Πίστη και όνειρο για το μέλλον

Θα έπρεπε να κοιτάζουμε ψηλά. Να μας αρέσει. Ο ουρανός υπάρχει, πότε γαλάζιος και πότε σκοτεινός. Τα αστέρια πάντα όμως λάμπουν και για πάντα θα λάμπουν εκεί ψηλά. Ας σηκώσουμε το κεφάλι. Ας βγούμε από τη μιζέρια της καθημερινότητας, από τον φόβο και την ανασφάλεια που μας κρατάνε με σκυμμένο το κεφάλι...

Το βλέπαμε πως η αστυνομία και τα ΜΑΤ, δηλαδή η κυβέρνηση η πανικόβλητη, θέλανε με κάθε τρόπο να διαλύσουν τους συγκεντρωμένους στην πλατεία. Οι προβοκάτορες παρακρατικοί υπήρξαν για να βοηθήσουν το έργο τους. Τόσα χημικά δεν έχουν ριχθεί σε καμία μεταπολιτευτική διαδήλωση. Τόσο πολλοί τραυματισμοί και εκατοντάδες με αναπνευστικά προβλήματα. Τα χημικά δεν είναι ληγμένα, είναι καρκινογόνα και επικίνδυνα, σε άλλες χώρες της Ευρώπης έχουν απαγορευτεί.

Η κυβέρνηση της τρομοκρατίας και των χημικών είναι ληγμένη, κι ας πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από τους φοβισμένους βουλευτές της. Δεν θα μπορέσει να σταθεί, θα εξοντωθεί από τα μέτρα που "αναγκάστηκε" να πάρει. Ολοι πλέον αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι αυτό που γίνεται στους δρόμους και στις πλατείες εκφράζει κι αυτούς που απουσιάζουν. Εχουν καταλάβει πως αν μείνει ο καθένας με τον πόνο του και δεν τον μοιραστούμε, μια ζωή θα σερνόμαστε...

Εχει αρχίσει να διαμορφώνεται μια πολιτική αντίσταση για την αξιοπρέπεια την προσωπική και της πατρίδας μας, που ξεπερνάει την οικονομική διάσταση των πραγμάτων. Τα πρόσφατα γεγονότα δεν τα προκάλεσαν οι αγανακτισμένοι, που δεν ήταν και προετοιμασμένοι για τέτοια καθολική και κατά παντός επίθεση. Ούτε οι εργαζόμενοι, ούτε οι συνταξιούχοι, πολύ περισσότερο οι άνεργοι και οι νέοι, μπορούν να δεχτούν αυτή την ισοπεδωτική κατάσταση που αφήνει απέξω τους κατέχοντες και επιτρέπει σε κάποιους να βγάζουν και κέρδη από την κρίση.

Τα κόμματα και οι κατ' επάγγελμα πολιτικοί έχουν απαξιωθεί γι' αυτό και τα ποσοστά τους είναι μειοψηφικά. Το διπολικό, δικομματικό σύστημα καταρρέει κι όλα τα κόμματα, ακόμα και της Αριστεράς, έχουν θορυβηθεί γιατί ο κόσμος ξαναμπαίνει στην πολιτική χωρίς παρωπίδες και κομματικούς υπερπατριωτισμούς, δογματισμούς και φανατισμούς.

Φαίνεται πως η κρίση δεν θα φέρει μόνο αρνητικά αποτελέσματα, πολλοί έχουν ξυπνήσει και τα βάζουν και με τους εαυτούς τους που συντηρούσαν όλο αυτό το σάπιο σύστημα. Το παιχνίδι θα παιχθεί προσεχώς, δεν θα είναι στημένο, γι' αυτό και το έργο δεν το έχουμε δει ακόμα.

Μπορούμε να πούμε, κι ας έχουμε τη θλιβερή εικόνα στα μάτια μας τα δακρυσμένα, πως οι πλατείες είναι γεμάτες από το κάτι που έχει χαθεί μέσα στις κοινωνίες. Χρειάζονται όμως η πίστη της δημιουργίας και το όνειρο για να ζωγραφίσουμε το μέλλον. Χρειάζεται όμως και η πίστη του καθενός, να βοηθήσει στην απελευθέρωση. Υπάρχουν και ανεκτίμητα πράγματα, όπως είναι και θα είναι για πάντα η ζωή. Δεν πουλιούνται και δεν αγοράζονται όλα. Υπάρχουν τα ξεχωριστά, τα πολύτιμα, τα τιμαλφή της ψυχής και της πατρίδας μας που στις δύσκολες στιγμές διά της μνήμης τα ανακαλούμε και τα ανακαλύπτουμε...

του Δημήτρη Παπαχρήστου

Πηγή:
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22788&subid=2&pubid=63207461