Πως γεννήθηκε το γραμματόσημο

Πως γεννήθηκε το γραμματόσημο

Λίγοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν την ιστορία της γέννησης του γραμματοσήμου πού λίγο πολύ όλοι έχουμε χρησιμοποιήσει στην αλληλογραφία μας. Επειδή μάλιστα είναι τόσο περίεργη όσο και χαριτωμένη, αξίζει   να  την   γνωρίσουμε.

Όπως η ιστορία αναφέρει, πριν από το 1840, όταν ήθελε κάποιος να στείλει γράμμα σ’ ένα φίλο ή συγγενή του που κατοικούσε σε άλλη πόλη εύρισκε κάποιον που μετέφερε γράμματα και αυτός το πήγαινε στον τόπο του προορισμού  του και το παράδινε στον παραλήπτη παίρνοντας απ’ αυτόν την αμοιβή του. Έτσι δεν πλήρωνε κείνος πού το έστελνε το γράμμα αλλά εκείνος πού το έπαιρνε. Η αμοιβή  πληρωνόταν σε χρήμα αυτούσιο.

Κάποτε ταξιδεύοντας ο  Άγγλος ευγενής Ρόλαντ Χιλ, γενικός διευθυντής των αγγλικών ταχυδρομείων στάθμευσε σ΄ ένα χωριό της Σκωτία καί μπήκε στο πανδοχείο (χάνι) του χωριού για να γευματίσει. Εκείνη την εποχή το ταξίδι γίνονταν με άμαξες που τις έσερναν άλογα. Από μια τέτοια άμαξα, πού έφτασε εκείνη τη στιγμή στο χωριό, κατέβηκε ένας ταχυδρόμος και στάθηκε στη μέση της πλατείας, εκεί ακριβώς μπροστά ατό χάνι όπου γευμάτιζε ο Ρόλαντ Χιλ. Και αφού με το ταχυδρομικό κέρας (σάλπιγγα) ειδοποίησε τους κατοίκους, άρχισε να μοιράζει τα γράμματα πού έφερε μαζί του, φωνάζοντας τα ονόματα των παραληπτών.

Ανάμεσα στα άλλα γράμματα είχε και ένα πού απευθυνόταν στην κόρη του πανδοχέα την Ρόζα. Ο ταχυδρόμος φώναξε τ' όνομά της κ' η Ρόζα έσπευσε με χαρά να πάρει το γράμμα μα αφού το κράτησε μέσα στα χέρια της και το πασπάτεψε κι απ’ τις δύο πλευρές, το κοίταζε καλά καλά και κατόπιν τόδωοε πίσω στον ταχυδρόμο λέγοντας του ότι δε θα το κρατήσει, γιατί δεν έχει να του πληρώσει τα κόμιστρα,

Ο Ρόλαντ Χιλ πού παρακολούθησε όλη αυτή τη σκηνή από το τραπέζι του, φώναξε τη φτωχή κοπέλα και  της  είπε:

—Να, παιδί μου! πάρε χρήματα και πήγαινε να πάρεις από τον ταχυδρόμο το   γράμμα   σου.

Η πονηρή όμως χωρική του απάντησε  γελώντας:

—Ευχαριστώ, κύριε άλλα, δε μου χρειάζεται πια γιατί το διάβασα!

—Πώς είναι δυνατό; λέει κατάπληχτος ο Ρόλαντ Χίλ; Εσύ δεν το άνοιξες καν!                                                . '

Η κόρη τότε του εξήγησε κρυφά, ότι το γράμμα αυτό ήταν απ, τον αρραβωνιαστικό της που έμενε σ’ ένα άλλο χωριό. Για να μην πληρώνουν στον ταχυδρόμο τα κόμιστρα, είχαν συνεννοηθεί να κάνουν έξω από το φάκελο συνθηματικά σημεία και να συνεννοούνται, μ’ αυτά χωρίς να παίρνουν τα γράμματα. Έτσι και τώρα κείνη κατάλαβε, ότι την ειδοποιούσε πως θα ερχόταν την Κυριακή.

Μι την αφελή αυτήν ομολογία που έκανε η Ρόζα ατό διευθυντή των αγγλικών ταχυδρομείων (χωρίς, βέβαια, να τον γνωρίζει) του αποκάλυψε τα μειονεκτήματα του συνηθισμένου τότε τρόπου για την είσπραξη των ταχυδρομικών τελών.

Όταν λοιπόν γύρισε στο Λονδίνο ο Ρόλαντ Χιλ, εισηγήθηκε αμέσως στην κυβέρνηση του, ν’ αλλάξει το σύστημα. Δηλαδή αντί να πληρώνει κείνος που παίρνει το γράμμα, να προπληρώνει   κείνος που  το  στέλνει.

Έτσι όταν άλλαξε το σύστημα. της πληρωμής των ταχυδρομικών τελών, σκάφθηκαν και προσπάθησαν να βρουν τρόπο ώστε η προπληρωμή να φαίνεται πάνω στο γράμμα. Στην αρχή μεταχειρίστηκαν σφραγίδες και σφράγιζαν τα γράμματα, γράφοντας απάνω και την αξία του τέλους πού πληρώθηκε. Αργότερα επινόησαν το γραμματόσημο. πού το επικολλούσαν στα γράμματα και το σφράγιζαν με το ταχυδρομικό σήμαντρο, δηλαδή με μια σφραγίδα πού είχε τ' όνομα της πόλεως τον αριθμό του ταχυδρομικού γραφείου και την ημερομηνία της αποστολής. Το γραμματόσημο πάνω είχε μιαν εικόνα, το όνομα του κράτους  και την αξία του ταχυδρομικού τέλους.

Έτσι το γραμματόσημο γεννήθηκε στο Λονδίνο και φάνηκε στον κόσμο για πρώτη φορά στις 6 Μαΐου 1840 ( πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του). Επινοητής του θεωρείται ο Ρόλαντ Χιλ που αναφέραμε.

Το πρώτο αυτό γραμματόσημο είναι μελανού χρώματος, είχε ονομαστική αξία μιας πέννας (δηλαδή 1 αγγλικής πεντάρας) και είχε πάνω του την εικόνα της τότε βασίλισσας της  Αγγλίας   Βικτωρίας.

Τώρα μερικοί από τους αναγνώστες μας θα σκεφτούν ίσως ότι αυτό το γραμματόσημο θα είναι, και το ακριβότερο στον κόσμο, αφού είναι το πρώτο. Λοιπόν, όχι δεν είναι έτσι!  Υπάρχουν άλλα γραμματόσημα άλλων κρατών, πού εκδόθηκαν πολύ αργότερα και αυτά είναι σπανιότερα και πιο ακριβά. Αλλά γι' αυτά θα μιλήσουμε   μια άλλη φορά.