Αυτά
είπε ο Εμμανουήλ Ροΐδης
Εμμανουήλ
Ροΐδης, 1836-1904 , Έλληνας συγγραφέας
Από τους πιο πνευματώδεις
συγγραφείς που παρουσιάστηκαν στα ελληνικά γράμματα. Το έργο του συγκροτείται
από πολλά διαφορετικά είδη όπως μυθιστορήματα, διηγήματα, κριτικές μελέτες,
κείμενα πολιτικού περιεχομένου, μεταφράσεις και χρονογραφήματα.
Το 1866 ολοκληρώνει την
συγγραφή του πρώτου του μυθιστορήματος "Πάπισσα Ιωάννα", έργο που
σατιρίζει τον κλήρο της Δυτικής Εκκλησίας την περίοδο του μεσαίωνα. Το βιβλίο
αφορίστηκε από την Ιερά Σύνοδο, αλλά τον καταξιώνει διεθνώς.
Το 1875 εξέδωσε με τον Θέμο
'Αννινο το εβδομαδιαίο σατιρικό περιοδικό "Ασμοδαίος".
Είπε:
- Γνωρίζει δώδεκα τρόπους να προσπορίζεται χρήματα εκ των οποίων ο τιμιότερος είναι η κλοπή. (για διατελέσαντα υπουργό)
- Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του: Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τους Ελληνας.
- Είς νόμος απαιτείται εις αυτήν τη χώραν, ο οποίος να επιτάσσει την εφαρμογήν όλων των υπολοίπων νόμων.
- Στην Ελλάδα άπαντες οι έχοντες ονύχια αγωνίζονται να σπαράξωσιν τους έχοντες πτερά.
- Ως οι Ινδοί εις φυλάς, ούτω και οι Έλληνες διαιρούνται εις τρεις κατηγορίας: Α) Εις συμπολιτευομένους, ήτοι έχοντας κοχλιάριον να βυθίζωσιν εις την χύτραν του προϋπολογισμού. Β) Εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον και ζητούντας εν παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον. Γ) Εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχοντας κοχλιάριον ούτε ζητούντας, αλλ’ επιφορισμένους να γεμίζωσι την χύτραν διά του ιδρώτος των.
- Πλατωνικός έρωτας ίσον μαλακόν παξιμάδιον δια τους μη έχοντας οδόντας.
- Κόμμα: Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν’ αναγιγνώσκωσι και ν’ αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι να αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι.
- Πολύ φοβούμεθα ότι οι ημέτεροι καθηγηταί καθιστώσι την κλασσικήν αρχαιότητα ενδιαφέρουσαν και αγαπητήν, όσω και οι παπάδες την ορθόδοξον θρησκείαν.
- Ο Έλλην προτιμά συνήθως την ομαλωτέραν οδόν, έστω και άγουσαν εις βάραθρον.
- Στα συμπόσια αφήνουν συνήθως στο τέλος όλα τα ευχάριστα, όπως τα γλυκίσματα, το γλυκό κρασί, τα φρούτα και τις προπόσεις. Στο συμπόσιο της ζωής γίνεται το αντίθετο. Η θεία πρόνοια μάς παραθέτει ως επιδόρπιο καθετί δύσπεπτο κι αηδιαστικό, τις ρυτίδες, την ποδάγρα, την πλήξη και την εγκατάλειψη.
- Στον «Ορισμό του κόμματος εν Ελλάδι» γράφει ότι κόμμα είναι «Ομάς ανθρώπων ειδότων (=που γνωρίζουν) να αναγινώσωσι και να ανορθογραφώσιν, εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες, ενούμενοι υπό ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι να αναβιβάσωσιν αυτόν διά παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παράσχει αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι...». Υπάρχουν όμως και άλλες προϋποθέσεις: «Ο οίκος του κ. Δημάρχου ήτο μεγάλος, αλλ' ακόμη μεγαλύτερος ο φόβος του να μη λησμονήσει ουδέ τον ελάχιστον κομματαρχίσκον του, έστω και λουκουμοποιόν, καραβοκύρην, βυρσοδέψην ή άλλον καταστηματάρχην». (Ροΐδη στο «Ψυχολογία Συριανού Συζύγου»).
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου