλειονότητά τους να υποκύπτουν στους ξένους μακελάρηδες, να βλέπουν απαθείς την Ελλάδα να βυθίζεται και οι ίδιοι να παραμένουν δουλόφρονες χάριν της… «ευρωπαϊκής προοπτικής», πόσο θα την ανεχθούμε ακόμα; Η εθνική υποτέλεια θα αποτελεί συνεχώς τη «γραμμή πλεύσεως» των ευρωλάγνων «δημοσίων ανδρών» ή ανδρεικέλων; Ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης, πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου, διακεκριμένος επιστήμων, σαλπίζει εθνικό ξεσηκωμό. Στο βιβλίο του «Οι ολιγάρχες», στο ερώτημα τι θα πρέπει να κάνουν οι πολίτες μπροστά σε αυτό το αίσχος, δίνει σαφή απάντηση: «Οι πολίτες να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους. Να πάψουν να θεωρούν αυτονόητη την εκχώρηση στους άλλους αυτού που τους ανήκει, δηλαδή της πολιτικής αρμοδιότητας. Να αξιώσουν τη χειραφέτησή τους, να είναι αυτοί που θα διαμορφώνουν τη συλλογική τους μοίρα. Να πάψουν να ελπίζουν στην εναλλαγή των φορέων της κομματοκρατίας στην εξουσία. Να αντιληφθούν ότι η κοινωνία, δηλαδή αυτοί οι ίδιοι, είναι η αιτία της ύπαρξης της πολιτικής των αγορών, και όχι το αντίθετο. Να πάψουν να διαδηλώνουν προκειμένου να πείσουν ή να αναγκάσουν την πολιτική εξουσία να πολιτευθεί όπως οφείλει, προς το συμφέρον τους, και να αξιώσουν την είσοδό τους στην πολιτεία. Να μεταλλαχθούν από υπήκοοι σε πολίτες εταίρους του πολιτικού συστήματος. Να διατυπώσουν ένα νέο πολιτικό πρόταγμα, που θα μεταφέρει τη χώρα στο μέλλον με πρόσημο την αντιπροσώπευση. Να τελειώνουν με την ιδεολογική απάτη του διαφωτισμού, που στοχεύει στην τύφλωσή μας…».

Όταν στο άρθρο μου της περασμένης εβδομάδας τόνιζα την ανάγκη να προωθηθεί ο κ. Κοντογιώργης –με κοινή αποδοχή– στην πρωθυπουργία, (https://boraeinai.blogspot.gr/2016/08/blog-post_42.html) γνώριζα τις πληροφορίες για τις υπόγειες μεθοδεύσεις, ώστε να έλθουν στο προσκήνιο οι βρικόλακες του παρελθόντος: Σημίτης, Στουρνάρας, οι «άνθρωποι του Βερολίνου». Το ερώτημα είναι: Θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε απαθείς τι μαγειρεύουν οι ξένοι για λογαριασμό μας; Εμείς θέλουμε πρωθυπουργό με εθνική συνείδηση και όσοι είναι έντιμοι οφείλουν να στηρίξουν και να πείσουν τον πλέον κατάλληλο για αυτήν τη δύσκολη αποστολή να την αποδεχθεί: Τον κ. Γ. Κοντογιώργη. Διότι η Ελλάς κινδυνεύει από ανήκεστον βλάβην με το παρόν πολιτικό σύστημα των κομμάτων και κομματιδίων και των «αρχηγών» που εξυπηρετούν το ξένο και όχι το εθνικό συμφέρον. Και πρέπει κάποτε οι πολίτες να κατανοήσουν τον ολέθριο ρόλο του ευρώ. Τον είχε περιγράψει εδώ και πολλά χρόνια ο διακεκριμένος οικονομολόγος κ. Κων. Κόλμερ: «Τα οικονομικά οφέλη από την εισαγωγή του ευρώ τα εκαρπώθη κυρίως η Γερμανία. Με τα χαμηλά επιτόκια των ομολογιακών της δανείων και την πλησμονή αποταμιευτικών καταθέσεων που εισρέουν από τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης ανέτως καλύπτει τις εκτεθειμένες εις πιστωτικούς κινδύνους γερμανικές τράπεζες…». Δεν το βλέπουν οι δικοί μας ευρωλάγνοι;

ΤΟ ΠΑΡΟΝ