ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Η  ΠΑΛΕΤΑ ΜΕΤΡΑΕΙ

Τα πάντα είναι θέμα κυρίως ανθρώπων και όχι μεθόδων. Η ομάδα είναι η βάση στην οποία κάθε «εγώ» λειτουργεί με τη δική του δυναμική, σαν τα διαφορετικά χρώματα που βουτάνε με το ίδιο πινέλο στο ίδιο νερό.

ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Το «ουδείς αναντικατάστατος» είναι μια ντεμοντέ δοξασία που αφορούσε κάποτε τις φάμπρικες και τις αυτοματοποιημένες εργασίες. Σήμερα ακόμα κι εκεί απαιτείται ειδική γνώση και δημιουργικότητα. Ο καθένας είναι ένας και μοναδικός.

Τίποτε από όσα μας περιβάλλουν δεν έχει γίνει μόνο από έναν. Όλα είναι αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς. Ένα κτίριο, μια καρέκλα, ένα γεύμα, ένα βιβλίο οφείλεται στο μείγμα των ανθρώπων που ανέλαβαν να το δημιουργήσουν, ο καθένας με τον δικό του ρόλο και το δικό του ποσοστό συμμετοχής. Υπάρχουν φυσικά περιπτώσεις που αυτή η θεωρία έχει μεγαλύτερη ή μικρότερη εφαρμογή, ανάλογα με το κατά πόσο το ζητούμενο είναι η δημιουργικότητα, αλλά σε γενικές γραμμές το αποτέλεσμα προκύπτει πάντα από τη μείξη διαφορετικών ανθρώπων.

Ο εκάστοτε στόχος είναι πάντα το ιερό δισκοπότηρο και από μόνος του «φωνάζει» ποια είναι τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που πρέπει να δημιουργήσουν τη σύνθεση για να τον επιτύχουν. Κάθε άνθρωπος με τη σειρά του δεν είναι απλώς ένας εγκέφαλος. Είναι ένας τρόπος σκέψης που προστίθεται ως συστατικό στο melting pot. Εκεί όπου, σαν σε συνταγή, αναμειγνύονται οι εμπειρίες, τα ταξίδια, οι παραστάσεις και οι αντιλήψεις που έχουν διαμορφώσει τον κάθε συνεργάτη προσωπικά. Αναμειγνύονται οι προτιμήσεις, οι εμμονές, οι φιλοδοξίες, η αισθητική τους. Και είναι όλα αυτά που στο τέλος θα σκαλίσουν το τελικό αποτέλεσμα. Έτσι, ακόμα κι αν αντικαταστούσαμε έναν μόνο κρίκο της αλυσίδας, το αποτέλεσμα θα ήταν αντιστοίχως διαφορετικό. Ίσως καλύτερο, ίσως χειρότερο, σίγουρα όμως διαφορετικό.

Τα πάντα είναι θέμα κυρίως ανθρώπων και όχι μεθόδων. Η ομάδα είναι η βάση στην οποία κάθε «εγώ» λειτουργεί με τη δική του δυναμική, σαν τα διαφορετικά χρώματα που βουτάνε με το ίδιο πινέλο στο ίδιο νερό. Το ποιο θα επικρατήσει είναι θέμα ιεράρχησης, αλλά και χαρακτήρα. Διότι η σύνθεση μπορεί να είναι πρόσθεση, αλλά παραμένει και μια ακλόνητη διαίρεση όπου η κάθε μονάδα, το κάθε «εγώ», έχει το δικό του μερίδιο σε ένα ομαδικό παζλ εξίσου μοναδικό όσο και το αποτύπωμα του ενός. Χωρίς αυτόν, η Ιστορία -αυτός ο απειροελάχιστος έστω κόκκος Ιστορίας- θα ήταν διαφορετική.

Ζούμε περισσότερο από ποτέ στην εποχή του ομαδικού πνεύματος. Κάποτε στις μεγάλες εταιρείες ο επικεφαλής λάμβανε τη μερίδα του λέοντος και η απόσταση από τους υπόλοιπους ήταν χαοτική. Σήμερα υπάρχει συνωστισμός στα ανώτερα κλιμάκια και ο επικεφαλής θα κριθεί από το αποτέλεσμα της σύνθεσης όλων των στοιχείων. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας δημιούργησε νέες ανάγκες στους καταναλωτές και οι εταιρείες δημιουργούν νέα τμήματα για να τις καλύψουν. Επιπλέον, τα μεγάλα brands αξιοποιούν ή μάλλον κεφαλαιοποιούν την αναγνωρισιμότητά τους και ανοίγονται σε νέες δραστηριότητες out of the box. Κάποτε υπήρχε η ανάγκη για απολύτως εξειδικευμένα μυαλά που θα έκαναν όλα το ίδιο πράγμα με τον ίδιο τρόπο και θα μιλούσαν ολημερίς για τη σημασία της βίδας. Σήμερα σε ένα ειδικό τμήμα χρειάζονται άνθρωποι που, εκτός από την ειδική γνώση, καλούνται να έχουν άποψη για την πραγματική ζωή. Κάποτε έλεγαν «Ένας για όλους και όλοι για έναν». Σήμερα ισχύει το «Όλοι για όλους!».

ΦΩΤΗΣ  ΤΣΙΜΕΛΑΣ

ΗΟΜΜΕ