Η
αξιοπρέπεια των Ελλήνων,
παράδειγμα για τους Αυστριακούς
Γράφει η Τρέισι ΜακΒέι*
Ο καγκελάριος της Αυστρίας
Βέρνερ Φάιμαν δήλωσε την προηγούμενη εβδομάδα ότι δεν θέλει η χώρα του να είναι
«αίθουσα αναμονής για μετανάστες» (σ.σ.: που επιθυμούν να περάσουν στη
Γερμανία).
Στην πραγματικότητα,
κλείνοντας τα σύνορά της, η Αυστρία εμφανίστηκε απρόθυμη να διαδραματίσει
οιονδήποτε ρόλο στην αντιμετώπιση ενός διεθνούς ζητήματος, με το μεγαλύτερο
βάρος να πέφτει έτσι στις χώρες που το αντέχουν λιγότερο οικονομικά: στην
Τουρκία, στον Λίβανο και στην Ελλάδα, μεταξύ άλλων.
Μόλις λίγες ημέρες πριν
από τις σκληρές δηλώσεις του Φάιμαν, ο Ελληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας
απηύθυνε έκκληση προς την υπόλοιπη Ευρώπη, σημειώνοντας ότι η χώρα του
μετατρέπεται σε «αποθήκη ψυχών».
Η διαφορά (σ.σ.: μεταξύ
των δύο ηγετών) στον τόνο, στη συμπόνοια, στην κατανόηση σκιαγραφεί για εμένα
το πώς η Ελλάδα έχει συμπεριφερθεί κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης, που τόσο
πολύ δοκιμάζει την Ευρώπη - αυτό είναι ένα βαρύ φορτίο, χρειαζόμαστε βοήθεια,
αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια.
Γνωρίζω ότι πολλοί Ελληνας
ανησυχούν για τον αριθμό των ξένων δημοσιογράφων που καλύπτουν αυτήν την
ιστορία, για το μήνυμα που στέλνουν στον υπόλοιπο κόσμο, για τις πιθανές
επιπτώσεις στον τουρισμό. Ισως οι τουρίστες να μην έρθουν, εάν δουν αυτές τις
τρομακτικές ιστορίες για τους άστεγους μετανάστες που κοιμούνται και ουρούν σε
κάθε δρόμο.
Το μόνο που μπορώ να πω
από την εμπειρία μου, και έχω μέχρι σήμερα ταξιδέψει πολλές φορές στα ελληνικά
νησιά και στην ηπειρωτική Ελλάδα καλύπτοντας αυτήν την κρίση, είναι ότι ισχύει
το ακριβώς αντίθετο.
Η ειδησεογραφική κάλυψη
έχει δημιουργήσει στους ανθρώπους, σίγουρα σε αυτούς που κατοικούν στο Ηνωμένο
Βασίλειο, τεράστια συμπάθεια και κατανόηση για τις επιπτώσεις στην Ελλάδα και
στην ήδη βασανισμένη ελληνική οικονομία, αλλά και θαυμασμό για τον τρόπο με τον
οποίο οι Ελληνες έχουν συμπεριφερθεί απέναντι σε αυτούς τους απρόσμενους
επισκέπτες που διασχίζουν τη χώρα τους, είτε πρόκειται για ιατρούς και
νοσοκόμες που αφιερώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους, είτε πρόκειται για την
καλοσύνη της ελληνικής συνοριοφυλακής, είτε πρόκειται για έναν συνταξιούχο που
συνάντησα στην Αθήνα να μεταφέρει τα σάντουιτς που είχε φτιάξει στην πλατεία
Βικτωρίας.
Αυτή είναι η κυρίαρχη και
πιο συγκλονιστική εντύπωση που έχω αποκομίσει: η καλοσύνη των απλών ανθρώπων
απέναντι στον συνάνθρωπο.
Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους
που λένε ότι φέτος σκοπεύουν να έρθουν για διακοπές στην Ελλάδα ως ένδειξη
αλληλεγγύης.
Γνωρίζω ωστόσο ακόμη
περισσότερους που απλά έχουν εντυπωσιαστεί από την αξιοπρέπεια που έχει δείξει
η χώρα υπό το βάρος τεράστιας πίεσης.
Μια αξιοπρέπεια που
δυστυχώς πλουσιότερες χώρες στη δυτική Ευρώπη, όπως η Αυστρία, δεν έχουν
καταφέρει να βρουν στην καρδιά ή την πολιτική τους.
Αυτή δεν είναι η «καλύτερη
ώρα» για την Ευρωπαϊκή Ενωση - ίσως ωστόσο να έρθουν έτσι τα πράγματα και η
Ιστορία να την κρίνει ως την «καλύτερη ώρα» για την Ελλάδα.
*Η Τρέισι ΜακΒέι, δημοσιογράφος του
βρετανικού «Observer» συγκλόνισε με το θέμα που δημοσίευσε την περασμένη εβδομάδα
για τις φρικτές συνθήκες διαβίωσης όσων έχουν βρει καταφύγιο στην πλατεία
Βικτωρίας. Μετανάστες που εκπορνεύονται για 10-15 ευρώ, 13χρονα παιδιά που
ταξιδεύουν μόνα, Ελληνες που βοηθούν φέρνοντας φαγητό, αλλά και άλλοι που
ρίχνουν χλωρίνη στο ψωμί που πετούν...
http://www.ethnos.gr/parembasi/arthro/h_aksioprepeia_ton_ellinon_paradeigma_gia_tous_austriakous-64341918/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου