Αθώος ο Πόντιος Πιλάτος;

Ο Πιλάτος πίστευε ότι ο Χριστός είναι μεν αθώος, 

αλλά ότι θα μπορούσε να θυσιαστεί για λόγους πολιτικής

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΑΓΩΝΙΩΔΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ ΤΟΥ

Αθώος ο Πόντιος Πιλάτος;

ΕΝΑ εδάφιο του Ταλμούδ, που ανακαλύφθηκε πρόσφατα στη Ρωσία, απαλλάσσει τον Πόντιο Πιλάτο πάσης ευθύνης και αποκαλύπτει ότι οι μόνοι υπεύθυνοι για τον θάνατο του Ιησού υπήρξαν οι, υπό τον Καϊάφα, Εβραίοι του Συνεδρίου.

ΑΥΤΟ σημαίνει ότι η Ρώμη είναι αμέτοχη στο σκάνδαλο της Σταύρωσης. Ο εκπρόσωπος της, ο Πιλάτος, δεν είχε καμιά πρόθεση να ταυτιστεί με την απόφαση του Συνεδρίου και «ένειψε τας χείρας του». Ίσως να τις ένιψε απλά, για λόγους υγιεινής... Ίσως και η καταστροφή του ναού να ήταν ένα μέτρο υγιεινής, επίσης, που έκανε καλό στους Ρωμαίους. Ποιος ξέρει….

Δεν είναι ή πρώτη φορά που έρχονται από τη Ρωσία ή αλλού, «αποκαλύψεις» που σκιαγραφούν την ευθύνη της Ιερουσαλήμ, όπως δεν είναι και η πρώτη φορά που τίθεται το θέμα της ενοχής του Πόντιου Πιλάτου. Αυτό που έχει πάντως, σημασία δεν είναι να μάθουμε πού βρίσκεται η ιστορική αλήθεια -από την εποχή του Διαφωτισμού ως σήμερα, υπάρχει πάντα κάποιος που ξαναγράφει τα Ευαγγέλια- αλλά να δούμε πώς γεννήθηκε αυτή η αγωνιώδης προσπάθεια δικαίωσης του Πόντιου Πιλάτου, καθώς και τι συμβολίζει ο Πιλάτος στον κόσμο του χθες και του σήμερα.

Φοβόταν

ΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ είναι αρκετά σαφή, ως προς το ρόλο που έπαιξε ο εκπρόσωπος του Τιβερίου, κατά τη διάρκεια της δίκης του Ιησού. Ο Πιλάτος, γράφουν, ήταν πεπεισμένος για την αθωότητα του Χριστού και δεν συμμεριζόταν την άποψη του Συνεδρίου. Επιπλέον, διακατεχόταν από ένα μεγάλο, ανεξήγητο φόβο.

Πολλές φορές, στράφηκε στον όχλο και δείχνοντας τον Ιησού, ρώτησε:

«Τι κακό έχει κάνει;». Γιατί επιθυμούσε να μεταθέσει τις ευθύνες στις ντόπιες Αρχές, να στείλει τον κατηγορούμενο στον Ηρώδη, ελπίζοντας ότι θα ήταν αυτός, που θα τον έκρινε, τελικά.

Όμως, ήταν, ο ίδιος που έπρεπε να πει την τελευταία λέξη, αυτός που έπρεπε, όχι να αιτιολογήσει την καταδίκη, αλλά να την επικυρώσει με την πολιτική του εξουσία. Έτσι, βάζει κατά μέρος την προσωπική του άποψη, υποκύπτει στην απαίτηση του Συνεδρίου και παραδίδει τον Χριστό στους Ρωμαίους στρατιώτες «Ινα σταυρωθή»...

...Ημικρανίες

Ο Πόντιος Πιλάτος αισθάνεται ότι πρέπει να υποκύψει για λόγους πολιτικούς. Για να μην προκαλέσει περισσότερη αναταραχή στην ήδη ταραγμένη ρωμαϊκή επαρχία. Για να μην υπάρξουν προβλήματα. Ο ίδιος ο Χριστός θα του πει ότι δεν είναι παρά το όργανο που επέλεξε ο Θεός. Και, όντως, υπήρξε όργανο, Καίσαρα και Συνεδρίου, ταυτοχρόνως.

ΓΙΑΤΙ όμως, υποχώρησε ο Πιλάτος; Από κούραση, από απέραντη ανία, όπως στην ουσία δείχνουν οι πράξεις του, ίσως. Ο Πόντιος Πιλάτος λέει ο  Μιχαήλ Μπουλγκάνοφ, ήταν ένας άνθρωπος γεμάτος άγχη, καταπονημένος από μια φοβερή και αθεράπευτη αρρώστια, την... ημικρανία, που χαρακτήριζε προσωπικότητες με τάση στη μελαγχολία. Κατά τη διάρκεια του διαλόγου του με τον Ιησού, καθόταν ακίνητος στο «θρόνο» του και τα χείλη του μόλις κουνιούνταν...

Μετριοπαθής

Ανάλογη είναι η περιγραφή του Πιλάτου και στη δυτική εικονογραφία όπου, όντως, παρουσιάζεται ως αποφασιστικός πολιτικός αλλά και άνθρωπος που διακατέχεται από δειλία, ενώ στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο προβάλλεται η «ιδιότητα» της μετριοπάθειας που τον χαρακτηρίζει.

Η εικόνα ενός ανθρώπου που δεν είναι ούτε Εβραίος, ούτε χριστιανός, αλλά παγανιστής, για τον οποίο όλες οι θρησκείες είναι ισοδύναμες και κυριαρχούνται από προλήψεις... που προσπαθεί να μιλήσει με τον Ιησού αλλά δεν το καταφέρνει γιατί την κρίσιμη στιγμή η κόπωση του σκεπτικιστή υπερισχύει. «Τι είναι η αλήθεια;» ρωτά τον Χριστό, μετά τη δήλωση του, ότι ήρθε στον κόσμο για να φέρει την αλήθεια. Και δεν τον ρωτά για να πάρει απάντηση...

Ο Πιλάτος πίστευε ότι δεν υπάρχει αλήθεια, ότι όλη μας η ζωή είναι μια παντομίμα. Πίστευε ότι ο Χριστός είναι αθώος αλλά ότι θα μπορούσε να θυσιαστεί για λόγους πολιτικής και ημικρανίας... Η σχετική ενοχή του, λοιπόν, και οι σαφείς απόψεις του, συνιστούν μια μιζέρια που αφορά όλους μας και που θα παραμείνει ίδια ως την αιωνιότητα...

ΑΓΓ.Μ. ΣΤ.

Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1995

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ