ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ : Η νέα «Βαϊμάρη»

Η νέα «Βαϊμάρη»

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Ο γέρος Κων. Καραμανλής σε μακρές συζητήσεις που είχα μαζί του, κατά την τελευταία περίοδο της προεδρικής του θητείας, μου είχε διατυπώσει μια πολύ σωστή άποψη: «Η επιμονή του πολιτικού να παραμένει στην εξουσία όταν τον έχουν ξεπεράσει τα γεγονότα τον σπρώχνει σε συμβιβασμούς αντίθετους προς τη συνείδησή του…».

Τελευταία, θυμάμαι συχνά τα λόγια του Καραμανλή καθώς βλέπω τον Αλέξη Τσίπρα να τον έχουν ξεπεράσει τα γεγονότα και να προχωρά σε συμβιβασμούς με τους ανάλγητους «εταίρους» και το δολοφονικό «κουαρτέτο» που άλλοτε –όταν βρισκόταν στην αξιωματική αντιπολίτευση- η συνείδησή του δεν θα του επέτρεπε ποτέ να διανοηθεί. Και αυθόρμητα έρχονται στον νου μου οι στίχοι του παλιού τραγουδιού: «Κι ήρθε η συνείδηση και μου κρυφομίλησε, και μου τα ’πε ήρεμα, όμορφα κι απλά…»!

Σίγουρα, η συνείδηση του πρωθυπουργού, εάν του «κρυφομιλήσει», θα του πει απλά ότι όχι μόνον έκαψε το πολιτικό χαρτί του, χάριν της εξουσίας, αλλά και ο ίδιος διέλυσε κάθε πιθανότητα να εμπιστευτεί ο κόσμος στο μέλλον την Αριστερά. Κι αυτό ακριβώς επιδίωκαν οι ξένοι πάτρωνες, το απάνθρωπο «σύστημα»: Να σβήσουν από τον χάρτη την Αριστερά ως αντίπαλο. Τι να τους κάνει ο αρχηγός του Δ’ Ράιχ, ο ημιπαράφρων και στυγνός Σόιμπλε, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους άλλους κωμικούς αρχηγίσκους της αντιπολίτευσης (που τους έχει όποια ώρα θέλει στην τσέπη), αφού εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι να περάσει τα εθνοκτόνα φορολογικά και άλλα μέτρα με «αριστερή» κυβέρνηση; Γι’ αυτό και επεδόθη σε ύμνους προς τον Αλέξη, ενώ μίλησε περιφρονητικά για τα άλλα κόμματα που διψάνε για «οικουμενική». Εμμέσως, πλην σαφώς, ο Σόιμπλε είπε στους Έλληνες: «Υποκύψτε στις διαταγές μου διότι δεν υφίσταται πλέον η Αντίσταση που θυμόσαστε από τα βιβλία σας για την Αριστερά και τον ρόλο της…».

Η νεανική ορμή, οι άκρατες φιλοδοξίες του Αλέξη και η αρχομανία «παντός καιρού» τον έκαναν να μεταμορφωθεί από υπερήφανο αετό σε «αετό χωρίς φτερά». Εάν έκανε πράξη το «ΟΧΙ» που του προσέφερε ο λαός στο δημοψήφισμα, θα έπεφτε από την εξουσία, αλλά θα γινόταν ίνδαλμα, και η σίγουρη μελλοντική επιστροφή του θα του έδινε την αίγλη ενός νέου Μπολιβάρ, του πρωτεργάτη εκείνου της νοτιοαμερικανικής ανεξαρτησίας, του επονομαζόμενου «ελευθερωτή» (1783 - 1830). Ο μολυσμένος αέρας των Βρυξελλών θόλωσε το μυαλό του Αλέξη και από ανένδοτος αντίπαλος του καπιταλισμού μετεβλήθη στο αγαπημένο παιδί της συμμορίας των ευρωπαίων μαφιόζων. Ο Τσίπρας είναι ο «άσωτος υιός» που από το οδόφραγμα της αντιμνημονιακής αντίστασης επέστρεψε στο «ευρωπαϊκό σπίτι». Δεν μπόρεσε να γίνει ο «ανατροπέας», όπως τον βλέπαμε τότε. Έχασε το λεωφορείο του ανένδοτου αγώνα και του σοσιαλισμού. Η Κίρκη των Βρυξελλών τον μάγεψε.

Έπρεπε, λοιπόν, να αλλάξει λεωφορείο για να φθάσει στον στόχο των φιλοδοξιών του. Δεν του χρειάζονταν πια για συνεπιβάτες οι παλιοί αριστεροί, οι σύντροφοι που τους εξοστράκισε επειδή δεν έβαζαν νερό στο κρασί τους. Πέταξε τη στολή του επαναστάτη και φόρεσε το κομψό κοστούμι του «ευρωπαϊστή».

Τον χειροκροτούν τώρα οι Ευρωπαίοι τον Αλέξη, που υποσχέθηκε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του τραπεζικού Μινώταυρου για πρόσθετα μέτρα 5,5 δισ. ευρώ. Οι ψευδοσοσιαλιστές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου γνέφουν στον έλληνα πρωθυπουργό να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή «Αριστερά» και να ενταχθεί στο ψευδεπίγραφο Ευρωπαϊκό «Σοσιαλιστικό» Κόμμα. Η εποχή της Βαϊμάρης επαναλαμβάνεται.

Η περίοδος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, από το 1918 έως το 1933, ήταν καθοριστικής σημασίας για την επέλαση του φασισμού στη Γερμανία και τη μελλοντική καταστροφή που προκάλεσε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Τα αίτια του φαινομένου αυτού του συνολικού εκφασισμού όλων των πλευρών της γερμανικής κοινωνικής ζωής βρίσκονταν στην αποτυχία της Δημοκρατίας να διαχειριστεί την κρίση που παρήγαγε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η αποτυχία της δικής μας «Δημοκρατίας» έγκειται στην ανικανότητα της Αριστεράς να αντιμετωπίσει την κρίση που παρήγαγε ο διεθνής καπιταλισμός. Κι αυτό επιφέρει την επάνοδο της Ακροδεξιάς. Μαζί με την οικονομική κρίση έχουμε και την εισβολή προσφύγων, μεταναστών κ.λπ., που η κυβέρνηση τους δίνει το δικαίωμα να θεωρούν ότι εδώ τα πάντα είναι ανεξέλεγκτα. Όλα αυτά προμηνύουν νέο εμφύλιο. Σε προσεχείς εκλογές θα δούμε δύο φαινόμενα: α) την εντυπωσιακή άνοδο της Χρυσής Αυγής και β) το μέγεθος της αποχής. Και η αποχή θα είναι δικαιολογημένη επειδή οι πολίτες δεν έχουν πλέον εμπιστοσύνη σε κανέναν: «Όλοι το ίδιο είναι», ακούς να λένε παντού.

Η γερμανοευρωπαϊκή πολιτική ανεβάζει παντού την Ακροδεξιά επειδή η Αριστερά είναι ανίκανη να ανταποκριθεί στον ιστορικό ρόλο της. Κάποια στιγμή θα δούμε στους δρόμους να παρελαύνουν οι μελανοχίτωνες, τραγουδώντας το άσμα που είχε μάθει ο Μουσολίνι στους νεολαίους του: «Με το στιλέτο στο στόμα, με την μπόμπα στο χέρι…». Χρεοκόπησε η Αριστερά. Δεν είναι τυχαίο ότι, για πρώτη φορά στην Ιστορία, οπαδοί αυτής της παρατάξεως αποδοκιμάζουν και «γιουχάρουν» τους εκπροσώπους τους στη Βουλή. Η Σοσιαλδημοκρατία είχε τη μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάρρευση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Ο ΣΥΡΙΖΑ φέρει τεράστια ευθύνη για την απίστευτη φθορά της Δημοκρατίας διότι υπέκυψε στις παρανοϊκές αξιώσεις των εταίρων με τα Μνημόνια. Ο καθηγητής κ. Γιώργος Κασιμάτης εγκαίρως επισήμανε: «Η Ελλάδα δεν μπορεί να προβλέψει, ούτε ο ελληνικός λαός να γνωρίζει, ποια οικονομικά μέτρα θα επιβληθούν διότι οι δανειστές, σύμφωνα με ειδική διάταξη στο προοίμιο του ‘‘Μνημονίου Συνεννόησης’’ (‘‘Μνημονίου ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ’’), έχουν το δικαίωμα να τροποποιούν συνεχώς τους όρους επιβολής μέτρων για την ικανοποίηση του δανείου…». Μοιραία, η λαϊκή εξέγερση θα ξεσπάσει κάποια στιγμή, άγρια και απρόοπτα.

Ο Ιλιά Έρενμπουργκ, που είναι περισσότερο γνωστός ως συγγραφέας και δημοσιογράφος, είχε γράψει ένα θαυμάσιο ποίημα που έλεγε: «Της καπνίλας η οσμή ως συμφορά είχε τα πάντα ποτίσει. Κι ούτε τίποτα θα ’ναι ποτέ δυνατό να τη σβήσει…». Ένας στίχος που έφερνε με τον αγέρα την «οσμή» του πολέμου και της φωτιάς. Τώρα η «οσμή» ενός εμφυλίου από πανελλήνια αγανάκτηση γίνεται αισθητή. Και τίποτα δεν θα μπορεί να την αποτρέψει εάν εξακολουθήσουμε να παραμένουμε «άβουλοι και μοιραίοι» μέσα στο ευρωπαϊκό γκέτο και να δεχόμαστε τη «σφαγή» μισθωτών, συνταξιούχων και ανέργων, κατά διαταγήν των μακελάρηδων των Βρυξελλών. Διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά των μέτρων εξαθλίωσης έχουμε στον ευρωπαϊκό χώρο. Θα είχε καίριο συμβολικό χαρακτήρα, σε επόμενη διαδήλωση, οπουδήποτε, οι διαδηλωτές να κάψουν τις σημαίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να υψώσουν εθνικές σημαίες.

Είναι ώρα για «σχέδιο Β΄», αυτό που τρόμαξε τους ανάλγητους «εταίρους» και οι δικοί μας δεν το ετόλμησαν από δειλία. Η κατάληψη της χώρας από ισλαμιστές και άλλους αλλοδαπούς και τα απάνθρωπα οικονομικά μέτρα προμηνύουν πολιτική κρίση τέτοιας μορφής, που ποτέ άλλοτε δεν είχαμε γνωρίσει στην πατρίδα μας. Και το χειρότερο είναι ότι δεν έχουμε πλέον πολιτικούς που να μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτόν τον μέγιστο κίνδυνο. Και αποδεικνύονται τελείως ανεπαρκείς επειδή δεν θέλουν να δουν ότι η οικονομική εξέλιξη και η κοινωνική σύνθεση διαφέρουν από τόπο σε τόπο και δεν είναι δυνατόν, με τη δικτατορία του ευρώ, να ισοπεδώνουμε τα πάντα χάριν των συμφερόντων του διεθνούς καπιταλισμού των τραπεζιτών. Η έννοια της πολιτικής ισότητας, που μετά τη Γαλλική Επανάσταση έγινε κοινό κτήμα της πολιτικής συνείδησης των εθνών, τώρα ξεχάστηκε. Γυρίσαμε σε νοοτροπίες προ της εποχής του 1789. Διότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις σήμερα θεωρούν «πολιτική ισότητα» την ισότητα στην εξαθλίωση, υπό τη γερμανική κηδεμονία. Αυτή είναι η αλήθεια, και δεν πρέπει να φοβόμαστε να την ομολογήσουμε. Διότι, όπως έλεγε ο μεγάλος Ζορές, «μόνον οι κοινωνικές τάξεις που βρίσκονται σε παρακμή φοβούνται την αλήθεια…». Και, δυστυχώς, η Ελλάδα βρίσκεται τώρα σε πρωτοφανή πολιτική παρακμή…

ΤΟ  ΠΑΡΟΝ