Η φτώχεια θέλει tablet
Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ (Λέων τον φωνάζαμε, όταν ήμασταν παιδιά) διάβαζε
και ξαναδιάβαζε την είδηση στην προχθεσινή «δημοκρατία» σαν να μην ήθελε να το
πιστέψει.
«Οι Ελληνες δαπάνησαν 93.000.000 ευρώ το 2013 για να αγοράσουν
430.000 tablets».
«Είναι δυνατόν» αναρωτιόταν φωναχτά και όσο έβλεπε ότι
απάντηση δεν έπαιρνε από την ομήγυρη στο καφενείο επαναλάμβανε την ερώτηση,
συμπληρώνοντας:
«Αυτά ακούνε και διαβάζουν οι ξένοι και γι' αυτό μας
περιποιούνται ανάλογα. Ακούς εκεί να μην
έχουμε να φάμε και να πετάμε τόσα λεφτά για τα μηχανήματα του... διαβόλου!»
Σ' αυτήν την τελευταία ατάκα αποφάσισε να απαντήσει ο Μήτσος,
που έχει στην ανεργία δύο εγγονούς και μία εγγονή. «Λέων, δεν έχεις δίκιο» του είπε. «Τα πράγματα αυτά μπορεί να φαίνονται
άχρηστα σε εμάς που έχουμε μεγαλώσει αλλιώς, αλλά δεν είναι καθόλου άχρηστα για
τα σημερινά παιδιά. Έτσι όπως τα έχουν καταντήσει, αυτά είναι η μοναδική
διέξοδος τους και ο μοναδικός και φθηνός τρόπος διασκέδασης. Και θα σου αναλύσω
γιατί.» Ο Μήτσος δεν κρατιόταν με τίποτα.
«Έχεις εσύ ένα παιδί ή ένα εγγόνι άνεργο που το βλέπεις και
μαραζώνει όλη μέρα μέσα στο σπίτι γιατί δεν έχει λεφτά να βγει να διασκεδάσει.
Τα τηλεοπτικά προγράμματα για να πεις πως θα δει τηλεόραση μόνο για μορφωμένους
νέους δεν ενδείκνυνται. Όλη μέρα μαγειρική, κουτσομπολιά και επαναλήψεις από
την εποχή που εγώ ακόμη μετρούσα καμιά δεκαριά χρόνια για να βγω στη σύνταξη.
Τι κάνεις, λοιπόν; Κόβεις κανένα καφεδάκι και κανένα τσιπουράκι και τα
Χριστούγεννα ή το Πάσχα τού δίνεις τα λεφτά για να αγοράσει ένα από αυτά τα
έξυπνα gadgets για να σκοτώνει την ώρα του. Με λίγα λόγια, τα λεφτά που την
εποχή των παχιών αγελάδων θα τα χαλούσε σε έναν μήνα για καφέδες τα δίνει τώρα
και έχει κάτι να ασχολείται. Γι' αυτό
βλέπεις καθημερινά νέους ανθρώπους είτε στο λεωφορείο είτε στο μετρό ή στις
καφετέριες να κρατάνε από ένα τέτοιο στο χέρι και να απασχολούνται.
Κατάλαβες τώρα γιατί οι Έλληνες έδωσαν τόσα λεφτά για tablets;>
Ο Λεωνίδας κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι του και το μόνο
που είπε ήταν: «Τελικά καλά λέγανε οι πατεράδες μας ότι η φτώχεια θέλει
καλοπέραση. Μόνο που στα χρόνια εκείνα καλοπέραση ήταν ένα πανηγυράκι, μια
έξοδος μια στο τόσο, η επίσκεψη σε έναν φίλο που γιορτάζει, ενώ τη σημερινή
εποχή καλοπέραση θεωρείται να είσαι σκυμμένος όλη μέρα πάνω από ένα tablet ή ένα smartphone». Κόκαλο η παρέα!
Η Ακίς
"κυριακάτικη δημοκρατία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου