Ο Μάης, μήνας της ανάστασης και της ελπίδας
Ήρθε πάλι ο Μάης, σαν τον παλιό καλό φίλο που πάντα επιστρέφει, κρατώντας στα χέρια του ένα στεφάνι από παπαρούνες, μαργαρίτες και ευχές. Σαν να ξύπνησε η γη από βαθύ χειμωνιάτικο ύπνο, κι άνοιξε διάπλατα τα μάτια της στο φως, στα αρώματα, στις υποσχέσεις.
Ο Μάης δεν μιλάει δυνατά. Δεν φωνάζει. Έρχεται περπατώντας ξυπόλυτος, πατώντας πάνω σε ροδοπέταλα και στάλες δροσιάς. Είναι μήνας ερωτικός, μήνας επαναστατικός, μήνας που δεν υποτάσσεται. Φέρει στις πτυχές του ήλιου του την Ανάσταση και την επανάσταση, το άρωμα της γης και την ανάσα του ανθρώπου.
Στα χωριά, οι αυλές ανθίζουν. Οι γιαγιάδες ξαναβγαίνουν στα πεζούλια με το πλεχτό, και τα παιδιά μαζεύουν λουλούδια για το πρωτομαγιάτικο στεφάνι. Στις πόλεις, ο κόσμος σηκώνει το βλέμμα απ’ τα τσιμέντα και θυμάται πως υπάρχει ουρανός. Και κάπου εκεί, στη σκιά των λουλουδιών, κρύβεται η μνήμη του αγώνα, η ανάμνηση εκείνων που περπάτησαν για να ανθίσει ο κόσμος λίγο πιο δίκαια.
Ο Μάης δεν είναι μόνο εποχή. Είναι σύμβολο. Είναι η στιγμή που ο άνθρωπος νιώθει πως μπορεί να ξαναρχίσει. Ότι η ζωή, όσο βαριά κι αν έγινε, μπορεί να ελαφρύνει, να γεμίσει με χρώματα. Κάθε άνθος που σκάει, είναι μια νίκη απέναντι στη σιωπή. Κάθε χαμόγελο στη λιακάδα, ένα μικρό θαύμα.
Στον Μάη χωράει όλος ο κόσμος. Οι ποιητές τον ύμνησαν, οι εργάτες τον τίμησαν, οι ερωτευμένοι τον τραγούδησαν. Είναι η εποχή που ανθίζει και η καρδιά, αν της το επιτρέψουμε.
Και ίσως, σε μια στροφή του δρόμου, να τον δούμε να περπατά: ένας άνθρωπος μ’ ένα στεφάνι στο κεφάλι και χώμα στα χέρια. Να μας χαμογελά και να μας πει:
"Η ζωή συνεχίζεται — όχι γιατί το θέλουμε, αλλά γιατί τολμάμε να τη ζήσουμε."
ΚΑΓ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου