ΦΑΝΕΡΑ ΜΥΣΤΙΚΑ
Η αρχή μιας νέας εποχής
Εάν η ψήφιση του Μνημονίου 1 είχε ως αποτέλεσμα τη διαγραφή τριών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ (Οικονόμου, Δημαράς, Σακοράφα), μίας της ΝΔ (Ντόρα Μπακογιάννη) και την ίδρυση τριών νέων κομμάτων (Δημοκρατική Συμμαχία, Δημοκρατική Αριστερά, Άρμα Πολιτών), τότε δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να συμπεράνει κανείς ότι η ψήφιση του Μνημονίου 2 θα οδηγήσει στην επικύρωση των αλλαγών που συντελούνται στον πολιτικό μας χάρτη.
Τα πολυσυλλεκτικά κόμματα της Μεταπολίτευσης, που φιλοξενούσαν κάτω από τη σκέπη τους πολιτικούς όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων, δεν ταιριάζουν πια με τη νέα εποχή, ενώ και αρκετοί πολιτικοί που μετέχουν σε αυτά ασφυκτιούν.
Όλοι ξέρουμε ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν προϊόν σύνθεσης ενός μεγάλου συμβιβασμού πολλών και αντιφατικών ιδεολογικών ρευμάτων. Η ηγεσία του Ανδρέα Παπανδρέου και το δέλεαρ της εξουσίας έκαναν τις διαφορές σοσιαλιστών, κεντρώων και εκσυγχρονιστών να μοιάζουν ασήμαντες για δεκαετίες. Μόνο όταν ανέλαβε το πηδάλιο ο Σημίτης πολλοί δυσκολεύτηκαν να αναγνωρίσουν το κόμμα μέσα στο οποίο μεγάλωσαν.
Το ίδιο ισχύει και για την Ν.Δ., ο εκλογικός κορμός της οποίας οικοδομήθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, με την ένωση τριών ιδεολογικών πτερύγων, αταίριαστων μεταξύ τους. Της αυθεντικής Δεξιάς που αποτελεί διαχρονικά τη σπονδυλική στήλη της παράταξης, της ριζοσπαστικής λαϊκής πτέρυγας και της φιλελεύθερης πτέρυγας, η οποία έδωσε στη ΝΔ κεντρώα χαρακτηριστικά.
Υπό αυτή την έννοια, δεν θα εκπλαγώ από το αναμενόμενο cross over της Μεταπολίτευσης! Από τη μετακίνηση πολιτικών στις μητρικές τους παρατάξεις.
Ιστορικά είναι απολύτως φυσιολογικό να συνεργάζεται η κόρη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με τον εγγονό του Γεωργίου Παπανδρέου. Και γιατί αυτό ήταν το κέντρο προδικτατορικά και γιατί οι απόψεις τους στα κεντρικά πολιτικά ζητήματα ταιριάζουν. Εκεί είναι η θέση της Μπακογιάννη. Η παρουσία της στη δεξιά ΝΔ ήταν πολιτική ανορθογραφία.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον Σαμαρά, ο οποίος φιλοδοξεί να κάνει τη ΝΔ το αστικό πατριωτικό κόμμα της μεσαίας τάξης. Και δεν θα εκπλαγώ καθόλου εάν το «όχι» του Μεσσήνιου στο Μνημόνιο 2 οδηγήσει βουλευτές της πατριωτικής πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ σε μελλοντική συμπαράταξη με τη Ν.Δ. Ούτε αν βουλευτές του ΛΑΟΣ ακολουθήσουν την ξεκάθαρη γραμμή της μητέρας παράταξης.
Τούτων δοθέντων, ας προετοιμαζόμαστε για εκπλήξεις στη φανερή ψηφοφορία που θα γίνει στις 23 Ιουνίου. Το πολιτικό μας σύστημα, είτε ως δικομματισμός είτε ως διπολισμός, φαίνεται να επιστρέφει στις προδικτατορικές διαχωριστικές γραμμές.
Το ερώτημα είναι: Φτάνει αυτό;
Θυμίζω ότι οι Έλληνες το 1974 εμπιστεύτηκαν αρχικώς τον έμπειρο Καραμανλή για τα δύσκολα, μα μόλις ησύχασαν τα πράγματα υπερέβησαν τα παλιά κόμματα (ΝΔ-ΕΔΗΚ) και αναζήτησαν το καινούργιο που κυβέρνησε επί εικοσαετία (ΠΑΣΟΚ)...
Τώρα;
Του Μανώλη Κοττάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου