Τάκης Κατσιμάρδος : Τους ενώνουν τα μνημόνια

Τι μπορεί να συνδέει τον Β. Σόιμπλε και τον Γ. Ντάισελμπλουμ με τον Στ. Θεοδωράκη και τον Δ. Κουτσούμπα; Τη ΝΔ του Α. Σαμαρά και το ΠΑΣΟΚ του Ευ. Βενιζέλου με τη Χρυσή Αυγή και άλλες εξω-«συστημικές» κινήσεις; Η απάντηση είναι το μνημόνιο και η τρόικα. Κάθε πλευρά συμπίπτει στη θέση ότι η κυβέρνηση έχει αποδεχθεί είτε επιβάλλεται ή είναι υποχρεωμένη να υπογρά­ψει κάποιο μνημόνιο. Για διαφορετικούς η καθεμιά λόγους και από ριζικά αντίθετες αφετηρίες συγκροτούν, θέλοντας και μη, μια αλλόκοτη «ιερά συμμαχία». Ενα άτυπο μέτωπο με κοινό στόχο το σημερινό κυβερνητικό σχήμα:

Για το Βερολίνο και τους δορυφόρους του οι επιδιώξεις είναι αντιληπτές διά γυμνού οφθαλμού. Η επαναβεβαίωση και ενίσχυση της γερμανικής Ευρώπης. Η νίκη στο ελληνικό μέτωπο και η παράδοση άνευ όρων των «ανταρτών». Προς γνώση και συμμόρφωση κάθε επίδοξου μιμητή και υπονομευτή του μονοδρόμου της δημοσιονομικής πειθαρχίας και υποταγής στη χρηματοπιστωτική ολιγαρχία...

Για τους ημετέρους φορείς και εκτελεστές των προηγούμενων μνημονιακών προγραμμάτων οι επιδιώξεις είναι, πάλι, κάτι παραπάνω από σαφείς. Ενα νέο πρόγραμμα λιτότητας φαντάζει ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Επιπλέον, απαλλάσσονται έτσι από τις βαρύτατες κατηγορίες και απομακρύνονται οι φόβοι για τυχόν εξεταστικές επιτροπές. Ενώ ανοίγει παράλληλα χώρους προκειμένου να πάρουν την εκλογική ρεβάνς...

Για τους κάθε είδους εγχώριους νεοφιλελεύθερους εξαλείφει το στίγμα των απολογητών της κοινωνικής καταστροφής και της φτωχοποίησης. Ο μνημονιακός συμβιβασμός σημαίνει γι' αυτούς συγχωροχάρτι. Και άφεση αμαρτιών... Για ορισμένες κατηγορίες «σούπερ αριστερών» η ύπαρξη της όποιας συμφωνίας συνεπάγεται την πανηγυρική τους δικαίωση. Τα... λέγαμε εμείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μία από τα ίδια στην υπηρεσία του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού και τα συναφή.

Το παράδοξο με την πολεμική που ασκεί­ται εναντίον της νέας κυβέρνησης είναι ότι βρίσκονται στα ίδια χαρακώματα ανειρήνευτοι, θεωρητικά και πρακτικά, αντίπα­λοι. Μαζί με κείνους που είναι ταγμένοι υπέρ της Ευρωζώνης πάση θυσία τάσσονται και αυτοί που αποκλείουν κάθε φιλολαϊκή λύση εντός της ΕE.

Η κυβέρνηση καλείται να λύσει τον γόρδιο δεσμό του μεταπολιτευτικού ελληνικού συστήματος και της ευρωπαϊκής λιτότητας. Κατόρθωσε να αποφύγει, σε πρώτη φάση, την αριστοτεχνική παγίδα της «αριστερής παρένθεσης» μέσω της οικονομικής ασφυξίας. Να κερδίσει κάποιον χρόνο και χώρο. Μένει να δούμε αν και πώς θα δικαιώσει τις προσδοκίες και την εμπιστοσύνη της πλειονότητας των πολιτών χωρίς μνημόνια λιτότητας.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=28326&subid=2&pubid=64147987