Οι Γερμανοί σήμερα, χθες και προχθές

Οι Γερμανοί σήμερα, χθες και προχθές

Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Όταν ο αείμνηστος πατέρας μου με έστειλε το 1951 στο Μόναχο για σπουδές –εγώ ήθελα να με στείλει στο Παρίσι, μια και τα κατάφερνα αρκετά καλά στα γαλλικά–, δεν ήξερα ούτε μία γερμανική λέξη. Ηχεί σίγουρα υπερβολικό, αλλά τη λέξη ευγενείας «παρακαλώ» –στα γερμανικά «bitte»– την άκουγα ενστικτωδώς με τα ελληνικά μου αυτιά ως... μπείτε μέσα! 

(Αναφέρω συμπληρωματικά ότι πήγα στο Μόναχο μαζί με τον προ πολλού εκλιπόντα ιδιοφυή φίλο μου Νικήτα Πατέλλη, που είχε αποφοιτήσει από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών, και τη μητέρα του. Εκείνος μου βρήκε δωμάτιο σε γερμανική οικογένεια και μου έμαθε με τη σωστή προφορά την έκφραση «είμαι αλλοδαπός και δεν σας καταλαβαίνω», την οποία χρησιμοποιούσα όταν κυκλοφορούσα στον δρόμο μόνος μου και με ρωτούσε κάποιος Γερμανός οτιδήποτε. Περιττό να προσθέσω ότι επί πολλούς μήνες παρακολουθούσα εντατικό τμήμα εκμάθησης της γερμανικής και τις υπόλοιπες ώρες διάβαζα μανιωδώς, περιορίζοντας τον χρόνο του ύπνου μου.)

Πριν γίνω ξεφτέρι στην καινούργια μου γλώσσα –αργότερα παρέδιδα ο ίδιος μαθήματα γερμανικών–, διάβαζα μελέτες και λογοτεχνικά δημιουργήματα που αποτύπωναν την τότε κατάσταση από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά. Στα πλείστα αυτά δημοσιεύματα, αλλά και σε άρθρα στις εφημερίδες, δέσποζε ο όρος ΑΠΟΝΑΖΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ. Ένας όρος που εμπεριείχε έντονες ατομικές και, κυρίως, ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΕΝΟΧΕΣ. Όλοι οι Γερμανοί, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΑΠΟΤΙΝΑΞΟΥΝ ΕΝΑ ΦΡΙΚΑΛΕΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΝΤΡΟΠΙΑΖΕ. Επιδίωξη αξιέπαινη στα μάτια μου, και όχι μόνο στα δικά μου.

Τα πράγματα άλλαξαν άρδην όταν άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά το ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΘΑΥΜΑ του Έρχαρντ (με την αμέριστη, βέβαια, βοήθεια των Αμερικανών, οι οποίοι, διά του Συμφώνου του Λονδίνου το 1963, επέβαλαν στις τρωθείσες από τους Ναζί χώρες να μην απαιτήσουν πολεμικές αποζημιώσεις πριν επανενωθεί η Γερμανία). Την εποχή εκείνη ΑΠΩΘΗΘΗΚΕ στα κατάβαθα του είναι των Γερμανών, ΚΑΙ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΤΩΝ ΗΓΕΣΙΩΝ ΤΟΥΣ, το προχθές της ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΚΤΗΝΩΔΙΑΣ ΤΩΝ ΝΑΖΙΣΤΩΝ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΩΝ ΤΟΥΣ, πολλοί από τους οποίους ήταν και γονείς τους! Έτσι, το αλλοτινό αίτημα για ΑΠΟΝΑΖΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ υπερκαλύφθηκε από την υφιστάμενη «ιδεολογία» του ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ. Ενός αντικομμουνισμού, μάλιστα, που συνοδεύτηκε από την εμφάνιση και τη μαχητική διεύρυνση νεοναζιστικών ομάδων κρούσης. Φαινόμενο απεχθές και ανεξήγητο, άλλωστε, λόγω της γενικευμένης και συνεχώς αυξανόμενης ευημερίας που προκαλούσε το ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΘΑΥΜΑ.

Τα βίωσα αυτά εκεί πριν από την επανένωση της Γερμανίας. Μετά την επανένωση το 1990, αρχής γενομένης από τον καγκελάριο Χέλμουτ Κολ και τους διαδόχους του, ενώ κατέβαλαν συμπληρωματικές πολεμικές αποζημιώσεις στη Ρωσία και την Πολωνία (και το 1997 και στην Τσεχοσλοβακία), ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να εκπληρώσουν υπογεγραμμένες συμβατικές τους υποχρεώσεις απέναντι στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης και ΡΗΤΗΣ ΔΕΣΜΕΥΣΗΣ του Έρχαρντ. Τόσο δηλαδή τις πολεμικές αποζημιώσεις στο πλαίσιο της Συμφωνίας του 1946 για τη ΔΙΑΣΥΜΜΑΧΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ όσο και –κυρίως– το υπέρογκο κατοχικό δάνειο, το οποίο από ΑΤΟΚΟ μετετράπη σε ΕΝΤΟΚΟ λόγω υπερημερίας και υπόκειται σε ΑΝΑΤΟΚΙΣΜΟ. (Διακεκριμένοι οικονομολόγοι υπολόγισαν ότι για την επανόρθωση της κατοχικής καταστροφής θα χρειαζόταν 33 φορές το εθνικό εισόδημα του 1946!)

Επειδή, εκτός της αφεντιάς μου, έχουν ασχοληθεί κατά κόρον έλληνες και ξένοι εμπειρογνώμονες με την οικονομική συντριβή της χώρας μας από τα βάρβαρα στίφη των χιτλερικών και τις εξ αυτής της συντριβής απορρέουσες υποχρεώσεις της επανενωμένης πλέον Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα, θα περιοριστώ στην ακόλουθη διαπίστωση, που την παραθέτω γερμανιστί (και θα τη μεταφράσω αμέσως μετά):

«Griechenland wurde von den Nazideutschen, wie kein anderes Land, ausgeraubt und ruiniert». «Η Ελλάδα λεηλατήθηκε και ερημώθηκε από τους ναζιστές Γερμανούς, όσο καμία άλλη χώρα».

Έπειτα από αυτά, ο θρασύτατος υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, ως ατομική ΑΝΑΒΙΩΣΗ του πιο αυθεντικού ΝΑΖΙΣΜΟΥ, μας δήλωσε, προτάσσοντας ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΕΣ δικαιολογίες, ότι «το ερώτημα των αποζημιώσεων από τη σκοπιά της ομοσπονδιακής κυβέρνησης δεν αποτελεί πλέον θέμα»! (Χαμερπής και κατάπτυστη υπήρξε η αντίδραση του υπουργείου Εξωτερικών της κατά την συγκεκριμενη στιγμή υφισταμένης ΕΤΕΡΟΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗΣ κυβέρνησης Παπαδήμου, άλλωστε είχε προηγηθεί και η απόφαση για το «Focus». Μία Εισαγγελέας και τρεις δικαστές του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου της Αθήνας ΑΘΩΩΣΑΝ τον εκδότη του εμετικού περιοδικού «Focus», που εμφάνιζε στο εξώφυλλό του το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου με τη χυδαία άσεμνη χειρονομία, προκαλώντας την οργή όλων των Ελλήνων. Το σκεπτικό της εν λόγω απόφασης είναι για γέλια και για κλάματα. Και ερωτάται: Οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης μας δεν αντιλήφθηκαν ότι υπήρξαν και οι ίδιοι αντικείμενα διττού χλευασμού; Μία από το εξώφυλλο του «Focus» και μία από το σκεπτικό της απαράδεκτης απόφασής τους;)