Κυβερνητικά ατυχήματα σε ξέπνοη χώρα
του Ν.ΞΥΔΑΚΗ
H παραίτηση του κ. Β. Ράπανου από τη θέση του υπουργού Οικονομικών πριν καν ορκιστεί, σηματοδοτεί αδυναμία του τριμερούς κυβερνητικού σχήματος να ορίσει πρόσωπο κοινής αποδοχής και ευρύτερης αναγνώρισης για το κρισιμότερο πόστο μετά του πρωθυπουργού. Η παραίτηση του κ. Ράπανου, οφειλόμενη εν πολλοίς σε λόγους υγείας, συνοδεύτηκε χθες από μια πρωτοφανή διπλωματική γκάφα της Ελληνικής Δημοκρατίας: ανακοινώθηκε ότι τον ασθενούντα πρωθυπουργό θα εκπροσωπούσε στη Σύνοδο Κορυφής ο υπουργός Εξωτερικών, αλλά αυτό απαγορεύεται από τις ιδρυτικές συνθήκες της Ε.Ε. Ετσι, τη χώρα θα εκπροσωπήσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, παρότι δεν διαθέτει καμία ουσιαστική πολιτική εξουσία, κατά τον ίδιο τρόπο που τη χώρα εκπροσώπησε στο Eurogroup ο υπηρεσιακός υπουργός Οικονομικών, ως υπόλειμμα της απελθούσης υπηρεσιακής κυβερνήσεως.
Το μήνυμα που λαμβάνει ο ελληνικός λαός, αλλά και οι πιστωτές, είναι αποκαρδιωτικό. Μετά πολύμηνη κυβέρνηση συνεργασίας, οιονεί υπηρεσιακή, που προέκυψε το περασμένο φθινόπωρο ύστερα από τη σφοδρή πολιτική κρίση και την αποπομπή του εκλεγμένου πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, μετά δυόμισι μήνες εκλογικού πυρετού και δύο αλλεπάληλες εκλογικές αναμετρήσεις υπό τον φόβο της ακυβερνησίας και της κατάρρευσης, η χώρα βρίσκεται λειτουργικά ακυβέρνητη, χωρίς εκπροσώπηση σε επίπεδο κορυφής, χωρίς υπουργό Οικονομικών, χωρίς προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης, χωρίς ορκισμένη Βουλή…
Είναι θέμα μερικών ημερών να αρχίσει να λειτουργεί τυπικά η νέα κυβέρνηση. Ωστόσο το ζητούμενο δεν είναι η τυπική συγκρότηση και λειτουργία. Το ζητούμενο είναι διττό και είναι κατεπείγον: Πρώτον, να αναστραφεί το ηττοπαθές ψυχικό κλίμα εντός των συνόρων, να ανακουφιστεί ο δοκιμαζόμενος λαός, να πιστέψει ότι οι θυσίες του έχουν και αντίκρισμα και τέρμα, ώστε να μπορέσει σταθεί στα πόδια του και να συμμετάσχει σε μια εθνική προσπάθεια ανόρθωσης. Δεύτερον, να υπάρξει μια κυβέρνηση που θα δράσει αποφασιστικά εκτός συνόρων, ανακτώντας εν μέρει το απωλεσθέν διπλωματικό κεφάλαιο και προτείνοντας μια έντιμη και λυσιτελή αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου.
Και τα δύο επείγοντα ζητούμενα προϋποθέτουν μια ηγεσία με ηθικό και πολιτικό κύρος. Και τα δύο απαιτούν ταχύτατες αποφάσεις και σαφείς δράσεις. Και τα δύο απαιτούν θάρρος και αυτοθυσία· όχι δισταγμούς και υπολογισμούς κομματικών επετηρίδων. Ο ελληνικός λαός περιμένει από το πολιτικό προσωπικό να ανταποκριθεί στην ιστορική πρόκληση. Θα μπορέσει; Τα πρώτα σημάδια δεν είναι απολύτως ενθαρρυντικά: κόπωση, ατολμία, πρόσωπα φθαρμένα ή χωρίς κοινωνικό εκτόπισμα. Συν τα ατυχήματα. Ας ελπίσουμε ότι η κυβερνητική μηχανή θα συγκροτηθεί και θα ξεκινήσει εγκαίρως, για να ρυμουλκήσει την ξέπνοη χώρα.
http://www.vlemma.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου