Με αφορμή μια υποψηφιότητα και ένα κάποιο δάκρυ

 

Με αφορμή μια υποψηφιότητα και ένα κάποιο δάκρυ

Γράφει ο Κων. Γραικιώτης

Υπήρξαν εποχές όπου το δάκρυ στηριζόταν πάνω στην ειλικρίνεια των αισθημάτων. Στην εποχή μας το να ενδώσει σε αυτό είναι αντικείμενο συζήτησης. Το ότι κλαίει κάποιος, δηλώνει ότι κάτι υπέστη, κυρίως όμως ότι αναγνώρισε πως το υπέστη. Αν η αποτυχία ή η συμφορά ομολογηθεί, τότε η συγκίνηση έχει το ελεύθερο να εκδηλωθεί ανοιχτά. Είναι μια νίκη της αδυναμίας να μη θεωρείται ντροπή η ζημιά, ούτε και σημάδι απαξίωσης (που μόλις άρχισε) το ότι τα μάτια θαμπώνουν.  

Συχνά στη θλίψη διακρίνουμε μιαν ένδειξη πως θα ακολουθήσει μια ακόμη μεγαλύτερη. Τότε και ο παθών θα προσπαθήσει να φροντίσει να καλύψει την πληγή του και θα παρουσιαστεί ανέπαφος, ικανός να συνεχίσει το έργο του. Συγκρατώντας, μετά το συναισθηματικό ξέσπασμα τα δάκρυα, παρά τη λύπη του, βεβαιώνει πως το κακό θα επανορθωθεί, δεν είναι ξοφλημένος, έχει ακόμη τις μετοχές του στο παιχνίδι που παίζεται από μόνο του και από τον καθένα. Αδιάκοπα δουλεύει η μηχανή των επιδιώξεων. Θα μπορούσε να πει κανείς πως αυτό προσφέρει ένα είδος λησμονιάς. Να εργάζεσαι, να τακτοποιείς πράγματα, να πρέπει οπωσδήποτε να πας σε σύσκεψη, είναι ένας τρόπος να μην αποδέχεσαι την αποτυχία που ήλθε απρόσμενα και προκάλεσε την στιγμιαία συγκίνηση.

Ωστόσο, η ίδια αυτή μηχανή που στεγνώνει τα μάτια, αποξηραίνει και τις άλλες πληγές. Όπως το να υποκύπτει στον θρήνο του κάποιος, θεωρείται η αρχή της προϊούσας ευπάθειας, έτσι και το να υψώνεις το ανάστημά σου μετά την συμφορά είναι πηγή αμφιβολιών ως προς την ειλικρίνεια των συναισθημάτων. Και γεννάται το ερώτημα  είναι ειλικρινής η αυθορμησία, ή πρόκειται για παραπλάνηση; Με τις αμφιβολίες όμως και τις υποψίες τα πράγματα μπερδεύονται ακόμη περισσότερο. Κι έτσι για να λυθούν οι εκκρεμότητες -ή μάλλον για να μη λυθούν- σκυθρωποί ρίχνονται πάλι στη δουλειά τους, ώστε να συνεχίζεται το οτιδήποτε και να μη σταματά το οτιδήποτε για να επιβεβαιώνεται πως στο σύγχρονο κόσμο τίποτα πια δεν ισορροπεί στα ειλικρινά λυτρωτικά συναισθήματα της έμπρακτης συγνώμης.

Δυστυχώς μόνο που η ζωή δεν συνεχίζεται για όλους!!!!!