Translate -TRANSLATE -

Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Για την Ελληνική Γλώσσα την τροφός όλων των γλωσσών


Η Ελληνική Γλώσσα τροφός όλων των γλωσσών



Η Ομηρική (Ελληνική) γλώσσα που αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών. 

Δεν υπήρξε αρχή μιας εποχής στη γλωσσική ιστορία , αλλά το μόνο ακέραιο μνημείο μιας μακράς, προγενέστερης περιόδου κατά την οποία συντέθηκε, για να «ονοματίσει» τα επιτεύγματα και τις γνωστικές κατακτήσεις του μεγάλου προκατακλυσμιαίου πολιτισμού της «Χρυσής Εποχής». 

Ακόμα κι αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά, ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού. 

Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι «εξόδευσαν», για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την «βαπτίσουν» με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη. Γι’ αυτό οι σκοταδιστές κάνουν το παν να την εξαφανίσουν. 

Περιττόν να πούμε ότι όλες οι Ευρωπαϊκές γλώσσες είναι ιδιώματα της Ελληνικής Γλώσσης. Οποια λέξη κι’ αν εξετάσετε θα δείτε ότι η ρίζα της προέρχεται απο κάποια Ομηρική λέξη ή είναι παράφραση ταύτης.




 Love, λατινικό: Love εκ του ”λάFω’‘ το δίγαμμα F που είναι κανονικά το έκτο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου γίνεται αυ σημαίνει ”θέλω πολύ”.
No, λατινικο: Non, ne εκ του εκ του νη: αρνητικόν μόριον ”νέ τρώει, νέ πίνει”, νηπενθής=απενθής, νηνεμία=έλλειψις ανέμου.
Money, λατινικό Moneta εκ του μονία=μόνη επωνυμία της θεάς Ήρας :”Ηρα μονία”, στο προαύλιο του ναού της στην Ρώμη βρισκόταν το νομισματοκοπείο. Τα νομίσματα έφεραν την παράσταση της, (monetae).
I εκ του εγώ ή ίω στην Βοιωτική διάλεκτο.
Yes εκ του γέ=βεβαίως.
Κiss me εκ του κύσον με= φίλησέ με, λόγια του Οδυσσέα στην Πηνελόπη.
Move εκ του Ομηρικού αμείβου=κουνήσου!!!!!!
After εκ του Ομηρικού αυτάρ=μετά, ο Όμηρος μας λέγει”θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ”.
Me εκ του με.
Matrix εκ του μήτρα.
Model εκ του μήδος=σχέδιο.
Disaster εκ του δυσοίωνος+αστήρ!!!!!
Humor εκ του χυμόρ=χυμός (Στην διάλεκτο των Ευβοέων όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος το τελικό σ προφέρεται ως ρ π.χ.σκληρότηρ αντί σκληρότης).
Colonie εκ του κολώνεια =αποικιακη πόλις.
Karat εκ του κεράτιον, μικρόν κέρας χρησιμεύον εις στάθμισιν βάρους.
Is εκ του είς.
Heart, core εκ τού κέαρ=καρδιά.
Pause εκ του παύση.
Exit εκ του έξιτε=εξέλθετε.
Exist λατινικά ex+sisto εκ του έξ+ίστημι=εξέχω, προέχω.
Serpent λατινικά serpo έκ του έρπω, ερπετόν, ή δασεία προφέρεται ως σ:σερπετό, αντιδάνειον σερπαντίνα.
Simple εκ του απλούς (δασύνεται).
Sponsor εκ του σπένδω=προσφέρω σπονδή.
Care εκ του καρέζω.
Day δία έλεγαν οι Κρήτες τήν ημέρα, ευδιάθετος=βρίσκεται σε καλή μέρα.
Medicine λατινικά medeor εκ του μέδομαι,μήδομαι=σκέπτομαι πράττω επιδεξίως, μέδω=φροντίζω, μεδέων=προστάτης.
Restoration λατινικα restauro εκ του ρά+ίστημι, οπου το ρά δεικνύει συνάρτησιν,ακολουθίαν, επίτασιν π.χ. ρά-θυμος, καί ίστημι=στήνομαι.
Restaurant εκ του ρά+ίσταμαι=έφαγα καί στηλώθηκα.
Resistance εκ του ρά + ίστημι.
Illusion εκ του λίζει=παίζει.
Flower λατινικά flos εκ του φλόος.
Brother λατινικα frater εκ του φράτωρ.
Space εκ του σπίζω =εκτείνω διαρκώς.
Marmelade λατινικα melimelum εκ του μελίμηλον =κυδώνι.
Menace εκ του μήνις.
Μentor εκ του μέντωρ.
Mother εκ του μάτηρ, μήτηρ.
Father εκ του πάτερ, πατήρ.
Maturity λατινικά maturus εκ τού μαδαρός=υγρός.
Mow εκ του αμάω=θερίζω.
Μoke εκ τού μώκος=αυτός που χλευάζει.
Frapper μέσω του φραγκικού hrappan εκ του (F)ραπίζω =κτυπώ (F=το αρχαίο Ελληνικό δίγαμμα).
GLAMOYR λατινικο GRAMOYR εκ του γραμμάριο!!! Η εξήγηση απλή. Οι άνθρωποι της τότε εποχής έβλεπαν τους διάφορους μάγους και γόητες να παρασκεύαζουν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια, και επειδή η όλη διαδικασία και η παρουσία αυτών των ατόμων ήταν γοητευτική και με κύρος το GRAMOYR-GLAMOYR πήρε την έννοια που του αποδίδουμε σήμερα.
Turbo εκ του τύρβη=κυκλική ταραχώδης κίνηση.
Night εκ του….νύχτα τι άλλo.
Τransfer εκ του τρύω(διαπερνώ)+φέρω, για παράδειγμα transatlantic=διαπερνώ τον Ατλαντικό.
Eyes εκ του φάεα=μάτια.
Sex εκ του έξiς, η λέξη δασύνεται και η δασεία κανονικά πρέπει να προφέρεται μόνο που έχουμε ξεχάσει το πως….. στην Αγγλική διάλεκτο και για την συγκεκριμένη λέξη προφέρεται ως σίγμα. Σε άλλο παράδειγμα τo ύδωρ που επίσης δασύνεται και με αλλαγή του δ σε τ έχουμε το βαρβαρικό water………….
Maximum λατινικά maximum εκ του μέγιστος.
Minor λατινικά minor εκ του μινύς =μικρός. Προσέξτε τώρα το καταπληκτικό, στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον ένα μικρό κείμενο δηλαδή στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Από εδώ οι λοιποί βάρβαροι όταν σταμάτησαν να τρώνε ο ένας τον άλλο πήραν το ……MENU.
Mayonnaise εκ της πόλεως Mayon. Η πόλις αυτή έλαβε το όνομά της εκ του Μάχωνος, αδελφού του Αννίβα, ο οποίος είχε το Ελληνικό όνομα Μάχων.
Mine εκ του Μινώαι =λιμένες ονομασθέντες εκ του γνωστού Μίνωος! Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι (Διοδ.Σικελ.Ε’84,2) όπου γινόταν εμπορία μεταλλευμάτων.
Boss εκ του πόσσις =ο αφέντης του σπιτιού.
Lord εκ του λάρς, οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης……
Bar λατινικά barra εκ του μάρα =εργαλείον σιδηρουργού.
Bank λατινικα pango εκ του παγιώ, πήγνυμι οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους απο τα πρώτα “τραπέζια” (παγκους) που στήνονταν στην αγορά.
Banjo λατινικά pandura εκ του πανδούρα =μουσικό όργανο.
Double εκ του διπλούς.
Dolllar εκ του τάλλαρον=καλάθι το οποίο χρησιμοποιούταν ως μονάδα μέτρησης στις ανταλλαγές, π.χ δώσε μου 5 τάλλαρα στάρι να σου δώσω 3 αλεύρι. Σε μας έχει μείνει ως τάλληρο αλλά και ως το γνωστό μας τελλάρo!!!

Amen λατινικά Amen, ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΑΜΗΝ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΕΒΡΑΙΚΟ ΕΙΝΑΙ. ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΤΑΤΟΥ ή μήν =ΑΛΗΘΩΣ, (ΙΛΙΑΔΑ ΟΜΗΡΟΥ Β291) , ημέν , Η 301. ΕΞΕΛΙΞΙΣ ΤΟΥ ημέν ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ αμέ!!

Πηγή:
http://utidanos.blogspot.com/2010/08/blog-post_2349.html






 (Όμηρος, Δ 164, Ζ 448)  
   
ΣΑΒΒΑΤΟ  31  ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ  2009

ΓΡΑΦΕΙ  Ο  ΣΑΡΑΝΤΟΣ  ΚΑΡΓΑΚΟΣ  
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ - ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ  



Σε μια παλαιότερη εποχή, όταν ήθελαν μερικοί, που δεν ήταν και λίγοι, να εκφράσουν την αδιαφορία και την απουσία από τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, αναφέρονταν σχεδόν πάντα ονειδιστικά στην Ακαδημία και όχι πάντοτε αδίκως. Στον παρόντα καιρό κάτι στο χώρο της Ακαδημίας μας αλλάζει. Ένας καινούργιος ορίζοντας χαράζει. Πριν από μερικούς μήνες η Ακαδημία μας χτύπησε την καμπάνα του συναγερμού για τους κινδύνους, που απειλούν την ελληνική γλώσσα. Κάποιοι έσπευσαν και πάλι να την κακολογήσουν και να της προσάψουν τη μομφή του «οπισθοδρομισμού». Είναι οι συνήθεις υπνωτιστές του ελληνικού λαού που χτυπούν κάθε φορά αυτόν που χτυπάει την καμπάνα του συναγερμού και όχι όποιον βάζει τη φωτιά. Σήμερα δυστυχώς έχουμε φθάσει στο όριο των καιρών. Το γλωσσικό τοπίο μας πάει να ρημάξει. Αποψιλώνεται συνεχώς από τα «φεστιβάλ πυρκαϊάς», που οργάνωσαν αλλεπάλληλοι «μεταρρυθμιστές», που απορρύθμισαν τη γλώσσα και την παιδεία μας. Κι ακολούθησαν άλλα «σήματα λυγρά», που ακονίζουν συστηματικά το γλωσσικό μας πολιτισμό.

Ωστόσο, οι ευκαιρίες και οι δυνατότητες για ανάκαμψη δεν λείπουν. Ο χρόνος που πέρασε έχει ανακηρυχθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως Ευρωπαϊκό Έτος Γλωσσών. Η Ακαδημία Αθηνών άδραξε την ευκαιρία και με μια μεστή ανακοίνωσή της εξέφρασε για μια ακόμη φορά την πίστη της προς τα κείμενα της κλασικής Ελληνικής Γραμματείας ως εκπαιδευτικών αγαθών μεγάλης αξίας για όλη την ανθρωπότητα. Παράλληλα εξέφρασε η Ακαδημία την ανησυχία της για την υποχώρηση της διδασκαλίας των αρχαίων κειμένων από το πρωτότυπο στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αλλά και για την επέλαση του λατινικού αλφαβήτου, που τείνει να εξαφανίσει την ελληνική γραφή. Τέλος, η Ακαδημία Αθηνών απηύθυνε έκκληση προς την ελληνική κυβέρνηση και προς τους εκπροσώπους μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να προβούν στις δέουσες ενέργειες για την επανεισαγωγή της διδασκαλίας των αρχαίων κειμένων στα σχολεία των ευρωπαϊκών κρατών, δίνοντας όμως η Ελλάς το εμψυχωτικό παράδειγμα στους Ευρωπαίους. 

Διότι θα φαινόταν σολοικισμός να επαναφέρουν οι ξένοι τα αρχαία και να τα αποπτύουμε εμείς, και την ώρα που ο Ζαν Λαγκ μελετά την επανεισαγωγή τους, η δική μας επίτροπος να κόπτεται υπέρ της ανακηρύξεως της αγγλικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας στον τόπο μας, ενώ είναι και στους μωρούς φανερό, ότι η αγγλική de facto και μερικώς de jure έχει την πρωτεύουσα θέση στις μαθήσεις και προτιμήσεις των κατοίκων της Ευρωκώσταινας.

Το επ’ εμοί, και εφόσον δεν αφυπνισθούμε και δεν δραστηριοποιηθούμε έστω και την ύστατη στιγμή και εφόσον, για να θυμηθώ τον Θουκυδίδη, η «φύσις» του σύγχρονου Έλληνα παραμένει ανθελληνική, βλέπω το μέλλον της ελληνικής ζοφώδες. Φοβάμαι ότι στο μέλλον η ιστορία της Ελλάδας δεν θα είναι ελληνική. Είμαστε - όσοι απομείναμε – η τελευταία γενιά που ομιλεί και γράφει κάπως υποφερτά την ελληνική. Η καθαρεύουσα του μέλλοντος θα είναι η αμερικανική και η δημοτική του μέλλοντος η απλουστευμένη αλβανική. Οι παλαιότεροι ίσως ενθυμούνται το μετακατοχικό σατιρικό ασμάτιο, που έλεγε: «Ρε, γυναίκα, τίνος είναι τα παιδιά; / Τό ’να μου φωνάζει «γιες» τ’ άλλο μου φωνάζει «για», ρε γυναίκα, δεν μιλούν ελληνικά». Τώρα όμως είναι η ώρα που το άσμα τούτο «δικαιώνεται». Τα παιδιά που θα έλθουν μετά από μας, δεν θα είναι δικά μας παιδιά. Τα παιδιά είναι πάντα παιδιά της παιδείας τους, και τούτη η παιδεία, που τους προσφέρουμε, δεν είναι παιδεία ελληνική. Όταν δεν είναι ανθελληνική, είναι υποπαιδεία, μια ανάπηρη ή ημιπληγική παιδεία.

Η πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ (25οι σε γλωσσική παιδεία ανάμεσα σε 31 χώρες της γης!) έδειξε πως ο βασιλιάς της παιδείας μας είναι γυμνός (1). Επί 25 χρόνια, μετά την απορρύθμιση του 1976, που άρχισε η έξωση των αρχαίων ελληνικών από τα γυμνάσια και τη ζωή μας, πυργώνουμε μηδενικά επί μηδενικών.Υποβάλλουμε τα παιδιά και τον εαυτό μας σε μια δίαιτα πνευματικής και γλωσσικής σκουπιδοτροφίας, έτσι που μόνο στη βωμολοχία, στη χυδαιολογία και στην αισχρογραφία – κι αυτό φαίνεται από την κρατικοβραβευόμενη και κρατικοπροβαλλόμενη λογοτεχνία – διαπρέπουμε (Σήμερα, αν θεωρήσω σοβαρές τις δηλώσεις της κυρίας επιτρόπου και όχι σαν προπαίδεια για εξετάσεις υποτελείας, φαίνεται πως φθάσαμε σε μια φάση ωριμάνσεως, που ευνοεί ένα διαλεκτικό άλμα: να μεταπηδήγσουμε δηλαδή από την ελληνική σε μια αγγλική αμερικανικού τύπου. Κάτι που για μένα σημαίνει αντιστροφή της θεωρίας του Ντάργουιν: γλωσσική επιστροφή στον πίθηκο).

Όλα αυτά, που συμβαίνουν γύρω μας, συνθέτουν μια ζοφερή προοπτική μέλλοντος. Έχω την ατυχία να διασχίζω καθημερινώς την Avenue Vovos, όπως θα λέγεται μελλοντικά η άλλοτε πανέμορφη Λεωφόρος Κηφισιάς. Σε όλη την ευρεία έκταση Vov-ville, όπως θα λέγεται και το Μαρούσι, η ελληνική επιγραφή έχει γίνει εθνογραφικό αξιοπερίεργο. Γι’ αυτό θυμάμαι διαρκώς μια μελαγχολική φράση του Κάφκα:«Υπάρχουν πολλές ελπίδες, για μας καμιά». Εκτός κι αν κάποια οικολογική οργάνωση τύπου «Αρκτούρος» αναλάβει την προστασία του γένους των Ελλήνων. Ο ελληνικός κόσμος, που μαραζώνει λόγω πληθυσμιακής γηράνσεως και γλωσσικής αποξηράνσεως, αρχίζει να σβήνει μέσα στην πληθυσμιακή και γλωσσική πλημμυρίδα άλλων ευρώστων λαών. Προβλέπει ότι σε ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον – αν δεν προτάξουμε έστω και τώρα μια εθνική αντίσταση – θα γίνουμε σαν τους Ποσειδωνιάτες, τους κατοίκους του σημερινού Παίστουμ, που κάποτε ήσαν Έλληνες, αλλ’ όπως λέει ο Αθήναιος, εβαρβαρώθηκαν αφού αναμίχθηκαν με Τυρρηνούς ή Ρωμαίους «και την τε φωνήν μεταβεβληκέναι». Οι Ποσειδωνιάτες μια φορά το χρόνο, λέει ο Αθήναιος, συνέρχονταν για να συμμετάσχουν σε κάποια παλιά ελληνική γιορτή. Και τότε συνέβαινε το εξής: «Αναμιμνήσκονται των αρχαίων ονομάτων τε και νομίμων, απολοφυράμενοι προς αλλήλους και δακρύσαντες απέρχονται».Αυτό το περιστατικό ενέπνευσε στον Καβάφη να γράψει ένα ποίημα συγκλονιστικό, υπό τον τίτλο «Ποσειδωνιάται», όπου επιλογικά φαίνεται ότι οι στίχοι γράφτηκαν όχι για κείνους, γράφτηκαν για μας. Λέει ο Καβάφης:

«Και πάντα μελαγχολικά τελείων’ η γιορτή τους.
Γιατί θυμούνταν που κι αυτοί ήσαν Έλληνες –
Ιταλιώται έναν καιρό κι αυτοί.
Και τώρα πώς εξέπεσαν, πώς έγιναν,
Να ζουν και να ομιλούν βαρβαρικά
Βγαλμένοι –ω συμφορά!- απ’ τον Ελληνισμό».

Από τούτο τον Ελληνισμό, που τόσο ως λέξη ενοχλεί μια άλλη κυρία μας της Ευρωβουλής, που λέει ότι δεν την εννοεί, ήσαν βγαλμένοι όλοι οι κάτω της Νεαπόλεως, ίσως είχαν ακούσει το παλαιό τραγουδάκι που έλεγε: “Anche noi fumo Graeci” (= Κάποτε κι εμείς ήμαστε Έλληνες)”. Ασφαλώς κάτι ανάλογο θα λέμε κι εμείς μετά από κάποια χρόνια, όταν η πολιτισμένη ανθρωπότητα θα ξαναστραφεί προς τις κλασικές σπουδές, αλλά τότε πια δεν θα είμαστε Έλληνες. Κι αυτό που θα μιλάμε θα είναι μια κρεολή γλώσσα τύπου Πίτζιν και Σινούκ. (2)

Πάντα όμως υπάρχει καιρός για ανάκαμψη. Ποτέ δεν είναι νωρίς. Η ελληνική ακόμη αντέχει. Δεν το κρύβω ότι με φοβίζουν οι «ρεαλισμοί». Τούτοι οι «ρεαλισμοί» των πολιτικών μας είναι που μας έφαγαν, αρχίζοντας από τη γλώσσα. Η γλωσσική μας πολιτική, μετά από το 1976, παραπέμπει στα «Θυέστεια Δείπνα», που έγιναν η βαριά κατάρα που αφάνισε τον οίκο των Ατρειδών. Έτσι και η κατάρα για την εγκληματική γλωσσική μας πολιτική θ’ αφανίσει κι εμάς. Το ζήτημα της γλωσσικής παιδείας είναι βέβαια πολιτικό, όχι όμως γιατί έγινε αρμοδιότητα των πολιτικών, αλλά γιατί άπτεται αμέσως και εμμέσως της εθνικής μας αυθυπαρξίας. Δεν ήταν αφελής ο Σολωμός όταν έλεγε στο «Διάλογο», το πεζό αριστούργημά του, την περίφημη φράση: «Μήγαρις έχω τίποτε άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;».Γλώσσα και εθνική ελευθερία πάνε μαζί. Η γλώσσα είναι το σπαθί της ελευθερίας, κι απ’ την όψη της γλώσσας και της γραφής γνωρίζει κανείς το μέγεθος της ελευθερίας, που είναι άξιος να σηκώσει ένας λαός. Ποια είναι η όψη σήμερα της ελληνικής γλώσσας; Έρχεται ο ξένος στην Ελλάδα και Ελλάδα δεν βλέπει, και αυτό που ακούει να κυριαρχεί στη νεανική λαλιά είναι η λέξη με τα τρία …α…, που κάνει τα παιδιά μας συνονόματα, η λέξη που παραπέμπει στη Μαλακάσα, που σημειολογικά ισοδυναμεί με το νέο εθνικό μας ενδόσημο.

Ασφαλώς δεν ήταν αφελής και ο Λένιν, όταν έλεγε, «εάν θέλεις να εξαφανίσεις ένα λαό, εξαφάνισε τη γλώσσα του». Η νέα μορφή ιμπεριαλισμού παίρνει γλωσσικό χαρακτήρα. Με τον εκκρεολισμό και τον ευτελισμό των εθνικών γλωσσών γίνεται πιο ευχερής η οικονομική και πολιυική κυριαρχία των κατά καιρούς ισχυρών της γης. Υπάρχει όμως κι ένα πρόβλημα δημοκρατίας. Ο ελληνικός λόγος είναι από τη φύση και τη δομή του δημοκρατικός. Ο Φρειδερίκος Έγκελς έλεγε ότι «Οι αρχαίοι Έλληνες ήσαν όλοι από τη φύση τους διαλεκτικοί». Η διαλεκτικότητα αυτή αποτυπώνεται στη γλώσσα μας, που είναι γι’ αυτόη πιο δημοκρατική γλώσσα της γης. Γι’ αυτό οι «Μπιγκ Μπράδερ» της εποχής έχουν αποφασίσει ότι πρέπει να εξαφανιστεί, γιατί το μέλλον που μας ετοιμάζουν απαιτεί λιγότερη δημοκρατία. Στα τέλη του 19ου αιώνα ο λόρδος Λοντόντερυ (Londonderry) είχε πει ότι η Ελλάς, για να καταστεί όσο γίνεται λιγότερο επικίνδυνη, πρέπει ο λαός της να γίνει μικρόψυχος σαν τους λαούς του Ινδοστάν (Βλ. Γ. Φιλάρετου:«Ξενοκρατία και βασιλεία εν Ελλάδι 1821-1897», σ. 116). Έναν αιώνα μετά κάποιος πνευματικός κληρονόμος του λόρδου Λοντόντερυ διακήρυξε μόλις έσβησε η φλόγα του Πολυτεχνείου, που ανέδειξε σαν πρώτιστο σύνθημα την εθνική ανεξαρτησία, ότι πρέπει να καταστραφούν οι βάσεις της κλασικής μας παιδείας, για να γίνουν έτσι οι Έλληνες πιο ευκολοκυβέρνητοι. Πραγματικά δύο χρόνια μετά το Πολυτεχνείο άρχισε η κατεδάφιση της κλασικής μας παιδείας, η διάβρωση και η συρρίκνωση της εθνικής μας γλώσσας. Σήμερα, 25 χρόνια μετά, νομίζω ότι ο σκοπός που έθεσε ο λόρδος Λοντόντερυ επετεύχθη. Εγίναμε ένας λαός που μισεί, που αποστρέφεται και απεχθάνεται τη γλώσσα του. Το όποιο αυριανό γλωσσικό πρόβλημα, που θα προκύψει, θα λυθεί με την προσθήκη ενός ακόμη αστερίσκου στην αμερικανική σημαία.

Μα τότε προς τί ο αγώνας για την ελληνική; Καθένας από μας, που σχηματίσαμε το σύλλογο «Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά», έχει τους λόγους του. Εγώ ως Λάκων μάχομαι, επειδή θέλω να θυμάμαι τις Θερμοπύλες. Κι όποιος θυμάται τις Θερμοπύλες, θυμάται όχι μόνο το Λεωνίδα, θυμάται και τον Εφιάλτη. Πολλοί γνωρίζουν πώς έπεσε ο Λεωνίδας, λίγοι όμως γνωρίζουν το τέλος του Εφιάλτη«Έσσεται ήμαρ» λοιπόν. Θα έλθει κάποτε καιρός που τα όνειρα θα λάβουνε εκδίκηση. Ας μη μας φοβίζει το πυκνό σκοτάδι, που μας ζώνει από παντού. Μετά από αυτό έρχεται η αυγή. Δεν θ’ αργήσει να φανεί καινούργιος ήλιος πάνω από τον ουρανό της Ελλάδας. Κι όλοι μαζί πρέπει να σηκώσουμε και να στηλώσουμε τούτο τον ήλιο και να τον κρατήσουμε πάνω από τα κεφάλια μας.

ΥΓ.

Μετά από την ανάγνωση της εισηγήσεως αυτής κάποιοι από τους ακροατές μου είπαν πως βρίσκουν τους φόβους μου υπερβολικούς, ότι δεν δικαιολογούν την τόση μου απαισιοδοξία, και μου συνέστησαν αισιοδοξία. Απάντησα ότι η αισιοδοξία δεν είναι θέμα γραμμής. Όπως έλεγε ο Άρης Αλεξάνδρου, υπάρχει ακόμη ισχυρή δόση «σταλινίνης» στο πνευματικό μας εποικοδόμημα. Επί Στάλιν ο πολύς Ζντάνωφ είχε επιβάλει την αισιοδοξία ως πολιτική γραμμή στη λογοτεχνία και την πνευματική ζωή. Για μένα η αισιοδοξία είναι έκφραση μοιρολατρίας. Το ότι ενδεχομένως τα πράγματα μπορούν μελλοντικά να έχουν καλύτερη έκβαση, αυτό δεν με υποχρεώνει να βλέπω με ροζ γυαλιά την υπάρχουσα κατάσταση και να την ωραιοποιώ. Προτιμώ να βλέπω το δυσάρεστο και να μάχομαι εναντίον του. Η αισιοδοξία είναι μάχη, έστω κι αν πρόκειται να χάσεις. Από την άποψη αυτή συμμερίζομαι απόλυτα τη γνώμη του Αντόνιο Γκράμσι: «Στην απαισιοδοξία της γνώσης αντιτάσσω την αισιοδοξία της βούλησης». Η δική μου αισιοδοξία είναι ο αγώνας μου.

Σημειώσεις:

1.     Στα μαθηματικά ήλθαμε 28οι (τρίτοι από το τέλος!) και στις επιστήμες 25οι. Διώξαμε τ’ αρχαία με το πρόβλημα ότι θα αφιερωθούμε σε επωφελέστερες μαθήσεις και προκόψαμε!

2.   Κρεολός είναι ο λευκός που γεννήθηκε από προγόνους Γάλλους, που εγκαταστάθηκαν πρώτοι στη Νέα Ορλεάνη και σε κάποια νησιά της Καραϊβικής. Κρεολή γλώσσα ονομάζεται στη γλωσσολογία η παρεφθαρμένη γλώσσα, η μικτή, που χρησιμοποιείται κυρίως στις εμπορικές συναλλαγές μεταξύ ανθρώπων που έχουν διαφορετικές μητρικές αλλά και περιορισμένο μορφωτικό επίπεδο. Αντί του όρου κρεολή χρησιμοποιείται και ο όρος Πίτζιν γλώσσα (πιθανώς από το αγγλικό business, που κατά την κινεζική προφορά έγινε pidgin. Γλώσσα Σινούκ είναι αυτή που σχηματίστηκε σε κάποιες περιοχές των αμερικανικών πολιτειών  Ουάσιγτκον και Όρεγκον, από την ανάμιξη ινδιάνικων και αγγλικών λέξεων. 

"" ο σωστός ηγέτης δεν ξεχωρίζει από τα εξωτερικά μεγαλεία, αλλά από την πολιτική αρετή ""   Μέγας Βασίλειος

«..η προκοπή σας… να μη γίνει σκεπάρνι μόνο για το άτομό σας, αλλά να κοιτάξει το καλό της κοινότητας και μέσα εις το καλόν αυτό βρίσκεται και το δικό σας» Ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα, τα 1838, στους νέους των Αθηνών.


Διακήρυξη της Ακαδημίας Αθηνών 

Προσοχή στον κίνδυνο αντικατάστασης των 

Ελληνικών με Λατινικά



Διακήρυξη των μελών της Ακαδημίας εναντίον κάθε προσπάθειας για την αντικατάσταση του ελληνικού αλφαβήτου από το λατινικό . Πραγματικά γεννά πολλά ερωτηματικά. Προφανώς οι υπογράφοντες το κείμενο, γνωρίζουν κάτι παραπάνω απ’ αυτά που αναφέρουν ; 

Διακήρυξη της Ακαδημίας Αθηνών - Αντικατάστηση Ελληνικών με Λατινικά

Διακήρυξη των μελών της Ακαδημίας εναντίον κάθε προσπάθειας για την αντικατάσταση του ελληνικού αλφαβήτου από το λατινικό

Τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να εκδηλώνεται μία τάση να αντικατασταθεί το ελληνικό αλφάβητο από το λατινικό. Η τάση αυτή γίνεται φανερή κυρίως σε κείμενα παραγόμενα από ηλεκτρονικούς υπολογιστές - με χρήστες κρατικές υπηρεσίες ακόμη και Α.Ε.Ι. - σε κείμενα προβαλλόμενα από την τηλεόραση αλλά και από σχετικές προτροπές ξένων ραδιοφωνικών σταθμών. Είναι χαρκατηριστικό ότι η προσπάθεια αυτή, η οποία θα καταφέρη καίριο πλήγμα κατά της ελληνικής σκέψης και όλων των πτυχών του ελληνικού πολιτισμού που εκφράζονται με γραπτά κείμενα, αλλά και των γένει ανθρωπιστικών σπουδών, έφτασε μέχρι ν' απασχολήση τον Τύπο και ν' αποτελέση αντικείμενο ερωτήσεων βουλευτών προς τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.

"Θεωρούμε α ν ό σ ι α αλλά και α ν ό η τ η κάθε προσπάθεια να αντικατασταθή η ελληνική γραφή στο λίκνο της"
Η γλώσσα μας η αρχαιότατη αλλά πάντα σύγχρονη και ζώσα, αυτή η γλώσσα που επλούτισε όχι μόνο τη λατινική, αλλά και τις κυριώτερες ευρωπαϊκές γλώσσες, που έχει και οπτικά συνδεθή άρρηκτα με το αλφάβητό της, δεν είναι δυνατό να υποστή μείωση με την κατάργησή του από εμάς τους ίδιους. Είναι αδιανόητο να δεχθούμε ως Έλληνες την μεταμφίεση της γραφής μας με την κατάργηση πολλών γραμμάτων της, που δεν πέρασαν στο λατινικό αλφάβητο, και με την αντικατάστασή τους από άλλα υποτίθεται ηχητικώς παραπλήσια γράμματά του.

Όταν άλλοι λαοί, όπως π.χ. Γάλλοι και Ισπανοί μάχονται ως σήμερα να διατηρήσουν μέχρι τη τελευταία τους λεπτομέρεια τον τρόπο γραφής των κειμένων τους με το δικό τους αλφάβητο, εδώ, με την δικαιολογία της δήθεν διευκόλυνσής μας στην παγκόσμια επικοινωνία, επιχειρείται η αντικατάσταση του ελληνικού αλφαβήτου των 2.500 και πλέον χρόνων με το λατινικό. Ως λαός, που μέσα από το ίδιο αλφάβητο της γλώσσας του μετέδωσε τον πολιτισμό σε όλο των κόσμο, εμείς οι Έλληνες δεν είναι δυνατόν παρά να αρνούμεθα να εγκαταλείψουμε την ιστορική μας γραφή. Όχι μόνο γιατί αχρηστεύεται ένα από τα θεμελιακά στοιχεία του πολιτισμού μας, αποκόβοντάς μας από τις μέχρι σήμερα εκδηλώσεις του, αλλά και γιατί έτσι αγνοείται η σχέση αλφαβήτου και γλώσσας. Μιάς γλώσσας, που ο τρόπος της γραπτής της απόδοσης έμεινε αναλλοίωτος επι ολόκληρες χιλιετίες ως σήμερα.

Θεωρούμε α ν ό σ ι α αλλά και α ν ό η τ η κάθε προσπάθεια να αντικατασταθή η ελληνική γραφή στο λίκνο της, εφ' όσον μάλιστα σε άλλες χώρες ανάλογες απόπειρες μεταβολής του τρόπου γραφής - σε μερικές περιπτώσεις πολύ δυσχερέστερης της ελληνικής - προσέκρουσαν στην καθολική και οργισμένη αντίδραση των λαών των χωρών αυτών. Όπως και επί Ενετών, όταν αυτοί στα μέρη που κυριαρχούσαν προσπάθησαν να αντικαταστήσουν στα ελληνικά κείμενα τους ελληνικούς χαρακτήρες με λατινικούς, έτσι και τώρα θα αντισταθούμε, καλώντας όλους τους συνέλληνες ν' αντιδράσουν για την πρόρριζα εξαφάνιση των ανίερων αυτών σχεδίων.

Οι υπογράφοντες

1. Αθανασιάδης Τάσος
2. Αλεξόπουλος Καίσαρ
3. Αρτεμιάδης Νικόλαος
4. Βλάχος Άγγελος
5. Βοκοτόπουλος Παναγιώτης
6. Γεωργιάδης Απόστολος
7. Γρόλλιος Κωνσταντίνος
8. Δεσποτόπουλος Κωνσταντίνος
9. Δρακάτος Κωνσταντίνος
10. Ζηζιούλας Ιωάννης Μητροπολίτης Περγάμου
11. Ιακωβίδης Σπυρίδων
12. Καμπανέλλης Ιάκωβος
13. Καμπίτογλου Αλέξανδρος
14. Καμπύλης Αθανάσιος
15. Κονομής Νικόλαος
16. Κοντόπουλος Γεώργιος
17. Κουνάδης Αντώνιος
18. Λαΐου Αγγελική
19. Λιγομενίδης Πάνος
20. Μανούσος Μανούσακας
21. Ματσανιώτης Νικόλος
22. Μητσόπουλος Γεώργιος
23. Μουτσόπουλος Ευάγγελος
24. Μυλωνάς Παύλος
25. Νανόπουλος Δημήτριος
26. Παλλάντιος Μενέλαος
27. Παππάς Ιωάννης
28. Παρισάκης Γεώργιος
29. Πεσαμαζόγλου Ιωάννης
30. Πετράκος Βασίλειος
31. Ρούκουνας Εμμανουήλ
32. Σακελλαρίου Μιχαήλ
33. Σαράντη Γαλάτεια
34. Σκαλκέας Γρηγόριος
35. Στεφανής Κωνσταντίνος
36. Τέτσης Παναγιώτης
37. Τούντας Κωνσταντίνος
38. Τριχόπουλος Δημήτριος
39. Χατζηϊωάννου Θεμιστοκλής
40. Χρήστου Χρύσανθος

Πηγή:


http://www.asxetos.gr/Default.aspx?tabId=274&c=107&aid=1912

Δεν υπάρχουν σχόλια: