ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

ΣΤΙΣ 8 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1990

Η ΝΔ προκαλεί εκλογές μέσω μη ανάδειξης Προέδρου

Ο Κ. Μητσοτάκης ποντάρει σε νίκη του κόμματός του και καταφεύγει στην τρίτη εκλογική αναμέτρηση σε λιγότερο από έναν χρόνο

Γράφει ο Τ. Κατσιμάρδος

ΔΕΥΤΕΡΗ φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά η Βουλή διαλύθηκε και προκηρύχθηκαν εκλογές, λόγω αδυναμίας ανάδειξης Προέδρου της Δημοκρατίας. Όλες τις προηγούμενες, αν και μερικές είχαν έντονη οσμή προεκλογικών ή μετεκλογικών κομματικών υπολογισμών, η προσφυγή στις κάλπες είχε παρακαμφθεί. Οι πρώτες λοιπόν είναι οι εκλογές της 8ης Απριλίου 1990, που προκάλεσε η ΝΔ επί αρχηγίας Κ. Μητσοτάκη. Μάλιστα, λίγους μόνο μήνες μετά τις πρόσφατες (Νοέμβριος 1989) και πριν ακόμη συμπληρωθεί χρόνος από εκείνες που είχαν προηγηθεί (Ιούνιος 1989).

Στην πρώτη αναμέτρηση (Ιούνιος 1989) από την οποία είχε προκύψει η βραχύβια συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΝ, στο όνομα της «κάθαρσης» (σκάνδαλο Κοσκωτά κ.ά.), η ΝΔ παρά τη νίκη της (44,30%) δεν μπορούσε να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση (148 έδρες). Το ίδιο και στη δεύτερη (Νοέμβριος 1989) παρά την ποσοστιαία άνοδο της (46.19%).

Η οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα (ΝΔ + ΠΑΣΟΚ + ΣΥΝ) στην ουσία έπαψε να υπάρχει, όταν αποσύρθηκαν τα πολιτικά στελέχη των κομμάτων εν όψει επικείμενων εκλογών, που επεδίωκε κυρίως η ΝΔ, μετά την παραπομπή του πρώην πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο. Τα κόμματα για διαφορετικούς λόγους δεν συναινούσαν σε συναινετική εκλογή ΠτΔ (η θητεία Σαρτζετάκη έληγε τον Μάρτιο 1990).

Ούτε στο προσκήνιο ούτε στο παρασκήνιο αναζητήθηκε κάποιος κοινός υποψήφιος, Φάνταζε «πολιτικώς ορθή» να δοθεί η λύση μετά από νέες εκλογές. Όπως και έγινε χωρίς πολιτικούς μελοδραματισμούς, κινδυνολογίες και προαναγγελίες εθνικών καταστροφών...

Στις τρίτες εκλογές του 1989-1990 η ΝΔ, όπως σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ:

•  Είχε αρνηθεί να συναινέσει με το ΠΑΣΟΚ και τον τότε ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, ώστε να συγκεντρωθούν στις πρώτες ψηφοφορίες οι 200 ή στην τρίτη 180 ψήφοι για την εκλογή ΠτΔ, χωρίς προσφυγή στις κάλπες.

•  Δεν είχε προτείνει η ίδια κατά τη σχετική κοινοβουλευτική διαδικασία υποψήφιο.

• «Πόνταρε» στις εκλογές, καθώς δημοσκοπήσει και πολιτικές εκτιμήσεις, σ' ένα περιβάλλον φθοράς του ΠΑΣΟΚ και του Α. Παπανδρέου, την έφερναν πρώτη. Τόσο, μάλιστα, ώστε, να σχηματίζει κυβέρνηση με οριακή πλειοψηφία.

Όπως και στο παρελθόν. Ας σημειωθεί ότι μέχρι τότε το φαινόμενο της συναινετικής εκλογής ΠτΔ δεν είχε ακόμη ανατείλει στον κοινοβουλευτικό ορίζοντα. Στις τρείς προηγούμενες περιπτώσεις (Μ. Στασινόπουλος 1974, Κ. Τσάτσος 1975, Κ. Καραμανλής 1980) η αξιωματική αντιπολίτευση και τα άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα είχαν καταψηφίσει τις επιλογές της κυβέρνησης. Ενώ στην τέταρτη (Χρ. Σαρτζετάκης 1985) η υποψηφιότητα, που πρότεινε η κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ), είχε τη στήριξη μόνο του τρίτου κοινοβουλευτικού κόμματος (ΚΚΕ).

Βεβαίως, οι τρίτες εκλογές του 1989-1990 δεν έχουν αναλογίες με τις σημερινές. Παρά τη διαφορετικότητα, όμως, εντοπίζονται και κάποιοι συσχετισμοί. Έτσι, καταστάσεις, που «χρωματίζονται» σήμερα με όρους, όπως παρακμή του πολιτικού συστήματος, βούρκος, ειδικά δικαστήρια, οικονομική κρίση, χρεοκοπία, αποστασία και άλλους παρόμοιους ήταν συνηθισμένες τότε, όπως και σήμερα.

Επειδή... πολλοί ανακαλύπτουν την Αμερική, αξίζει να θυμηθούμε επιγραμματικά πως περιέγραφε ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής την πολιτική κατάσταση, αρνούμενος αρχικώς (Φεβρουάριος-Απρίλιος 1990) να είναι υποψήφιος ΠτΔ: «Νοσηρή διάρθρωση της πολιτικής ζωής», «βαθιά πολύπλευρη κρίση», «κρίση θεσμική, οικονομική, πολιτική», «κρίση ηθική που παίρνει τη μορφή εθνικής παρακμής», «απέραντο φρενοκομείο», «αυτό που λέγεται δημόσιος βίος», «πολλά απ' αυτά που γίνονται δεν εξηγούνται με τη λογική»...

Να θυμηθούμε ακόμη και την οργισμένη φωνή της βουλευτού Άννας Συνοδινού (ΝΔ) στην τρίτη ψηφοφορία για την εκλογή ΠτΔ: «Αυτή δεν είναι Βουλή» (!). Όταν σηκώθηκε κι έφυγε, με αφορμή την ανάρτηση πανό στην αίθουσα του Κοινοβουλίου («Φτάνει πια η κοροϊδία...») και να μην ξαναγυρίσει εκεί ποτέ.

ΤΟ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ

Από τον Σαρτζετάκη στον Καραμανλή

Η θητεία του ΠτΔ Χρ. Σαρτζετάκη έληγε τον Μάρτιο του 1990, Οι διαδικασίες για τη νέα εκλογή ξεκίνησαν τυπικά τον προηγούμενο μήνα. Αν και γενικότερα όλη την προηγούμενη περίοδο το «οικουμενικό σχήμα» υπό την πρωθυπουργία Ζολώτα θεωρούνταν, σε τελευταία ανάλυση, σαν μια οιονεί υπηρεσιακή κυβέρνηση. Σε πρώτη φάση ΠΑΣΟΚ και ενιαίος Συνασπισμός επιμένουν, μάλλον τυπικά, ελλείψει άλλης πολιτικά ρεαλιστικής προοπτικής, στο πρόσωπο του Σαρτζετάκη. Η ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη δηλώνει «παρούσα» στις τρεις ψηφοφορίες για να προκαλέσει πρόωρες εκλογές. Είναι σταθερά προσανατολισμένη στην επανεκλογή του Κ. Καραμανλή, παρά την άρνηση του τελευταίου. Πάλι τυπικά, μετά την πρώτη ψηφοφορία στη Βουλή, το ΠΑΣΟΚ  προτείνει τον Ι. Αλευρά, ενώ ο ΣΥΝ τάσσεται μέχρι τέλους υπέρ του Σαρτζετάκη, με το βασικό σκεπτικό ότι εκτελούσε άψογα τα καθήκοντα του.

Στην πρώτη ψηφοφορία (19 Φεβρουαρίου), που ήταν για πρώτη φορά φανερή και ονομαστική, ο Χρ. Σαρτζετάκης έλαβε 151 ψήφους, υποστηριζόμενος από το ΠΑΣΟΚ και τον τότε ενιαίο Συνασπισμό, 148 δήλωσαν «παρών» (ΝΔ) και 1 απών. Στη δεύτερη ψηφοφορία (25 Φεβρουαρίου) ο Ι. Αλευράς (ΠΑΣΟΚ) συγκέντρωσε 127 ψήφους, ο Χρ. Σαρτζετάκης (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ) 21,  148 δήλωσαν «παρών» (ΝΔ) και 4 ήταν απόντες. Στην τρίτη ψηφοφορία (3η Μαρτίου), ο Ι. Άλευρα (ΠΑΣΟΚ) έλαβε 125 ψήφουδ, ο Χρ. Σαρτζετάκη (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ) 21, 148 δήλωσαν «παρών» (ΝΔ), 2 «απών», ενώ απουσίαζαν 4 βουλευτές.

Τελικά, η Βουλή που προήλθε από τις εκλογές του Νοεμβρίου 1989, μετά από τις τρεις άγονες ψηφοφορίες για τον ΠτΔ, διαλύθηκε πρόωρα (Μάρτιος 1990), αφού δεν συγκεντρώθηκαν τα τρία πέμπτα των ψήφων (180) για την ανάδειξη Προέδρου. Εκ των πραγμάτων παρατάθηκε η θητεία Σαρτζετάκη, μέχρι να αναδειχθεί η νέα Βουλή τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς. Αμέσως μετά τη νίκη της ΝΔ, με την οριακή πλειοψηφία των 150 εδρών, ο Κ. Καραμανλής προτείνεται και δέχεται να εκλεγεί για δεύτερη φορά, αναθεωρώντας προγενέστερες θέσεις του. Με «μίζερο τρόπο» σύμφωνα με τον ίδιο (153 ψήφοι).

ΟΡΙΑΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ των εκλογών του Απριλίου 1990 δεν απέφερε στη ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Η νίκη ήταν οριακή, αλλά νίκη. Διατήρησε την πρώτη θέση, αλλά αύξησε οριακά τη δύναμη της από 46,19% σε 46,89%, αποσπώντας 150 έδρες. Με την προσθήκη της μοναδικής έδρας της ΔΗΑΝΑ (η περίφημη ψήφος Κατσίκη) και την απόδοση άλλης μιας έδρας από το εκλογοδικείο θα κυβερνήσει έως τον Οκτώβριο του 1993.

«ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΕΙΣ…»

ΚΥΚΛΟΥΣ κάνει η κινδυνολογία, αφού και οι εκλογές του Απριλίου 1990 είχαν και μια άλλη σχετική ομοιότητα με τις σημερινές. Την οικονομική κατάσταση που περιέγραφε ο ακαδημαϊκοί Αγγ. Αγγελόπουλος με λόγια όπως «βουλιάζουμε», «κινδυνεύουν οι αποταμιεύσει», «δραματική η κατάσταση, η μετεκλογική κυβέρνηση έχει μπροστά της τεράστια προβλήματα. Ένα χάος». Την ίδια στιγμή οι Βρυξέλλες προειδοποιούσαν για χρεοκοπία και απειλούσαν με το ΔΝΤ. Περιττό να προστεθεί ότι όλα αυτά αποτέλεσαν σημαία της ΝΔ...

"ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ"

Πότε... επιβάλλεται η ψευδολογία

«Ο Ορέστης φονεύει τον Αίγισθο και την Κλυταιμήστρα». Εμπρόσθιο τμήμα σαρκοφάγου. Φυλάσσεται στο Μουσείο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρουπόλεως (Ρωσία).

Πότε... επιβάλλεται η ψευδολογία

Γράφει ο Παναγιώτης Λιάκος

 «τι γαρ με λυπεί τούθ’, όταν λόγω θανών έργοισι σωθώ καξενέγκωμαι κλέος; δοκώ μεν, ουδέν ρήμα συν κέρδει κακόν. Ήδη γαρ είδον πολλάκις και τους σοφούς* λόγω μάτην θνήσκοντας· ειθ’, όταν δόμους έλθωσιν αύθις, εκτετίμηνται πλέον·»

«Και γιατί λύπη τούτο να μου φέρη, σαν πεθαίνοντας με λόγια να σωθώ πραγματικά και γίνω ξακουσμένος; Βέβαια νομίζω πώς κανένας με κέρδος λόγος κακός δεν είναι· γιατί είδα πολλές φορές ως τώρα κι οι σοφοί* με λόγια να πεθαίνουν ψεύτικα·»

Σοφοκλής, «Ηλέκτρα» (στ. 59-63), Άπαντα Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων, σελ. 38

Οι παραστάσεις της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας δεν «ανέβαιναν» αλλά διδάσκονταν! Αυτό σημαίνει ότι από εκεί μπορούμε να αντλήσουμε πολύτιμα διδάγματα για την καθημερινή ζωή μας και για τις επιλογές που ανοίγονται μπροστά μας σε κάθε περίσταση.

Στην «Ηλέκτρα» του Σοφοκλέους, ο Ορέστης θέλει να παραπλανήσει τους ενοίκους του παλατιού του πατέρα του, όπου διαμένουν οι αυτουργοί του άγους, η μητέρα του Κλυταιμήστρα και ο εραστής της Αίγισθος, διασπείροντας τη φήμη ότι είναι νεκρός. Αν οι στόχοι της εκδίκησής του έχουν εφησυχάσει με το άγγελμα του θανάτου του, τότε η αποστολή του να πάρει εκδίκηση θα γίνει ευκολότερη.

Τα παραπάνω λόγια, που... εγκωμιάζουν το «ήθος» του ψέματος, ο Ορέστης τα απευθύνει στον Παιδαγωγό του. Πρέπει να αιτιολογήσει αλλά και να δικαιολογήσει σε εκείνον που τον δίδαξε ήθος τα αίτια που τον υποχρέωσαν να χρησιμοποιήσει κάτι εκ πρώτης όψεως ανήθικο: το ψέμα. Μπορούμε να λέμε ψέματα για να κατορθώσουμε όσα προσπαθούμε; Πάντα μπορούμε.  Το ζήτημα είναι αν... πρέπει.

Ηθικός δόλος

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα ή τα μέσα τον σκοπό; Πανάρχαια τα ερωτήματα. Απασχολούν όλους τους ανθρώπους που είναι αρκετά έξυπνοι για να διαθέτουν στοιχειώδες ήθος. Η φράση δεν είναι αντιφατική. Το ήθος, η συνείδηση, η ευαισθησία και η ειλικρίνεια ως καθημερινό βίωμα, ως τρόπος ζωής είναι ό,τι πιο έξυπνο μπορεί να κάνει κάποιος για να ευτυχήσει. Ο αμοραλισμός, η κυνικότητα, η μανιώδης και ανήθικη επιδίωξη της υλικής ευμάρειας είναι απλές ανοησίες. Σφάλματα· που καταλήγουν είτε στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή είτε σε κλινική αποτοξίνωσης είτε σε ένα ατέρμονο, φαύλο κύκλο δυστυχίας είτε σε όλα τα παραπάνω μαζί! Τα αποτελέσματα των ψευδών που εκτοξεύονται κατά ριπάς από πολιτικούς, δημοσιογράφους, επιχειρηματίες και διάφορους παράγοντες του δημόσιου βίου έχουμε διαπιστώσει πόσο επιβλαβή είναι και δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση επί τούτου.

Ο Ορέστης προσφέρει στην αρχαία και τη σύγχρονη κοινωνία ένα σπουδαίο εργαλείο μέτρησης του ειδικού βάρους των πράξεών μας. Εκείνος θέλει να αποδώσει θεία δικαιοσύνη σε μια ανθρώπινη υπόθεση και θα μεταχειριστεί ακόμα και λελογισμένο δόλο για να φέρει σε πέρας μια αποστολή, η οποία φέρει την σφραγίδα της θείας βούλησης. Δεν ζητά κάτι για το σαρκίο του. Δεν πάσχει από κρίση μωροφιλοδοξίας, εξουσιομανίας ή απλής μοχθηρίας. Οπότε, παροτρύνει τους θεατές της «Ηλέκτρας» να μην διστάσουν να ακολουθήσουν τον δρόμο του αν αυτό χρειαστεί.

Το ψέμα απαιτείται όταν η αρετή ψάχνει τρόπο για να εκδηλωθεί και ένα άγος ζητάει την κάθαρσή του. Κι εμείς δεν πρέπει να έχουμε αναστολές όταν με ένα ψέμα μπορούμε να σώσουμε μια ζωή, να αφαιρέσουμε ισχύ και εξουσία από έναν τύραννο ή να ευνοήσουμε μια ομάδα ανθρώπων που αδικείται και διώκεται άδικα. Ο επίγειος νόμος διαχρονικά υστερεί σε κύρος και αξία από τον ουράνιο.

*Σάτιρα

Επίσης, επειδή το χιούμορ και η διάθεση της λεπτής ειρωνείας ουδέποτε έλειψε από τους προγόνους μας -ακόμα και στις στιγμές της διδαχής μιας τραγωδίας- ο Ορέστης εδώ σαρκάζει (έτσι τουλάχιστον εικάζουν οι ειδικοί) την περίπτωση του Θράκα Σάλμοξη, όπως εκείνη αναφέρεται στον Ηρόδοτο (4, 96). Ο Σάλμοξις ισχυριζόταν στους Θράκες ότι οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν αλλά απλά ταξιδεύουν σε άλλο μέρος, όπου έχουν όλων των ειδών τις απολαύσεις. Για να πείσει για την... αλήθεια των ισχυρισμών του έφτιαξε μια υπόγεια κρύπτη και σ' εκείνην πέρασε τρία χρόνια από τη ζωή του. Οι συντοπίτες του τον πένθησαν αλλά εκείνος εμφανίστηκε τον τέταρτο χρόνο ως θριαμβευτής και ολοζώντανος! Σύμφωνα με άλλους αναλυτές, ο Σοφοκλής διά του Ορέστη σαρκάζει τον ίδιο τον Πυθαγόρα, ο οποίος έπραξε κάτι ανάλογο κατά τη διάρκεια του πολυτάραχου και ενδιαφέροντος βίου του.

"κυριακάτικη δημοκρατία"

Άρθρο κόλαφος από ΗΠΑ: "Γερμανία θυμήσου το 1953 όταν και η Ελλάδα σου έσβησε τα χρέη"!

Άρθρο κόλαφος από ΗΠΑ: "Γερμανία θυμήσου το 1953 όταν και η Ελλάδα σου έσβησε τα χρέη"!

Η σύγκρουση ΗΠΑ-Γερμανίας για τον τρόπο αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης της Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα, αποτυπώνεται με ένταση σε δημοσίευμα της WASHINGTON POST, με τίτλο “Για την ελληνική κρίση η Γερμανία να μάθει από το δικό της οικονομικό παρελθόν”.

Ο συντάκτης του άρθρου Harold Meyerson, συγκρίνει την νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με αυτή του Αντενάουερ στην Γερμανία υποστηρίζοντας ότι και οι δύο κλήθηκαν να διαχειριστούν την κακοδιαχειριση των χωρών τους.

Ο δημοσιογράφος υπενθυμίζει αυτό που χρόνια τώρα όλος… ο πλανήτης λέει σε Μέρκελ και Σόϊμπλε: η Γερμανία είναι υποχρεωμένη να θυμάται πάντα ότι η ανάπτυξη και η ευημερία της οφείλονται στην μεγαλόψυχη απόφαση των αντιπάλων της στον Β΄Παγκόσμιο , να διαγράψουν το 50% των χρεών της! Τελεία και παύλα λοιπόν με την εμμονή της δημοσιονομικής “ορθοδοξίας” η οποία έχει τινάξει στον αέρα όλη την Ευρώπη.

Το άρθρο γίνεται ακόμη σκληρότερο στην συνέχεια αναφέροντας ότι η εμμονή της Γερμανίας οδήγησε την Ελλάδα στην καταστροφή:

“ Η ανεργία εκτινάχθηκε στο 25%, ενώ η ανεργία των νέων ξεπέρασε το 50%. Η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 26% και η κατανάλωση κατά 40%. Το χρέος ανήλθε στο 175% του ΑΕΠ, ενώ τα κεφάλαια από τα δάνεια που παραχώρησαν η Γερμανία και τα άλλα κράτη στην Ελλάδα δόθηκαν είτε για την κάλυψη των επιτοκίων είτε για την αποπληρωμή παλαιότερων δανείων. Μόλις το 11% εξ αυτών δόθηκε πραγματικά στην ελληνική κυβέρνηση”.

Κλείνοντας το άρθρο ο συντάκτης υπενθυμίζει την συμφωνία του Λονδίνου το 1953 όπου 20 κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, που είχαν δανείσει χρήματα στη Γερμανία της εποχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και μετά το 1945, συμφώνησαν να μειώσουν το χρέος της Γερμανίας κατά το ήμισυ. Επιπλέον συμφώνησαν ότι η αποπληρωμή του δεν θα προέρχεται από τις κυβερνητικές δαπάνες αλλά αποκλειστικά από τις εξαγωγές.

Θα ακούσουν άραγε οι Γερμανοί;

Η φωτογραφία είναι από εκείνη την συμφωνία του Λονδίνου το 1953, με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να υπογράφει την "διευκόλυνση" των Γερμανών.

http://www.onalert.gr/stories/arthro-kolafos-apo-usa-germania-thimysou-to-1953/40412