Translate -TRANSLATE -

Πέμπτη 17 Μαΐου 2018

Σαράντος Ι. Kαργάκος : Ποιος φοβάται την Κάλυμνο




Ποιος φοβάται την Κάλυμνο

Οι Καλύμνιοι, όπως πάντα, περνούν καλά, μας  χαιρετούν και τον Τούρκο αψηφούν

Από τον Σαράντο Ι. Kαργάκο

Από τήν ποχή τς θλιβερς σχήμιας πού συνδέεται μέ τή βραχονησδα τς μιος, σκέψη τν πλέων εαίσθητων συμπατριωτν μας στρέφεται –εδικά περισσότερο τό τελευταο καιρό– πρός τό «νησί τν σφουγγαράδων» (λλά χι φουκαράδων), τήν πολυύμνητη Κάλυμνο.
Πολλοί εναι ατοί πού νήσυχοι μέ ρωτον: Πς ντιμετωπίζουν τήν κατάσταση, πς τά περνον ο Καλύμνιοι; παντ: Ο Καλύμνιοι, πως πάντα, περνον καλά, μς χαιρετον καί τόν Τορκο ψηφον. Τή διαπίστωση ατή, πόλυτα γγυημένη, μέ πσα πευθυνότητα προσφέρουν στούς νησυχοντες ναγνστες μας. Σέ μιά πρόσφατη κάθοδό μου στό νησί πάμπολλοι Καλύμνιοι, πως μέ διαβεβαίωσαν, νησυχον πειδή πολλοί λληνες νησυχον γι’ ατούς. Ατοί δέν χουν τίποτα νά φοβηθον καί συνεχίζουν, πως τό συνηθίζουν, νά ζον μιά διατάρακτη, σκληρή βέβαια, λλά γεμάτη ποικιλία καί μορφιά ζωή. Μόνο ταν περνς πό κάποιο λαϊκό καφενεο μπορε νά κούσεις ταραχή. Ο Καλύμνιοι εναι «βοήν γαθοί», βροντόλαλοι, καί πό κε λαϊκή κφραση «Καλυμνιώτικος καφενές»!
Εχα κληθε καί παρά τή σοβαρότητα τς γείας μου ποδεχθε πό τόν στορικό σύλλογο «Α Μοσαι» τς Καλύμνου νά μεταβ στό νησί τήν 21η πριλίου γιά μιά μιλία πού θά γινόταν τήν πομένη τό βράδυ. Δυστυχς, λόγω νέμου πτήση ματαιώθηκε γιά τήν πομένη τό μεσημέρι. Πεσμα καιρός, πεσμα κι γώ. φθασα κατάκοπος στό νησί λλά ετυχισμένος πολύ, πού πόλαυσα τήν καλλιγραφία τν ναρίθμητων νησιν το Αγαίου. ξάλλου τό θέμα τς μιλίας ταν θελκτικό. Εχε ξονα ναφορς τό στορικώτερο λληνικό τάγμα, τό θρυλικό 5/42, τό «σεϊτάν σκέρ», πως τό εχαν νομάσει ο Τορκοι, τό θρυλικό τάγμα το τότε συν/χη Νικολάου Πλαστήρα. μετέρα μετριότητα θά νέπτυσσε τό θέμα: «Νικόλαος Πλαστήρας: νθρωπος, στρατιώτης, πολιτικός». Προηγήθηκε μο Πρόεδρος «τν Μουσν», καταπόνητος κ. Παν. Γιαμαος πού μέ τήν μπνευσμένη εσαγωγή του δωσε τό «στίγμα» τς λης κδηλώσεως.
Κάλυμνος τιμ τό 5/42 καί τόν Νικ. Πλαστήρα, διότι να σημερινό τάγμα μέ τήν δια νομασία (5/42) χει ναλάβει πό τό 1998 τήν προστασία τν Καλύμνων καί τν γύρω πό ατήν νησίδων (Ψέριμος, Καλόλιμνος, μία κ..). πί πλέον Πλαστήρας χει δέσει τό νομά του μέ τήν Κάλυμνο. πως γράφει πολυγραφώτατος συμφοιτητής μου Γιάννης Πουγούνιας στόν Γ΄ τόμο τς «Καλυμνιάδας» του, Πλαστήρας μετά τό τυχές κίνημά του τό 1933 μέσω Καλύμνου διέφυγε πρός τή Βηρυττό καί πό κε βρκε καταφύγιο στή Νίκαια τς Γαλλίας. Καί δύο χρόνια πρίν πεθάνει, λόγω τν σχέσεων πού εχε ναπτύξει μέ πολλούς Καλύμνιους καί εδικότερα μέ τόν πολιτευτή (τέως ξιωματικό) Γεώργιο Χατζησταυρ, πισκέφθηκε τό νησί που το πιφυλάχθηκε ποθεωτική ποδοχή. Κάποια στιγμή επε στόν Χατζησταυρ: «Γιωργάκη, τέτοιο πργμα δέν τό ’χω ξαναδε στή ζωή μου, οτε θά τό ξαναδ...» Κάλυμνος ταν πλαστηρικώτερος τόπος τς λλάδας.
Μετά τόν κ. Γιαμαο στό βμα νέβηκε συν/χης Διοικητής το 5/42 κ. ντώνιος Μητάφης πού μέ λόγο δρό καί μεστό διέτρεξε λη τήν στορία 100 χρόνια καί πλέον πορεία το ρωικώτερου λληνικο τάγματος. κολούθως, καί πό τό κράτος βαθεις συγκινήσεως, πρα τό λόγο λέγοντας προοιμιακά τά κόλουθα: «πί αἰῶνες Τουρκία εναι ... καρκίνος το λληνισμο. Χτυπ χωρίς νά εδοποιε. Καί θά εμαστε νάξιοι ν καί τούτη τή φορά μς ερει ραθυμοντας. λλά φύλακας στρατός μας γρυπνε, πως δειξε πρόσφατος θάνατος το ρωικο Θεσσαλο πιλότου Μπαλταδώρου. Στό κουσμα το νόματος ατο λη μεγάλη αθουσα καί ο ξω κροατές ξέσπασαν σέ να κράτητο χειροκρότημα. Καί κδήλωση κλεισε μέ τόν θνικό μνο.
κολούθησε μετά να λουκούλλειο δεπνο πού μς παρέθεσε σέ μιά ψαροταβέρνα ρχόντισσα καί μεγάλη πατριώτισσα, κλεκτή φίλη κ. Σεμίραμις Ψαρομπ. Κάθισα δίπλα στό Δήμαρχο κ. Γιάννη Γαλουζ καί ρμεξα τόσες πληροφορίες γιά τό νησί σες δέν μπορε νά φανταστε κανείς. Μέ τόν πίσης παρακείμενό μου καί γνωστό μου πό τή ΣΕΘΑ ταξίαρχο κ. Λ. Ναξίζη συζητήσαμε τή σημασία πού χει γιά να στράτευμα σύμπραξη, κάτι στό ποο λως διαιτέρως διακρίθηκε τό 5/42 στή Μικρά σία καί βραδιά κλεισε μέ τήν κατάσταση στήν Τουρκία! Σάν λθε σειρά μου νά κφράσω τήν ποψή μου, περιορίστηκα νά π τι τό πιό σοβαρό πρόβλημα τς Τουρκίας εναι τι συνορεύει μέ τήν... Κάλυμνο! Κάτι πού εφροσύνως τό δέχτηκαν ο Καλύμνιοι φίλοι μου. Παρότι δέν κοιμήθηκα λη τή νύχτα, σηκώθηκα τό πρωί γεμτος εεξία.
Φεύγοντας γιά τό εροδρόμιο, σταθήκαμε στό χρο το τάγματος, που το η Γιώργη τό κκλησάκι, νάψαμε να κεράκι καί συνοδευόμενος πό τόν πρόθυμο κ. Γιαμαο φθάσαμε στό εροδρόμιο. λλά, λλά. πρόεδρος τν Πελοποννησίων, πάντα νήσυχος καί δημιουργικός Δημ. Καραμεντζάνης, πού λθε πό τήν Κ μέ τήν ραία σύζυγό του νά μέ κούσουν, μέ περίμενε πουρνό-πουρνό καί μο πέσπασε τήν πόσχεση στίς 28 κτωβρίου νά βρεθ στήν Κ. πότε, Θεο θέλοντος καί καιρο πιτρέποντος, θά χω τή χαρά νά πεταχτ καί ως τήν Κάλυμνο, νά τή γνωρίσω γιά μία κόμη φορά λόψυχα καί νά πισκεφθ τά γύρω μαγευτικά νησιά. λο τό τοπίο λειτουργε κείνη τήν ποχή σάν παράρτημα το παραδείσου. σο γιά τήν Τουρκία, λυπμαι πού τόσο πολύ τήν Κάλυμνο... φοβται!




Δεν υπάρχουν σχόλια: