Πρότυπα ομορφιάς της Αρχαίας Ελλάδας,
τα οποία εξακολουθούν να ισχύουν και σήμερα
Έργα αρχαίας τέχνης που έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα δείχνουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες εκτιμούσαν ιδιαίτερα την ομορφιά και μάλιστα προσπάθησαν να υπολογίσουν μαθηματικά τους κανόνες της. Ορισμένα πρότυπα ομορφιάς στην Αρχαία Ελλάδα μπορεί να μας φαίνονται περίεργα σήμερα, αλλά οι περισσότερες από τις ιδέες μας για την ομορφιά συμπίπτουν.
Πριν πάρα πολλά χρόνια, ο μαθηματικός Πυθαγόρας ανέπτυξε έναν γεωμετρικό τύπο που συνδέει την ισορροπία και τη συμμετρία με την ομορφιά. Με βάση αυτή την αναλογία (που αργότερα ονομάστηκε χρυσή αναλογία), εξακολουθούμε να θεωρούμε ότι τα συμμετρικά πρόσωπα είναι τα πιο όμορφα.
Το ιδανικό πρόσωπο «χωρίστηκε» σε τρία σχεδόν ίσα μέρη: από τη γραμμή των μαλλιών στα μάτια, από τα μάτια στο άνω χείλος και από το άνω χείλος στο πηγούνι. Θα πρέπει επίσης το ιδανικό πρόσωπο να είναι δύο τρίτα ευρύτερο σε μήκος από ό, τι σε ύψος.
Εκείνοι με τα φρύδια ενωμένα στη μέση (μονόφρυδοι) θεωρήθηκαν με πιο συμμετρικά πρόσωπα και επομένως πιο όμορφοι. Στα αρχαία χρόνια όσοι δεν ήταν μονόφρυδοι είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούσαν κόκκινο ή μαύρο eyeliner, παρόμοιο με τη σκιά ματιών, για να γεμίσουν το διάστημα μεταξύ των φρυδιών.
Στην αρχαία Ελλάδα, ιδιαίτερα εκτίμηση αποδιδόταν επίσης στις στρογγυλεμένες γυναικείες μορφές. Αυτό επιβεβαιώνεται από πολλές εικόνες της Αφροδίτης, της θεάς της αγάπης, με κοιλιά, μικρά στήθη και μεγάλους γοφούς. Υπάρχει ακόμη και ένα αντίγραφο ενός χαμένου αρχαίου αγάλματος γνωστού ως Αφροδίτη Καλλιπύγος, το οποίο ήταν αρχαίο άγαλμα, που θεωρείτο το τολμηρότερο της αρχαιότητας. Παρεμπιπτόντως, στο έργο Δειπνοσοφισταί ("Η γιορτή των σοφών") που είναι ένα δεκαπεντάτομο έργο του αρχαίου Έλληνα Αθήναιου από την Ναυκρατίδα της Αιγύπτου, για τη ζωή των αρχαίων Ελλήνων, υπάρχει μια ιστορία για έναν νεαρό άνδρα που ερωτεύτηκε ένα κορίτσι αφού είδε μόνο τους γλουτούς της.
Το ιδανικό της γυναικείας ομορφιάς για τους αρχαίους Έλληνες ήταν μια γυναίκα με λευκή επιδερμίδα. Έτσι η θεά Αθηνά προετοίμασε την Πηνελόπη για τη συνάντηση με τον Οδυσσέα: «Την έκανε ψηλότερη και πληρέστερη στην εμφάνιση, αλλά και το σώμα της έγινε πιο λευκό και από το γυαλισμένο ελεφαντόδοντό της».
Η εμφάνιση τέτοιων κανόνων είναι εύκολο να εξηγηθεί. Σε μια χώρα γνωστή για το ζεστό κλίμα και τον καυτό ήλιο, οι πλούσιες γυναίκες που άφηναν ένα δροσερό σπίτι μόνο περιστασιακά μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά να διατηρήσουν το δέρμα τους χλωμό. Επιπλέον, οι πλούσιες κυρίες δεν αντιμετώπιζαν υποσιτισμό και επομένως δεν μπορούσαν να θεωρηθούν και λιπόσαρκες.
Μια Ελληνίδα από τις ανώτερες τάξεις προσέλκυε την προσοχή με ένα περίπλοκο χτένισμα με όμορφα στυλιζαρισμένα μαλλιά με πλεξούδες. Εάν τα μαλλιά δεν ήταν παχιά και αρκετά μακριά, τότε έπρεπε να αγοράσει μια περούκα, επειδή ένα κοντά κουρεμένο κεφάλι ταίριαζε μόνο στις σκλάβες.
Το ωραιότερο κορίτσι εκείνης της εποχής, η Ελένη της Τροίας, στις περιγραφές των ποιητών, ήταν ξανθιά, με χρυσοκόκκινες μπούκλες και μπλε μάτια.
Παρεμπιπτόντως, ανεξάρτητα από το πόσο περίεργο μπορεί να ακούγεται, η έκφραση "μάτια αγελάδας" (βοῶπις) θεωρήθηκε μία από τις πιο κολακευτικές φιλοφρονήσεις στην Αρχαία Ελλάδα - και απευθυνόταν σε διάσημες μυθικές ομορφιές. Για παράδειγμα, στην Ιλιάδα ο Όμηρος αναφερόμενος στην θεά Ήρα την σύζυγο του Δία την περιγράφει ως η βοῶπις Ηρα.
Τι είναι λοιπόν, αυτά τα μάτια αγελάδας; Μεγάλα, απλανή, στρογγυλά, με μακριές βλεφαρίδες. Αυτά τα χαρακτηριστικά εκτιμώνται ιδιαίτερα και σήμερα.
Όπως και σήμερα, έτσι και στην Αρχαία Ελλάδα οι διαγωνισμοί ομορφιάς, τα καλλιστεία ήταν δημοφιλή στην αρχαία Ελλάδα. Στην αρχαιότητα, πολλά από αυτά ήταν για μόνο άνδρες, ωστόσο, στα νησιά της Λέσβου και της Τενέδου υπάρχουν αρχεία διαγωνισμών ομορφιάς στους οποίους συμμετείχαν γυναίκες.
Ήταν τόσο σημαντικά που συχνά συνδέονταν με τους Ολυμπιακούς Αγώνες που λάμβαναν χώρα περίπου την ίδια εποχή ή στον ίδιο τόπο.
Πηγές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου