Translate -TRANSLATE -

Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

ΤΑ ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ



Σήμερα που ο κοσμάκης πληρώνει πολύ ακριβά τα αποτελέσματα των διαπλεκομένων συμφερόντων αξίζει να διαβάσουμε το παρακάτω άρθρο που δημοσιεύτηκε δώδεκα ολόκληρα χρόνια πριν (1998 επί κυβερνήσεως Σημίτη) για να μην μας παρουσιάζονται κάποιοι σαν προερχόμενοι από παρθενογένεση και μια παράταξη σαν άσπιλη και αμόλυντος παρθένος.

Εάν από τότε λαμβάνονταν μέτρα και αν αντιμετωπίζαμε το θέμα της ένταξης της Ελλάδας στην ευρωζώνη πιο υπεύθυνα πιθανόν σήμερα να μην βρισκόμασταν σε αυτή την πάρα πολύ δυσάρεστη θέση.

κγ


ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ


Η δημόσια πολεμική για το Ξυστό, έφερε για μία ακό­μα φορά στο προσκήνιο τη φιλολογία για τα περιβόητα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Οι αμαρ­τωλές σχέσεις στο τρίγωνο πολι­τικής - ΜΜΕ - επιχειρηματιών έχουν κατά γενική ομολογία προ­σλάβει τόσο μεγάλες διαστάσεις, που όχι μόνο καταρρακώνουν κά­θε έννοια υγιούς ανταγωνισμού, αλλά και δημιουργούν ένα κλίμα γενικευμένης αναξιοπιστίας, το οποίο αδικεί όσους σέβονται τους κανόνες.


Πέρα, όμως, από τις στρεβλώ­σεις στο επιχειρηματικό επίπεδο, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα αλ­λοιώνουν και το ίδιο το πολίτευ­μα. Το πρόβλημα καθίσταται ακό­μα οξύτερο, λόγω της βαθιάς κρί­σης αντιπροσώπευσης, που χαρα­κτηρίζει όχι μόνο το ελληνικό πο­λιτικό σύστημα, αλλά και τον ίδιο τον κοινοβουλευτισμό.


Έχοντας αποκτήσει τον έλεγχο πανίσχυρων ΜΜΕ ή έχοντας συ­νάψει στρατηγικές συμμαχίες μα­ζί τους, οι εν λόγω οικονομικοί παράγοντες έχουν μετατραπεί σε πόλους δύναμης. Η εξουσία τους δεν εξαρτάται από την εκλογική συμπεριφορά των πολιτών, γιατί κινείται υπεράνω της τρέχουσας κομματικής αντιπαράθεσης. Από το απυρόβλητο του παρασκηνίου, οι «διαπλεκόμενοι» πιέζουν και σε αρκετές περιπτώσεις εκβιάζουν τις κυβερνήσεις για να προ­ωθούν καταχρηστικά τα συμφέροντα τους σε τομείς προμηθει­ών και όπου αλλού εμπλέκεται το κράτος. Ασκούν, άλλωστε, απο­φασιστική επιρροή στα κόμματα, που λόγω του μεταξύ τους αντα­γωνισμού και των αυξημένων οι­κονομικών αναγκών τους προστρέχουν σ’ αυτούς ακριβώς τους μεγαλοπαράγοντες για χρηματο­δότηση και προβολή.


Τα διαπλεκόμενα συμφέροντα κατά κάποιον τρόπο διαθέτουν δικές τους κοινοβουλευτικές ο­μάδες. Έχουν δημιουργήσει γύρω τους έναν κύκλο βουλευτών και αξιωματούχων, κυρίως από τα δύο μεγάλα κόμματα, τους οποί­ους είτε ενισχύουν οικονομικά εί­τε προωθούν πολιτικά, καθιστώ­ντας τους περισσότερο ή λιγότε­ρο εξαρτημένα δορυφορικά πρό­σωπα. Οι βουλευτές αυτοί, βεβαί­ως, όταν αναλαμβάνουν υπουργι­κό αξίωμα καλούνται να αποσβέσουν την επένδυση. Παραλλή­λως, έχουν υφάνει ένα ολόκληρο δίκτυο επιρροής στο επίπεδο της δημόσιας διοίκησης. Είναι κοινό μυστικό ότι ένας μεγάλος αριθ­μός υπηρεσιακών παραγόντων, που εμπλέκονται στις προμήθειες και τις αναθέσεις έργων, βρίσκο­νται στο ανεπίσημο μισθολόγιο μεγάλων εταιρειών, οι οποίες στην κρίσιμη στιγμή ζητούν το α­ντάλλαγμα.


Αυτός ο μικρός κύκλος των «βαρόνων» είναι κατά κανόνα ε­κτός του βεληνεκούς και της δη­μοσιογραφικής κριτικής. Οι περισ­σότεροι αστέρες των τηλεοπτι­κών και ραδιοφωνικών εκπομπών, που με περισσή ευκολία χλευάζουν την πολιτική και πυροβολούν επί δι­καίων και αδίκων, αποφεύγουν ε­πιμελώς να ασκήσουν κριτική. Ακόμα και σε κραυγαλέες περι­πτώσεις επιδεικνύουν μία πρωτο­φανή αβρότητα! Υπάρχουν, άλλω­στε, δημοσιογράφοι έτοιμοι όχι μόνο να υποστηρίξουν τα συμφέ­ροντα του αφεντικού τους, αλλά και να στρέψουν τα πυρά τους ε­ναντίον όσων τα απειλούν. Ευτυ­χώς που υπάρχουν και οι εμφύλιες διαμάχες, οι οποίες δημιουρ­γούν ρήγματα στον ασφυκτικό κλοιό.


Οι μεγιστάνες των διαπλεκόμενων συμφερόντων είναι κατά κα­νόνα εκτός του βεληνεκούς της δημόσιας κριτικής. Τυπικά δύσκο­λα μπορεί κανείς να τους ελέγξει, γιατί δεν έχουν ζητήσει την ψήφο και δεν έχουν αναλάβει υποχρεώ­σεις έναντι του εκλογικού σώμα­τος. Δεν έχουν καμιά επίσημη πο­λιτική ή κρατική ιδιότητα. Από αυ­τή την άποψη, ως φαινόμενο είναι πολύ πιο επικίνδυνο από τον

«μπερλουσκονισμό». Ο Ιταλός με­γιστάνας της τηλεόρασης τουλά­χιστον εγκατέλειψε την ασφάλεια του παρασκηνίου και εξετέθη στην πολιτική κονίστρα.


Ακόμα και όσοι έχουν συμφέ­ρον να αναχαιτίσουν τη ραγδαία αύξηση και επέκταση μίας ουσια­στικά ανεξέλεγκτης εξουσίας, φο­βούνται και αποφεύγουν επιμε­λώς να συγκρουσθούν μαζί τους. Ελάχιστοι υψώνουν τη φωνή τους. Μέσα σ' αυτό το θολό και μάλλον ζοφερό περιβάλλον ακό­μα και η πιο μικρή εκδήλωση αντί­στασης είναι αξιέπαινη. Τουλάχιστον όταν προέρχεται από πολιτι­κούς, που δεν έχουν κατά τρόπο εξόφθαλμο και προκλητικό συμφυρθεί με αυτά τα συμφέροντα.


Ορισμένοι αναζητούν την εξυ­γίανση μέσα από τον κατακερμα­τισμό των μεγάλων παρατάξεων, υπογραμμίζοντας τις τεράστιες ευθύνες τους για τη διαφθορά και ευρύτερα για τα μεγάλα προβλή­ματα του τόπου. Μία τέτοια εξέλι­ξη, όμως, είναι πολύ πιθανόν να μετέτρεπε την πολιτική σκηνή σε ένα παζάρι φιλόδοξων και χωρίς φραγμό πολιτικών, που ουσιαστι­κά θα λειτουργούσαν ως εντολο­δόχοι του οικονομικοεκδοτικού κατεστημένου. Η Σκύλλα των ανα­ξιόπιστων πολιτικών μοιάζει πλέ­ον μικρότερο κακό από τη Χάρυ­βδη των διαπλεκόμενων συμφε­ρόντων.

Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΛΥΓΕΡΟΥ

Από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»

της 13ης Μαίου 1998


Δεν υπάρχουν σχόλια: