Ο ΣΠΥΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΟΥΡΟΥΝΤΙ

Την Παρασκευή, 28 Αυγούστου 2015 κάναμε μία ανάρτηση στο blog μας σχετικά με τον Σπύρο Χαγκαμπιμάνα που κινδυνεύει με εκτέλεση στο Μπουρούντι (http://boraeinai.blogspot.gr/2015/08/blog-post_28.html). Ενώσαμε τότε την φωνή μας με Έλληνες αλλά και με πολίτες από άλλες  χώρες και ζητήσαμε από την κυβέρνηση της χώρας του την απελευθέρωση του  μιας και η ζωή του βρισκόταν σε άμεσο κίνδυνο. Σήμερα χαιρόμαστε που ο Σπύρος βρίσκεται ελεύθερος και πάλι στην Ελλάδα κοντά στην οικογένειά του. Διαβάστε παρακάτω πως κατάφερε να ξεφύγει από τους διώκτες του και να βρεθεί εδώ στη δεύτερη πατρίδα του. 

Ο ΣΠΥΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΟΥΡΟΥΝΤΙ

Τα ρεπορτάζ του «Έθνους» μου έσωσαν τη ζωή

Το μυαλό μου είναι στα παιδιά που είναι εκεί φυλακισμένα. Στις ανθρώπινες ζωές που βρίσκονται συνεχώς σε κίνδυνο.

Η διεθνής κοινότητα δεν μπορεί να διαπραγματεύεται με έναν δολοφόνο. Στο Μπουρούντι ο θάνατος μπορεί να έρθει οποιαδήποτε στιγμή. Χάρη στα δημοσιεύματά σας και σε όσους με βοήθησαν, επενέβη το Ευρωκοινοβούλιο και ζήτησε από το καθεστώς να με απελευθερώσει.

Τα παραπάνω λέει ο Σπύρος Ρίτσαρντ Χαγκαμπιμάνα, ο οποίος από την περασμένη εβδομάδα είναι ελεύθερος και σώος, έχοντας επιστρέψει στην Ελλάδα. Βρέθηκε αντιμέτωπος με τον θάνατο πολλάκις, έχει να δει την οικογένειά του πάνω από επτά μήνες, και όμως, οι πρώτες λέξεις του Σπύρου που φυλακίστηκε και βασανίστηκε από το καθεστώς του Μπουρούντι είναι για τα παιδιά που άφησε πίσω του.

Την περασμένη εβδομάδα, έπειτα από μία απόπειρα δολοφονίας σε βάρος του, κατάφερε να διαφύγει με κινηματογραφικό τρόπο από την αγαπημένη του χώρα και να φτάσει στη δεύτερη πατρίδα του, την Ελλάδα. Το «Έθνος της Κυριακής» τον συνάντησε στο κέντρο της Αθήνας, κοντά στο κτίριο της Νομικής όπου είχε φοιτήσει όταν ζούσε στην Ελλάδα, και ο Σπύρος μας μίλησε για την καφκική εμπειρία του, που όμως είχε αίσιο τέλος.

Φυλετικό μίσος

 Ο Αλέξης Αναγνωστάκης ήταν συμφοιτητής του Σπύρου στη Νομική και σήμερα ως δικηγόρος του τον έσωσε από το τυραννικό καθεστώς του Μπουρούντι. Του δείχνει φωτογραφίες του πατέρα του, Ανδρέα Αναγνωστάκη, όταν κατέθετε στη δίκη εναντίον των πρωταιτίων της απριλιανής χούντας.

Για τον ίδιο το ημερολόγιο σταμάτησε στις 27 Ιουνίου όταν οι μυστικές υπηρεσίες πήγαν στο σπίτι του να τον συλλάβουν, επειδή ως συνταγματάρχης της μπουρουντιανής αστυνομίας αρνήθηκε να πυροβολήσει τους νέους και τις νέες που είχαν ξεχυθεί στους δρόμους για να διαδηλώσουν κατά του πραξικοπήματος του προέδρου της χώρας. «Ηξερα ότι θα έρθουν. Μόλις είχα διώξει τη γυναίκα και το παιδί μου. Φοβόμουνα για το χειρότερο, μη μας δολοφονήσουν αντί να μας συλλάβουν και σκεφτόμουν τουλάχιστον να σωθεί ο μικρός και η μάνα του. Οταν με συνέλαβαν, ήταν στο αεροπλάνο και δεν είχαν ακόμη απογειωθεί. Η πρώτη ερώτηση που μου έκαναν ήταν "πού είναι η γυναίκα σου". Πρόλαβαν να φύγουν», λέει ο Σπύρος. Μετά τη σύλληψη ήρθαν τα φρικτά βασανιστήρια. Για δύο εβδομάδες οι άνδρες των μυστικών υπηρεσιών τον βασάνιζαν. «Με χτυπούσαν στις πατούσες με ξύλο. Πίστευαν ότι ήμουν οργανωμένος στις αντάρτικες ομάδες και θα είχα πληροφορίες να τους δώσω», εξιστορεί ο Σπύρος.

«Τα παιδιά που με συνέλαβαν ήταν μικρότεροί μου και είχαν χαμηλότερο βαθμό από μένα. Κατάλαβα ότι πριν γίνει το πραξικόπημα, οι μυστικές υπηρεσίες είχαν δεχθεί κηρύγματα μίσους, τους είχαν μάθει να μισούν οτιδήποτε διαφορετικό, όποιον ανήκει στη φυλή των Τούτσι ή των Χούτου», σπεύδει να προσθέσει με φωνή σταθερή, σχεδόν σαν να τους συγχωρεί.

Χωρίς ένταλμα σύλληψης, στέρηση δικαιωμάτων υπεράσπισης και επισκεπτηρίου, ο Σπύρος οδηγείται έπειτα από δύο εβδομάδες βασανιστηρίων σε φυλακή. Υπερπληθυσμός, κατσαρίδες και λίγο ρύζι για σίτιση. Ενα βράδυ του Αυγούστου, δύο αστυνομικοί εμφανίζονται στις φυλακές να πάρουν τον Σπύρο. Τους περίμενε, ήξερε ότι θα συνέβαινε. «Είναι πολύ συχνό στο Μπουρούντι να "εξαφανίζεται" ο κόσμος», λέει με μία απόκοσμη φυσικότητα.

«Οι μεταγωγές μετά τις 5 το απόγευμα απαγορεύονται. Οταν έρχονται να σε πάρουν τέτοια ώρα είναι για να σε "εξαφανίσουν". Ο διευθυντής της φυλακής είχε υπογράψει ότι είχα βγει από τη φυλακή, ήταν βέβαιο ότι θα με σκότωναν. Ομως, οι δύο που ήρθαν να με πάρουν διαφώνησαν μεταξύ τους για τη διαδρομή που θα ακολουθούσαμε για την πόλη. Γυρνάει ο ένας και με ρωτάει "εσύ τι λες;". Του απάντησα ότι δεν μπορείτε να αποφασίσετε πού θα με σκοτώσετε. Οποια διαδρομή και αν πάρουμε, το ίδιο είναι για μένα», μου εξιστορεί ο Σπύρος γελώντας καθώς ανακαλεί στη μνήμη του την ανόητη ερώτηση των δολοφόνων του. Εκείνη τη στιγμή ξέσπασαν επεισόδια στη φυλακή, όταν οι συγκρατούμενοί του έμαθαν ότι είχαν έρθει να τον πάρουν, με αποτέλεσμα ο διευθυντής να ζητήσει να τον επιστρέψουν, όπως και έγινε.

Τα ρεπορτάζ του «Εθνους» μου έσωσαν τη ζωή

Η ξαφνική βραδινή μεταγωγή ήταν «παρενέργεια» του πρωτοσέλιδου ρεπορτάζ του «Εθνους» για τη φυλάκιση του Σπύρου. Είχε αποστείλει μέσω των δικηγόρων του, Ανδρέα και Αλέξη Αναγνωστάκη, επιστολή- κραυγή αγωνίας για την άδικη φυλάκισή του.

«Το δημοσίευμά σας για εμένα είχε φθάσει στο Μπουρούντι. Δεν άρεσε καθόλου στη διεύθυνση της φυλακής και έγιναν εχθρικοί απέναντί μου. Μου έλεγαν: δεν είναι σωστό αυτό που κάνεις, και με έβαλαν στην απομόνωση. Αυτό το δημοσίευμα σταμάτησε τα όποια σχέδια να με σκοτώσουν και ο καταιγισμός των ρεπορτάζ μού έδωσε δημοσιότητα, οπότε έπρεπε να βρουν άλλους τρόπους να με εξαφανίσουν. Θυμάμαι τον δικηγόρο που μου είχαν διορίσει να μου λέει: "κάτσε ήσυχα και μην ξαναμιλήσεις, είδες τι κάνει ο Έλληνας δικηγόρος σου, βγήκε και μίλησε"», λέει ο Σπύρος.

Ο Αλέξης Αναγνωστάκης, δικηγόρος του Σπύρου και συμφοιτητής του από τη Νομική, ήταν ο άνθρωπος που πραγματικά κατάφερε να τον σώσει από την κόλαση. Με συνεχείς παρεμβάσεις στις ελληνικές και ευρωπαϊκές Αρχές, αλλά και μαχητική υπεράσπιση που έβαζε διαρκώς εμπόδια στα σχέδια του καθεστώτος, ο Σπύρος βρέθηκε την περασμένη Τρίτη στην Αθήνα. Αν ρωτήσεις τον Σπύρο τι του έδινε δύναμη όλο αυτό το διάστημα που ήταν φυλακισμένος, αναμένοντας ουσιαστικά πότε θα τον δολοφονήσουν, η απάντησή του θα σε αφοπλίσει. «Δεν ήμουν ο μόνος, δεν συνέβαινε μόνο σε μένα. Δεν ήμουν η εξαίρεση. Φοβόμουν, αλλά ήξερα ότι είχε συμβεί ήδη σε άλλους. Ήξερα ότι δεν έχω τρόπο να το αποφύγω. Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις έναν τέτοιο δικτατορικό μηχανισμό, τι μπορείς να κάνεις; Απλά στέκεσαι ήρεμος...», λέει χωρίς να χρωματίζει ούτε μία λέξη.

Δίκη-παρωδία

Μέσα στη φυλακή έγιναν αρκετές απόπειρες να τον δολοφονήσουν. Όμως, είχε διατελέσει συνταγματάρχης της αστυνομίας και κάποιοι από τους πρώην υφιστάμενούς του τον ειδοποιούσαν πότε είχαν δηλητηριάσει το φαγητό, ποια μέρα είχε κανονιστεί να τον σκοτώσουν...

 Στα χρόνια που σπούδαζε στη Νομική, ο Σπύρος ήταν η ψυχή της παρέας

Στις φυλακές Γκιτέγκα, όπου κρατούνταν, ξεκίνησε και η δίκη του. Απ' όλες τις ημέρες, ο Σπύρος δεν θα ξεχάσει ποτέ όταν το δικαστήριο απέβαλε από την αίθουσα τους δικηγόρους της επιλογής του και του όρισε νέους, που δεν είχε ξαναδεί ποτέ στη ζωή του και δεν γνώριζαν καν την υπόθεση. Έπειτα από μία δίκη-παρωδία, το καθεστώς αποφάσισε να τον αθωώσει. Είχε μεσολαβήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση και η κυβέρνηση του Μπουρούντι, που εισπράττει επιχορηγήσεις, αναγκάστηκε να δείξει ότι σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα για να συνεχίσει να λαμβάνει τα χρήματα. «Επίσης, σκέφτηκαν ότι αν με αθώωναν, θα μπορούσαν να με δολοφονήσουν μετά στον δρόμο», υποστηρίζει ο Σπύρος.

Μετά την αθώωση, ξεκίνησε νέος Γολγοθάς, καθώς τον παρακολουθούσαν οι μυστικές υπηρεσίες. «Κρυβόμουν, άλλαζα συχνά σπίτια, απέφευγα φίλους και συγγενείς. Την περασμένη εβδομάδα ήρθαν πράκτορες με μηχανές για να εισβάλουν στο σπίτι που έμενα. Είχα βάλει δύο παιδιά στον δρόμο που πρόλαβαν να με ειδοποιήσουν και διέφυγα. Τότε πήρα την απόφαση να φύγω από τη χώρα».

Όπως λέει ο Σπύρος, ο προηγούμενος Έλληνας πρόξενος απέφυγε εντελώς να έχει επαφή μαζί του. Στην πρώτη του προσπάθεια να φύγει από τη χώρα, στις 27 Ιανουαρίου, είχε βγάλει ευρωπαϊκό ταξιδιωτικό έγγραφο και το εισιτήριο που του εξέδωσαν οι ελληνικές Αρχές τον έβαλαν να υπογράψει χαρτί ότι θα το πληρώσει μέσα σε 10 ημέρες. Τελικά, δεν τον άφησαν να πετάξει και ο Σπύρος έφυγε από τη χώρα με τη βοήθεια ατόμων των οποίων την ταυτότητα δεν θέλει να αποκαλύψει γιατί θα τους θέσει σε κίνδυνο.

Όταν τον ρωτάω ποια είναι τα σχέδιά του τώρα που έχει έρθει Ελλάδα, δεν έχει απάντηση. Έχει αποφύγει να μιλήσει για τη γυναίκα και τον γιο του, δίνοντάς μου την αίσθηση ότι θέλει να τους προστατέψει. «Πού είναι ο μπαμπάς, όλο μιλάει, μιλάει και δεν τον βλέπω», είναι το μόνο που μοιράζεται για το παιδί του. Από τις πιο συναισθηματικές στιγμές κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του, ήταν όταν του τηλεφώνησε η Άννα Σηφάκη, η φίλη του που μαζί με τον Κωνσταντίνο Κομποτή, τον Ευθύμη Τσίγκα και άλλους συμφοιτητές και φίλους συντόνισαν όλες τις ιντερνετικές δραστηριότητες υπέρ του Σπύρου και είχαν δημιουργήσει σχετικό γκρουπ στο Facebook, δίνοντας τεράστια διεθνή προβολή στο θέμα.

 Στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων

Φίλος με τον Τσακαλώτο

Ο Σπύρος ήρθε στην Ελλάδα ως Ρίτσαρντ για να σπουδάσει στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Πήρε την ελληνική υπηκοότητα, βαφτίστηκε χριστιανός ορθόδοξος και ως φοιτητής της Νομικής έκανε άπειρες φιλίες και έγινε η ψυχή των πάρτι της Σχολής, ενώ ως βιβλιοθηκάριος της ΑΣΟΕΕ έγινε φίλος με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και εκατοντάδες άτομα.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΜΠΙΝΤΕΛΑΣ

http://www.ethnos.gr/koinonia/arthro/ta_reportaz_tou_ethnous_mou_esosan_ti_zoi-64337822/