Γεώργιος Λεονταρίτης : Στην ευθεία των εκλογών

Στην ευθεία των εκλογών

Γράφει ο Γεώργιος Λεονταρίτης

Σ' αυτές τις εκλογές δεν ψηφίζουμε στην πραγματικότητα ούτε για Ευρωβουλή ούτε για δημάρχους και περιφερειάρχες. Ψηφίζουμε για να αποδοκιμάσουμε τη συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας - ΠΑΣΟΚ που κατέστρεψαν τη χώρα. Η ψήφος στέλνει συγκεκριμένο μήνυμα: Να φύγουν οι ολετήρες ώστε να αλλάξουμε πορεία και να πάρουν ανάσα οι βασανισμένοι πολίτες.

Η ρεαλιστική ενατένιση των πραγμάτων μας υποχρεώνει να δώσουμε την ψήφο μας στον μόνο φορέα που έχει αυτή τη δυναμική: Στον ΣΥΡΙΖΑ. Θα ψηφίσουν για τους ίδιους λόγους τον κ. Τσίπρα και άνθρωποι που δεν ανήκουν στην Αριστερά, αλλά δεν αντέχουν άλλο. Και το γεγονός αυτό μεγαλώνει τις ευθύνες του. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο κ. Τσίπρας θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες του βασανισμένου λαού. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι πράγματι θα υπάρξει αλλαγή.

Πανικόβλητη η συγκυβέρνηση και οι ξένοι προστάτες της έχουν βαλθεί να δώσουν την εντύπωση ότι δήθεν βγαίνουμε από τα Μνημόνια, ότι θα μας ελαφρύνουν το χρέος και παράλληλα έχουν εξαπολύσει μια εκστρατεία φόβου και κινδυνολογίας για το τι θα συμβεί με ενδεχόμενη νίκη της Αριστεράς. Κλείστε τ' αυτιά σας στις σειρήνες της τρομοκρατίας - τελευταίο καταφύγιο του Δ' Ράιχ και των δωσίλογων. Η γκεμπελική προπαγάνδα έχει ξεσαλώσει. Οι στημένες σφυγμομετρήσεις επιδιώκουν να παραπλανήσουν και να φοβίσουν τους ψηφοφόρους. Βλέπουμε όμως και τα ευτράπελα σε όλη αυτή την ιστορία. Βγήκε στα κανάλια βαθιά συγκλονισμένος ο κ. Βενιζέλος και εδήλωσε, με πάσα «σοβαρότητα», ότι εάν στις εθνικές εκλογές η Ελιά δεν πάρει σημαντικό ποσοστό, τότε θα... κινδυνεύσει όλο το πολιτικό σύστημα! Ο άνθρωπος, μέσα στον πανικό του, έχει απολέσει και την αίσθηση του χιούμορ. Δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα όρια του γελοίου. Δυστυχώς για το ΠΑΣΟΚ και τον αρχηγό του, οι εθνικές εκλογές που θα ακολουθήσουν αναπόφευκτα μέσα στο 2014 θα σημάνουν  το κλείσιμο της αυλαίας και για τους δύο. Το ΠΑΣΟΚ θα αυτοδιαλυθεί και ο κ. Βενιζέλος θα είναι τραγική φιγούρα ενός πρωτοφανούς βατερλώ. Κι όχι μόνον αυτό. Στο εξής, ο κ. Βενιζέλος, που έγινε σιαμαίος με τη Νέα Δημοκρατία, που μετεβλήθη σε βακτηρία της, που συνήργησε στο έγκλημα των Μνημονίων και των παρανοϊκών φορολογικών μέτρων, δεν θα μπορεί να καταφέρεται κατά της Δεξιάς. Έγινε ο ίδιος Ακροδεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Δεν έχει πλέον το δικαίωμα να κάνει λόγο για «συντηρητικές πολιτικές», διότι εκείνος έγινε υπερσυντηρητικός, βαστάζος των πλέων νεοφιλελεύθερων καπιταλιστικών μέτρων και μεθόδων. Και θα γίνει πιο καταγέλαστος, εάν εξακολουθήσει να κάνει υποκριτικά χρήση του όρου «δημοκρατική παράταξη». Καπηλεύεται αυτό τον χώρο ο τελευταίος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, που έβαλε την προσωπική του σφραγίδα  στο τραγικό φινάλε του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Εκείνος είχε λανσάρει το σύνθημα: «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά». Ο κ. Βενιζέλος όχι μόνο το ξέχασε, αλλά έγινε συναρχηγός της Δεξιάς. Αλλά και οι δεξιοί μέμφονται τον κ. Σαμαρά διότι, προκειμένου να μη χάσει την πρωθυπουργία, έβαλε τους «κλέφτες του ΠΑΣΟΚ» (σύνθημα που ακουγόταν σ' όλες τις συγκεντρώσεις της ΝΔ προ της αρχηγίας Σαμαρά) αφέντες μέσα στο κόμμα τους. Ας μην προβάλλουν και οι δύο αρχηγοί τη δικαιολογία ότι προχώρησαν σ' αυτή την ανίερη συμμαχία για να μη χρεοκοπήσει η χώρα. Την πατρίδα μας αυτοί την οδήγησαν στη χρεοκοπία. Το έκαμαν κατά διαταγήν των ξένων πατρώνων, κατά διαταγήν της καγκελαρίας του Βερολίνου, την οποία αμφότεροι υπηρετούν. Κι έκαμαν την αιμοσταγή «τρόικα» υπερκυβέρνηση ενώ καθήκοντα δημίου ανέλαβε το μίσθαρνον όργανον αυτής της «τρόικας», ο κ. Στουρνάρας.

Καμιά Ελιά ή «συκιά» ή Ποτάμι δεν μπορεί να ξεγελάσει τους ψηφοφόρους. Κι η «μετανοούσα Μαγδαληνή», η ΔΗΜΑΡ, δεν θα έχει καλύτερη τύχη. Είναι αργά για δάκρυα. Η ψευδοκεντροαριστερά, πολιτικός καρνάβαλος των μαύρων ημερών μας, εστήριξε τα αντιλαϊκά εθνοκτόνα μέτρα κι ύστερα έκανε πίσω για να έχει το «άλλοθι της διαφωνίας». Ο λαός όμως έχει πάρει την απόφαση του: Δεν θα επιτρέψει στους ανθρώπους που παρέδωσαν τη χώρα στην ωμή ξένη εξάρτηση, να ολοκληρώσουν την κατεδάφιση της Ελλάδος χάριν των γερμανικών συμφερόντων. Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, και το προσωπείον του της Ελιάς, έχουν καταστεί στοιχεία της εθνικής ανωμαλίας. Οι μάσκες τους έπεσαν. Και ο τελευταίος πολίτης των ορεινών χωριών γνωρίζει πλέον τι τον αναμένει εάν η Νέα Δημοκρατία αποκτήσει έστω και ελαφρό προβάδισμα. Σαμαράς και Στουρνάρας θα πουν ότι ο λαός εγκρίνει τα φορομπηχτικά μέτρα, τα Μνημόνια, τις απολύσεις, την περαιτέρω συρρίκνωση μισθών και συντάξεων, αποδέχεται την ανεργία και δεν θα αντιδράει στο νέο Μνημόνιο. Αλλά οι έλληνες πολίτες δεν είναι εθελόδουλοι. Δεν σκύβουν τη μέση σαν τους οσφυοκάμπτες της συγκυβέρνησης, που προσκυνούν την καγκελαρία και αντλούν δύναμη μόνο απ' αυτήν.

Ο πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Βασίλειος Νικόπουλος, με θάρρος και υπευθυνότητα, κατήγγειλε ότι η κυβέρνηση λειτουργεί ως εντολοδόχος της «τρόικας», ότι το Σύνταγμα για πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου γνώρισε τέτοια περιφρόνηση και ότι η συνταγματική εκτροπή είναι ξεκάθαρη. Θα προσθέσουμε ότι έχει αλλοιωθεί και το δημοκρατικό πολίτευμα. Δεν έπαυσαν ούτε θα παύσουν να υπάρχουν αντιδραστικές δυνάμεις στη χώρα μας. Ποτέ άλλοτε όμως αυτές οι αντιδραστικές δυνάμεις δεν παρουσιάσθηκαν με τόσο κυνισμό να προσφέρουν γη και ύδωρ σε ξένους κατακτητές, χάριν των συμφερόντων της γερμανοευρωπαϊκής Ένωσης. Και πρώτη φορά παρέδωσαν ξεδιάντροπα την Ελλάδα στη δικαιοδοσία των γερμανικών τραπεζών και των τοκογλύφων. Και είναι η πρώτη φορά, επίσης, που αυτές οι δυνάμει οδήγησαν ολόκληρη την ελληνική κοινωνία σε πρωτοφανή εξαθλίωση με την ταμπέλα του... «success story»! Και το ερώτημα είναι: Από ποιους εξυπηρετούνται οι δημοκρατικοί σκοποί; Απ' εκείνους που παραμόρφωσαν τη Δημοκρατία, που άλλαξαν το δημόσιο δίκαιο, που κατακρεούργησαν το θεσμικό πλαίσιο του ελληνικού δημοσίου δικαίου ή από την αντιπολίτευση που ζητάει να πάρουμε πίσω τη χώρα μας; Από ποιους κινδυνεύει η Δημοκρατία; Απ' εκείνους που καμαρώνουν για το «πλεόνασμα» εθνικής υποτέλειας ή από τους άλλους που επιμένουν ότι ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να πάθει ασφυξία χάριν των συμφερόντων της Γερμανίας;

Εάν μελετήσει κανείς τον ευρωπαϊκό οικονομικό «λαβύρινθο» που μας έβαλαν, προκειμένου να γίνουμε τροφή στον νεοφιλελεύθερο «Μινώταυρο», θα ανατριχιάσει. Η λεγόμενη «κοινότητα δικαίου» της ευρωπαϊκής «έννομης τάξης» προβλέπει το «ωφέλιμο αποτέλεσμα» του ευρωπαϊκού κανόνα δικαίου σε βάρος του δικαίου των εθνικών κρατών. Ο νόμος 3845/2010 περιλαμβάνει επτά άρθρα, με τα οποία εξυπηρετούνται αποκλειστικά τα συμφέροντα της γερμανικής Ευρωζώνης σε βάρος των χωρών του Νότου. Μέσα σ' αυτά τα άρθρα προβλέπεται ο οικονομικός αφανισμός αυτών των χωρών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το άρθρο 3 του εν λόγω νόμου, που περιλαμβάνει διατάξεις με τις οποίες μειώνονται αποδοχές και επιδόματα κάθε είδους εργαζομένων. Με τον ίδιο νόμο, ουσιαστικά αντικαθίσταται το ελληνικό δίκαιο από το «διεθνές», το οποίο υπερισχύει από κάθε άλλη διάταξη νόμου. Τα Περιβόητα Μνημόνια, θεωρούνται ως «διεθνείς συμβάσεις». Το συμπέρασμα είναι ότι: Οι πιο σημαντικές αρμοδιότητες ως προς την οικονομική και κοινωνική πολιτική, δεν ασκούνται πλέον από όργανα του ελληνικού κράτους. Κι απαγορεύεται στην Ελλάδα να υποχωρήσει.

Για να ζήσει όμως η Ελλάδα πρέπει να τερματιστεί το καθεστώς δούλου προς αφέντη που έχει επιβάλει η Μέρκελ. Για να κουβεντιάσουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει οι υποκριτές «εταίροι» να συμπεριφέρονται δημοκρατικά ως ίσος προς ίσο. Διότι μόνο σ' αυτή τη βάση μπορούμε να συνεννοηθούμε. Μέσα στο σπίτι μας δεν θέλουμε ξένους. Ο Έλληνας πρέπει να ξαναγίνει νοικοκύρης. Αυτήν την αντίληψη έχει και ο κ. Τσίπρας. Και να καταλάβουν άπαντες ότι το ευρώ δεν αποτελεί ταμπού.

Σωστά παρομοιάζεται συχνά η τωρινή «Δημοκρατία» μας με εκείνη της Βαϊμάρης. Η περίοδος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, δηλαδή η περίοδος από το 1918 έως το 1933, ήταν καθοριστικής σημασίας για την επέλαση του φασισμού στη Γερμανία και τη μελλοντική καταστροφή που προκάλεσε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Ήταν ένα μεσοδιάστημα μεταξύ των δύο μεγάλων πολέμων που, αντί να αποτρέψει, παρήγαγε τους όρους του εκφασισμού μιας χώρας και ενός λαού, που κατέληξε να προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου μαζική πολεμική σφαγή. Στην εποχή μας, την επέλαση του τότε φασισμού στη Γερμανία αντικατέστησε η επέλαση του γερμανικού ευρωπαϊκού ολοκληρωτισμού που επέφερε τον Γ' Παγκόσμιο Οικονομικό Πόλεμο, με μια μαζική σφαγή οικονομική των πολιτών των χωρών του Νότου.

Αλλά η πρωτοκαθεδρία της Γερμανίας δεν είναι κάτι καινούργιο στην ιστορία της Ευρώπης. Κι όπως σωστά παρατηρεί ο κ. Βύρων Πολύδωρας: «Σήμερα όλοι κάνουν λόγο για μια γερμανική Ευρώπη. Ελάχιστοι όμως διερωτώνται: Μήπως πρόκειται για μια ευρωπαϊκή Γερμανία; Το βέβαιο είναι ότι αυτή η χώρα ορίζει ως στατικό μετρήσιμο μέγεθος και ως αφηρημένη μεταβαλλόμενη δύναμη την ίδια την Ευρώπη...». Αυτό, λοιπόν, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Να παρακολουθούμε απαθέστατα την Ελλάδα να βυθίζεται σαν τον «Τιτανικό» και τους πολίτες της να οδηγούνται στην αυτοκτονία.

Η μαύρη απελπισία οδηγεί τους ανθρώπους σε έναν στείρο μηδενισμό. Κι αυτό το φαινόμενο είχε προκύψει παλιά, εξαιτίας του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Έχουμε, δηλαδή, έναν «πολιτικό Ντανταϊσμό». Ο Ντανταϊσμός είναι μια μορφή μηδενισμού. Ενώ όμως στην τέχνη θα ήταν λάθος να χαρακτηρίσουμε τον Ντανταϊσμό ως μια καλλιτεχνική κίνηση που στερείται ηθικής στάσης, στην πολιτική συμβαίνει το αντίθετο: Διότι εδώ διαδηλώνονται οι αισχρότητες, οι υπερβολές και οι αμαρτίες του πολιτικού συστήματος. Ο Ντανταϊσμός άρχισε κυρίως ως αντίδραση στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Εμφανίσθηκε ως διαμαρτυρία κατά της «μπουρζουαζίας», που ήταν η αιτία της καταστροφής. Η εξέγερση του «Ντανταϊσμού» στην τέχνη, κατά τον μεσοπόλεμο, προώθησε μια αντιαστική  ηθική και προκλητική χυδαιότητα. Η ηθική στάση ήταν αυτή της άρνησης.

Η δίκαιη απέχθεια που αισθάνονται οι πολίτες προς το πολιτικό σύστημα δεν πρέπει να τους οδηγήσει στην άρνηση, στην αδιαφορία, στον μηδενισμό. Πρέπει να πάνε να ψηφίσουν για να τιμωρήσουν τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Διότι και τα δύο κόμματα εγκλημάτισαν ενσυνείδητα κατά του έθνους και κατά του λαού. Παρέδωσαν την εθνική κυριαρχία και μας επανέφεραν σε εργασιακό Μεσαίωνα, παράλληλα με την ανεργία και την κατάρρευση της κοινωνίας. Πρέπει να δείξουμε στους ξένους ότι στον ευρωγερμανικό ολοκληρωτισμό και «δυναμισμό» μπορούμε να αντιτάξουμε έναν δημοκρατικό δυναμισμό, που θα διώξει την «τρόικα» και θα ξεσχίσει τα Μνημόνια.

Στον μεσοπόλεμο, ο Λεόν Μπλουμ προσπαθούσε να εξηγήσει, ακόμα και στα στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματοι, τη διαφορά που υπήρχε ανάμεσα στην κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη και την άσκηση της εξουσίας μέσα στα καπιταλιστικά πλαίσια. Δεν το κατάλαβαν. Στη δική μας περίπτωση τώρα, η Αριστερά, με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα καταλάβει την εξουσία, θα λειτουργήσει μέσα σε αυτό το πλαίσιο που υπάρχει, αλλά δεν θα υποκύψει στις αξιώσεις των Βρυξελλών. Το παιχνίδι δεν θα παίζεται από τη Γερμανία με σημαδεμένη τράπουλα, θα πάρουν πίσω όλα τα αντιλαϊκά μέτρα.

Σαμαράς, Βενιζέλος και Στουρνάρας θέλουν να βάλουν στη φυλακή για χρέη τους περισσότερους  Έλληνες διότι αυτό τους διέταξε η Μέρκελ. Οι πολίτες έχουν πεισθεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μας χρησιμεύει σε τίποτε. Οι «εταίροι» θα χάσουν εάν φύγουμε. Εάν η Γερμανία δεν συνειδητοποιήσει ότι με τις εκλογές τερματίζεται η ασυδοσία της, τότε θα ξεσπάσει λαϊκό κίνημα για άμεση έξοδο από την Ευρωζώνη και το ευρώ. Υπάρχει η ελπίδα για τους εξουθενωμένους πολίτες, με την κάλπη. Κι όπως έλεγε ο ποιητής Τάσος Λειβαδίτης: «Ελάτε λοιπόν, όλοι μαζί, να φυσήξουμε αυτό το μικρό καρβουνάκι στη χόβολη της ελπίδας...».

"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"