Μνημονιακή μακροοικονομία - Παραγωγική οικονομία: Μια ασύμβατη σχέση

Μνημονιακή μακροοικονομία - Παραγωγική οικονομία:

Μια ασύμβατη σχέση

Δεν πρέπει να αγνοούμε ότι μεταξύ της μνημονιακής  μακροοικονομικής θεώρησης και της πραγματικής - παραγωγικής οικονομίας υπάρχει μεγάλη απόσταση, ενώ πολλές φορές τα δύο αυτά επίπεδα είναι πλήρως ασύμβατα, όπως αποδεικνύεται συστηματικά τα έξι χρόνια της επιβολής των μνημονιακών προγραμμάτων.

Εάν πράγματι επιθυμούσαν οι δανειστές να βοηθήσουν ουσιαστικά την ελληνική οικονομία, τότε θα αποφάσιζαν την αναστολή των πληρωμών, π.χ., για μια πενταετία, ώστε να τροφοδοτηθεί η πραγματική οικονομική και παραγωγική βάση της χώρας με τα ελάχιστα αναγκαία ποσά για την επανεκκίνηση και αναδιάρθρωσή της.

Αντίθετα, πρωτογενή πλεονάσματα που προκύπτουν από μια υφεσιακή οικονομία, η οποία επιβαρύνεται επιπρόσθετα από μέτρα ύψους 5,7 δισ. ευρώ για τα επόμενα τρία χρόνια, το πιθανότερο είναι να οδηγήσουν σε περαιτέρω ύφεση, ανεργία, κλείσιμο επιχειρήσεων.

Ο μικρός, σε σχέση με το μέγεθος των προβλημάτων, πολιτικός χρόνος που παρεσχέθη στην κυβέρνηση με τις αποφάσεις του Eurogroup πρέπει να αξιοποιηθεί από αυτή με βάση αυτόν ακριβώς τον μείζονα, στρατηγικής εμβέλειας στόχο: Να εκμεταλλευθεί δηλαδή το θετικό διαμορφούμενο περιβάλλον προκειμένου να αξιοποιήσει κάθε πόρο, κάθε ευκαιρία προκειμένου να επανεκκινήσει η οικονομία και να φθάσουν με γρήγορους ρυθμούς τα πραγματικά οφέλη στην καθημερινή ζωή των πολιτών.

Επανεκκίνηση της παραγωγικής - οικονομικής δραστηριότητας σημαίνει σταδιακή αντιμετώπιση της ανεργίας, διεύρυνση των συναλλαγών και της κατανάλωσης, βελτίωση της καθημερινής ζωής των πολιτών.

Ο νέος αναπτυξιακός νόμος, οι στοχευμένες παραγωγικές επενδύσεις μέσω του ΕΣΠΑ και του «πακέτου» Γιούνκερ αποτελούν ασφαλώς τη βάση, όμως η απόδοσή τους δεν μπορεί να είναι έμμεση.

Ενδιάμεσο επίπεδο οικονομικοκοινωνικών παρεμβάσεων

Γι’ αυτό και η ανακούφιση των πλέον πληττόμενων από την κρίση πολιτών, η άμεση αποκατάσταση με συμπληρωματικά μέτρα των πλέον άδικων μέτρων, π.χ., στο Φορολογικό και στο Ασφαλιστικό, μπορούν να αποτελέσουν ένα πρώτο επίπεδο ανάσχεσης για την ανακούφιση των πολιτών, τη διατήρηση και ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής.

Αυτό ακριβώς το ενδιάμεσο επίπεδο μεταξύ των μνημονιακών μέτρων και της χειμάζουσας πραγματικής οικονομίας πρέπει να διαμεσολαβηθεί με μια ολοκληρωμένη δέσμη παρεμβάσεων οικονομικού και κοινωνικού τύπου.

Οι παρεμβάσεις αυτές, που έχουν κατά κύριο λόγο οικονομικοκοινωνικό χαρακτήρα θα επιτρέψουν ταυτόχρονα στην κυβέρνηση να αποκαταστήσει την επαφή και σχέση της με τα κοινωνικά στρώματα που τη στήριξαν στις κρίσιμες αναμετρήσεις του τελευταίου χρόνου και να αναδείξουν τον προοδευτικό της χαρακτήρα και τις ιδεολογικές της ορίζουσες, που καλύπτονται σήμερα από τη βαριά σκιά των σκληρών μνημονιακών μέτρων.

Οι θετικές προοπτικές που διαμορφώθηκαν δεν πρέπει να πάνε χαμένες. Η συντεταγμένη και επιβεβλημένη εκ των πραγμάτων στροφή της κυβέρνησης από τη διαχείριση των σκληρών μνημονιακών επιλογών στην εσωτερική διακυβέρνηση, στην επιμονή και ανυποχώρητη προσπάθεια βελτίωσης της καθημερινής ζωής των πολιτών στα κρίσιμα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα θα αποτελέσει τελικά και το βασικό κριτήριο όχι μόνο της δικής της επιτυχίας αλλά και, κυρίως, της επιβίωσης και της προοπτικής της χώρας και του λαού της.

Από το άρθρο «Θετικό πλαίσιο - Άμεσες κοινωνικοοικονομικές παρεμβάσεις» του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο ΠΑΡΟΝ