Μια
φλεγόμενη Μέση Ανατολή, μια Ουκρανία στα γόνατα, μια Ευρώπη αιωρούμενη
ανάμεσα στον αποπληθωρισμό και τη δημοσιονομική πειθαρχία και μια
Ελλάδα, α,ναι, μια ρημαγμένη Ελλάδα σε προεκλογική περίοδο μακράς
διαρκείας!
Πότε ήταν αλλιώς τα πράγματα για να ‘ναι σήμερα διαφορετικά; Ποτέ.
Ακόμη και στις χειρότερες ιστορικές περιόδους, ο πολιτικός κόσμος της
χώρας περί άλλα ετύρβαζε, προκειμένου να εξασφαλίσει τα οφίτσια που εκ
προοιμίου θεωρούσε δικό του αποκλειστικό προνόμιο.
Την επομένη της εξασφάλισης ψήφου εμπιστοσύνης στη Βουλή - ποιος εξεπλάγη για το αποτέλεσμα, δεν ξέρω - η κυβέρνηση ετοιμάζεται να βροντοφωνάξει ΟΧΙ στο ΔΝΤ. (Ας ελπίσουμε ότι αυτό δεν θα συμβεί ανήμερα της εθνικής μας επετείου!) και πυρετωδώς συντάσσεται η “ενδεδειγμένη” επιστολή. Παρ ότι βεβαίως το ΔΝΤ μας διεμήνυσε πολύ ευγενικά, “παίδες, κάντε ο,τι θέλετε, εμείς φυλάμε τα χρήματα στο συρτάρι, κι αν και εφόσον τα χρειαστείτε (που θα τα χρειαστούμε, φοβάμαι) εδώ είμαστε, παλιοί φίλοι και παλιοί γνώριμοι πλέον¨. Αυτή λοιπόν η περιβόητη επιστολή δεν είναι προεκλογικό φέιγ βολάν ; Παράλληλα γίνεται αγώνας δρόμου για να σκίσουμε δημοσίως τα μνημόνια (ενδεχομένως σε τελετή στο προαύλιο της Βουλής), να λύσουμε το γόρδιο δεσμό των κόκκινων δανείων, να προλάβουμε τους πλειστηριασμούς, να εξασφαλίσουμε πάρα, μα πάρα πολλές δόσεις σε εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία και κυρίως να κινηθούμε πλησίστιοι προς την εκλογή προέδρου, όπου εκεί θα κριβούν τα πάντα. Και λέω θα κριθούν, γιατί αυτή τη στιγμή, όπως και να μετρήσουμε τα κουκιά, ο μαγικός αριθμός δεν βγαίνει. Επομένως, οι κυβερνώντες προετοιμάζονται ΚΑΙ για την πιθανότητα προσέλευσης του “λαού” στις κάλπες.
Μιλώντας με πολλούς φίλους και όχι μόνο, ακούω καθημερινά ότι ο περί ου ο λόγος λαός χρειάζεται μια εκτόνωση, εξ’ ου και η αύξηση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ. Θα έλεγα ότι ο λαός έτσι όπως είναι σήμερα, χρειάζεται κανονικό ρεκτιφιέ με την ελπίδα να του δοθεί ο ανάλογος χρόνος να σταθεί στα πόδια του έστω και με δεκανίκια. Το ερώτημα είναι: αντιλαμβάνεται έστω κι ένας από το πολιτικό φάσμα αυτής της χώρας ότι η αγορά έχει ξεμείνει από δεκανίκια και ότι τα λόγια χάσκουν μετέωρα ανάμεσα στα κλειστά μαγαζιά και στις κατηφείς φάτσες των ανθρώπων ; Κατά τα λοιπά, συντάσσουμε επιστολές και σκίζουμε τα μνημόνια! Καημένε Αθανασόπουλε, τί σου μελλε να πάθεις…..
Ρίτσα Μασούρα
http://ritsmascorner.eu/content/editorial-38
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου