Translate -TRANSLATE -

Τρίτη 13 Απριλίου 2010

ΗΤΕΧΝΗ ΤΟΥ GOOGLE





ΗΤΕΧΝΗ ΤΟΥ GOOGLE


Ξεκίνησε ως αστείο. Μια μικρή γραφίστικη παραποίηση σε ένα

από τα πιο αναγνωρίσιμα σύμβολα της ηλεκτρονικής εποχής μας.

Έκτοτε ακολούθησαν χιλιάδες παραλλαγές, εκατομμύρια e-mails, ο

πιο διάσημος «άγνωστος» καλλιτέχνης του κόσμου και πολλές

παρεξηγήσεις. Η Google παίζει με το λογότυπο της για συγκεκριμένους

λόγους και ο υπόλοιπος πλανήτης παρακολουθεί.


Από τον Δημήτρη Θεοδωρόπουλο.


Λίγα πράγματα μπορούν να σταματήσουν έναν μπουχτισμένο εργαζόμε­νο από ένα χαλαρωτικό διήμερο σε ένα καλό φε­στιβάλ. Σίγουρα σε αυτά δεν περιλαμβάνεται η δουλειά. Πόσο μάλλον αν ο εργαζόμενος δεν έχει αφεντικό, αν η δουλειά είναι δική του, μια φιλόδοξη αλλά ακόμη ταπεινή ιστοσελίδα με το περίεργο όνομα google.com. Θα πάει, ακόμη και αν δεν υπάρχει γραμματέας για να σηκώνει τα τηλέφωνα όσο θα λείπει. Ο Λάρι Πέιτζ και ο Σέρτζι Μπριν, στα μέσα της δεκαετίας του '90, λίγο προτού γίνουν δισεκατομμυριούχοι, όταν ακόμη η εταιρεία τους δεν είχε άλλους εργαζόμενους, όταν στεγαζόταν σε ένα γκα­ράζ κάπου στην Καλιφόρνια, λίγες ημέρες μετά την πρώτη τους εμπορική συμφωνία που τους απέφερε τα πρώτα από τα δισεκα­τομμύρια δολάρια που θα ακολουθούσαν, ήθελαν να το γλεντήσουν.


Αποφάσισαν να πάνε στο Burning Man Festival, ένα διήμερο πάρτι έκφρασης, τέχνης και μουσικής, κά­που στην έρημο της Νεβάδας. Δεν υπήρχε άλλη λύση: Μερικές γραμμές κώδικα σε μια δυσνόητη σελίδα προγραμματισμού δημι­ούργησαν ένα εικονίδιο που παρέπεμπε στο φεστιβάλ και το οποίο εμφανίστηκε κάτω από το λογότυπο της Google. Η αναφορά ήταν ένα κλείσιμο του ματιού στους ελάχι­στους εκείνη την εποχή επισκέπτες του site, μια geek ταμπέλα «επιστρέφω αμέσως», μια ένδειξη ότι οι υπεύθυνοι λείπουν από το γκα­ράζ για πιο σημαντικές δουλειές. Τα μεγαλύ­τερα αστεία όμως γίνονται σοβαρά όταν η πελατεία μεγαλώνει.


Και αυτή του Google μεγάλωσε. Η πρόχει­ρη ταμπέλα εξελίχθηκε σε trademark, έγινε σε ένα περίεργο παιχνίδι της γραφίστικης τέ­χνης και του μάρκετινγκ, με πρωταγωνιστές έναν φιλόδοξο γραφίστα, μία λευκή σελίδα, έξι γράμματα και κοινό, σταδιακά, δισεκα­τομμύρια ζευγάρια μάτια. Αυτά σπάνια έπεφταν μαζικά στην εξειδικευμένη ιστοσελίδα artcyclopedia.com, μια ηλεκτρονική εγκυ­κλοπαίδεια τέχνης.


Στις 20 του περασμένου Απριλίου όμως ο Τζον Μάλιον, υπεύθυνος της σελίδας, μόλις άνοιξε τα στατιστικά του site του συγκλονίστηκε. Οι συνήθεις θαμώ­νες είχαν θαφτεί κάτω από χιλιάδες επισκέ­ψεις όψιμων εραστών της τέχνης. Ως ηλε­κτρονικός ντετέκτιβ άρχισε να ψάχνει την προέλευση των επισκεπτών. Η έρευνα τον οδήγησε στο σημείο μηδέν κάθε χρήστη που σέβεται τον εαυτό του: στη σελίδα google. com, που εκείνη την ημέρα είχε αφιερώσει το logo της στον Χουάν Μιρό, τον ισπανό σουρεαλιστή ζωγράφο που είχε γεννηθεί στις 20 Απριλίου του 1893. «To site δεν "έπε­σε" από την υπερβολική για τα δεδομένα του επισκεψιμότητα. Οπως φάνηκε, ελάχιστοι επέστρεψαν στη σελίδα, απλώς έψαχναν ποιος είναι αυτός ο τύπος. Αλλά το σκαρί­φημα της Google τους έκανε να ψάξουν. Και αυτό είναι καλό» δήλωσε όταν η κατάστάση επέστρεψε στο φυσιολογικό. Η λέξη «doodle» σημαίνει σκαρίφημα στα αγγλικά.


Ενα πρόχειρο σχέδιο, μια μουντζούρα, όπως αυτές που κάνει κάποιος την ώρα που μιλά αφηρημένος στο τηλέφωνο. Η παρήχηση με τη λέξη «google» ήταν ιδανική και από τις αρχές του 2000, όταν η εταιρεία είχε φύγει από το γκαράζ και μπορούσε να συνδυάσει την τέχνη με την εμπορική της υπόσταση, καθιερώθηκε το Google Doodle. Κάτι μεταξύ τέχνης, πλάκας και γραφίστικης.


Υπάρχουν καλλιτέχνες που γίνονται διάσημοι μόνο μετά θάνατον. Υπάρχουν άλλοι που αναγνωρίζονται από τους κριτικούς, αλλά έχουν πάντα το παράπονο ότι το ευρύ κοινό δεν τους γνώρισε. Και υπάρχει και ο Ντένις Χουάνγκ, ένας 32χρονος γραφίστας, εργαζόμενος της Google, ο πιο διάσημος : άγνωστος καλλιτέχνης της ηλεκτρονικής εποχής. Πρόκειται για τον άνθρωπο που από το 2000 ως σήμερα είναι υπεύθυνος για κάθε παραλλαγή, για κάθε σκαρίφημα που γίνεται πάνω στο σήμα της Google, προκειμένου να " εορταστούν, να επισημανθούν ή να τιμηθούν » ετερόκλητες μεταξύ τους ημέρες.


Το πρώτο του διεθνές σκαρίφημα εμφανίστηκε στις 14 Ιουλίου του 2000 και είχε να κάνει με την εθνική γιορτή της Γαλλίας. Έκτοτε άρχισε η πραγματική δουλειά. Μπορεί να μοιάζει εύκολο, αλλά όταν σχεδιάζεις κάτι μπροστά σε όλον τον κόσμο κάθε λάθος μπορεί να είναι ολέθριο. Και να προκαλεί δυσανάλογα πολλά e-mails διαμαρτυρίας για ένα απλό χιουμοριστικό σχέδιο. Όπως την ημέρα που ήθελε να τιμήσει τα 50 χρόνια από την ανακάλυψη του DNA: σχεδίασε αυτό που νόμιζε πως ήταν ένας διπλός έλικας, αλλά οι γενετικές γνώσεις του ήταν περιορισμένες. «Έμοιαζε με δύο ψάρια που φιλούσαν το ένα το άλλο. Γενετιστές, επιστήμονες και φοιτητές έστει­λαν εκατομμύρια μηνύματα διαμαρτυρίας και αναγκάστηκα να το αλλάξω».


Η ηλεκτρονική κοινωνική ζωή του Χουάνγκ είναι εξαιρετικά δραστήρια. Κάθε ημέρα επικοινωνεί με κάθε λογής περίεργους τύπους που επιθυμούν να ζήσουν την εφήμερη διαδικτυακή τους διαση­μότητα. Μια ημέρα αντάλλαξε εκατοντάδες e-mails με έναν γάλλο αστρολόγο που υπο­στήριζε ότι την επόμενη ημέρα θα γινόταν έκλειψη ηλίου. Μετά την επιστημονική τεκ­μηρίωση, στο «ο» της λέξης Google εμφανί­στηκε ένας ήλιος. Μια άλλη φορά δέχθηκε μαζική επίθεση αγάπης από βιβλιοθηκάριους όλης της Γης, για να τιμηθεί γραφίστικα η Παγκόσμια Ημέρα Βιβλιοθήκης. Επειτα από ηλεκτρονικές ενοχλήσεις, βιβλία που εστάλησαν ταχυδρομικά και μια παράλογη για τη μαζικότητα της συλλογή υπογραφών, το σκαρίφημα έγινε. Τα δώρα εξακολουθούν να φτάνουν στο γραφείο του.

Στον ωκεανό του Internet υπάρχουν δε­κάδες sites που μαζεύουν καθημερινά τα doodles. Ανάμεσα τους υπάρχουν και ελλη­νικού ενδιαφέροντος. Την 1η Σεπτεμβρίου του 2008 η σελίδα της Google εμφανίστη­κε με μια αυλαία που άνοιγε. Ήταν η πρώτη επίσημη ελληνική αναφορά, με αφορμή την επέτειο των γενεθλίων του παραγωγού και σκηνοθέτη Φίνου. Ασφαλώς παραποίηση του σήματος υπήρχε και στην έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, αλλά και την ημέρα των εγκαινίων του Νέου Μουσεί­ου της Ακρόπολης.

Ο Χουάνγκ, περήφανος πατέρας όλων των δημιουργιών του, δυσκο­λεύεται να ξεχωρίσει το αγαπημένο του. Η «Κραυγή», προς τιμήν του Εντβαρτ Μουνχ, του αρέσει, η περούκα πάνω στο γράμμα «ο» προς τιμήν του Μότσαρτ και τα σκαριφήματα που δημιουργήθηκαν για τους Μικελάντζελο, Πικάσο και Βαν Γκογκ τού φαίνονται τα πιο δημιουργικά.

Στη σελίδα www.google.com/doodle4google/press.html μπορείτε να κά­νετε τις δικές σας προτάσεις για το επόμενο doodle. Οποιοσδήποτε ενδιαφερόμενος έχει την ευκαιρία να γιορτάσει μια σημαντική -κατά την προσωπική του αξιολόγηση - επέ­τειο εφήμερα και ηλεκτρονικά μαζί με τον υπόλοιπο πλανήτη.

Πηγή:
ΒΗΜΑ MAGAZINO

Δεν υπάρχουν σχόλια: