Δάσκαλος και μαθητής

 

 

 

Δάσκαλος και μαθητής

 

Ένας νεαρός συνάντησε έναν ηλικιωμένο και τον ρώτησε:

– Με θυμάστε;

Ο γέρος είπε: «Όχι, συγγνώμη, δεν σε θυμάμαι».

Τότε ο νεαρός είπε: «Ήμουν ένας από τους μαθητές σας».

Ο γέρος δάσκαλος χαμογέλασε και ρώτησε:

– Α αλήθεια; Και τι κάνεις τώρα;

Ο νεαρός απάντησε:

– Έγινα δάσκαλος.

– Δάσκαλος; Σαν εμένα; – ρώτησε ο γέρος.

– Ναι. Και στην πραγματικότητα, έγινα δάσκαλος εξ αιτίας σας. Με ενέπνευστε.

Ο γέρος κοίταξε έκπληκτος τον πρώην μαθητή του και τον ρώτησε:

– Αλήθεια; Ποια ήταν εκείνη η στιγμή που σε έκανε να το αποφασίσεις;

Έτσι ο νεαρός του διηγήθηκε το παρακάτω συμβάν:

– Μια μέρα, ένας συμμαθητής μου ήρθε στο σχολείο με ένα ολοκαίνουργιο ρολόι. Ήταν όμορφο, και ήθελα πολύ να το είχα εγώ, οπότε όταν το έβγαλα από την τσέπη του χωρίς να το καταλάβει του το πήρα και το έκρυψα.

– Σύντομα, όμως το αγόρι παρατήρησε ότι το ρολόι του είχε εξαφανιστεί. Σας ζήτησε να σταματήσετε το μάθημα και σας ενημέρωσε.

– Τότε εσείς είπατε, "Κάποιος έκλεψε ένα ρολόι εδώ σήμερα. Να το επιστρέψει αμέσως στον συμμαθητή του."

– Δεν το επέστρεψα γιατί δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι το πήρα.

– Λοιπόν τότε κλείσατε την πόρτα της αίθουσας και ζητήσατε από όλους μας να σηκωθούμε όρθιοι. Είπατε ότι θα ψάξετε τις τσέπες μας μέχρι να βρείτε το ρολόι — αλλά πρώτα, ζητήσατε από όλους μας να κλείσουμε τα μάτια μας και να γυρίσουμε προς τον τοίχο για να μην μάθει κανείς ποιος το πήρε.

– Όλοι κάναμε ότι μας είπατε. Εσείς πηγαίνατε από τσέπη σε τσέπη. Όταν φτάστε σε εμένα βρήκατε το ρολόι στην τσέπη μου. Το πήρατε αλλά δεν σταματήσατε την έρευνα.  Ελέγξατε στη συνέχεια τις τσέπες όλων. Μετά από λίγο μας είπατε: "Εντάξει, μπορείτε να ανοίξετε τα μάτια σας και να γυρίσετε στις θέσεις σας τώρα. Το ρολόι βρέθηκε."

– Δεν είπατε ποτέ ποιος το πήρε. Ποτέ δεν με κοιτάξατε διαφορετικά. Δεν το είπατε σε κανέναν. Με προστατέψατε.

– Ήταν η πιο ντροπιαστική στιγμή της ζωής μου, αλλά ήταν και η μέρα που με σώσατε. Μου δείξατε τι σημαίνει να διορθώνεις κάποιον με καλοσύνη —όχι με ντροπή.

– Από εκείνη την ημέρα ήθελα να γίνω σαν εσάς. Γι' αυτό έγινα δάσκαλος.

– Θυμάστε εκείνη τη μέρα;

Ο δάσκαλος έκανε μια παύση και μετά είπε:

– Θυμάμαι το κλεμμένο ρολόι και θυμάμαι να το ψάχνω… αλλά εσένα δεν σε θυμάμαι γιατί είχα και εγώ κλειστά τα μάτια μου.