Translate -TRANSLATE -

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Συνέβη στο Κολωνάκι.



Συνέβη στο Κολωνάκι.
Γράφει ο Μιχάλης Παπαδόπουλος
Η σκηνή πριν από λίγο (20' λεπτά περίπου) στην πλ.Κολωνακίου. Μόλις έχουν αρχίσει τα ΑΤΜ των τραπεζών να λειτουργούν και έχουν μαζευτεί οι πρώτοι αναλήπτες.
Μπροστά από το υπ/στημα της Eurobank, δύο άτομα, ένας κύριος και μια κυρία. Είμαι ο τρίτος κατά σειρά και ενώ ο κύριος αμίλητος παίρνει τα 60 ευρώ και ετοιμάζεται να αποχωρήσει, η κυρία γυρνά προς το μέρος μου και "μονολογεί" αρκετά δυνατά ώστε να την ακούσω: " Ο αλήτης ... που μας κατάντησε, τα λεφτά μας...". Δεν απαντώ και κοιτώ το κενό. Επιμένει:" Δουλέψαμε μια ζωή και αυτός ο αλήτης, που δεν δούλεψε ποτέ του, μ' ακούτε κύριέ μου, δεν δούλεψε ποτέ του, έρχεται και μας παίρνει τα λεφτά μας".
 Την κοιτώ. "ΔΕΝ λέτε τίποτα;" αρχίζει και φορτώνει. Συνεχίζω να παραμένω σιωπηλός. " Συμπαθείτε τον Τσίπρα;" σχολιάζει με φρίκη; " Όχι απλώς τον συμπαθώ, αλλά τον ψήφισα κιόλας " ανταποκρίνομαι, ήρεμα στη διαπίστωσή της. " Μα είναι δυνατόν κύριέ μου, τα λεφτά μας, μας τα πήραν όλα, αυτοί που δεν δούλεψαν ποτέ. Ορίστε, δεν δίνει περισσότερα, μόνο 60, ντροπή". "
Ντροπή, σε εκείνους που μας παγίδεψαν, κυρία μου" της λέω, " και όχι σε εκείνους που προσπαθούν να μας απελευθερώσουν απ' την παγίδα, που ξεκίνησε από την πρώτη μέρα που μπήκαμε σε αυτό το νόμισμα. Και περισσότερη ντροπή σε εκείνους που δεν μας δίνουν τα λεφτά, που είναι και δικά μας, γιατί και εγώ και εσείς και όλοι, όταν μπήκαμε στο ευρώ, αγοράσαμε κάθε ευρώ που έχουμε στους λογαριασμούς μας, δίνοντας 346 δρχ.".
Με ξανακοιτάζει απογοητευμένη. " Τον συμπαθείτε ..." μου πετά και ενώ κοντοστέκεται με μια ξαφνική έμπνευση, προετοιμάζει την "έξοδό" της από τη σκηνή: " Αμ η άλλη η αλήτισσα ...". Μπερδεύομαι. " Για ποια λέτε " τη ρωτώ. " Η Πρόεδρος της Βουλής ( πάει το αλήτισσα, σεβόμαστε το θεσμό τώρα ...)". "Μα τι σχέση έχει αυτή", ρωτάω έκπληκτος, " είναι η Πρόεδρος της Βουλής, δεν έχει καμία σχέση ούτε με τις κυβερνητικές αποφάσεις, ούτε με τις διαπραγματεύσεις". " Τον συμπαθείτε ", μου ξαναπετά και ευχαριστημένη με τον εαυτό της, απομακρύνεται προς την πλευρά τη Βιβλιοθήκης.
Λεπτομέρεια: Η κυρία ήταν δεν ήταν 45-50 χρόνων, φορούσε κοκκάλινο Gucci στα μάτια, το Rolex το μισό-μισό στο χέρι και κρατούσε μια καφετιά Prada, κάτω απ' την μασχάλη...

Δεν υπάρχουν σχόλια: